Wolność wyznań

[Arek]

Dziś sobie pomyślałem, że żyję w pięknym kraju. Gdzie mogę swobodnie pójść do Kościoła i nie czuć lęku w kwestii swoich poglądów. Myślę, że każde wyznanie w Polsce nie jest raczej w żaden sposób piętnowane. Ja nikomu nie przeszkadzam i mi też nikt. Dziś rozmawiałem z gospodynią i życzyłem jej Wesołych Świąt, a Ona odpowiedziała, że nie obchodzi Świąt. To ja jej na to wszystkiego dobrego i odpowiedziała mi tym samym. Znacie może przypadki z bliskiego otoczenia, by ktoś z winy wyznania był w jakiś sposób piętnowany?

[AdamS.]

Osobiście nie znam takich przypadków. I również dlatego kocham Polskę, która od wieków znana jest z tolerancji. Przez całą Europę przetaczały się wojny religijne, tylko nie u nas. A w XVI w. niemal cała szlachta przeszła na kalwinizm (bez rozlewu krwi!) - by następnie, równie gremialnie, powrócić do Kościoła.

[Ojciec.Pablito]

Poza wypędzeniem z naszego pięknego kraju w 1658 Braci Polskich.

No i jeszcze za komuny działalność Świadków Jehowy była zakazana. Komuna też mocno walczyła ok 1951 z kościołami protestanckimi no i oczywiście przez cały PRL z kościołem katolickim.

A dzisiaj? Z prawnego punktu widzenia mamy wolność wyznania. Myślę jednak, że w niektórych kręgach społecznych ta wolność jest mniej lub bardziej ograniczana a ludzie są dyskryminowani. Przez zwykłych ludzi po prostu. Ale to nie jest jakieś powszechne zjawisko.

[Marek_Piotrowski]

No i jeszcze za komuny działalność Świadków Jehowy była zakazana. Komuna też mocno walczyła ok 1951 z kościołami protestanckimi no i oczywiście przez cały PRL z kościołem katolickim.

Podejście do protestantów było ambiwalentne. W pewnym momencie komuniści widzieli w ich wspieraniu narzędzie do zmniejszenia roli Kościoła. W innych momentach widziano w nich agendę Zachodu.
No, ale trudno mówić o "Polsce" w odniesieniu do gubernatorstwa rosyjskiego podczas sowieckiej okupacji.

A dzisiaj? Z prawnego punktu widzenia mamy wolność wyznania. Myślę jednak, że w niektórych kręgach społecznych ta wolność jest mniej lub bardziej ograniczana a ludzie są dyskryminowani. Przez zwykłych ludzi po prostu. Ale to nie jest jakieś powszechne zjawisko.

A co masz na myśli?

[AdamS.]

Poza wypędzeniem z naszego pięknego kraju w 1658 Braci Polskich.

Może się mylę, nie siedzę tak głęboko w historii, ale nie spotkała ich wielka krzywda - choć faktycznie ustanowiono akt prawny nakazujący im opuszczenie Rzeczypospolitej (działo się to w obliczu potopu szwedzkiego - obawiano się, że ich wzrastająca liczba będzie sprzyjać najeźdźcy). Podobnie jak inne wyznania, zostali objęci pierwszym aktem prawnym, gwarantującym pokój między różnowiercami w Rzeczypospolitej, jakim była Konfederacja Warszawska, uchwalona na pierwszym sejmie konwokacyjnym w 1573 roku. Pod koniec XVI wieku na terenie Małopolski działały 52 zbory braci polskich, nawet działała słynna Akademia Rakowska, a wśród znanych nam braci polskich były wielkie osobistości, o których dzisiaj uczymy się w szkołach - m. in. Andrzej Frycz Modrzewski.

Jeśli natomiast chodzi o (bez)prawne prześladowanie świadków Jehowy przez komunistów w PRLu, to Marek już słusznie zauważył, że trudno takie działania uznać za polskie, skoro władza byłą nadana z Moskwy.

[Nenderen]

Ogólnie Polacy są tolerancyjni w kwestiach religijnych ale będąc w niektórych hermetycznych wiejskich społecznościach z obecnością nadużyć w tzw. pobożności ludowej bywało że dowiadywałem się o pogardzie wobec np. świadka Jehowy za jego wiarę i złorzeczeniem mu przez katoliczkę "a niech by się ziemia pod nim zapadła!". Zawsze w takich sytuacjach reagowałem i na szczęście udawało mi się skłonić takie osoby do zmiany postawy na pokojową

[Ojciec.Pablito]

Poza wypędzeniem z naszego pięknego kraju w 1658 Braci Polskich.

Może się mylę, nie siedzę tak głęboko w historii, ale nie spotkała ich wielka krzywda - choć faktycznie był z początku ustanowiony akt prawny nakazujący im opuszczenie Rzeczypospolitej (działo się to w obliczu potopu szwedzkiego - obawiano się, że ich wzrastająca liczba będzie sprzyjać najeźdźcy). Jednak wkrótce, podobnie jak inne wyznania, zostali objęci pierwszym aktem prawnym, gwarantującym pokój między różnowiercami w Rzeczypospolitej, jakim była Konfederacja Warszawska, uchwalona na pierwszym sejmie konwokacyjnym w 1573 roku. Pod koniec XVI wieku na terenie Małopolski działały 52 zbory braci polskich, nawet działała słynna Akademia Rakowska, a wśród znanych nam braci polskich były wielkie osobistości, o których dzisiaj uczymy się w szkołach - m. in. Andrzej Frycz Modrzewski.

