Jaka jest wiara naszego społeczeństwa

[zdrogi]

Post autor: Andej » 2023-04-22, 11:57

zdrogi pisze: ↑2023-04-22, 11:42
Dlatego już mnie całkowicie nie dziwi odpowiedź jaką udzieliła ta kobieta chłopcom, zrozumiałem ten stan w jakim jest część naszego społeczeństwa.

Taki był cel akcji.

Ale jakiej akcji bo nie kumam

Ale całkowicie Ciebie rozumiem. Mam w otoczeniu wiele osób, które w ten sposób traktują TVP. Jako ostateczną wyrocznię i sama prawdę. Propagandyści, od wielu lat tak kształtują ludzkie umysły, aby same nie analizowały. Aby nie patrzyły krytycznie. Mają przyjmować przetrawiona papkę informacyjną. Homo sapiens powinien analizować, wyciągać wnioski i je wdrażać swoim postepowaniem. Nie pouczać innych, ani moralizować. Ale poprawiać, doskonalić swoje postepowanie.

Cieszę się, że wreszcie zrozumiałeś mój przekaz i podzielasz go , że nie można jak koń z klapkami na oczach słuchać jednego przekazu i na nim budować obrazu otaczającej nas rzeczywistości, ba ta jest o wiele bardziej złożona.

[Marek_Piotrowski]

Indywidualność jest dobra, ale nie zmieniajcie przesłania tego fragmentu. Nie godzi się.

jestem za odczytywaniem innego przeslania, jesli ostatecznie prowadzi ku Bogu

Przekręcanie przesłania Biblii prowadzi ku Bogu?

@abi ale nie może nic bardziej, niż interpretacja samego Boga, prowadzić do Boga.

Otóż to.

[sądzony]

Koniec końcem to nie my czytamy Słowo, lecz Ono nas odczytuje.

[Marek_Piotrowski]

A to konkretnie co znaczy?

[Andej]

Nie chodzi o znaczenie, ale o zaskakującą konstrukcję. Zabawa dla zabawy.

[Marek_Piotrowski]

Nie chodzi o znaczenie, ale o zaskakującą konstrukcję. Zabawa dla zabawy.

Też mam takie wrażenie, ale nie jestem pewien, dlatego wolę spytać.

[sądzony]

Konkretnie to dziś ponoć mamy 24.04.2023r.

1. wydaje mi się, że chodzi o to, by się Ono w nas realizowało; ostatecznie podobnie jak w Mari.
2. w ten sposób bardzo często wyraża się abp. G. Ryś
3.

<<W czasie jednej z konferencji przekonywał Ojciec, że to nie ja czytam Słowo, lecz jestem czytany, że to Bóg czyta mnie.

Jest to część tej rzeczywistości, o której przed chwilą mówiłem. Jeśli żyję w takiej relacji ze Słowem i w tej relacji posługuję się nie tylko moimi możliwościami zrozumienia, to nie tylko ja czytam Słowo przy pomocy swej inteligencji, ale pozwalam Słowu, by weszło w mój dzień, w moje życie. We wspólnotach zakonnych medytację przeprowadza się zazwyczaj rano. Jest to, oczywiście, słuszne, ale niesie pewne niebezpieczeństwo, że relacja ze Słowem może ograniczyć się do pewnego czasu. Na etapie medytacji to ja, czytelnik, czytam Słowo. Tymczasem jeśli kontynuuję relację ze Słowem na przestrzeni całego dnia, wtedy to Słowo coraz bardziej odczytuje moje życie.

Po drugie: Słowo mnie odczytuje, ponieważ ma taką moc. Mówiąc mi o Bogu, o Jego miłości do mnie, uświadamia mi jednocześnie mój brak miłości. Tylko to, co pozytywne, pozwala mi zrozumieć obecność czegoś negatywnego. Jeśli zatem czytam Słowo w wolności ducha, ono pozwala mi coraz lepiej rozumieć, gdzie jest mój grzech, gdzie są moje słabości. To jest aspekt, który powinniśmy coraz bardziej rozwijać w naszej katechezie, w naszej duchowości. My, niestety, jesteśmy jeszcze czytelnikami, nie osiągnęliśmy jeszcze tej wolności, by “dać się odczytać”. Słowo jest skierowane bezpośrednio do mnie, tak jakby w czasie czytania z kart Pisma wyłaniała się dłoń i wskazywała mnie, mówiąc: “Ty jesteś tym człowiekiem!”>>

https://www.karmel.pl/my-czytamy-slowo- ... ytuje-nas/

Tak po "chłopskiemu" czy "babskiemu", to że ma w nas budzić Synostwo Boże.

Dodano po 58 sekundach:

Nie chodzi o znaczenie, ale o zaskakującą konstrukcję. Zabawa dla zabawy.

Naprawdę takie masz o mnie zdanie?

Dodano po 3 minutach 54 sekundach:

Nie chodzi o znaczenie, ale o zaskakującą konstrukcję. Zabawa dla zabawy.

Konstrukcja ma znaczenie. Ma "zadać pytanie" już przez sam sposób samej siebie. Ma zwrócić uwagę na treść. I sam masz sobie odpowiedzieć czy jakaś tam jest.

[Andej]

Naprawdę takie masz o mnie zdanie?

Błąd kardynalny. To co napisałem nie odnosi się do osoby i nie jest ocena osoby. Jest odniesieniem do konkretnej wypowiedzi. Wypowiedzi nie zawierającej żadnej myśli, którą da się zrozumieć, poddać analizie logicznej i wyciągnąć sensowne wnioski. Zatem uważam za zabawę.

pozwalam Słowu, by weszło w mój dzień, w moje życie.

A to ma sens. Jest mądre i rozsądne. I przeciwne zakwestionowanej wypowiedzi. Logiczne stwierdzenie efektów czytanie ze zrozumieniem. Skutek czytania refleksyjnego.

Tak właśnie powinno być. Umieć słuchać czytanego także przez siebie słowa. Otwierać się na nie. I korzystać w niego wcielając je w życie własne. Na miarę możliwości.

[sądzony]

pozwalam Słowu, by weszło w mój dzień, w moje życie.

A to ma sens. Jest mądre i rozsądne. I przeciwne zakwestionowanej wypowiedzi. Logiczne stwierdzenie efektów czytanie ze zrozumieniem. Skutek czytania refleksyjnego.

Tak właśnie powinno być. Umieć słuchać czytanego także przez siebie słowa. Otwierać się na nie. I korzystać w niego wcielając je w życie własne. Na miarę możliwości.

"Jeśli żyję w takiej relacji ze Słowem i w tej relacji posługuję się nie tylko moimi możliwościami zrozumienia, to nie tylko ja czytam Słowo przy pomocy swej inteligencji, ale pozwalam Słowu, by weszło w mój dzień, w moje życie."

Chyba nie zrozumiałeś.
Tam jest "ale"
Tam nie ma wynikania.

Dodano po 1 minucie 37 sekundach:

A to konkretnie co znaczy?

A Ty Marku jesteś kontent?

[Andej]

Znów żarty. Znam więcej spójników; nie tylko "ale” lecz także „lecz”, „jednak”, „natomiast”, „aczkolwiek” czy „zaś”.

[sądzony]

Ok. Pozdrawiam.