Upominanie w Biblii

[CiekawaXO]

Założyłam temat bo "żyje" on w różnych wątkach i na różne sposoby jest odkopywany, więc widocznie nie jest jednoznaczny.
Może wynajdźmy fragmenty w Biblii o tym, co Biblia mówi o upominaniu bliżniego, kiedy to robić i jak, czy zawsze, i czy każdego?
Bez wyrywania z kontekstów proszę.
Ja znalazłam takie jak poniżej, myślę że zebrane do kupy pomogą nam lepiej rozeznać, całościowo, co nalezy czynić i kiedy.
Przykłady z życia też nie zaszkodzą.

Syr 20
"Roztropne mówienie i milczenie
201 Bywa upomnienie, ale nie w porę,
niejeden milczy, a jednak jest mądry.
2 O ileż lepiej jest upomnieć, niż trwać w gniewie.
3 Kto uznaje swój błąd, ustrzeże się szkody.
4 Czym jest pożądanie eunucha, by dziewczynę pozbawić dziewictwa,
tym jest przeprowadzanie sprawiedliwości przemocą.
5 Niejeden milczący został uznany za mądrego,
a innego skutkiem wielomówstwa znienawidzono.
6 Jeden milczy, bo nie wie, co odpowiedzieć,
a drugi milczy, gdyż umie [czekać na] stosowną chwilę.
7 Człowiek mądry milczeć będzie do chwili odpowiedniej,
a chełpliwy i głupi ją lekceważy.
8 Kto w mówieniu miarę przebiera, odrazę budzić będzie,
a ten, co na wszystko sobie pozwala, popadnie w nienawiść.

Mt 1,7-6
1 Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. 2 Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą. 3 Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz? 4 Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, gdy belka [tkwi] w twoim oku? 5 Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata. 6 Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, was nie poszarpały.



Tu dodaje długo fragment, bo dla mnie jedno wynika z drugiego:
Mt 18, 15-35
Upomnienie braterskie
1815 Gdy brat twój zgrzeszy <przeciw tobie>, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. 16 Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa*. 17 Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik! 18 Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie*. 19 Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. 20 Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich».
Obowiązek przebaczenia*
21 Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?» 22 Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy*.
Nielitościwy dłużnik
23 Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami. 24 Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów. 25 Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać. 26 Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: "Panie, miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam". 27 Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował. 28 Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: "Oddaj, coś winien!" 29 Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: "Miej cierpliwość nade mną, a oddam tobie". 30 On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. 31 Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. 32 Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: "Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. 33 Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?" 34 I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda. 35 Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».

Syr 11, 7-10
Potrzeba rozwagi

7 Nie oskarżaj, zanim dokładnie nie zbadasz,
najpierw zastanów się, a dopiero potem udzielaj nagany.
8 Nie odpowiadaj, zanim nie wysłuchasz,
a w środek mów nie wpadaj!
9 Nie wadź się o rzecz, która ci nie jest konieczna,
i nie mieszaj się do sporów grzeszników!
10 Synu, nie bierz na siebie za wiele spraw,
bo jeśli będziesz je mnożył, nie unikniesz szkody.
I choćbyś pędził, nie dopędzisz,
a uciekając nie uciekniesz.

[Arek]

Dobry temat i bardzo delikatny. Jak zrobić to w odpowiednim miejscu i czasie. Tak, aby nie być przyczyną konfliktu i ataku ze strony upominanego. I jeszcze, upominam, a sam nie jestem lepszy. Nikt nie lubi być upominany. Mądry podziękuje za dobrą radę. Ale trzeba to robić, bo stracona możliwość czynienia dobra może działać na naszą niekorzyść. Ale to oznacza, że każdy z nas najpierw powinien się naprawić nim upomni brata.

[CiekawaXO]

Należy chyba najpierw zdefiniować kim jest ów brat, i czy Bogu zalezy na tym żeby upominać. Z tego co napisałam wyżej,z Biblii, to tak średnio.

