Czy żyjemy w błędzie?

[Arek]

Jeśli Bóg uświęcił kapłana swoją mocą to dlaczego ja miałbym Go zdjąć z tego uświęcenia. Czyją mocą bym to czynił?

A dlaczego chcesz to uczynić? Skąd taki pomysł?

@Andej to jest wypowiedź i pytanie w nawiązaniu do opinii @Dezerter .

Obawiam się, że to nieco "magiczne" podejście do kapłaństwa. Kapłan powinien głosić wiarę Kościoła - i tyle. I chyba to miał na myśli @Dezerter .

@Marek_Piotrowski czy też jesteś w tej grupie?

[Marek_Piotrowski]

Nie jestem pewien, o co pytasz. Jeśli pytasz, czy jestem kapłanem, to nie, nie jestem (Żona by mi nie pozwoliła ).
Jeśli pytasz, czy staram się głowić wiarę Kościoła - to tak, bo mam ją za prawdziwą.

[Dezerter]

Arku wczoraj piłem kawę z 5 księżmi, obiad jadłem z 3, wykłady tez miałem z 3 , więc chyba nie mam żadnej "awersji"
Są sprawy fundamentalne w których ksiądz nie może mieś watpliwości, bo przestaje być kapłanem, który ma udział w Kapłaństwie Jezusa (jeśli Jezus nie zmartwychwstał, to go nie ma i nie jest Kapłanem , więc i nie ma żadnego kapłana wśród chrześcijan czy ty to rozumiesz?). Chyba wiesz, że 1000 księży przestało być księżmi i nosić sutanny, więc nie rozumiem w czym problem.

[sądzony]

Jakiś czas temu w pewnej grupie ludzi powiedziałem stwierdzenie, że żyjemy w błędzie. Jedna osoba, która była najwyżej w tej hierarchii odpowiedziała, że ona nie czuje się, żeby była w błędzie. Więc odpowiedziałem, że to widocznie moje przekonanie, że to ja żyję w błędzie. Czy Wy uważacie, że żyjecie w błędzie? Chodzi o błąd natury rozeznania otaczającego nas Świata i materialnego i duchowego. Z pozoru to pytanie ma bardzo ważne znaczenie i konsekwencje dla wiary każdego z nas.

Osobiście wydaje mi się, że dużo częściej jestem w grzechu niż w Chrystusie,
więcej w świecie materialnym niż duchowym,
wyraźniej w "starym adamowym człowieku wiedzy, władzy i posiadania" aniżeli w "nowym człowieku miłowania",
bardziej w umierającym dla miłości, pragnącym życia doczesnego martwym ciałem, niż rodzącym się, poprzez śmierć, ku prawdzie ukrytej w Tajemnicy.

Chrześcijaństwo to krzyż pomiędzy horyzontem świata, a wertykalnością pomiędzy ziemią, a niebem. To napięcie, więź, może nawet swego rodzaju "frustracja", to relacja, miłość, a często trudny do zniesienia paradoks.

Tak. Osobiście często sobie odpuszczam.
Tak, żyję w błędzie.

[Arek]

Jakiś czas temu w pewnej grupie ludzi powiedziałem stwierdzenie, że żyjemy w błędzie. Jedna osoba, która była najwyżej w tej hierarchii odpowiedziała, że ona nie czuje się, żeby była w błędzie. Więc odpowiedziałem, że to widocznie moje przekonanie, że to ja żyję w błędzie. Czy Wy uważacie, że żyjecie w błędzie? Chodzi o błąd natury rozeznania otaczającego nas Świata i materialnego i duchowego. Z pozoru to pytanie ma bardzo ważne znaczenie i konsekwencje dla wiary każdego z nas.

Osobiście wydaje mi się, że dużo częściej jestem w grzechu niż w Chrystusie,
więcej w świecie materialnym niż duchowym,
wyraźniej w "starym adamowym człowieku wiedzy, władzy i posiadania" aniżeli w "nowym człowieku miłowania",
bardziej w umierającym dla miłości, pragnącym życia doczesnego martwym ciałem, niż rodzącym się, poprzez śmierć, ku prawdzie ukrytej w Tajemnicy.

Chrześcijaństwo to krzyż pomiędzy horyzontem świata, a wertykalnością pomiędzy ziemią, a niebem. To napięcie, więź, może nawet swego rodzaju "frustracja", to relacja, miłość, a często trudny do zniesienia paradoks.

Tak. Osobiście często sobie odpuszczam.
Tak, żyję w błędzie.

@sądzony pisze:

Osobiście wydaje mi się, że dużo częściej jestem w grzechu niż w Chrystusie,

A teraz drugie pytanie, przyjmując taką postawę za rzeczywistą czy chcę odwrócić trend? Nie czy staram się tylko czy chcę? Pierwszy fakt, znam Chrystusa, drugi nie znam innej drogi, trzeci ufam Mu od początku do końca.

