Dar języków

[Andej]

A jakiej tajemnicy dotyczy hematohydrozja? I czy w kontemplacji tej tajemnicy pomaga bezpośrednio Duch Święty.

Sądzę, że Duch święty może (ale nie musi) pomagać w rozważaniach tajemnic Boskich. Nie koniecznie tej wspomnianej, ale też każdej innej.
A tajemnica hematohydrozji jest, jak sądzę, związana z wyjątkowo głębokim przeżywaniem Ofiary Chrystusa.

[pom]

Więc proponuję powrócić do kontemplacji jakiej materii dotyczy Dar Języków. Nie trzeba tego upubliczniać tylko dla własnej wiadomości, by ... z materii poważnej. Przepraszam za ton.

Dodano po 6 minutach 9 sekundach:
Mnie stresuje to określenie bla... , jeszcze raz przepraszam za ton.

Dodano po 13 minutach 35 sekundach:
@Andej
Bardzo dobrze Cię odbieram i dryfujemy bardzo często na jednych falach. Więc jeszcze raz przepraszam za ton.

[Andej]

Uważam, ze dar języków nie ma czegoś wspólnego z kontemplacją.
Jedno jest uzewnętrznianiem, a drugie pogłębianie. Jedno ekstra, drugie intra.

[pom]

Więc w tym temacie dryfujemy na innych falach.

Dodano po 2 minutach 3 sekundach:
A Aniołowie w Niebie co robią?

Dodano po 2 minutach 6 sekundach:
Czy nie może być i to i to.

Dodano po 1 minucie 30 sekundach:
Możliwe, że dryfujemy na jednych falach tylko jeszcze się nie słyszymy.

[abi]

Więc proponuję powrócić do kontemplacji jakiej materii dotyczy Dar Języków. Nie trzeba tego upubliczniać tylko dla własnej wiadomości, by ... z materii poważnej. Przepraszam za ton.

Dodano po 6 minutach 9 sekundach:
Mnie stresuje to określenie bla... , jeszcze raz przepraszam za ton.

bo mieliśmy ustalić inne określenie

[pom]

A Dar Języków to złe określenie?

Dodano po 3 minutach 20 sekundach:
I co ma Dar Języków wspólnego z Aniołami i czy ma? A co ma wspólnego kontemplacja z Aniołami w Niebie?

[Warsik333]

Ja już sobie prywatnie pozwolę podsumować dyskusję na wskazany temat (są to moje wnioski):

1. "Bablanie" nie jest charyzmatem nadzwyczajnym
2. Nie ma go w Piśmie Świętym
3. Nie ma go w Tradycji
4. Badania naukowe wskazują na brak jakiegokolwiek języka
5. Jego początek wiąże się z Charlesem Parhamem 120 lat temu
6. Nie ma go w nauczaniu KK

No i ostatni punkt - są ludzie, którzy twierdzą stanowczo, że otrzymali go w sposób nadzwyczajny. I właściwie tylko to pozostawia jakiś 1% w mojej wyobraźni, że to zjawisko istnieje.

[pom]

Przepraszam bo ja jestem na etapie nauki kontemplacji

Dodano po 4 minutach 38 sekundach:
Można też nie prosić o ten charyzmat, a go otrzymać po otworzeniu się na niego.

[konserwa]

Pogon za cudownosciami? Moim zdaniem charyzmat ( prawdziwy ) Bog daje nie po to, aby bylo slodko i mialo sie powazanie "duchowe", ale dla umocnienia , gdy zostanie sie poslanym do jakiegos zyciowego powolania, ktore z reguly bywa niewdzieczne, trudne i mozolne.
Ale to raczej dla nie za bardzo utwierdzonych w Panu - mocni duchowo obejda sie bez tych darow, a i tak wytrwaja w najwiekszych trudach, czesto bez pociech i czesto w zwatpieniu ...
sw. Matka Teresa z Kalkuty czy sw. Teresa z Avila, sw.o.Pio i mnostwo innych ...

