KIM BYŁ HIOB ?
Nauka klasyczna nie wątpiła w istnienie Hioba; był postrzegany jako postać prawdziwa i potężna.
W Nowym Testamencie św. Jakub (Jak. 5:11) odnosi się do Hioba jako przykładu „cierpliwości”, której nie byłby skłonny okazywać, gdyby Hiob był tylko fikcyjną osobą.
Chrześcijańscy uczeni, tacy jak Tomasz z Akwinu (Expositio), Augustyn z Hippony (Miasto Boże), św. Hieronim czy Mateusz Henryk, nigdy nie wątpili, że Hiob i ci, którzy z nim dyskutowali, byli autentycznymi postaciami historycznymi.
Augustyn z Hippony (ur. 13 listopada 354 – zm. 28 sierpnia 430) był jedną z najważniejszych postaci w rozwoju zachodniego chrześcijaństwa. W katolicyzmie jest świętym i wybitnym Doktorem Kościoła. We wstępie do swojej książki Miasto Boga Etienne Gilson pisze: „ŚW. AUGUSTYN był jedną z tych wielkich postaci, które tak zdominowały swoją epokę, że sama epoka nosi jego imię”.
W tej księdze, Państwo Boże (KSIĘGA XVIII, rozdz. 47) św. Augustyn napisał:
„Albowiem rzeczywiście nie było innego ludu, który byłby specjalnie nazwany ludem Bożym; nie można jednak zaprzeczyć, że byli też ludzie z innych narodów, którzy należeli nie przez ziemską, ale niebiańską społeczność do prawdziwych Izraelitów, obywateli kraju, który jest w górze.
Ponieważ, jeśli temu zaprzeczą, z łatwością będzie można ich ośmieszyć wskazując świętego i cudownego człowieka - Hioba, który nie był ani zrodzonym (Izraelitom), ani prozelitą, to znaczy przybyszem który dołączył do ludu Izraela,
ale będąc Edomitą zrodził się tam i tam też umarł, i jest on tak chwalona przez boską wyrocznię, że żaden człowiek z jego czasów nie może się z nim równać pod względem sprawiedliwości i pobożności.”
NPNF1-02. Miasto Boże św. Augustyna i doktryna chrześcijańska
http://www.ccel.org/ccel/schaff/npnf102 ... II.47.html
Dodano po 13 minutach 53 sekundach:
W Biblii Eze 14:14 (porównaj Eze. 14:16, 20) mówi o „Hiobie” w połączeniu z „Noem i Danielem”, prawdziwymi osobami.
Septuaginta LXX jest najstarszym tłumaczeniem Starego Testamentu na język grecki i w konsekwencji jest bezcenna dla krytyków w zrozumieniu i poprawianiu tekstu hebrajskiego (Massora).
Septuaginta została przetłumaczona na grekę Konya dla nowo utworzonej biblioteki aleksandryjskiej za panowania króla Ptolemeusza Filadelfusa (285-247 p.n.e.). Najstarszy istniejący rękopis (Kodeks Watykański) powstał w IV wieku naszej ery.
W przekładzie Septuaginty Księgi Hioba jest długa subskrypcja; podobna subskrypcja znajduje się w wersji arabskiej i mówi ona:
Septuaginta, LXX (Hioba CH 42:17)
„17 I Hiob umarł, jako starzec i pełen dni; i jest napisane, że zmartwychwstanie on z tymi, których Pan wskrzesi.
Ten człowiek jest opisany w księdze syryjskiej jako mieszkający w ziemi Ausis, na granicy Idumei i Arabii: a jego imię było wcześniej Jobab;
a wziąwszy żonę Arabkę, spłodził syna imieniem Ennon. A on sam był synem swego ojca Zare, jednego z synów Ezawa i jego matki Bosorry, tak że był piątym po Abrahamie.
A oto królowie, którzy panowali w Edomie, nad którym też on panował: najpierw Balak, syn Beora, a nazwa jego miasta Dennaba;
po Balaku Jobab, zwany Hiobem,
a po nim Asom który był namiestnikiem ziemi Thaeman, a po nim Adad, syn Barada, który zniszczył Madiam na równinie Moabu; a nazwa jego miasta Gettaim.
A jego przyjaciółmi, którzy przybyli do niego, byli: Elifaz z synów Ezawa, król Thaemanitów,
Baldad, władca Sauchaejczyków,
Sofar, król Minejczyków”.
GENEALOGICZNE DRZEWO HIOBA POCZĄWSZY OD ABRAHAMA.
ABRAHAM
HAGAR (żona) (Rdz 16:3) SARAH (żona) (Rdz 17:15)
IZMAEL (syn pierworodny) (Rdz 16:15) IZAAK (syn obiecany) (Rdz 17:19)
Pokolenie I
————
Basemath (córka Izmaela) poślubiła EZAWA (pierworodnego syna Izaaka) (Rdz 36:3)
Pokolenie II
——————
REUL (syn EZAWA i BASEMATH) (Rdz 36:4)
Pokolenie III
——————-
ZERAH (syn REULA) (Rdz 36:13)
Pokolenie IV
——————-
Hiob (syn ZERAH) (Septuaginta-Job42:17d)
Pokolenie – V