[sądzony]

A teraz drugie pytanie, przyjmując taką postawę za rzeczywistą czy chcę odwrócić trend? Nie czy staram się tylko czy chcę? Pierwszy fakt, znam Chrystusa, drugi nie znam innej drogi, trzeci ufam Mu od początku do końca.

Możesz "dowyjaśnić", bo nie do końca rozumiem o co Ci chodzi.
Teraz wychodzę na mszę. Odpowiem gdy wrócę.
Pozdrawiam

[Arek]

@sądzony pytanie jest otwarte do nas wszystkich. Czy pragnę i dążę by być częściej w Chrystusie niż w grzechu?

[sądzony]

@sądzony pytanie jest otwarte do nas wszystkich. Czy pragnę i dążę by być częściej w Chrystusie niż w grzechu?

Wydaje mi się, że nie jest to natura samego dążenia, w sensie, nie do końca jest to w mojej gestii. Bardziej, choć może błędnie, odczytuję to jako walkę o otwarcie, tworzenie szczeliny w mej grzesznej naturze, którą "dociera" łaska.

[Arek]

Dlaczego tak trudno nam się zmieniać w Chrystusie. A jeśli się zmieniamy to tak jakby nam się nie chciało ruszyć czterech liter. Korelacja między grzechem, a naprawą samego siebie. Wiele postaw osób oczywiście mojej przede wszystkim pokazało mi, że grzech trzyma mnie w rozwoju duchowym. Czyli jeśli żyję w letargu, gdzie grzech jest powtarzany to raczej nie ma szans na otwarcie się w pogłębianiu rozeznania co do wiary o wymiarze duchowym. Wiara pozostaje materialna.

[sądzony]

Dlaczego tak trudno nam się zmieniać w Chrystusie. A jeśli się zmieniamy to tak jakby nam się nie chciało ruszyć czterech liter. Korelacja między grzechem, a naprawą samego siebie. Wiele postaw osób oczywiście mojej przede wszystkim pokazało mi, że grzech trzyma mnie w rozwoju duchowym. Czyli jeśli żyję w letargu, gdzie grzech jest powtarzany to raczej nie ma szans na otwarcie się w pogłębianiu rozeznania co do wiary o wymiarze duchowym. Wiara pozostaje materialna.

A co byś chciał osiągnąć?
Droga kontemplatywna?
Życie mistyka, pustelnika, a może pielgrzyma?
A może myślisz o przebóstwieniu?

czy:

"To jest właśnie cel duchowości chrześcijańskiej - abyśmy wiedli życie ciche i spokojne, uspokoili się jak dziecko na łonie Ojca." ks. Grzywocz

Cóż chciałbyś osiągnąć? Jak widzisz "życie w Chrystusie"?

[Arek]

Ja chciałbym osiągnąć zbawienie. Życie w Chrystusie to droga w której się naprawiam w sposób stały.

[Drwal]

Ja powiem , że to zależy , bo ja jak miałem skrupulanctwo , to żyłem w błędzie , przez oszukiwanie mnie przez Szatana.
Ale wiara w Boga i wypełnianie jego woli i szukanie go i rozmowa z innymi , np. bardziej znajacych się na danym temacie to nas wyprowadza z tego błędu. Pamiętaj , że Jezus jest drogą, prawdą i życiem (J14,6) i wierzac w Niego dojdziemy do prawdy.

[sądzony]

Ja chciałbym osiągnąć zbawienie. Życie w Chrystusie to droga w której się naprawiam w sposób stały.

Skoro tak to jesteś zbawiany. Tu i teraz. Budujesz Królestwo Boże. Dojrzewasz w relacji z Bogiem, sobą i innymi.
Jeżeli "odbijasz" Światło Boże, które "ogrzewa" innych, o ile czujesz spokój i radość, o ile dostrzegasz w innych Chrystusa, a inni widzą Go w Tobie uważam, że stąpasz właściwą drogą.

[Arek]

Ja chciałbym osiągnąć zbawienie. Życie w Chrystusie to droga w której się naprawiam w sposób stały.

Skoro tak to jesteś zbawiany. Tu i teraz. Budujesz Królestwo Boże. Dojrzewasz w relacji z Bogiem, sobą i innymi.
Jeżeli "odbijasz" Światło Boże, które "ogrzewa" innych, o ile czujesz spokój i radość, o ile dostrzegasz w innych Chrystusa, a inni widzą Go w Tobie uważam, że stąpasz właściwą drogą.

Nie ma czegoś takiego jak zbawienie tu i teraz. Zbawienie to obraz dla człowieka, który odszedł z tego świata.

[Andej]

Jedna literka i takie zamieszanie.
Jeden napisał o zbawianiu, a drugi o zbawieniu. Ale nie zwrócił uwagi na zmianę literki decydującej o znaczeniu słowa.

Ja też często taki błąd popełniam.