Jaka jest rola czyśćca?

[PawelKrakow]

Zaczałem się zastanawiać nad rolą czyśćca i nad tym kto i w jakim celu tam trafia. Do tej pory najbardziej logiczny wydawał mi się następujący scenariusz: celem człowieka jest upodobnić się jak najbardziej do Chrystusa jak to mozliwe. Zrobic to moze poprzez wyrabianie w sobie cnót. Ale tak juz jestesmy skonstruowani ze cnoty mozemy wyrabiac poprzez cierpienie, swoje lub innych. Nie nauczymy sie odwagi, jesli nie doznamy strachu, nie nauczymy sie wspolczucia, jesli nie zauwazymy czyjegos cierpienia, nie nauczymy sie pokory jesli nie doznamy upokorzenia, przykrosci itd. Niektorzy ludzie doznają tak duzo cierpienia na ziemi i wyrabiają w sobie wystarczająco duzo cnót ze są gotowi stanąc przed obliczem Boga (zakladajac ze nie maja na sumieniu grzechu ciezkiego). W takim wypadku czysciec wydaje mi się zbędny. Natomiast jesli ktos nie wyrobił w sobie tych cnot poprzez cierpienie za życia, ten dozna cierpienia w czyśćcu i tam bedzie sie upodabniał do Chrystusa tak dlugo az bedzie gotowy. Inny scenariusz to rola czyśćca jako pokuta za grzechy popelnione za zycia. Ten scenariusz wydaje mi sie jednak mniej logiczny. Wezmy nastepujacy scenariusz: Mamy człowieka ktory prowadził bardzo grzeszne zycie ale pod koniec postanowil sie nawrocic, przyjął chrzest i zaraz po tym zmarł. Wedlug kosciola chrzest zmył z niego wszystkie grzechy i nie zdazyl on nagrzeszyc przed smiercią wiec powinien trafic prosto do nieba. To jednak ze zmarł bez grzechu nie oznacza ze upodobnil sie on do Chrystusa, po prostu nie zdazyl nagrzeszyc bo smierc nastąpiła tuz po chrzcie, ale wciaz mial w sobie bardzo duzo zlych nawykow, uzależnień itp. Jak taka dusza moze stanąć przed Bogiem bez uprzednego oczyszczenia w czyśćcu? Wydaje mi sie to malo prawdopodobne. Co o tym myslicie?

[Ojciec.Pablito]

Bardzo mechaniczne to wszystko imho.

[River Poison]

Żartobliwie w czyśćcu jest jak w pralni .Piorą nasze wszystkie brudy,które uzbieraliśmy przez całe życie.

[AdamS.]

To jednak ze zmarł bez grzechu nie oznacza ze upodobnil sie on do Chrystusa, po prostu nie zdazyl nagrzeszyc bo smierc nastąpiła tuz po chrzcie, ale wciaz mial w sobie bardzo duzo zlych nawykow, uzależnień itp. Jak taka dusza moze stanąć przed Bogiem bez uprzednego oczyszczenia w czyśćcu? Wydaje mi sie to malo prawdopodobne. Co o tym myslicie?

Myślę, że Twój tok myślenia jest ciekawy i dosyć spójny, choć rozwinąłbym go o jedną zasadniczą kwestię - istotę wolności. Wiemy, że Bóg jest Miłością, ale miłość nie może się ani rozwinąć, ani też dojrzewać bez wolności. Dlatego Bóg obdarza człowieka możliwością wolnego wyboru. Czy jednak ta wolność musi się kończyć z momentem śmierci? Jak słusznie zauważyłeś, człowiek przywiązany do grzechu z chwilą obdarowania wolnością nie potrafi jej wykorzystać, grzęznąc w swoich pożądliwościach, lenistwach czy w postawie pełnej pychy...

Gdyby każdemu z nas dano pełną wolność, jak byśmy ją spożytkowali? Czy na pewno dobrze? A może pokusa przerosłaby nasz potencjał silnej woli? Może czyściec jest więc takim dopełnieniem zmierzenia się z własną wolnością? Czy powiemy wtedy Bogu ostateczne "tak"?...

[Ojciec.Pablito]

I "ogień czyśca" tę naszą wolność jakoś udoskonali?

Czy powiemy wtedy Bogu ostateczne "tak"?..

Czy ja dobrze rozumiem, że Pan Bóg będzie nas przypalał ogniem i czekał "aż powiemy mu "tak"?

[PawelKrakow]

Może czyściec jest więc takim dopełnieniem zmierzenia się z własną wolnością? Czy powiemy wtedy Bogu ostateczne "tak"?...

