Anatomia grzechu na przykładzie Piotra apostoła

[Repart]

Piotr musiał się zaprzeć Jezusa, aby się nawrócić i wyruszyć do misji do jakiej został powołany - Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił.

Całkiem prawdopodobne, że dopiero po wyparciu się Jezusa zrozumiał co musi dalej robić w swoim życiu.

[Andej]

Przepowiednia mogła determinować Piotra,

Ależ nie. Słowa Jezusa nie zmusiły go do przyjęcia takiej postawy. Były tylko stwierdzeniem przyszłego faktu. Ale nie presją na Piotra, aby się tak zachował. Zatem nie determinowały. To on podjął decyzję, spontaniczna. I niejako, wbrew sobie, tj. wbrew swoim postanowieniom i deklaracjom.

Czy strach jest czynnikiem łagodzącym zachowanie Piotra, ależ oczywiście że jest.

Strach, kolejny raz powtarzam, to wielkie emocje. W emocjach nie postępujemy racjonalnie. Kolejny raz wspomnę, że w wielkim stresie i realnej obawie o podzielenie losu Jezusa mógł i powinien się bać. Odruchem naturalnym jest obrona przed torturami, linczem, śmiercią.
W krytycznej sytuacji każdy z nas zachowywałby się inaczej. W takich sytuacjach działa odruch, instynkt.
Piotr wykazał się odwagą podążając na dziedziniec. Piotr godnie niósł światło Chrystusa. I to się liczy. A nie epizod, który go tylko umocnił w roli, którą później spełniał.

Zaparcie się było jego hartowaniem. Kubłem zimnej wody. Przemiana mentalną. Gdy sobie to uświadomił, to przełamał się. Z tchórza stał się bohaterem. I świętym.

[Marek_Piotrowski]

Nie mogę się zgodzić z tym co piszesz, bo to co się wydarzyło z Piotrem
- było zapowiedziane
- było trzykrotne
- trwało kilka godzin nocnych aż do świtu

Czy gdyby się nie dokonało, Jezus byłby kłamcą?

Nie. Gdyby się nie dokonało, Jezus by tego nie przepowiedział

Przepowiednia mogła determinować Piotra, Jezus nie mówił co może się stać, lecz co się stanie.

W żadnym wypadku, podobnie jak przepowiednia w sprawie Judasza go nie determinowała.

Czy strach jest czynnikiem łagodzącym zachowanie Piotra, ależ oczywiście że jest. Wiele osób które deklarują odważne zachowania uciekają jak tchórze, a inni zaskakują opanowaniem i trzeźwością umysłu. Każdy ma inne predyspozycje i czynniki wpływające na zachowanie w danym czasie. Depresje, fobie, natręctwa, choroby psychiczne. Wszystko to będzie uwzględnione w osądzie naszego postępowania. Błądzi ten co ocenia zachowania ludzi jedną miarą.

Zgadzam się, choć nie wiem czy można w ogóle to zdarzenie traktować w kategoriach grzechu.
Powiedziałbym raczej, że to była (dla nas wszystkich) nauczka, by nie być zbyt pewnym swojego zachowania.

[Abstract]

Nie. Gdyby się nie dokonało, Jezus by tego nie przepowiedział

Marku to było pytanie na które sam odpowiedziałem dalej

W żadnym wypadku, podobnie jak przepowiednia w sprawie Judasza go nie determinowała.

Gdyby powiedział to innym a nie im, można byłoby wyeliminować determinację, a tak pozostaje nam w to wierzyć że tak nie było. Oczywiście nie piszę tu o pełnej determinacji, lecz wpływu determinanty, wzięcie jej pod uwagę.
Przepowiednia daje pewny obraz przyszłości, a przyszłość zawiera fakt znania przepowiedni, jeśli tak by nie było, nie byłaby przyszłością lecz opcją.

[Repart]

Wydaje mi się, że Piotr nie myślał wtedy o tym, co przepowiedział mu Jezus. To działo się tak nagle, spontanicznie i chaotycznie, były tak silne emocje, że nie było mowy o racjonalnym myśleniu. Jedyne czego chciał Piotr w tamtej chwili, to być jak najbliżej Jezusa, być może nawet po to, aby go uwolnić. Reszta nawet o tym nie pomyślała, przynajmniej nie zostało to napisane. Jedynie Jan poszedł z Piotrem, jednak nie wspomniano jak wyglądała ta sytuacja z jego perspektywy. Wiemy tylko, że dzięki jego znajomościom Piotr dostał się tak blisko.

