Zadośćuczynienie

[Isiacek]

Jak to jest z zadośćuczynieniem po spowiedzi w przypadku kłamstwa. Czy trzeba po spowiedzi powiedzieć prawdę osobie, ktora została okłamana?
Co jeśli prawda skrzywdzi drugą osobę a obecnie sytuacja nie ma już miejsca i nie będzie się już kłamać?
Chodzi mi o to, że może z tego wyniknąć większe zło niż dobro.

[Marek_Piotrowski]

Nie czynić większego zła.

[AdamS.]

Jak to jest z zadośćuczynieniem po spowiedzi w przypadku kłamstwa. Czy trzeba po spowiedzi powiedzieć prawdę osobie, ktora została okłamana?
Co jeśli prawda skrzywdzi drugą osobę a obecnie sytuacja nie ma już miejsca i nie będzie się już kłamać?
Chodzi mi o to, że może z tego wyniknąć większe zło niż dobro.

To wszystko zależy od okoliczności Jeśli kłamstwo było połączone z oszczerstwem, trzeba je naprawić poprzez dobre słowo na temat osoby oczernianej (jeśli nie wprost odkłamując wcześniejsze słowa, to przynajmniej stawiając tę osobę w dobrym świetle). Jeśli zaś kłamstwo nie było skierowane przeciwko komuś, to warto tylko zwrócić większą uwagę na swój język, by go poskromić przez zbytnią swobodą.

[Arek]

Jak to jest z zadośćuczynieniem po spowiedzi w przypadku kłamstwa. Czy trzeba po spowiedzi powiedzieć prawdę osobie, ktora została okłamana?
Co jeśli prawda skrzywdzi drugą osobę a obecnie sytuacja nie ma już miejsca i nie będzie się już kłamać?
Chodzi mi o to, że może z tego wyniknąć większe zło niż dobro.

Prawda nigdy nie krzywdzi. Najlepiej gdy wszystkie krzywdy wyrządząone drugiemu naprawimy. To jest pełnia zadośćuczynienia, czyli czyściec na ziemi. Zła mamy się wyrzekać.

Dodano po 1 minucie 37 sekundach:

Nie czynić większego zła.

Nie czynić żadnego zła. Odciąć złe uczynki, czy nie o to chodzi?

[Andej]

Zadośćuczynienie nie zawsze musi polegać na uczynieniu czegoś przeciwnego. Modlitwa też jest formą zadośćuczynienia. Kiedyś jeden ze spowiedników wytłumaczył mi, że właśnie pokuta, którą zadaje jest tym zadośćuczynieniem.

Dodam jeno, że dobre uczynki warto czynić niezależnie od tego, czy mają być zadośćuczynieniem za coś, czy bezinteresownym dobrem.

[Ojciec.Pablito]

Logika zadośćuczynienia w przypadku wyrządzenia komuś krzywdy jest dla mnie jasna - naprawić wyrządzoną krzywdę (oddać ukradzione, zrekompensować zniszczone mienie, odwołać w sposób publiczny wcześniej sformułowane oszczerstwo itd itp). To wydaje sie nie wymagac uzasadnienia.
Ciekawa jest definicja słownikowa wyrażenia "zadość" (czy pochodzi to od "za"-"dość"?) - dajemy komuś tyle by go zadowolić.
Pytanie, jak wygląda uczynienie "zadość" w przypadku grzechów, w których nie ma osoby, której zrobiliśmy krzywdę? Albo jak uczynić zadość sobie, jeśli grzech jest skierowany przeciwko mnie? Albo jak uczynić za-dość gdy nie da się czegos cofnąć?
Bo jak rozumiem zadośćuczynienie jest czymś innym niż mocne postanowienie poprawy więc skoro już postanowiłem nie powtarzać danego błędu, to czy zadośćuczynienie nie jest powtórzeniem tego samego w przypadku sytuacji których nie da się cofnąć ani naprawić?

[Arek]

Wszystko da się naprawić w taki lub inny sposób. Dobry uczynek można zawsze zrobić w jakiejś intencji. Dopóki żyjemy zawsze można się naprawić.

[Albertus]

Tutajhttps://www.teologia.pl/m_k/zag06-4n.htm#2 znalazłem chyba dobre wyjaśnienie tych kwestii