Spowiedź Święta

[marek123]

Witam,czy jeżeli kogos okłamiemy wyznamy ten grzech w konfesjonale to zadosuczynieniem za grzech musi być powiedzenie tej osobie prawdy.Czy taka spowiedź jest ważna ,bez takiego zadośuczyneinia ?
Co zrobić jeśli mam uczucie, że moje spowiedzi nie są do końca dobre i są swietokradzkie ,bo może czegoś nie wyznałem dobrze, albo nie zadosuczyniłem wystarczająco.
Czasami mam wrażenie, że może to być skrupulantyzm .

[Marek_Piotrowski]

Witam,czy jeżeli kogos okłamiemy wyznamy ten grzech w konfesjonale to zadosuczynieniem za grzech musi być powiedzenie tej osobie prawdy.Czy taka spowiedź jest ważna ,bez takiego zadośuczyneinia ?

To zależy - czy powiedzeniem prawdy nie skrzywdzisz tej osoby bardziej.

Co zrobić jeśli mam uczucie, że moje spowiedzi nie są do końca dobre i są swietokradzkie ,bo może czegoś nie wyznałem dobrze, albo nie zadosuczyniłem wystarczająco.

Rozpocząć bezpardonową walkę ze skrupulantyzmem, bo to główne zagrożenie dla Ciebie dzisiaj.

Czasami mam wrażenie, że może to być skrupulantyzm .

I słusznie.

[recki]

Witam,czy jeżeli kogos okłamiemy wyznamy ten grzech w konfesjonale to zadosuczynieniem za grzech musi być powiedzenie tej osobie prawdy.Czy taka spowiedź jest ważna ,bez takiego zadośuczyneinia ?
Co zrobić jeśli mam uczucie, że moje spowiedzi nie są do końca dobre i są swietokradzkie ,bo może czegoś nie wyznałem dobrze, albo nie zadosuczyniłem wystarczająco.
Czasami mam wrażenie, że może to być skrupulantyzm .

Pozwolę sobie uzupełnić przedmówcę - chodzi również o naprawę zła które się spowodowało. Jeśli dla przykładu skłamiesz że lubisz klub piłkarski X, bo chciałeś się przypodobać w grupie kolegom którzy są fanami X, a w rzeczywistości lubisz klub Y - to nie ma w tym zła które trzeba by było odkręcać. Ale jeśli, na przykład, skłamałeś że to nie ty ukradłeś daną rzecz czy pieniądze (choć tak faktycznie było), a posądzenie o to padło na inną osobę, to nie tylko trzeba naprawić samo zło kradzieży ale też zło tego kłamstwa - trzeba naprawić i kradzież i kłamstwo (jego skutki). To dwa wyraźne przykłady poza którymi jest nieskończona ilość różnych sytuacji w których trzeba będzie lub nie trzeba będzie naprawiać swojego kłamstwa. Jeśli masz trudność z oceną, czy dane kłamstwo musi być wyjawione przed kimś - zapytaj spowiednika podczas spowiedzi o przypadek który masz na myśli. Nie wystarczy wtedy powiedzieć "kłamałem", jako wyznania grzechu - należałoby jednym zdaniem opisać że kłamałeś w takiej sprawie i zapytać czy to wymaga teraz sprostowań, odkręcania sytuacji.

Czy taka spowiedź jest ważna, bez takiego zadośćuczynienia

może czegoś nie wyznałem dobrze, albo nie zadośćuczyniłem wystarczająco

Jeśli miałeś pragnienie wyznania grzechów, zrobiłeś sobie uczciwie rachunek sumienia, a nie po łebkach (na zasadzie przypominania sobie minutę przed spowiedzią czy i jakie to w ogóle miałeś grzechy), to choćbyś się zamotał podczas spowiedzi i coś wyleciało z głowy - spowiedź jest ważna. Nie ma sensu w takich przypadkach rozważanie, czy ksiądz na pewno dobrze usłyszał i czy na pewno się dobrze wyraziłeś. Jeśli idąc do spowiedzi miałeś w sercu uczciwe postanowienie wyznania grzechów, wszystko jest w porządku.