[Andej]

Wydaje mi się, że Piotr nie myślał wtedy o tym, co przepowiedział mu Jezus. To działo się tak nagle, spontanicznie i chaotycznie, były tak silne emocje, że nie było mowy o racjonalnym myśleniu. Jedyne czego chciał Piotr w tamtej chwili, to być jak najbliżej Jezusa, być może nawet po to, aby go uwolnić.

Tak też sądzę. Dopiero słysząc pianie uświadomił sobie. I kolejny skok adrenaliny. Przemiana. Zrozumienie, choć jeszcze nie całkowite.
Dobry przykład, jak umieć naprawiać to, co się czyniło w emocjach.

[Abstract]

@Repart @Andej
Ja rozumiem gimnastykę, aby wszystko ułożyć w głowie. Można też rozpatrywać "sugerowaną jednodniową amnezję Piotra" i szukać winowajcy w jego porywczości i emocjonalności, czyli jeśli Piotr nie byłby materiałem na zignorowanie przepowiedni Jezus ten nie zdradziłby mu przyszłych wydarzeń. A więc furtka uniku do determinowania woli.
Czasami w kłótni, gdzie człowieka szargają emocje, palnie coś z czym wewnętrznie się nie zgadza, bardzo ciężko zwłaszcza przy trybunach przyznać się od razu do błędu i podwinąć ogon, ponieważ cień rzutuje na inne racje których bronimy słusznie.
inny przykład to nasza skłonność do grzeszności, czasami podczas dokonywania aktu grzechu wiemy że to jest grzech, mimo wszystko robimy to nadal jakby wbrew sobie, świadomi wpływu emocji (wiemy że to nie do końca w tym momencie my), ale jednak. Emocje nie są alibi, jedynie czynnikiem łagodzącym.

Jezus przepowiadając przyszłość złamał tabu, tego nie da się wymazać pstryknięciem palca, pozostają gdybania. Czy łamał dlatego, że wiedział że osoby obdarowane przepowiednią i tak tego nie wezmą do serca i powiedzą stop, a więc wolna wola pozostaje nienaruszona? Tego nie wiemy. Wypełniło się to co miało się wypełnić.

[Marek_Piotrowski]

Szczerze mówiąc, nie wiem, co chcesz powiedzieć.

[Repart]

Trzeba pamiętać, że Jezus nieustannie przepowiadał wszystkim przyszłość. Cała jego "działalność" to jedna wielka przepowiednia. Piotr nie przez przypadek został wybrany przez Jezusa jako pierwszy, o czym pisałem nieco wyżej. To nic nie zmienia, że wiedział o swoim zaparciu się. Wiedział także o zmartwychwstaniu, ale dopiero to zrozumiał gdy się wydarzyło.

Nie wiem dlaczego koniecznie mam się doszukiwać winy Piotra, bo na jego miejscu pewnie zrobiłbym to samo, albo bym uciekł razem z resztą.

[sądzony]

... a więc wolna wola pozostaje nienaruszona? Tego nie wiemy. Wypełniło się to co miało się wypełnić.

Przepowiednia może działać na zasadzie uroku.
Jezus jednak odsłonił prawdę, a nie "przewidział" jak będzie.

Jeśli powiem Ci: "kiedyś umrzesz", to Cię zniewala?

[Abstract]

@sądzony skąd słowo zniewolenie?
Skąd wniosek o jakimś przewidywaniu?
Gdzie użyłem tych sformułowań?

[sądzony]

@sądzony skąd słowo zniewolenie?
Skąd wniosek o jakimś przewidywaniu?
Gdzie użyłem tych sformułowań?

1. Użyłem słowa "zniewala", by uwypuklić, że nie rozumiem w jaki sposób "przepowiednia" miałaby wpłynąć na wolną wolę.

2.
Użyłeś "przepowiedzieć". Choć to nie to samo, zgodnie ze słownikiem PWN, to słowo "przepowiedzieć" tłumaczy, zastępuje słowo "przewidzieć".
przepowiedzieć — przepowiadać 1. «powiedzieć, przewidzieć, co będzie w przyszłości»
przewidzieć — przewidywać 1. «przeczuć, domyślić się co będzie, co może nastąpić»

Jakby nie patrzeć "przepowiadanie" wynika z "przewidywania". Choć raczej nie z perspektywy Chrystusa. jednakże być może z perspektywy Piotra.

[Abstract]

@sądzony pisałem już wcześniej

Jezus nie mówił co może się stać, lecz co się stanie.

Przepowiednia daje pewny obraz przyszłości, a przyszłość zawiera fakt znania przepowiedni, jeśli tak by nie było, nie byłaby przyszłością lecz opcją.

"Pewny" nie w sensie "jakiś", lecz dokładnie taki jak stanie się w przyszłości.