Wigilia czyli preludium do święta

[Nenderen]

Kilka lat temu jeden ze znanych mi księży zachęcał do wybadania w swoim otoczeniu jaka jest społeczna świadomość definicji słowa Wigilia. Potocznie jest pojmowana jako dzień świąt Bożego Narodzenia ale stricte jest dniem poprzedzającym jakiś świąteczny dzień, ten betlejemski i drugi betlejemski ale nie tylko. Jest więc wigilia święta Zesłania Ducha Świętego i jest także wigilia święta Matki Bożej Częstochowskiej. Jaka Waszym zdaniem jest zbiorcza świadomość terminologii tego wyrażenia?

[Ojciec.Pablito]

z łaciny vigilia – czuwanie, straż; vigilare – czuwać

[Marek_Piotrowski]

Wydaje mi się, że skupienie na Wigilii Bożego Narodzenia jest słuszne - ponieważ dotyczy wydarzenia tej właśnie nocy.
Już raczej martwi mnie to, że nie zawsz jest doceniana najważniejsza wigilia - wigilia paschalna. Trochę dlatego, że w Polsce podczas zaborów zabroniono nocnej Mszy Świętej w nocy z Wielkiej Soboty na Wielkanoc - i przez to wzrosła waga odprawianej rano w niedzielę rezurekcji.

[AdamS.]

Już raczej martwi mnie to, że nie zawsz jest doceniana najważniejsza wigilia - wigilia paschalna.

A mnie martwi obdarcie jednej i drugiej wigilii z ich duchowej istoty. Tak jak Wielka Sobota dla wielu funkcjonuje wyłącznie jako dzień święcenia potraw, tak Wigilia Bożego Narodzenia została sprowadzona do uczty i prezentów. Do niedawna był to zwykły proces laicyzacji, ale od pewnego czasu obok niego obserwujemy też agresywne formy dechrystianizacji. Deklaracje o porzuceniu "klerykalnej oprawy" świąt, nawiązywanie do przesilenia zimowego i czego tam jeszcze...

Trafnie to podsumował Franciszek Kucharczak w Gościu Niedzielnym - cytuję z pamięci: "Najwytworniej obchodzą święta ci, których one w ogóle nie obchodzą". Przywiązuje się przesadną wagę do strojenia choinki, do 12 potraw i do podarunków. Powstają na ten temat wielogodzinne audycje radiowe (ostatnio z rosnącym zdziwieniem słuchałem, ile można mówić na temat modnych ozdób choinkowych), wszystkie portale kipią od kulinarnych artykułów i reklam dot. prezentów...

A tymczasem gdzie się podział Solenizant tych szczególnych Urodzin? W poczuciu odrzucenia chodzi od domu do domu, pozostając w zimnym mroku za oknami domów - jak przed dwoma tysiącami lat...

[Andej]

Abp Jędraszewski zwraca uwagę na zanik łamania się opłatkiem. A mi przypomniało to wigilie (w knajpie) dla pracowników. Oczywiście bez opłatka. Bez życzeń. Takie, można powiedzieć, podsumowanie roku. Ale nabywało się to spotkanie (przed?)wigilijnym lub opłatkiem. Bez żadnej treści.
Mam znajomego, jak twierdzi, bardzo przywiązany do tradycji. Choinka, 12 potraw, prezenty. Ale o Bogu nie ma mowy. Ani on sam, ani jego rodzina (córka, niby zięć (bez ślubu, wnuki) od lat nie przystępują do żadnych sakramentów. Ale uważający się za katolika. Na moje stwierdzenie, ze niewierzący katolik, oburza się.
A przygotowanie się do świąt polega na zakupach, gotowaniu. To najważniejsze.
Zastanawiam się, na ile jest to moją winą. Czy moje sprzeciwy, przekierowywanie sedna nie wywołuje oporu? Skutków nie widzę. W dość bliskiej rodzinie też widzę zainteresowanie powierzchownością. Albo nawet, niektórych wypadkach, obojętność i na to. Bo ktoś zrobi, przygotuje, poda. To się zje. Jakoś przecierpi się czytanie Pisma. To tylko minuta czy dwie. Życzenia, cóż szkodzi. Taki zwyczaj. Oczywiście sztampowe. Wszystkie najlepszego, zdrowia. Takie, które zawsze i każdemu można. Bez zaangażowania.
Na ile ja sam przekazuję wartości? Też kiepsko. W domu trudno osiągnąć większe zainteresowanie. Choć przynajmniej choć jeden dzień rekolekcji, choć jedne roraty. Plus spowiedź i komunia święta. No i uczestnictwo w mszach.
Czy ja sam potrafię właściwie przeżywać? Wciąż się uczę.
Ale najbardziej cieszy mnie zgoda. Spokój. Świąteczny święty spokój. To płynie od Boga. Ale znów, nie tak daleko, ktoś, kto nie potrafi lub nie chce wybyć sie nienawiści lub niechęci do kogoś. Gdy tracą znaczenie. Nawet w wigilię ręki nie poda. Nie złoży życzeń. A przekonana, że gorliwą katoliczka jest. Tylko wszyscy ludzi dookoła są podli, źli i głupi.
Ciekawy też jestem, jak inni mnie widzą. Czy widzą moje intencje? Czy tylko potknięcia? A każde z nich traktują jak zamierzone zło.

