Stworzenie, grzech pierworodny, ewolucja na poważnie

[Quinque]

Oczywiście że napisałeś

Zdecydowanie, tak jest do dziś: wiedząc, że Bóg jest Wszechmocny i Wszechwiedzący, gdybyśmy Mu ufali, nie grzeszylibyśmy - bo mielibyśmy świadomość że to to, co proponuje Bóg (a nie grzech) jest dla mnie lepsze

[Marek_Piotrowski]

Oczywiście że napisałeś

Zdecydowanie, tak jest do dziś: wiedząc, że Bóg jest Wszechmocny i Wszechwiedzący, gdybyśmy Mu ufali, nie grzeszylibyśmy - bo mielibyśmy świadomość że to to, co proponuje Bóg (a nie grzech) jest dla mnie lepsze

No właśnie.
Jaki to ma związek z tym, co mi przypisałeś:

Twierdzisz jakoby wiedza o istnieniu Boga wymuszała na człowieku pewne zachowania

?
Idziesz w zaparte czy masz problemy w zrozumieniu pisanego?

[Quinque]

Tak mam problemy z czytaniem. To teraz wyjaśnij mi dlaczego wiedza o istnieniu Boga implikuje niegrzeszenie. Ale już wiedza o dostaniu raka nie powoduje przestania palenia

[CiekawaXO]

Tak mam problemy z czytaniem. To teraz wyjaśnij mi dlaczego wiedza o istnieniu Boga implikuje niegrzeszenie. Ale już wiedza o dostaniu raka nie powoduje przestania palenia

Nie sądze aby ludzie bez GP, jarali by w takim przypadku

[Marek_Piotrowski]

Tak mam problemy z czytaniem. To teraz wyjaśnij mi dlaczego wiedza o istnieniu Boga implikuje niegrzeszenie.

Nie wiem, dlaczego by miała implikować, to Twoja teza, ja takowej nie wygłaszałem.

[Quinque]

Rozumiem ze przez brak argumentów udajesz (...)

[Abstract]

Tak mam problemy z czytaniem. To teraz wyjaśnij mi dlaczego wiedza o istnieniu Boga implikuje niegrzeszenie. Ale już wiedza o dostaniu raka nie powoduje przestania palenia

Nie wchodzę tu w opiniowanie czy Marek nawiązywał do tego czy nie, ale to co piszesz nie jest skomplikowane.
google: "Pięcioletnie przeżycia uzyskuje się w Polsce u zaledwie 15% chorych z rakiem płuca"

Palenie jest nałogiem, wyuczonym odruchem, reakcją na dane bodźce, kompensacją negatywnych stanów psychicznych, zmian żywieniowych. To nie jest tylko batalia moralna. Mam doświadczenie w rodzinie akurat z tym rakiem, ze skutkiem śmiertelnym. Za szybkie odstawienie powoduje dużo problemów.

Tutaj o implikacji o której piszesz.

"...Wybór szatana i wybór człowieka nie jest tym samym. Skutek buntu również nie jest ten sam. Jeśli byłby tym samym wśród ludzi nie byłoby ateistów, ponieważ Bóg byłby oczywistością, każdy błąd byłby kalkulowany na naszą niekorzyść i zawsze widoczny, robilibyśmy wszystko dla oczywistej nagrody i ze strachu przed oczywistą karą. Ponieważ istnienie Boga byłoby faktem. ..."

[sądzony]

Czy dzisiaj też mamy ludzi którzy chcą być jak Bóg?

Wydaje mi się, że chrześcijaństwo nie polega na tym, by być jak Bóg, a by być z Bogiem jednym.
Boga i człowieka podzieliła chęć odrębności. "Bycie jak ktoś" wymaga porównania się prężenia.
Bycie z kimś wymaga wyzbycia się części siebie.
Zjednoczenie w miłości jest poświęceniem siebie na rzecz drugiego.

Może człowiek po prostu "wyrósł" z Boga.
Zdobywanie wiedzy nie pozwalało oddawać Mu części siebie na ołtarzu miłości.
Konsekwencją tego było "wyodrębnienie".

[Marek_Piotrowski]

Rozumiem ze przez brak argumentów udajesz (...)?

