Małżeństwo bez rozwodu

[sądzony]

@Albertus co prawda JPII pisze to w nieco innym kontekście. Małżeństwo, rodzina jest jednak Kościołem. Nie wiem czy właściwie to rozumiem, ale w sakramencie małżeństwa (jak zresztą w całym życiu chrześcijanina) istotna jest "zasada pierwszeństwa łaski".

"Istnieje pewna pokusa, która od zawsze zagraża życiu duchowemu każdego człowieka, a także działalności duszpasterskiej: jest nią przekonanie, że rezultaty zależą od naszej zdolności działania i planowania. To prawda, że Pan Bóg oczekuje od nas konkretnej współpracy z Jego łaską, a zatem wzywa nas, byśmy w służbie Jego Królestwu wykorzystywali wszystkie zasoby naszej inteligencji i zdolności działania. Biada jednak, gdybyśmy zapomnieli, że bez Chrystusa «nic nie możemy uczynić» (por. J 15, 5)."

JPII

Jeżeli w małżeństwie nie ma relacji i współpracy z Bogiem to kicha.
Nic nie zmienia fakt, że pokażemy się z Jezusem w kościele jeżeli wracając zostawiamy go przed drzwiami do następnej niedzieli.

[Albertus]

@Albertus co prawda JPII pisze to w nieco innym kontekście. Małżeństwo, rodzina jest jednak Kościołem. Nie wiem czy właściwie to rozumiem, ale w sakramencie małżeństwa (jak zresztą w całym życiu chrześcijanina) istotna jest "zasada pierwszeństwa łaski".

"Istnieje pewna pokusa, która od zawsze zagraża życiu duchowemu każdego człowieka, a także działalności duszpasterskiej: jest nią przekonanie, że rezultaty zależą od naszej zdolności działania i planowania. To prawda, że Pan Bóg oczekuje od nas konkretnej współpracy z Jego łaską, a zatem wzywa nas, byśmy w służbie Jego Królestwu wykorzystywali wszystkie zasoby naszej inteligencji i zdolności działania. Biada jednak, gdybyśmy zapomnieli, że bez Chrystusa «nic nie możemy uczynić» (por. J 15, 5)."

JPII

Jeżeli w małżeństwie nie ma relacji i współpracy z Bogiem to kicha.
Nic nie zmienia fakt, że pokażemy się z Jezusem w kościele jeżeli wracając zostawiamy go przed drzwiami do następnej niedzieli.

Aha!

I lekarstwem na brak relacji w małżeństwie jest rozwód?

[Marek_Piotrowski]

Może dobrą rzeczą byłoby wprowadzenie w prawie cywilnym małżeństwa bez rozwodu?
Byłyby dwa rodzaje małżeństwa: z rozwodem i bez rozwodu. To zwiększyłoby naszą wolność,
Każda para wychodząc za mąż/żeniąc się mogłaby wybrać czy chce małżeństwo z rozwodem czy bez.

Moim zdaniem małżeństwo z możliwością rozwodu nie ma najmniejszego sensu.
W gruncie rzeczy już coś takiego jest - bez Koscioła i bez państwa. Jeśli dwoje ludzi chce, żyje z sobą - to to samo, co "małżeństwo z rozwodem".

[Abstract]

Ale to nie my wymyśliliśmy sobie nierozerwalne małżeństwo.
To Chrystus Pan.

Dlatego trzeba wyjątkowo skupić się nad tym z jakiego powodu ta decyzja jest podejmowana i jak duże ma znaczenie dla przysięgających i ich potomków.
"Jakoś to będzie" ma często destrukcyjny wpływ na dalsze losy wielu małżeństw.
Nie wiemy co Bóg realnie złączył, ponieważ jest możliwość unieważnienia małżeństwa ale tylko przy szczerej współpracy małżonków, przyznania się do winy. Gdy jedno kłamie, lub staje się obojętne doprowadzenie do unieważnienia jest niemożliwe. Wielu nie wie że mówi nieprawdę, ponieważ wierzą w mrzonkę, ulegają iluzji.

[sądzony]

Aha!
I lekarstwem na brak relacji w małżeństwie jest rozwód?

Oczywiście, że nie. Jak to odczytałeś?

[Marek_Piotrowski]

Może w przypadku pijanego męża w większości przypadków lepsza byłaby separacja.
Jednak separacja rózni się tym, że nie służy do układania sobie życia na nowo,
wymiany na "nowszy model"

Owszem - separacja to nie rozwiązanie, tylko środek na skrajne sytuacje (bicie, picie itd).

Ważne, by pamiętać, że małżeństwo to jest realny byt - nie wystarczy zmiana przepisów, by osoba nim związana znów była "wolna".

Dodano po 2 minutach :

O jakiej wolności piszesz, skoro małżeństwo jest nierozerwalne?

O takiej, która odnosi się do każdego zobowiązania - mamy wolność, czy je podjąć, czy nie. W momencie podejmowania.

[Abstract]

O takiej, która odnosi się do każdego zobowiązania - mamy wolność, czy je podjąć, czy nie. W momencie podejmowania.

