Ochrzczona została jako Izabela, jednak nazywano ją Różą ponieważ miała bardzo delikatną cerę, Imię Róża otrzymała też na Bierzmowaniu.
Już jako dziewczynka była bardzo wierząca, złożyła też śluby czystości jako mała dziewczynka.
Gdy dorosła rodzice chcieli wydać ją za bogatego człowieka lecz Róża odmówiła, wtedy matka chciała siłą zmusić ją do zmiany decyzji jednak Róża obiecała Panu Bogu całe życie Jemu poświęcić.
W 1606 roku wstąpiła do zakonu do sióstr tercjarek dominikańskich (Trzeci Zakon św. Dominika), jednak w zakonie nie zamieszkała, lecz przeniosła się do domku który znajdował się obok domu rodzinnego, Róża zwiększyła swoje posty i umartwienia, modlitwy, czuwania, surowe pokuty i wyrzeczenia, wielu ludzi uważało ją za nienormalną.
Przez cały Wielki Post nie jadła nawet chleba, zamiast tego wedle tradycji jadła dziennie tylko 5 pestek cytryny.
Znosiła wiele cierpień zadanych przez złego ducha.
Jej patronką była św. Katarzyna ze Sieny.
W nagrodę za takie życie pełne pokuty i cierpienia często był przy niej Anioł Stróż i Najświętsza Matka Boska, Był jednak okres że przez 15 lat czuła się zupełnie opuszczona przez Boga, nie czuła się na siłach by się modlić nie miała pociągu do modlitwy, wówczas dopiero wtedy zaczęła żyć w kontemplacji z Chrystusem.
Ostatnie 3 lata spędziła w domu małżonków Gonzaleza della Maza i Marii Uzategui którzy darzyli ją miłością. Zmarła mając 31 lat 24 sierpnia 1617 roku.
Róża została beatyfikowana 15 kwietnia 1668 roku przez Klemensa IX, który ogłosił ją patronką Ameryki Południowej. Kanonizowana została w 1671 r. przez Klemensa X.
Zdjęcie przedstawia rekonstrukcję twarzy autorstwa brazylijskiego grafika Cicero Moraesa.
(zdjęcie - Wikipedia)
Ja mam na trzecie Róża. 
