Recenzje

[miłośniczka Faustyny]

Watek przeznaczony do zamieszczania naszych recencji, dotyczących obejrzanych filmów i przeczytanych książek.

W tym poście publikuję moją recenzję filmowej adaptacji "Hobbita". Uprzedzam, że filmy znacznie różnią się od książki. Odniosłam się, w dużej mierze, do treści filmów, poddając ją interpretacji, co oznacza, że, niestety, będzie spoiler. Osoby, które nie oglądały tej serii, zachęcam do uprzedniego obejrzenia, wpierw nim zapoznają się z recenzją.
Kopiuję tekst z Worda, więc możliwe, że formatowanie będzie trochę odmienne:


Recenzja filmów: „Hobbit. Niezwykła Podróż”, „Pustkowie Smauga” „Bitwa Pięciu Armii”

To przepiękny film o odwadze, lojalności i przyjaźni, która trwa mimo wszystko. Hobbit Bilbo Baggins, gdy go poznajemy, pała miłością do swojego domu, książek, wygody, poczucia stabilności i bezpieczeństwa. Unika wszystkiego, co niezwykłe. W jego życiu nigdy nie dzieje się nic niezwykłego. Wraz z poznaniem czarodzieja Gandalfa, który poszukuje towarzysza do przygody, jego życie wywraca się do góry nogami. Zaskakują go też niespodziewane odwiedziny, które burzą całą jego stabilność, niepodatność na zmiany, lęk przed nieznanym. Scena odwiedzin nieproszonych gości została przedstawiona w mistrzowski sposób. Bilbo, przyzwyczajony do rutyny, spokoju i nudy, nagle zmaga się z serią sytuacji, których nigdy nie doznał żaden hobbit. Mimo początkowej frustracji, przerażenia, zdumienia, w Bilbie budzi się nieznane nigdy przedtem uczucie: zaciekawienie. Wyrusza w podróż i otrzymuje przydomek „Włamywacz”. Nie wie jeszcze, co ten przydomek oznacza, jak wielką odwagą i nadzieją będzie musiał się wykazać w przyszłości.
Podróż staje się rzeczywistością przemiany wewnętrznej Bilba, odnajdywaniem swojej tożsamości, podróżą do własnego wnętrza. Hobbit odnajduje wielkie pokłady męstwa w swoim malutkim sercu, uczy się kochać przyjaciół miłością bezinteresowną i walczyć za nich. Jest to również opowieść o radości z posiadania domu, miejsca, które dla Bilba jest najcenniejsze na świecie. Pojawia się też wiele wątków obecnych we „Władcy Pierścieni” - żądza bogactwa, złota, niszczące siły, jakie tkwią w sercach, zniewalające pragnienia, które doprowadzają do choroby duszy. Symbolem tego jest, znaleziony przez Bilba, Pierścień, który budzi w nim wiele trudnych emocji, jednak Bilbo potrafi oprzeć się jego mocy. W momencie kulminacyjnym filmu Bilbo słyszy słowa: „Gdyby wszyscy cenili dom, bardziej niż złoto, ten świat byłby o wiele przyjemniejszym miejscem”
Dla całej akcji „Władcy Pierścieni” decydujące znaczenie miały też słowa Gandalfa, wypowiedziane do Bilba: „Prawdziwa odwaga to wiedzieć nie kiedy zabić, ale kiedy darować życie”.
Na szczególną uwagę zasługuje ścieżka muzyczna, niezapomniane efekty dźwiękowe. Muzyka idealnie oddaje nastrój filmu, pomaga widzowi głębiej odczuć atmosferę poszczególnych wydarzeń. Wielu wybitnych artystów zaangażowało się ten, niezwykle ważny, element filmu.
Niesamowite jest to jak wielką wagę twórcy filmu przykładają do szczegółów. Na początku 1 części, gdy podróż się rozpoczyna, Bilbo wyraża swoje przerażenie, bo zapomniał z domu chusteczki. Towarzysze reagują na to śmiechem. Pod koniec 3 części ten motyw powraca, budząc wiele emocji, niczym nagroda dla uważnego widza, który tamten moment zapamiętał. Film, mimo wielu zabawnych i wzruszających scen, nie ma szczęśliwego zakończenia. Przez całe dotychczasowe życie Bilbo myślał, że inni hobbici są jego przyjaciółmi, że ma wszystko i niczego więcej do szczęścia nie potrzebuje. Okazuje się, że jego serce najbardziej pragnęło przygody. Gdy powraca, z nadzieją i tęsknotą, do swojego domu, doświadcza ogromnego cierpienia, przez świadomość, że nikt na niego nie czeka, że wszyscy przez swój egoizm chcieli skorzystać na jego nieobecności. Już rozumie, że tylko towarzysze podróży byli jego prawdziwymi przyjaciółmi. Gdy wchodzi do spustoszonego domu na chwile ogarnia go atak wesołości, bo na środku mieszkania leży słynna… chusteczka. Okazuje się, że w poczuciu całkowitego osamotnienia, pierścień zaczyna działać destrukcyjnie na hobbita. Bilbo rekompensuje sobie swój smutek, poczuciem, że ma coś potężnego, coś, co jest jego własnością, co pociąga, ale też niszczy go od środka poprzez niespełnione pragnienia. Pierścień bowiem daje pragnienie posiadania, ale pozostawia je na zawsze niespełnionym. Przypominamy sobie wtedy słowa Gandalfa z „Niezwykłej Podróży”: „Nie mogę obiecać, że wrócisz, ale jeśli wrócisz to odmieniony”.