[faraon]

A przy tym Kosciol sprawdzal dokladnie ich Charyzmaty, i najczesciej negowal ich prawdziwosc, a np. o Pio, mial sporo problemow wlasnie przez Charyzmaty.
Czy to nie dziwne ze nikt nie sprawdza tych wszystkich Odnowowych charyzmatow, Jakichs proroctw, uzdrowien, i wszelkich innych dziwnych dzialan i zachowan?
Ciekawe czy jakby Kosciol zabronil tym rzekomym charyzmatykom tych dzialan, to ilu i przez ile lat by wytrzymalo tak jak o. Pio?
Pewnie wiekszosc by nie posluchala Kosciola i odeszla do innych wiar, albo zalozyla wlasne kosciolki.

[pom]

Nie sądzę. Posłuszeństwo ...


O pokoro, piękny kwiecie, widzę jak mało dusz cię posiada — czy dlatego, żeś taka piękna, a zarazem trudna, aby cię zdobyć? O tak, i jedno, i drugie. (...) Nad duszą pokorną są uchylone upusty niebieskie i spływa na nią łask morze. O, jak piękna [jest] dusza pokorna; (...) Takiej duszy Bóg nic nie odmawia; taka dusza jest wszechwładna, ona wpływa na losy świata całego; taką duszę Bóg wywyższa aż do tronu swego, a im ona więcej się uniża, tym Bóg więcej się ku niej skłania, ściga ją swymi łaskami i towarzyszy jej w każdym momencie swą wszechmocą. Taka dusza jest najgłębiej z Bogiem zjednoczona. (...) Teraz rozumiem, dlaczego jest tak mało świętych, bo mało dusz jest głęboko pokornych (Dz. 1306).

[sądzony]

W Wiki napisali: Kontemplacja – sposób aktywności poznawczej realizowanej poprzez skupienie, pogrążenie się w myślach, przyglądanie się czemuś. Zarówno koncentracja, jak i kontemplacja są dwoma różnymi rodzajami medytacji. Koncentracja ma charakter medytacji syntetycznej, a kontemplacja – medytacji analitycznej.

Gwoli krótkiego wyjaśnienia.
To jest definicja nie mająca nic wspólnego z modlitwą.

Żeby zbliżyć się do pojęcia "kontemplacja chrześcijańska" trzeba zrozumieć, ze w duchowości i mistyce ma ona dwa znaczenia:

1. Oznacza "rozwój modlitwy", relacji z Bogiem, pogłębianie duchowości. W tym kontekście medytację możemy nazwać modlitwą kontemplatywną. Również w tym kontekście, medytację myślną, monologiczną czy niedyskursywną możemy nazwać formą kontemplacji gdyż jest "drogą kontemplacyjną".

2. "Kontemplacja wlana" jest Łaską miłosnego zjednoczenia z Bogiem. Ponoć jest szczytem rozwoju duchowego w życiu doczesnym. Duchowo jesteśmy w Bogu, cieleśnie na ziemi. Żyje już nie ja, a Chrystus.

[CiekawaXO]

Generalnie wszystko dałoby się udowodnić używając języka religijnego. Załóżmy hipotetyczną sytuację - ktoś udowodnił istnienie charyzmatu robienia pompek (takich ćwiczeń). A więc teologowie biorą się do roboty i powstają niezliczone wyjaśnienia tego zjawiska np.:

"Najpierw upadamy, doświadczając ułomności naszej ludzkiej natury, niżej i niżej czyli dalej od nieba, stajemy wtedy przed Bogiem w prawdzie - bez Niego możemy tylko leżeć.. I nagle, jakoby ożywieni jakimś Duchem, wyrywamy się ku niebiosom, z pozycji skulonej - jego mocą prostujemy się, wywyższamy, napełniamy natchnionym wdechem."

No jeśli te pompki wystepują w Biblii, to by się dało.
Dałoby się również udowodnić jeśli KK nauczałby czegoś, nawet jeśli w Biblii tego nie ma wprost.
Pompek nie ma i tu i tu, ani w Biblii, ani w Tradycji, więc się nie da.