Odnośnie odpowiedniego wyrażania grzechów - trzeba powiedzieć tak, aby istota tego grzechu była pokazana, nie należy owijać w bawełnę i mówić tak ogólnie, że nie wiadomo o co chodzi, o czym ktoś w ogóle mówi, jaki jest konkretny popełniony grzech. Z drugiej strony kwieciste opisywanie szczegółów nie jest potrzebne.

Co do zadośćuczynienia - jego częścią (albo całością) jest pokuta, którą otrzymujesz w spowiedzi. Dla niektórych z grzechów jest oczywiste, co trzeba zrobić. Np. poważnie pokłóciłeś się z kimś, wypowiadałeś w jego kierunku jakieś złe słowa - to przeproś za złe zachowanie tą osobę, nawet jeszcze zanim pójdziesz do spowiedzi. A jeśli jakiś grzech wymaga dodatkowego działania dotyczącego naprawienia krzywdy, to spowiednik o tym na pewno powie, że musisz zrobić to czy tamto, aby złą rzecz naprawić.

[zxs]

Dzień Dobry,
Dawno nie byłem u spowiedzi, planuję się wybrać ale mam problem. Uważam że nauka cała bez wyjątku jest darem od Boga. Wiem że invitro to według kościoła grzech. Niestety żadne argumenty nie są w stanie mnie do tego przekonać. Żaden argument do mnie nie dociera i nie jest w stanie wywołać u mnie żalu za ten grzech ( bo to grzech według kościoła a według mnie dar od Boga). Czy ja mam szansę na rozgrzeszenie? Przecież musze to wyznać ale muszę też wyznać że nie żałuję. Spowiedź nieważna czyli nie wyznanie grzechu niby przypadkiem lub udawanie żalu nie wchodzi w grę.

[Praktyk]

Witam,czy jeżeli kogos okłamiemy wyznamy ten grzech w konfesjonale to zadosuczynieniem za grzech musi być powiedzenie tej osobie prawdy.Czy taka spowiedź jest ważna ,bez takiego zadośuczyneinia ?
Co zrobić jeśli mam uczucie, że moje spowiedzi nie są do końca dobre i są swietokradzkie ,bo może czegoś nie wyznałem dobrze, albo nie zadosuczyniłem wystarczająco.
Czasami mam wrażenie, że może to być skrupulantyzm .

Zależy co zależy od tej prawdy. Np. jeśli taka osoba buduje z tobą bliższą relację. I buduje ją dlatego, że nie wie tej prawdy. A gdyby ją poznała to cała relacja mogłaby upaść. To trwanie w tej relacji jest życiem w kłamstwie. Trzeba wyznać prawdę i dać szansę na wybaczenie, a jeśli wybaczenia nie będzie to też poddać się temu. I modlić się o to, żeby Bóg pomógł w wybaczeniu.

Jeśli od tego kłamstwa niewiele zależy, to można się zastanowić nad utajeniem. Ale to jest męczenie samego siebie. Bo zawsze już z tą osobą będzie trzeba uważać na ten jeden temat, żeby nie wypalić jak to naprawdę było.
Taka mądra myśl nie z pisma świętego : "jeśli żyjesz w prawdzie, to niczego nie musisz pamiętać".
Życie jest wtedy łatwe.

[recki]

Dzień Dobry,
Dawno nie byłem u spowiedzi, planuję się wybrać ale mam problem. Uważam że nauka cała bez wyjątku jest darem od Boga. Wiem że invitro to według kościoła grzech. Niestety żadne argumenty nie są w stanie mnie do tego przekonać. Żaden argument do mnie nie dociera i nie jest w stanie wywołać u mnie żalu za ten grzech ( bo to grzech według kościoła a według mnie dar od Boga). Czy ja mam szansę na rozgrzeszenie? Przecież musze to wyznać ale muszę też wyznać że nie żałuję. Spowiedź nieważna czyli nie wyznanie grzechu niby przypadkiem lub udawanie żalu nie wchodzi w grę.