[Arek]

Mt 12,48-50

Lecz On odpowiedział temu, który Mu to oznajmił: «Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi? I wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom, rzekł: «Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą i matką».

Dodano po 2 minutach 45 sekundach:

Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: Wstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam. Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak powiedział Pan. Niniwa była miastem bardzo rozległym – na trzy dni drogi. Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona. I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i oblekli się w wory od największego do najmniejszego. (...)Zobaczył Bóg czyny ich, że odwrócili się od swojego złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej (Jon 3,1-10).

[CiekawaXO]

No i Bingo. Zgadzam się. "Kto pełni wolę". A jak ktoś nie pełni? To nie jest bratem?
A jak ktoś jest połowicznie bratem? Trochę wierzy w przykazania, a trochę nie? To napominać, czy nie napominać?
Czy trochę napominać? Poł katolik pół protestant. I co wtedy?

[Arek]

Ja i mój brat powinniśmy pełnić wolę Ojca, by być zbawionym. Kto nie pełni Jego Woli nie będzie zbawiony i jego dusza nie należy do Boga, a do złego ducha. A ten nie jest moim bratem.

[CiekawaXO]

Ałć. Tutaj już nie za ostro?
Potępieni po śmierci faktycznie nie są już naszymi braćmi.
Ale my chyba rozmawiamy o życiu nie?
Masz za życia kogoś, kto nie jest twoim bratem?
Niewierzący nie jest naszym bratem?
Wydaje mi się że braterstwo jest na dwa sposoby: w wierze, i w dziedzictwie, bo ateiści na przykład też są naszymi Braćmi bo są dziećmi Boga.

[Arek]

Pełnić Wolę Ojca tzn czynić dobro. Jeśli ktoś nie ma takiej woli to dlaczego ma być moim bratem w Jezusie? Ja się mogę modlić za tego człowieka i go nie potępiam, ale on sam nie chce być moim bratem. Ja mam dłoń otwartą skorą do wybaczenia, ale jeśli druga strona nie ma uczciwego serca sam zamyka sobie drogę w braterskiej miłości.
Kwestia woli i wyboru.

[CiekawaXO]

No tak, ale kim jest człowiek, który w część przykazań wierzy, a w drugą część nie wierzy?
Pół bratem?

[Arek]

Nie można żyć trochę, na niby czy połowicznie. Jest biel lub czerń. Jest Chrystus lub szatan nie ma czegoś pomiędzy.

[CiekawaXO]

No taka definicja braterstwa mi nie odpowiada.
Bo co, jak jedna osoba wypełnia 10 przykazań, a nie wypełnia jednego, to nie jest bratem? Mocno wierzy w Jezusa, ale nie umie, albo nie chce sprostać jednemu przykazaniu to już nie jest bratem?
Przecież wielu protestantów nie wierzy w katolickie nauki, a nie widzę tam tłumu katolików którzy chcą ich upomnieć , że się mylą w jakimś aspekcie wiary, a widzę wielu katolików którzy nazywają ich braćmi w wierze, i nie poruszają wcale kwestii np. Eucharystii.
I o nich się nie mówi że nie będą zbawieni, a wręcz tak mówić nie można.
A o kimś kto mieszka przed ślubem to już się jedzie na pełnej w upominaniu, mimo że protestanci mieszkają przed ślubem i nie mają zabronionej antykoncepcji, to na nich się za to psów nie wiesza.
A też z definicji Kościoła Katolickiego-bracia w wierze. Ale ich nie upominamy.