Dodano po 2 minutach 11 sekundach:

Ja już sobie prywatnie pozwolę podsumować dyskusję na wskazany temat (są to moje wnioski):

1. "Bablanie" nie jest charyzmatem nadzwyczajnym
2. Nie ma go w Piśmie Świętym
3. Nie ma go w Tradycji
4. Badania naukowe wskazują na brak jakiegokolwiek języka
5. Jego początek wiąże się z Charlesem Parhamem 120 lat temu
6. Nie ma go w nauczaniu KK

No i ostatni punkt - są ludzie, którzy twierdzą stanowczo, że otrzymali go w sposób nadzwyczajny. I właściwie tylko to pozostawia jakiś 1% w mojej wyobraźni, że to zjawisko istnieje.

A teologowie którzy uważają że ten Dar w Biblii jest to.......?

[sądzony]

Uważam, ze dar języków nie ma czegoś wspólnego z kontemplacją.
Jedno jest uzewnętrznianiem, a drugie pogłębianie. Jedno ekstra, drugie intra.

Ma wiele wspólnego, a mianowicie, zakładając prawdziwość obu sposobów modlitwy, kontemplacja jest głęboką drogą ku relacji z Bogiem poprzez Ducha Świętego, natomiast "wylanie" jest swego rodzaju "zawładnięciem", aby nie napisać "opętaniem" poprzez Ducha Świętego. Ten drugi przypadek, wygląda jak wygląda, ponieważ człowiek może nie być na to gotowym.

Porównałbym to do psychoterapii, w której pewne treści w kontrolowany sposób w asyście psychoterapeuty są wydobywane, uświadamiane, przepracowywane, co w rezultacie prowadzi do "uzdrowienia", do psychozy lub zaburzenia, które samoistnie wydobywają się z nieświadomości i przejmują kontrolę nad pacjentem.

Kontemplacja:
"Z tekstów, w których św. Paweł pisze o doświadczeniu Ducha, można wysnuć wniosek, że doświadczenie to pojawia się w dwóch konkretnych okolicznościach, które są podobne do katalizatora wyzwalającego reakcję. Pierwszym katalizatorem jest „wejście w siebie” osiągalne w stanie wewnętrznego wyciszenia."

Modlitwa językami
"W 1 Kor 2,11-15 św. Paweł pisze o doświadczeniu Ducha, które pojawia się podczas rozmowy o „tym, co Boże”. Czasem pojawia się między mówiącym i słuchaczem dziwny „rezonans”. Powoduje go właśnie Duch Święty. Jeśli słuchacz jest „człowiekiem Ducha” (1 Kor 2,13.15), to potrafi on „wyczuć”, kiedy jego rozmówca nie mówi „wyuczonymi słowami ludzkiej mądrości”, ale „słowami, których nauczył nas Duch” (1 Kor 2,13). Pojawia się współgranie na płaszczyźnie duchowej, które św. Paweł określa jako poznanie „duchowe”, które jest czymś więcej niż poznaniem „zmysłowym” (zob. 1 Kor 2,14). Podczas takiej rozmowy człowiek jest poruszony do głębi.

W 1 Kor 14 św. Paweł pisze o innej specyficznej manifestacji Ducha związanej z używaniem mowy: o tzw. glosolalii, która pojawia się podczas modlitwy chrześcijan. Glosolalia jest jednym z charyzmatów, a charyzmaty są – z definicji – manifestacją Ducha Świętego mającą wymiar „eksperymentalny” (pisze o tym św. Paweł w 1 Kor 12,7, gdzie definiuje charyzmaty słowami: he fanerosis pnaumaton, „manifestacja Ducha”). Glosolalia polega na takiej ekspresji słownej (modlitwie), w której poruszony jest „duch” ludzki, a zawieszone jest działanie rozumu (zob. 1 Kor 14,14). Efekt to dziwna ekspresja słowna, która nie mieści się w żadnym systemie językowym i wydaje się nie mieć żadnego „rozumnego” sensu. Ma jednak sens: jest mówieniem „do Boga” i jest mówieniem „rzeczy tajemnych” (zob. 1 Kor 14,2). O tym samym św. Paweł pisze w Rz 8,26-27, jako o modlitwie, której nie można wyrazić słowami. Istnieje taka modlitwa, która wypływa z serca „przepełnionego” Duchem, tak, że człowiek nie potrafi tej obfitości łaski „pomieścić” w słowach.."