[CiekawaXO]

Fajne. Ale Gandalf zatrudnił Bilbo dlatego, że hobbity są ciche i mogą się skradać, żeby zajumać klejnot. Kili

[Dezerter]

Ja polecam film Pinokio, ale ten animowany

Zachwycająca od strony wizualnej i muzycznej filmowa opowieść w technice poklatkowej o drewnianym pajacyku, który ożył, autorstwa nagrodzonego Oscarami Guillermo del Toro.

Wzruszający, rodzinny, ale nie cukierkowy, polecam dla ojców, którzy mają problem z synami konieczni9e powinni obejrzeć wspólnie i po nim porozmawiać
Produkcja Netfliksa, więc obowiązkowo muszą być faszyści i źli katolicy, ale nie jest to za bardzo rażące i da się oglądać

[helperman]

Znany wszystkim i często nadawany film 'Znachor' z Jerzym Binczyckim. Takich filmów obecnie chyba nie tworzy się już za często. Prosty a jednocześnie dający dobry wzór. Uniwersalny i zrozumiały dla każdego i w każdym wieku.

[CiekawaXO]

@helperman no...Znachor to wg mnie najlepszy polski film, i jeden z lepszych na świecie. A wiesz ze kręcą go na nowo?

[inżynier]

Wszystko fajnie, tylko przeszkadza mi trochę, że za dużo emisji filmu w krótkim czasie, wprawdzie w różnych stacjach, ale jest już po prostu za duża szansa, że się na tego Znachora trafi

[helperman]

Nie wiedziałem

[CiekawaXO]

Wszystko fajnie, tylko przeszkadza mi trochę, że za dużo emisji filmu w krótkim czasie, wprawdzie w różnych stacjach, ale jest już po prostu za duża szansa, że się na tego Znachora trafi

To źle czy dobrze?

[Morkej]

Recenzja filmu "Brudna gra"

Byłem na początku roku na wykładzie o kinematografii, który czas poświęcał tematowi manipulacji oraz propagandy współczesnego kina i tej, która miała miejsce w przeszłości, a szczególnie podczas II WŚ. Pamiętam, że w jakimś kontekście był poruszany przykład powyższego filmu, ale dokładnie nie pamiętam. I tak się złożyło, że chociaż już parę latek ma ta produkcja, to akurat wtedy grali ją w kinie. A że na prezentacji interesująco o nim mówili, to z ciekawości go obejrzałem.

Film jest takim szpiegowskim dramatem, który opowiada o oszustwach, spiskach i obronie prawnej w sytuacji postawienia oskarżenia o zdradę stanu.
Omawia prawdziwy przypadek Katharine Gun, która pracowała jako tłumaczka dla brytyjskich służb bezpieczeństwa w jednostce inwigilacyjnej. Jeśli nie znacie tej postaci bliżej, to zachęcam do nie zapoznawania się z jej biografią przed obejrzeniem filmu. W dalszej części posta nie ma wielkiego spoilera.
Thriller ma w sobie wiele napięcia. Powód zapewne jest taki, że historia ta nie jest wielu znana. Nie ujrzymy w nim spektakularnych walk czy pościgów. A jednak znajduje się w nim coś, co jest chwytające.

Przedstawiana historia mówi o roku 2003, kiedy to wybuchła wojna w Iraku, znana jako II wojna w Zatoce Perskiej. Przed wojennymi wydarzeniami rozgrywały się zakulisowe intrygi (w głównej mierze Stanów Zjednoczonych), które miały na celu doprowadzić do tego, aby ONZ wydało rezolucję, która popiera interwencję. Katharine wraz z innymi pracownikami GCHQ otrzymała notatkę, w której to domagano się pomocy w tajnej inwigilacji biur państw przy ONZ, których głos uważano za istotny w końcowym wyniku. Szukano sposobności, aby szantażem skłonić ich do głosowania za. Główna bohaterka postanawia się sprzeciwić temu procederowi i przekazuje informację do antywojennych środowisk. Sprawa została nagłośniona na tyle, że trafiła na pierwsze strony gazet. Jakim konsekwencjom musiała stawić czoło Gun przez swoją decyzję? Tego możecie dowiedzieć się już na filmie. Do czego zachęcam.