Niestety, Konfederacja Warszawska ich nie objęła. Dano im wybór, przejścia na katolicyzm i możliwość zostania w Polsce albo wygnanie z kraju, albo śmierć.
Cześć przeszła na katolicyzm (mniejszość na kalwinizm) a część poddała się wypędzeniu. Bogatsza mniejszość wyjechała do Niemiec skąd wypędzili ich dość szybko luteranie i wyjechali dalej do Niderlandów. Biedniejsza mniejszość wyjechała do Siedmiogrodu. Tuż po przekroczeniu granicy ich tabor z całym dobytkiem został napadnięty przez złodziei i zostali doszczętnie okradzeni. Skradziono ich skrzynie z kosztownościami i kościelnym dobytkiem, ale też ubrania itd. Na szczęście Unitarianie z Siedmiogrodu wyciągnęli do nich pomocną dłoń i wystosowali dla nich pomoc finansową i pomogli im się zadomowić w ich kraju. Bracia Polscy funkcjonowali w Siedmiogrodzie około 100 lat. Część wyjechała stamtąd na Mazury do Prus. A ta część która pozostała po około 100 latach zintegrowała się z lokalną społecznością unitarianska.
Ta dość spora część, która wyemigrowała do Prus funkcjonowała chyba również około 100 lat. Bogatsza część padła ofiarą jakiejś wojny z Turcją. Znana jest tak historia jednej bogatej Pani, która została uprowadzona w jasyr i zmarła w niewoli. Nie pamiętam dokładnie szczegółów.
Inną część Braci Polskich wyjechała na wschód a inna jeszcze w inne rejony Europy.
Po jakimś czasie Bracia Polscy czasami wracali do Polski.
Cześć w ogóle nie wyjechała i żyła w ukryciu.
Najsmutniejsze dla mnie osobiście jest odwiedzenie Rakowa czy innych miejscowości gdzie żyli kiedyś Bracia. To obraz nędzy i rozpaczy. Czasami mam wrażenie że celowo ta pamięć jest niszczona. Cmentarze zrównane w latach 60-tyxh XX wieku spychaczami. Stare domy zawalają się. Nie ma żadnego muzeum z prawdziwego zdarzenia.
A przecież to kawał ekstremalnie ciekawej historii naszego kraju.

Dodano po 10 minutach 53 sekundach:
*Co ciekawe ta część Braci Polskich, która wracała do Polski była prześladowana przez szlachtę i dopiero król stawał w ich obronie. Intuicyjnie wydawałoby się, że powinno być odwrotnie.
Wydaje się, że kluczowy dla wypędzenia Braci była narastającą presja ze strony kontrreformacji i szczyt w postaci wojny ze Szwecją gdy Bracia szukali większych swobód dla siebie w drodze zjednania sobie króla Szwecji oraz Króla/księża Siedmiogrodu.
Niestety wojna że Szwecją nabrała cech wojny religijnej i Bracia Polscy stali się jej religijnymi ofiarami.

[sądzony]

10 (i dalej) lat temu, gdy byłem jeszcze dość "daleko" od Kościoła, uważałem katolików za "szczególnie opętanych głupotą". Nie byłem w tym nikim wyjątkowym. Również dziś często spotykam się z takim podejściem ze strony innych. Nie jest to z pewnością prześladowanie, ale można wyczuć w takiej postawie swego rodzaju poniżający wydźwięk.

[Ojciec.Pablito]

Tak sobie myślę, że w pewnym sensie każdy człowiek, czy to religijny, czy niereligijny, czasami może czuć się niekomfortowo. Chyba wszystko zależy od niego samego i ludzi wokoło.
I chyba wynika to z siły, mocy samego zjawiska, stosunku do religijności w nas samych. Stosunku, który często nalega wręcz byśmy nie byli obojętni. Byśmy wywierali na innych presję. Czy to w postaci dyskusji, czy w postaci stosunku do zwyczajów religijnych, do tradycji itd.

[AdamS.]

*Co ciekawe ta część Braci Polskich, która wracała do Polski była prześladowana przez szlachtę i dopiero król stawał w ich obronie. Intuicyjnie wydawałoby się, że powinno być odwrotnie.

Dzięki za tak obszerne nakreślenie historii braci polskich. Przyznam, że żyłem w błogiej nieświadomości tych spraw. Zawsze wydawało mi się, że ich rozproszenie wynikało raczej z wewnętrznego wygaśnięcia ich wiary. Ciekaw jestem, czy istnieją jakieś historyczne związki między nimi a świadkami Jehowy?

[sądzony]

Ja mam w sobie coś takiego dziwnego. Gdy jestem wśród osób, który "atakują" katolika i jego wiarę, będę go bronił. Gdy jestem wśród katolików atakujących "duchowość" ateisty istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że będę "bronił" ateisty.

[Ojciec.Pablito]

Ja mam w sobie coś takiego dziwnego. Gdy jestem wśród osób, który "atakują" katolika i jego wiarę, będę go bronił. Gdy jestem wśród katolików atakujących "duchowość" ateisty istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że będę "bronił" ateisty.

też tak mam. I przyznam, że czuje się tym zmęczony i zniewolony. Bronię katolików przed protestantami, protestantów przed katolikami..Świadków Jehowy przed wszystkimi innymi. Muzułmanów, Żydów i innych. A w sumie zapominam o sobie i o swojej wierze, o swoich przekonaniach, swojej duchowości.

[konserwa]

Nie rozumiem. Po coz tak ... ?

[sądzony]

Nie rozumiem. Po coz tak ... ?

Prawdziwa, głęboka wiara w zasadzie nigdy nie potrzebuje "obrony". Człowiek w pewnych sytuacjach prawie zawsze.