Kto tu kogo udaje, łatwo stwierdzić. Łatwo też stwierdzić, że moja faktyczna wypowiedź:

Zdecydowanie, tak jest do dziś: wiedząc, że Bóg jest Wszechmocny i Wszechwiedzący, gdybyśmy Mu ufali, nie grzeszylibyśmy - bo mielibyśmy świadomość że to to, co proponuje Bóg (a nie grzech) jest dla mnie lepsze

w żaden sposób nie jest równoważna temu:

Twierdzisz jakoby wiedza o istnieniu Boga wymuszała na człowieku pewne zachowania

Widzę, że nie możesz się powstrzymać od rozwalania wątku.

Dodano po 39 minutach 2 sekundach:
==========================================
Dobra, przejdźmy do poważniejszych spraw:

Czy dzisiaj też mamy ludzi którzy chcą być jak Bóg?

Wydaje się, że są dwa znaczenia "Być jak Bóg": negatywne i pozytywne.
Negatywne widzimy w Księdze Rodzaju - jest to uzurpacja, wchodzenie w Boże kompetencje: chcemy sami decydować co jest dobre, a co złe.
Pozytywne to "upodabnianie się do Boga" (czy może "przywracanie podobieństwa") i jest jak najbardziej pożądane.
To jest ideał:
"Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest."/1J 3,2/

Wydaje mi się, że chrześcijaństwo nie polega na tym, by być jak Bóg, a by być z Bogiem jednym.
Boga i człowieka podzieliła chęć odrębności. "Bycie jak ktoś" wymaga porównania się prężenia.
Bycie z kimś wymaga wyzbycia się części siebie.
Zjednoczenie w miłości jest poświęceniem siebie na rzecz drugiego.

To jest ten negatywny aspekt.

Jednak pozytywny aspekt jest ważny, i nawet zaryzykowałbym twierdzenie, że upodobnienie się do Boga jest naszym jedynym zadaniem w życiu. Dlaczego? Bo to podobieństwo jest konieczne, byśmy w Niebie byli w stanie przebywać z Nieskończenie Świętym Bogiem
1J 3:3 BT5 "Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty."

[sądzony]

Wydaje mi się, że chrześcijaństwo nie polega na tym, by być jak Bóg, a by być z Bogiem jednym.
Boga i człowieka podzieliła chęć odrębności. "Bycie jak ktoś" wymaga porównania się prężenia.
Bycie z kimś wymaga wyzbycia się części siebie.
Zjednoczenie w miłości jest poświęceniem siebie na rzecz drugiego.

To jest ten negatywny aspekt.

Czyli zjednoczenie w miłości jest negatywne
To co uczynił Bóg uniżając się w swym Człowieczeństwie?
To czym jest małżeństwo?
Bycie z kimś jednym?

[Marek_Piotrowski]

Zjednoczenie w miłości jest poświęceniem siebie na rzecz drugiego.

Ojej, nie czepiaj się, widzisz przecież, że zacytowało mi się o dwie linijki za dużo

[sądzony]

Zjednoczenie w miłości jest poświęceniem siebie na rzecz drugiego.

Ojej, nie czepiaj się, widzisz przecież, że zacytowało mi się o dwie linijki za dużo

Nie czepiam się. Po prostu nie rozumiem, ale nieważne.

[Marek_Piotrowski]

Ale co tu rozumieć?
Jest król - władca absolutny, mądry i dobry.
Jeśli ktoś usiłuje "upodobnić się do króla" w tym sensie, że uzurpatorsko wchodzi w jego kompetencje, to źle.
Ale jeśli ktoś usiłuje "upodobnić się do króla" naśladując jego cnoty, to dobrze.

[sądzony]

Ale co tu rozumieć?
Jest król - władca absolutny, mądry i dobry.
Jeśli ktoś usiłuje "upodobnić się do króla" w tym sensie, że uzurpatorsko wchodzi w jego kompetencje, to źle.
Ale jeśli ktoś usiłuje "upodobnić się do króla" naśladując jego cnoty, to dobrze.

A jeśli ktoś chce się z nim zjednoczyć poprzez Jego Miłość (największą cnotę) o czym piszą mistycy to co?

[Marek_Piotrowski]

To wybiera drugie rozwiązanie. Bo miłość bez uczynków, bez konsekwencji to jak wiara bez uczynków.
Nie ma jej, jest albo martwa, albo sprowadza się do emocjonalnego uniesienia.