Zapraszam do całości tekstu dostępnego w sieci:
KS. GRZEGORZ RAFIŃSKI
"Św. Paweł – mistyk i apostoł. Ujęcie metodologiczne"

Dodano po 1 minucie :

bo mieliśmy ustalić inne określenie

Może "modlitwa językami"?

Dodano po 6 minutach 54 sekundach:

Ja już sobie prywatnie pozwolę podsumować dyskusję na wskazany temat (są to moje wnioski):
1. "Bablanie" nie jest charyzmatem nadzwyczajnym
2. Nie ma go w Piśmie Świętym
3. Nie ma go w Tradycji
4. Badania naukowe wskazują na brak jakiegokolwiek języka
5. Jego początek wiąże się z Charlesem Parhamem 120 lat temu
6. Nie ma go w nauczaniu KK
No i ostatni punkt - są ludzie, którzy twierdzą stanowczo, że otrzymali go w sposób nadzwyczajny. I właściwie tylko to pozostawia jakiś 1% w mojej wyobraźni, że to zjawisko istnieje.

"Starajcie się posiąść miłość, troszczcie się o dary duchowe, szczególnie zaś o dar proroctwa! Ten bowiem, kto mówi językiem, nie ludziom mówi, lecz Bogu. Nikt go nie słyszy, a on pod wpływem Ducha mówi rzeczy tajemne." 1 Kor 14, 1-2

Choć to nie o "blablaniu", a "modlitwie językami".

Dodano po 1 minucie 12 sekundach:

Przepraszam bo ja jestem na etapie nauki kontemplacji.

Któż Twym mistrzem?


Dodano po 3 minutach 20 sekundach:

... czy sw. Teresa z Avila ...

Jakoś tak św. Teresa z Avili to mi się kojarzy z duchowo silną i nie wątpiącą kobietą. Choć z drugiej strony film mógł być niefortunnie nakręcony

Dodano po 2 minutach 27 sekundach:

Ciekawe czy jakby Kosciol zabronil tym rzekomym charyzmatykom tych dzialan, to ilu i przez ile lat by wytrzymalo tak jak o. Pio?

Nie parskam sympatią ku duchowości charyzmatycznej, może niech Kościół zabroni działania Duchowi Świętemu

Dodano po 1 minucie 36 sekundach:

Nie sądzę. Posłuszeństwo ...


O pokoro, piękny kwiecie, widzę jak mało dusz cię posiada — czy dlatego, żeś taka piękna, a zarazem trudna, aby cię zdobyć? O tak, i jedno, i drugie. (...) Nad duszą pokorną są uchylone upusty niebieskie i spływa na nią łask morze. O, jak piękna [jest] dusza pokorna; (...) Takiej duszy Bóg nic nie odmawia; taka dusza jest wszechwładna, ona wpływa na losy świata całego; taką duszę Bóg wywyższa aż do tronu swego, a im ona więcej się uniża, tym Bóg więcej się ku niej skłania, ściga ją swymi łaskami i towarzyszy jej w każdym momencie swą wszechmocą. Taka dusza jest najgłębiej z Bogiem zjednoczona. (...) Teraz rozumiem, dlaczego jest tak mało świętych, bo mało dusz jest głęboko pokornych (Dz. 1306).

Nie napisałeś co cytujesz.
Niebieski jest chyba zarezerwowany dla Pisma Świętego.
Pozdrawiam

[CiekawaXO]

"Starajcie się posiąść miłość, troszczcie się o dary duchowe, szczególnie zaś o dar proroctwa! Ten bowiem, kto mówi językiem, nie ludziom mówi, lecz Bogu. Nikt go nie słyszy, a on pod wpływem Ducha mówi rzeczy tajemne." 1 Kor 14, 1-2

Choć to nie o "blablaniu", a "modlitwie językami".

@sądzony a jak ty rozumiesz modlitwe językami?