Marku przerabiałem już temat z Andejem. Odrzucając nieuczuciowe powódki małżeństw i przypadki patologii, jeśli przed ślubem u jakiejś pary znika uczucie rozstają się, nie dochodzi do ślubu. Te u których trwa, przysięgając wierzą że uczucie utrzyma się ponieważ "trafili na siebie", w momencie podejmowania decyzji to nie jest do końca zobowiązanie a cel, uwieńczenie tego co ich łączy.
Zastanów się ile par wzięłoby ślub, jeśli jakaś wyrocznia obok pokazywałaby przed wejściem do kościoła przyszłość np w negatywnym świetle, a więc koniec uczucia, zdrady, rozstanie. Pary o tym nie myślą, wierzą że jeśli pojawi się problem, typu choroba, brak pracy, będzie ich łączyć nadal uczucie, będą z tym walczyć razem, ramię w ramię.

[Marek_Piotrowski]

O takiej, która odnosi się do każdego zobowiązania - mamy wolność, czy je podjąć, czy nie. W momencie podejmowania.

Marku przerabiałem już temat z Andejem. Odrzucając nieuczuciowe powódki małżeństw i przypadki patologii, jeśli przed ślubem u jakiejś pary znika uczucie rozstają się, nie dochodzi do ślubu. Te u których trwa, przysięgając wierzą że uczucie utrzyma się ponieważ "trafili na siebie"

Nieprawda.
Nikt nie przysięga, że wierzy w uczucie. W ogóle podczas przysięgi nie ma mowy o uczuciu, lecz o miłości.

, w momencie podejmowania decyzji to nie jest do końca zobowiązanie a cel, uwieńczenie tego co ich łączy.

Nic bardziej błędnego.

Zastanów się ile par wzięłoby ślub, jeśli jakaś wyrocznia obok pokazywałaby przed wejściem do kościoła przyszłość np w negatywnym świetle, a więc koniec uczucia, zdrady, rozstanie. Pary o tym nie myślą, wierzą że jeśli pojawi się problem, typu choroba, brak pracy, będzie ich łączyć nadal uczucie, będą z tym walczyć razem, ramię w ramię.

To nie jest kwestia wiary w cokolwiek. To kwestia zobowiązania.

[Drwal]

Dla mnie małżeństwo sakramentalne jest właściwie nierozerwalne chyba , że by były ku temu ważne przesłanki np. okazałoby się że to rodzina to wtedy jest małżeństwo nieważne.
Czasem aby się bronić to separacja byłaby dobra ale ostateczne rozstanie czy rozwód to nie rozwiązanie. To tak jakby odrzucić swoje dziecko że względu na to co robi źle.
Dla mnie ogólnie małżeństwo tylko cywilne to nie ma dla mnie wartości to tylko papier.

[Abstract]

Nieprawda.
Nikt nie przysięga, że wierzy w uczucie. W ogóle podczas przysięgi nie ma mowy o uczuciu, lecz o miłości.
Nic bardziej błędnego.
To nie jest kwestia wiary w cokolwiek. To kwestia zobowiązania.

I tu tkwi odpowiedź w rozjazdach tego czym kieruje się wiele par. Stąd tyle rozwodów.
Każdy jest dla nas bratem i siostrą, kochać mamy bez przysięgi.

[Marek_Piotrowski]

@Abstract - możesz rozwinąć? Nie rozumiem Twojej odpowiedzi.

[Abstract]

@Abstract - możesz rozwinąć? Nie rozumiem Twojej odpowiedzi.

Marku coraz więcej jest rozwodów w moim otoczeniu, mam też na koncie wiele rozmów z ludźmi, parami. Decyzję o ślubie podejmowali w oparciu o uczucie, jako filar, w nadziei że ono z pomocą Boga będzie trwało. Przy czym nie chodzi mi tu o jakieś płytkie gołąbki w przeponie.
Są pary gdzie to uczucie nie wygasa, a więc jest to możliwe. Większość par przy decyzji o ślubie nie bierze pod uwagę innej możliwości. Stąd jak pisałem wcześniej, gdy są zaręczeni i uczucia wygasa, zrywają zaręczyny, a nie idą przysięgać ze świadomością że to nie o to chodzi. Całkowity rozjazd intencji.

[Arek]

Dla mnie małżeństwo sakramentalne jest właściwie nierozerwalne chyba , że by były ku temu ważne przesłanki np. okazałoby się że to rodzina to wtedy jest małżeństwo nieważne.
Czasem aby się bronić to separacja byłaby dobra ale ostateczne rozstanie czy rozwód to nie rozwiązanie. To tak jakby odrzucić swoje dziecko że względu na to co robi źle.
Dla mnie ogólnie małżeństwo tylko cywilne to nie ma dla mnie wartości to tylko papier.

Ale może być uwieńczone sakramentem w przyszłości. A swoją drogą jestem ciekawy ile związków cywilnych w Polsce kończy się sakramentalnym tak?

[sądzony]

Ale może być uwieńczone sakramentem w przyszłości. A swoją drogą jestem ciekawy ile związków cywilnych w Polsce kończy się sakramentalnym tak?

Ja z żoną jestem parą od 2003r. W 2013r. wzięliśmy ślub cywilny. W 2018r. [EDIT: to było w 2021 ] w skończyło się sakramentalnym "tak".
(osobiście znam [z zewnątrz] jeszcze dwa związki o podobnej "drodze")

[Arek]

Ale może być uwieńczone sakramentem w przyszłości. A swoją drogą jestem ciekawy ile związków cywilnych w Polsce kończy się sakramentalnym tak?

Ja z żoną jestem parą od 2003r. W 2013r. wzięliśmy ślub cywilny. W 2018r. skończyło się sakramentalnym "tak".
(osobiście znam [z zewnątrz] jeszcze dwa związki o podobnej "drodze")

Gratulacje, macie Boga, który darzy Was Łaską uświęcenia. Godne naśladowania.