[inżynier]

To źle czy dobrze?

Dla mnie źle. Jak ktoś czuje się fanem Znachora, to dla niego dobrze.

[CiekawaXO]

To źle czy dobrze?

Dla mnie źle. Jak ktoś czuje się fanem Znachora, to dla niego dobrze.

Jak można nie cenić Znachora się pytam się. Co ci przeszkadza? Piękna Ania Dymna, jeszcze ładniejszy Stockinger? No kto?

[inżynier]

Raczej co, czyli za częste pokazywanie tego w tv. Chociaż ja i tak w tym czasie przebywam poza pokojem rodziców. Ale jak już jakimś cudem usłyszę znane cytaty powtarzane niczym mantra, to ja w cichy śmiech.

[helperman]

Kilkuzdaniowa recenzja filmu Roberta Zemeckisa 'Poza światem' z Tomem Hanksem (2000 rok)

Film pokazujący hart ducha i wolę przeżycia u bohatera Chucka Nolana, który podczas służbowej podróży samolotem, i przez katastrofę tegoż, trafia na bezludną wyspę. Gdzieś na środku oceanu. Chuck potrzebuje trochę czasu żeby przystosować się do tych warunków które mu oferuje wyspa i ocean ale w końcu mu się to udaje. Jego dieta na początku to kokosy, później kraby i ryby prosto z wody. A za osobę do rozmowy przez miesiące służy mu piłka do siatkówki marki Wilson.
Jednak nie zamierza zostać na wyspie do końca życia. Podejmuje próbę budowy tratwy która wyniesie go na pełny ocean. Ma o kim myśleć i do kogo wrócić czyli do żony Kelly (Helen Hunt)
Znacie dobrze ten film i wiecie że w końcu udaje mu się wypłynąć na pełny ocean i spotkać statek transportowy który zabiera go do cywilizacji.

Jak można się domyśleć to doświadczenie które go spotkało bardzo go zmieniło. Wcześniej zabiegany przedstawiciel firmy kurierskiej Fedex, teraz jest pełen spokoju i opanowany. Niemal nic nie jest już w stanie wytrącić go z równowagi. Nawet to że jego żona nie jest już jego żoną bo wyszła za innego będąc pewna że Chuck nie żyje. Chuck akceptuje to, nie robi jej żadnych wymówek i pretensji. Nawet jednym słowem. Po wypiciu kawy i wzięciu kluczyków od dawnego samochodu, żegna się z Kelly i jedzie tam gdzie go oczy poniosą (ale wcześniej doręczając przesyłkę która towarzyszyła mu podczas pobytu na wyspie)

[Dezerter]

To ja proponuję coś naprawdę niezwykłego - serial przyrodniczy, Nasza Planeta czyta oczywiście Czubówna jak zawsze doskonale
ale doskonałe to sa zdjęcia i jakość - lepsze niż w realu, tylko trzeba zadbać gdzie i na czym się ogląda i podrasować odbiornik
Są tam tak zachwycające i niezwykłe sceny świata przyrody widziane po raz pierwszy, że i zachwycają i pozostają w pamięci na długo.
Drugi sezon jest nieco mniej zachwycający, ale też oglądam

[helperman]

To ja proponuję coś naprawdę niezwykłego - serial przyrodniczy, Nasza Planeta czyta oczywiście Czubówna jak zawsze doskonale
ale doskonałe to sa zdjęcia i jakość - lepsze niż w realu.
Są tam tak zachwycające i niezwykłe sceny świata przyrody widziane po raz pierwszy, że i zachwycają i pozostają w pamięci na długo

Dzięki za podpowiedź co do tego serialu przyrodniczego
Przyroda którą stworzył Bóg jest piękna w różnych odsłonach. Ale współcześnie można też zauważyć zjawisko że coraz mniej jest ludzi którzy chcą to dostrzec, np w realu. Znam z widzenia wiele osób dla których przyroda nic nie znaczy, a wręcz wzbudza wrogość i chęć jej zniweczenia - naprawdę i dosłownie. Szokujące? Smutne? Oburzające? Tak, ale w rejonie mojego zamieszkania właśnie tak jest. Chyba znak czasu.