Witaj,

Pójdź do spowiedzi i porozmawiaj o tym z księdzem, albo lepiej poproś o rozmowę na ten temat, tak aby ksiądz i Ty miał na to dłuższy czas - w rozmowie na żywo można zweryfikować wiele rzeczy od razu, przedstaw swoje argumenty i wątpliwości. Weź też pod uwagę, że żal to nie jest "uczucie żalu", tylko rozumowe uznanie, że wybrało się coś inaczej, niż nakazuje prawo Boże. W kontekście invitro są dwie takie główne rzeczy, które kościół wskazuje jako nieetyczne, będące grzechem - i do tego możesz odnieść swoje przemyślenia.

1/ Kościół wymaga aby poczęcie dziecka było związane bezpośrednio z aktem miłosnym rodziców, nie było od niego oderwane. W przypadku invitro to oczywiście nie jest spełnione, ale ten problem jest trochę mniejszej wagi w kontekście drugiego.

2/ W procesie invitro często powstaje więcej niż jeden zarodek. Jak wiadomo z biologii, zarodek ludzki jest genetycznie kompletnym ale nie rozwiniętym organizmem ludzkim, w pierwszym stadium swojego rozwoju. To nie tylko jakiś materiał genetyczny, lecz już kompletna istota ludzka. Ten fakt biologiczny jest szalenie ważny dla ocen moralnych. Jak wierzymy, Bóg obdarza każdego człowieka od chwili poczęcia nieśmiertelną duszą. Jeśli więc pozostają niewykorzystane a zapłodnione już komórki jajowe i nie daje się im możliwości rozwinąć - pozostają np. zamrożone - to etycznie jest niedopuszczalne, bowiem są to istoty ludzkie mające kilkukomórkowe ciało i nieśmiertelną ludzką duszę. Te osoby mają taką samą godność jak każdy inny człowiek. Powstaje tu ogromny problem, co dalej z takimi istotami które czekają aby móc się urodzić - czy rodzice wykorzystają te zarodki, aby przyjąć kolejne dzieci? Co się z nimi stanie?

To są dwa problemy moralne, które stanowią złamanie Bożego prawa - o ile w pierwszym punkcie można się spierać o godziwość lub niegodziwość samego czynu, o tyle w drugim punkcie jest poważny problem dotyczący tego że każdy poczęty człowiek ma prawo się urodzić, rozwijać, żyć. A tym zarodkom które nie zostały zaimplantowane odbiera się to prawo, traktuje przedmiotowo.

Jeśli jesteś tatą dzieciątka poczętego już z invitro, to wiedz że mimo iż etycznie ta metoda nie może być w takim kształcie akceptowana jako godziwa, to mimo tego dziecko które się z invitro poczęło jest tak samo cudowne, kochane, i powinno być otoczone taką samą miłością i szacunkiem jak każde inne.

[Dezerter]

Dzień Dobry,
Dawno nie byłem u spowiedzi, planuję się wybrać ale mam problem. Uważam że nauka cała bez wyjątku jest darem od Boga. Wiem że invitro to według kościoła grzech. Niestety żadne argumenty nie są w stanie mnie do tego przekonać. Żaden argument do mnie nie dociera i nie jest w stanie wywołać u mnie żalu za ten grzech ( bo to grzech według kościoła a według mnie dar od Boga). Czy ja mam szansę na rozgrzeszenie? Przecież musze to wyznać ale muszę też wyznać że nie żałuję. Spowiedź nieważna czyli nie wyznanie grzechu niby przypadkiem lub udawanie żalu nie wchodzi w grę.

Potraktuj spowiedź jako rozmowę o tym z księdzem - tylko podejdź proszę do tego spotkania z pokorą i chęcią znalezienia rozwiązania i zawierz Bogu, że jest w stanie poprowadzić tak to spotkanie, że znajdzie się i pojednanie
jakoś głęboko w to wierzę

[Marek_Piotrowski]

Polecam artykuł naszego "apologetycznego" towarzysza, Jana Lewandowskiego https://www.zycie-duchowe.pl/art-24117. ... rzechu.htm, ktory przytacza odpowiedź księdza "A żałujesz, że nie żałujesz?"

[Tek de Cart]

to akurat Michał Lewandowski... co prawda wiemy nie od dziś że Jan Lewandowski to pseudonim całego tabunu osób ale realnie pisząc - to nie ta sama osoba. Chociaż treść artykułu nic na tym nie traci, warto przeczytać.

[Marek_Piotrowski]

Rzeczywiście