[Arek]

No taka definicja braterstwa mi nie odpowiada.
Bo co, jak jedna osoba wypełnia 10 przykazań, a nie wypełnia jednego, to nie jest bratem? Mocno wierzy w Jezusa, ale nie umie, albo nie chce sprostać jednemu przykazaniu to już nie jest bratem?
Przecież wielu protestantów nie wierzy w katolickie nauki, a nie widzę tam tłumu katolików którzy chcą ich upomnieć , że się mylą w jakimś aspekcie wiary, a widzę wielu katolików którzy nazywają ich braćmi w wierze, i nie poruszają wcale kwestii np. Eucharystii.
I o nich się nie mówi że są nie zbawieni, a wręcz tak mówić nie można.
A o kimś kto mieszka przed ślubem to już się jedzie na pełnej w upominaniu, mimo że protestanci mieszkają przed ślubem i nie mają zabronionej antykoncepcji, to na nich się za to psów nie wiesza.
A też z definicji Kościoła Katolickiego-bracia w wierze. Ale ich nie upominamy.

Czy można być zbawionym, gdy wyklucza się choć jedno przykazanie?
Powiem Tobie prawdę Kościół Katolicki jest najbliższy Prawdzie Objawionej. Jeśli chcesz być zbawiona przyjmij Jego nauczanie w całości.

[CiekawaXO]

Nie piszemy o mnie-piszemy o temacie-nalegam na to.
Ja nie piszę w tym temacie swojej biografii, tylko opisuję temat który uważam jest niedostatecznie rozumiany, albo nadinterpretowany.
Może i masz rację, ale jakoś nie mogłabym nazwać człowieka który odrzuca choć jedno przykazanie-swoim bratem.
Protestanci odrzucają przykazanie np. Pamiętaj abyś dzień święty święcił, nie rozumieją go dobrze, jak powinni, a jednak KK nazywa ich swoimi braćmi w wierze.
Więc kto tu nardziej się mija z nauką Kościoła: ty, pisząc że jak ktoś odrzuca choć jedno przykazanie nie jest bratem w wierze, czy ja, powołoując się na naukę KK, że protestant to nasz brat w wierze, mimo że odrzuca to jedno przykazanie? Bo to jest fakt, oficjalnie protestanci są uznani za braci w wierze,a stosują np antykoncepcję i mieszkają razem przed ślubem, nie czczą dnia Świętego, jakim on naprawdę jest, uznają rozwody. Oczywiście nie we wszystkich zborach, ale z tych które ja spotkałam na swojej drodze, to tak właśnie było. W sumie nie spotkałam żadnego, w którym by tak nie było.

[Arek]

Chyba źle odczytałaś moje słowa? Nie odrzuciłem nikogo bo i Chrystus nikogo nie odrzuca. To my nie przyjmujemy Jego nauczania z różnych względów. Nie jestem człowiekiem, który chciałby dodawać coś od siebie więc zachęcam do lektury Pisma Świętego ST i NT, Katechizmu Kościóła Katolickiego, Żywotów Świętych. Na tym opieram swoją wiarę. Myślę, że zagłębiając się w tą lekturę można wiele zrozumieć i zgłębić. Ale proponuję otwarcie umysłu i chęci znalezienia Prawdy. Będąc na forum piszę i dla Ciebie oraz innych i dla siebie, bo mam pewien dług. Co chcesz możesz z tego przyjąć lub odrzucić.

[CiekawaXO]

No ale właśnie dałam fragmenty z Biblii, powyżej.
Tylko że ty napisałeś że jak ktos nie wierzy we wszystkie przykazania, nie jest bratem w wierze.
A ja tylko odpisałam, że protestanci też nie wierzą prawidłowo w nauką Jezusa, a są naszymi braćmi w wierze.
Więc może to, że ktoś nie wierzy we wszystko, a na przykłąd w połowę, nie czyni z niego naszego nie-brata?
Bo w Biblii jest o napominaniu: grzesznika i napominaniu brata(dokładnie:jeśli zgrzeszy PRZECIWKO TOBIE), więc ustalamy kim jest ów brat, żeby wiedzieć kogo ewentualnie pouczyć, a kogo nie, i kim jest ów grzesznik. Na przykład czy ateista jest grzesznikiem?
Czu buddysta jest grzesznikiem?