Ławking

[Andy72]

Na twitterze znalazłem:
"Byłem dziś w kościele, na wielu ławkach siedziały tylko 2 osoby na końcach ławki. Kiedy chciałem się dosiąść, zamiast się przesunąć wpuszczają do środka. O co chodzi?
Mam takie samo odczucie, czasem na mszach jest mało osób, a wszystkie ławki poblokowane, bo koniecznie trzeba siedzieć na brzegu,
A w autobusach spotykam się że czasem nie ma gdzie usiąść bo siedzi na siedzeniu pan i jego torba na sąsiednim.

[abi]

latwo wyjsc do Komunii

[Lwica]

"Ławking"

Nie wiem, ja zawsze przesuwam się do środka jeżeli ktoś chce się dosiąść
A tak, to ludzie lubią siedzieć sami. W autobusie to często kładzie się coś obok, nie widzę w tym nic dziwnego.
Ja kiedyś widziałam, że piesek sobie siedział na przystanku, na ławce, obok Pana, a jak już wsiedliśmy, to piesek kulturalnie zajął miejsce siedzące
Dopiero jeżeli jest dużo pasażerów, to warto wziąć z tego miejsca żeby można było z niego skorzystać - wiadomo.

[sądzony]

A wolisz spać z brzegu czy od ściany ...

[Marek_Piotrowski]

Na twitterze znalazłem:
"Byłem dziś w kościele, na wielu ławkach siedziały tylko 2 osoby na końcach ławki. Kiedy chciałem się dosiąść, zamiast się przesunąć wpuszczają do środka. O co chodzi?
Mam takie samo odczucie, czasem na mszach jest mało osób, a wszystkie ławki poblokowane, bo koniecznie trzeba siedzieć na brzegu,

A dlaczego Ty koniecznie chcesz, by te osoby się przesunęły i byś Ty siedział z brzegu?

A w autobusach spotykam się że czasem nie ma gdzie usiąść bo siedzi na siedzeniu pan i jego torba na sąsiednim.

A co ma jedno do drugiego?

[miłośniczka Faustyny]

Ja zazwyczaj się chowam w takim miejscu, gdzie jest mała ławeczka i mnie nie widać, jestem sama. Ale czasami się zdarza, że muszę być na normalnej wielkości ławce i wtedy nigdy nie siedzę w środku, bo się wtedy boję, czuję się osaczona. A poza tym lubię być blisko głośnika, bo uwielbiam naszego organistę. Każda chwila, w której on śpiewa jest dla mnie bezcenna i dlatego jakość dźwięku jest dla mnie bardzo ważna. A tam głośniki są bliżej miejsc z brzegu. Specjalnie z tych powodów przychodzę około 20 minut wcześniej. Uważam, że skoro przyszłam wcześniej i zajęłam sobie to miejsce, to jak najbardziej mam prawo przepuścić innych do środka, a nie ustępować im moje miejsce, skoro są inne. U mnie w parafii jest dużo ławek, więc nie ma problemu z brakiem miejsc.

[Lwica]

Myślę, że jeżeli ktoś ma swoje upodobania co do siedzenia, to dlaczego nie? Ja znowu siedzę różnie. Głównie siadam z tyłu, dosłownie. Tam najmniej pada też światła z lampy, od której oczy mnie bolą i jest mi gorąco (znowu najgorzej na środku kościoła, bo tam ten wynalazek wisi).
Ale też próbuję się przemóc i pójść dalej do ludzi. Np na środek kościoła. Tylko minusy są dwa: rozprasza mnie dużo rzeczy, no i ta lampa... a wielki plus, że można usiąść w ławce i jest wygodniej według mnie, klęczy się też wygodniej.
Z tyłu można sobie nawet kimnąć i nikt nie widzi prócz ludzi, którzy tam też siedzą, ale to trudno

[sądzony]

W pierwszej ławce też jest zacnie bo w zasadzie znika świadomość ludzi. Choć ja osobiście lubię tę świadomość, że są inni.
Oczywiście bez przesady - wczoraj ktoś puścił dwa bęki i to jeden przed "przekażcie sobie znak pokoju" ...

[miłośniczka Faustyny]

Z tyłu można sobie nawet kimnąć i nikt nie widzi prócz ludzi, którzy tam też siedzą, ale to trudno

Brzmi śmiesznie z tym zasypianiem, ale wbrew pozorom, wcale nie jest to oderwane od rzeczywistości, ktoś z mojej rodziny tak miał, że czasem przesypiał część Mszy. I później zostawał na kolejną, żeby już czynnie uczestniczyć.

[Lwica]

Z tyłu można sobie nawet kimnąć i nikt nie widzi prócz ludzi, którzy tam też siedzą, ale to trudno

Brzmi śmiesznie z tym zasypianiem, ale wbrew pozorom, wcale nie jest to oderwane od rzeczywistości, ktoś z mojej rodziny tak miał, że czasem przesypiał część Mszy. I później zostawał na kolejną, żeby już czynnie uczestniczyć.

Jak kazanie jest w połowie, to mnie tak zamula trochę, nie zawsze, ale często. Wtedy lepiej jak oprę głowę o ścianę i zamknę oczy, to mnie lekko obudzi (o dziwo).
I nie ukrywam, że niejednokrotnie zaczynam myśleć o czymś innym. Nie wiem jak nad tym zapanować. Albo się rozglądam po kościele, widzę kątem oka, że Pani upadł szalik w cekiny, a tamten Pan ma dwie różne skarpetki, a to czuję perfumy i zaczynam szukać w pamięci cóż to za zapach mógłby być, albo jakie nuty czuję itd.
Rozumiem, że wiele tutaj osób ma inne nastawienie, typu: "przychodzę się spotkać z Bogiem i uczestniczyć aktywnie". Ja tak nawet jak próbuję, to zawsze póki co znajdzie się moment, gdzie następuje odłączenie i słyszę, ale nie dociera.
Myślę, że wynika to po prostu jeszcze z mojej płytkiej wiary i tego, że nie potrafię tak mocno się angażować.

[abi]

A wolisz spać z brzegu czy od ściany ...

[Andy72]

Dla mnie normalne, że gdy jest pusta ława, to pierwszy siada w środku, potem przychodzą następni obok niego, a na końcu dopiero przy brzegach.

[miłośniczka Faustyny]

Dla mnie normalne, że gdy jest pusta ława, to pierwszy siada w środku, potem przychodzą następni obok niego, a na końcu dopiero przy brzegach.

Pojęcie "normalne" jest dość relatywne. Dla mnie to, co opisałeś, ani trochę nie jest normalne.

[abi]

nie cierpie siedziec obok obcych ludzi

Dodano po 32 sekundach:
jeszcze jak sie cisna

[erzac]

Ja tam wolałem nie siadać. Bo ledwie to zrobiłem to pojawiała się osoba której wypadalo ustąpić miejsca. A po co wstawać kiedy można nie siadać?