Próżność

[pom]

Co możecie z własnego doświadczenia powiedzieć o próżności? I jak pomóc innym w zwalczaniu próżności?
Czy ja dobrze pojmuję próżność, czy powinienem do tego podchodzić encyklopedycznie?

Wg KKK 2481

Próżność lub samochwalstwo stanowią grzech przeciw prawdzie. To samo dotyczy ironii, która zmierza do poniżenia kogoś przez ośmieszanie w sposób nieprzychylny pewnego aspektu jego postępowania.

Czym zatem jest unikanie okazji do grzechu?

Dla mnie wypełnienie dnia w różne czynności spowodowało, że nie ma miejsca (czasu) na trwanie w nałogach.
Naturalnie zawsze jest coś do poprawy i daleko mi do ideału.

[miłośniczka Faustyny]

Co możecie z własnego doświadczenia powiedzieć o próżności?

Czasem jestem w jakiejś sprawie/dziedzinie przesadnie z siebie zadowolona. Sposób na to jest u mnie dość prosty (choć nie stosuję go celowo). Wystarczy, że pomyślę chwilę ogólnie nad sobą (w oderwaniu od tej dziedziny, która mnie zadowala) i już jestem sobą przerażona. Ale chyba nie polecam tego sposobu.

Dodano po 18 minutach 40 sekundach:
Aha, teraz jak edytowałeś post, to już rozumiem, że Tobie chodzi o trochę inne znaczenie. To, że jesteś świadomy, że Ci się coś udaje, to chyba nie jest próżność. O tym świadczą Twoje własne słowa:

Naturalnie zawsze jest coś do poprawy i daleko mi do ideału.

Czy ja dobrze pojmuję próżność, czy powinienem do tego podchodzić encyklopedycznie?

A jak pojmujesz?

[Albertus]

Co możecie z własnego doświadczenia powiedzieć o próżności? I jak pomóc innym w zwalczaniu próżności?
Czy ja dobrze pojmuję próżność, czy powinienem do tego podchodzić encyklopedycznie?

Wg KKK 2481

Próżność lub samochwalstwo stanowią grzech przeciw prawdzie. To samo dotyczy ironii, która zmierza do poniżenia kogoś przez ośmieszanie w sposób nieprzychylny pewnego aspektu jego postępowania.

Czym zatem jest unikanie okazji do grzechu?

Dla mnie wypełnienie dnia w różne czynności spowodowało, że nie ma miejsca (czasu) na trwanie w nałogach.
Naturalnie zawsze jest coś do poprawy i daleko mi do ideału.

Myślę że definicja próżności z Katechizmu KK jest bardzo dobra i wyjaśnia istotę rzeczy.

Jest to grzech przeciwko prawdzie.

Przeciwko prawdzie o sobie samym.

A prawdę o sobie samym można zobaczyć w świetle Słowa Bożego w którym możemy się przeglądać jak w zwierciadle.

Poznanie prawdy o sobie i innych w świetle Słowa Bożego to najlepsze lekarstwo na grzech próżności.

Jeśli nachodzą nas myśli że jesteśmy lepsi od innych to czytajmy Biblię!

[Praktyk]

Ja z natury jestem mocno próżny. Uwielbiam jak mnie żona pochwali za wkręcenie żarówki. Uwielbiam mieć rację i lajki od ludzi
No i kwestia co z tym zrobić.
Ano uświadomić sobie, że każdy talent w nas, każda prawda to dar od Boga i zobowiązanie. Nie nasza chwała.
No i ubijać codziennie w zarodku te uczucia, bo tak do końca to znikną pewnie w stanie świętości.

[pom]

Czy próżność to także, jak `czas przechodzi przez palce`, i człowiek ma wiele okazji do grzechu?

Stąd osoby duchowne mają brewiarz i czas wypełniony na maxa uwzględniający naturalnie także wypoczynek.