Obserwując siebie i innych stwierdzam, że dobrzy luzie widzą dobro w innych. A źli widzą zło w innych. Wszystko zależy od samego człowieka. Każdy z nas w jakiś sposób kreuje otaczający go świat.

[Marek_Piotrowski]

A ja jestem zadowolony, że w pracy nie ma opłatka. Jest to bardzo sztuczne w stosunku do tylu, w gruncie rzeczy obcych, ludzi.

[sądzony]

A ja się cieszę, że dziś w pracy mieliśmy 0,5 godziny przy wspólnym stole. Fajnie razem szefostwo, projektanci i chłopaki z warsztatu wypić kawkę, zjeść ciasto, porozmawiać, pożartować. W tym roku była naprawdę miła atmosfera. Opłatka nigdy nie było. Są katolicy, ateiści, "zieloni" i "mający w nosie" więc to chyba nie na miejscu. Ale było spoko.

[AdamS.]

A ja jestem zadowolony, że w pracy nie ma opłatka. Jest to bardzo sztuczne w stosunku do tylu, w gruncie rzeczy obcych, ludzi.

Mieliśmy przez wiele lat spotkania opłatkowe w pracy i była na nich bardzo sztywna atmosfera, bo szef kojarzył się z dość apodyktycznym stosunkiem do pracowników. Tak więc i ja uważam, ze w takiej sytuacji lepiej, gdy tego opłatka nie ma, bo wymaga on szczególnie intymnej i ciepłej relacji, aby mógł być autentycznym wyrazem tego, do czego ta tradycja została ukształtowana.

[sądzony]

A ja jestem zadowolony, że w pracy nie ma opłatka. Jest to bardzo sztuczne w stosunku do tylu, w gruncie rzeczy obcych, ludzi.

Mieliśmy przez wiele lat spotkania opłatkowe w pracy i była na nich bardzo sztywna atmosfera, bo szef kojarzył się z dość apodyktycznym stosunkiem do pracowników. Tak więc i ja uważam, ze w takiej sytuacji lepiej, gdy tego opłatka nie ma, bo wymaga on szczególnie intymnej i ciepłej relacji, aby mógł być autentycznym wyrazem tego, do czego ta tradycja została ukształtowana.

U nas był kominek , ale jak wspomniałem, bez opłatka.
Zresztą dziwiłby mnie opłatek. Przecież nie wszyscy, chyba u was również w pracy, są katolikami.

[abi]

opłatki ktore dzis otrzymalam od 2a

[AdamS.]

opłatki ktore dzis otrzymalam od 2a

Piękne okruchy pamięci! Mam nadzieję, że na klasówkach są nieco większe.

Dodano po 4 minutach 46 sekundach:

Zresztą dziwiłby mnie opłatek. Przecież nie wszyscy, chyba u was również w pracy, są katolikami.

Chyba na takim wielowyznaniowym /bezwyznaniowym/ gruncie lepiej zorganizować zwykłe spotkanie, bez odnoszenia się do symboliki religijnej. Życzliwość w takich sytuacjach może być lepszą formą ewangelizacji. Oczywiście w rozmowach indywidualnych warto już otwarcie wyznawać swoją wiarę. Osobiste świadectwo jest zdecydowanie lepszą formą ewangelizacji, niż manifestacja.