Więc czym jest wiara?
Wiara jest pełna i światła i ciemności. Czasem ciemność przysłania światłość, a czasem jasność jest mocniejsza od mroku. Życie ludzkie jest narażone na nieustanny ruch zewnętrzny i wewnętrzny. Ktoś powie, że trzeba szukać równowagi. A mi się wydaje, że trzeba zwalczać światłem ciemne mroki w walce z samym sobą. Tyle w nas wewnętrznej walki, czasem poddajemy się bezsilnie, a czasem idziemy jak burza ale w zaparte, myśląc albo o swojej racji albo bo tak chcę. Każde światło jest dane przez Boga, by odświeżyć nasz stan i dać motywację, by chcieć świecić odbiciem Jego blasku. Wyobraźmy sobie cel na mapie w naszych rękach. Tym celem jest Bóg. Dróg jest wiele i wyborów w naszym życiu i przeszkód i czasem ich brak w drodze. Niektórzy z nas idą nie mając celu i tułając się od świtu do nocy. Drudzy mówią o celu ale droga jest zbyt trudna i często zapominają o celu. Kolejni idą myśląc o celu ale szukają skrótów jakby one były jedyną drogą. Jeszcze inni za cel stawiają wszystko co Bogiem mogą tłumaczyć. I ostatni nie bacząc na przeciwności stawiają kroki ostrożnie, badając grunt i znosząc co każdy dzień daje, wiedzą, że droga jest długa i wyczerpująca ale idą bo ich cel jest silniejszy niż jest sama droga.
Tak ciężko jest znaleźć kierunek naszej drogi. Tyle w niej sprzeczności i niejasności. Każdy ma powątpiewywanie i pytania jakimi kryteriami iść. Co zrobić, by żyć w zgodzie z samym sobą? Gdyby nie natchnienie Ducha Świętego każda z dróg nie miała by sensu. To On jest przy wyborze każdego z nas i czuwa i wskazuje nam nieustannie drogę, aż w końcu ją wybierzemy.
Wczoraj doświadczyłem kolejny raz coś co mogę określić natchnieniem Ducha Świętego. Chcę na przykładzie pokazać, że jest Ktoś kto czuwa zawsze wtedy gdy potrzebujemy. W tym przykładzie nie liczy się moja osoba. Obiecałem jeden z forumowiczek, że odwiedzę grób jej bliskich. Miałem dokładny plan cmentarza. Zweryfikowałem go na podstawie gdzie się znajduję i gdzie może być grób. Szukałem blisko 40 minut i nie znalazłem. W trakcie szukałem tego miejsca i prosiłem Jezusa o pomoc. Niestety nie znalazłem, więc wróciłem do auta i pojechałem. Nagle po 10 minutach przyszła do mnie myśl, że źle szukałem tzn. szukałem obok, a nie w tym miejscu co powinienem. W ciągu 3 minut od wyjścia z auta prostą drogą znalazłem grób. Podziękowałem Panu Jezusowi. Osoba zobaczyła na zdjęciach stan pochówku swej rodziny i bardzo się ucieszyła. Zdaje sobie sprawę, że my tak często nie chcemy zawrócić ze swej drogu, bo się zmęczyliśmy, bo dajemy sobie tylko jedną szansę, bo jaki jest sens, jakby Bóg chciał to bym od razu miał.
Wysiłek nigdy nie jest nadaremno, choć nam się wydaje, że czasem jest. Kto w drobnych rzeczach będzie wytrwały ten i w wielkich będzie. Tak to jest prawda. Czasem chcielibyśmy mieć coś lub może wszystko, tak na stole od razu, bo tak chcemy.
Nie da się sprowadzić wiary do rzeczywistości przez pryzmat wielu osób, a nawet tłumu. Każdy z osobna jest doświadczany, by w nim kształtowała się wiara. Teraz wiem, że żaden człowiek nie może wpływać na wiarę innego przez swój pryzmat lub swoją postawę na zasadzie ja tak mam lub tak myślę to Ty też powinieneś.
A więc wiara to droga, którą podążamy do końca naszych dni nawet jak negujemy, iż to wiarą nie jest.
Zapewne macie takie zdarzenia, gdzie Duch Święty dał o sobie znać i być może zechcecie się nimi podzielić