[Praktyk]

Czas przenikający przez palce to próżniactwo

[CiekawaXO]

"Uwielbiam mieć lajki od ludzi" -padłam:D
Zadowolenie z siebie i satysfakcja, to nie zawsze próżność. To nawet chwalebne, że Bóg stworzył takie możliwości człowiekowi, że może być np. genialny w jakiejś dziedzinie, więc to też chwałą Boga, a umniejszanie sobie może spowodować że będzie się bardzo niepewnym siebie, a to w niektórych sytuacjach nie pomaga i może być zagrożeniem nawet życia. Trzeba mieć świadomośc swoich mocnych stron. Więc nie uważam , aby dołowanie siebie specjalnie było zdrowe dla głowy. Zresztą satysfakcja to nagroda w mózgu za trud, coś naturalnego. Uważam że warto być z siebie zadowolonym, że jest to zdrowe, a nie grzeszne.
Gorzej właśnie gdy jest to nadmierne, no jak wszystko. Bo wtedy może się to przerodzić w pychę, później w zawiść lub nienawiść. Jeśli uważamy, że nie ma lepszych od nas, i mamy z tym problem, że są lepsi od nas, to już jest lampka alarmowa, że jest to przekroczenie granicy próżności.

[Abstract]

Próżność to delikatny temat. Złe podejście i wyważenie próżności u ludzi o niskiej samoocenie lub skrupulatów może sprowadzić w często poważne problemy psychiczne.

To jest jak z księgą Koheleta, w odpowiednich rękach sprowadzi na ziemie, w innych przypadkach odbiera ostatnie opary chęci do działania, do czegokolwiek.

[Dezerter]

Wg KKK 2481

Próżność lub samochwalstwo stanowią grzech przeciw prawdzie. To samo dotyczy ironii, która zmierza do poniżenia kogoś przez ośmieszanie w sposób nieprzychylny pewnego aspektu jego postępowania

.
No ok ale próżnością nie jest gdy się sami chwalimy czymś co zrobiliśmy zgodnie z prawda, czyli próżność to kłamstwo jeśli dobrze rozumiem, bo kompletnie nie znam i nie czuję pojęcia próżność
co innego ironia ... tą niestety za często się posługuję na forum, za co osoby zainteresowane przepraszam

[Nenderen]

Ciekawaxd bardzo dobrze napisała.
Ja bywałem próżny jako dziecko uważając się za bardziej "mądre" i "życiowe" od innych, uważałem też, że jestem "lepszy" bo więcej cierpiałem w dzieciństwie (np. choroby) niż niejedno dziecko.

[Abstract]

Ironia to we właściwych rękach narzędzie które nieraz sprowadza na ziemie ludzi z głupich i naiwnych zachowań. Gdzie inne komunikaty kompletnie nie trafiają do odbiorcy.

Odnośnie próżności. Można być próżnym w podkreślaniu świadomości próżności u siebie.

[faraon]

proznosc to nie tylko chwalenie siebie, to przede wszystkim nic nie robienie, lub robienie czegos co do niczego nikomu nie jest potrzebne.
Np. gadanie, plotkowanie, wymyslanie glupich prac, przesadne strojenie sie, czy nawet zabawa jedzeniem.

[sądzony]

proznosc to nie tylko chwalenie siebie, to przede wszystkim nic nie robienie, lub robienie czegos co do niczego nikomu nie jest potrzebne.
Np. gadanie, plotkowanie, wymyslanie glupich prac, przesadne strojenie sie, czy nawet zabawa jedzeniem.

Pisał już o tym:

Czas przenikający przez palce to próżniactwo

To próżnowanie.

Bycie pokornym to nie to samo co samo-upokarzającym się.

[pom]

A czym Waszym zdaniem jest `fałszywa pokora`?

[sądzony]

Ja nie wiem więc cytuję:

Cechuje ją skłonność do podporządkowania się innym, uzależniania od nich, do przypodobania się (K. Horney). Osoba z zaniżonym poczuciem własnej wartości żyje z chronicznym uczuciem przegranej, przekonana, że nie umie sprostać stawianym sobie wymaganiom, z czego rodzi się poczucie winy i pogardy dla własnej osoby. […] Identyfikuje się ze swym pokonanym i stłumionym „ja”. Czuje się jak pasażer na gapę – wyzuta z wszelkich uprawnień (K. Horney).

Osoba deprecjonująca siebie potrafi dramatyzować swe potrzeby oraz własną bezradność i błagać o ratunek, ale pragnie go uzyskać w formie, która jej odpowiada. Spodziewa się skrycie kuracji poprzez „miłość” (K. Horney).

Czuje się wtedy zagubiona, jak gdyby odcięta od życia. […] Potrzeba towarzystwa jest tak silna, że samotność staje się dla takiego człowieka dowodem, że nikt go nie chce i nikt nie lubi, staje się hańbą, którą należy taić (K. Horney).

https://jezuici.pl/2022/03/imiona-pychy ... wa-pokora/