Zadośćuczynienie starych grzechów.

[Grooocik]

Witam. Moją świadomą i szczerą drogę z Chrystusem zacząłem kilka miesięcy temu aczkolwiek co kościoła chodziłem zawsze i do zawsze przystępowałem do sakramentu spowiedzi. Było to jednak raczej takie pobożne praktykowanie aniżeli wiara. Nie byłem wtedy tak świadomy tego że powinnismy i jakie to jest ważne żeby zadośćuczynić bliźnim i Bogu za wyrządzone zło, w kontekście naszej drogi i naszego zbawienia.
Stąd też moje pytanie - w jaki sposób zadośćuczynić Bogu oraz bliźnim za krzywdy, które wyrządziliśmy w przeszłości?
Z niektórymi osobami już nie ma kontaktu, a niektórych rzeczy po ludzku nie da się w jakiś sposób wynagrodzić.
No bo jak na przykład wynagrodzić takie rzeczy jak masturbacje, pijaństwo, przemoc, nieżyczliwość które kiedyś sie wydarzyły?
W sumie nie tylko ciężko zadośćuczynić tego typu grzechy z przeszłości, ale nawet w aktualnym czasie - jak zadośćuczynić tego typu grzechu naszym bliskim?

[Andej]

Proponuję, abyś najpierw przeczytał to, co wklejam z katechizmu. A po przeczytaniu zadawaj konkretne pytania, jeśli czegoś nie zrozumiesz.

1448 Mimo zmian, którym w ciągu wieków ulegały układ i celebracja tego sakramentu, można dostrzec tę samą podstawową strukturę. Obejmuje ona dwa istotne elementy: z jednej strony akty człowieka, który nawraca się pod działaniem Ducha Świętego, a mianowicie żal, wyznanie grzechów i zadośćuczynienie, a z drugiej strony działanie Boże za pośrednictwem Kościoła. Kościół, który przez biskupa i jego prezbiterów udziela w imię Jezusa Chrystusa przebaczenia grzechów i ustala sposób zadośćuczynienia, modli się także za grzesznika i pokutuje razem z nim. W ten sposób grzesznik jest uzdrowiony i ponownie przyjęty do komunii kościelnej.

1450 "Pokuta zobowiązuje grzesznika do dobrowolnego przyjęcia wszystkich jej elementów: żalu w sercu, wyznania ustami, głębokiej pokory, czyli owocnego zadośćuczynienia w postępowaniu".

1459 Wiele grzechów przynosi szkodę bliźniemu. Należy uczynić wszystko, co możliwe, aby ją naprawić (na przykład oddać rzeczy ukradzione, przywrócić dobrą sławę temu, kto został oczerniony, wynagrodzić krzywdy). Wymaga tego zwyczajna sprawiedliwość. Ponadto grzech rani i osłabia samego grzesznika, a także jego relację z Bogiem i z drugim człowiekiem. Rozgrzeszenie usuwa grzech, ale nie usuwa wszelkiego nieporządku, jaki
wprowadził grzech49. Grzesznik podźwignięty z grzechu musi jeszcze odzyskać pełne zdrowie duchowe. Powinien zatem zrobić coś więcej, by naprawić swoje winy: powinien "zadośćuczynić" w odpowiedni sposób lub "odpokutować" za swoje grzechy. To zadośćuczynienie jest nazywane także "pokutą".

1460 Pokuta, którą nakłada spowiednik, powinna uwzględniać sytuację osobistą penitenta i mieć na celu jego duchowe dobro. O ile to możliwe, powinna odpowiadać ciężarowi i naturze popełnionych grzechów. Może nią być modlitwa, jakaś ofiara, dzieło miłosierdzia, służba bliźniemu, dobrowolne wyrzeczenie, cierpienie, a zwłaszcza cierpliwa akceptacja krzyża, który musimy dźwigać. Tego rodzaju pokuty pomagają nam upodobnić się do Chrystusa, który raz na zawsze odpokutował za nasze grzechy50; pozwalają nam stać się współdziedzicami Chrystusa Zmartwychwstałego, "skoro wspólnie z Nim cierpimy" (Rz 8,17)51: Zadośćuczynienie, które spłacamy za nasze grzechy, nie jest do tego stopnia "nasze", by nie było dokonane dzięki Jezusowi Chrystusowi. Sami z siebie nic bowiem nie możemy uczynić, ale "wszystko możemy w Tym, który nas umacnia" (Flp 4, 13). W ten sposób człowiek niczego nie ma, z czego mógłby się chlubić, 2011 lecz cała nasza "chluba" jest w Chrystusie... w którym czynimy zadośćuczynienie, "wydając owoce godne nawrócenia" (Łk 3, 8), mające moc z Niego, przez Niego ofiarowane Ojcu i dzięki Niemu przyjęte przez Ojca.