To jednak byloby sprzeczne z nauczaniem Kościoła, według którego z czyśćca nie można trafić do piekła, tylko do nieba.

[Arek]

Zaczałem się zastanawiać nad rolą czyśćca i nad tym kto i w jakim celu tam trafia. Do tej pory najbardziej logiczny wydawał mi się następujący scenariusz: celem człowieka jest upodobnić się jak najbardziej do Chrystusa jak to mozliwe. Zrobic to moze poprzez wyrabianie w sobie cnót. Ale tak juz jestesmy skonstruowani ze cnoty mozemy wyrabiac poprzez cierpienie, swoje lub innych. Nie nauczymy sie odwagi, jesli nie doznamy strachu, nie nauczymy sie wspolczucia, jesli nie zauwazymy czyjegos cierpienia, nie nauczymy sie pokory jesli nie doznamy upokorzenia, przykrosci itd. Niektorzy ludzie doznają tak duzo cierpienia na ziemi i wyrabiają w sobie wystarczająco duzo cnót ze są gotowi stanąc przed obliczem Boga (zakladajac ze nie maja na sumieniu grzechu ciezkiego). W takim wypadku czysciec wydaje mi się zbędny. Natomiast jesli ktos nie wyrobił w sobie tych cnot poprzez cierpienie za życia, ten dozna cierpienia w czyśćcu i tam bedzie sie upodabniał do Chrystusa tak dlugo az bedzie gotowy. Inny scenariusz to rola czyśćca jako pokuta za grzechy popelnione za zycia. Ten scenariusz wydaje mi sie jednak mniej logiczny. Wezmy nastepujacy scenariusz: Mamy człowieka ktory prowadził bardzo grzeszne zycie ale pod koniec postanowil sie nawrocic, przyjął chrzest i zaraz po tym zmarł. Wedlug kosciola chrzest zmył z niego wszystkie grzechy i nie zdazyl on nagrzeszyc przed smiercią wiec powinien trafic prosto do nieba. To jednak ze zmarł bez grzechu nie oznacza ze upodobnil sie on do Chrystusa, po prostu nie zdazyl nagrzeszyc bo smierc nastąpiła tuz po chrzcie, ale wciaz mial w sobie bardzo duzo zlych nawykow, uzależnień itp. Jak taka dusza moze stanąć przed Bogiem bez uprzednego oczyszczenia w czyśćcu? Wydaje mi sie to malo prawdopodobne. Co o tym myslicie?

Jakiś czas temu też wzięło mnie na zgłębianie tajemnicy czyśćca. Myślę, że to przyniosło mi korzystać duchową. Zacząłem szukać odpowiedzi na pytania, które powstawały jedne po drugich. Sprawa po ogólnym rozeznaniu jest dość mocna i bolesna. Ale myślę, że warto poszperać wśród Świętych i mistyków. Jeden jest wspólny mianownik. Otóż taki wszystko co robimy tu na ziemi poprzez myśli, słowa lub czyny będzie szczegółowo nam pokazane po naszej śmierci. Byśmy w świetle poznania byli świadomi co podobało się Bogu, a co było sprzeczne z Jego Miłością i Wolą. Nawet człowiek, który w zarzyłości pielęgnuje cnoty nie jest w stanie widzieć siebie w pełnym obiektywiźmie Boga. Dlatego powinniśmy zdać sobie sprawę jak ważne jest to by narodzić się na nowo. Słyszałem nawet opinie, że czyściec to piekło ale z możliwością osiągnięcia Nieba. Czyli piekło, które jest tylko na jakiś czas, a potem dusza trafia do Wiecznej Chwały. Myślę, że nie musimy interesować się piekłem ale czyśćcem już tak, by być bardziej świadomymi katolikami. Wiedza ta może mieć przejaw do większej gorliwości. Oczywiście najpierw proponuję skorzystać z Katechizmu Kościóła Katolickiego.

[Tek de Cart]

dokładnie, w czyśćcu są tylko zbawieni, tzn. ci których ostatecznym celem jest niebo. Nie da się z czyśćca udać gdziekolwiek indziej - w sumie nie dla tego że nie ma wyboru, ale dlatego że człowiek zbawiony po prostu chce być z Bogiem w niebie.

[Ojciec.Pablito]

Co czuje człowiek w czyśćcu?

[Arek]

Co czuje człowiek w czyśćcu?

Ja nie wiem nie byłem.

[Ojciec.Pablito]

Co czuje człowiek w czyśćcu?

Ja nie wiem nie byłem.

A co mówi na to teologia Twojego Kościoła?

[Tek de Cart]

mało tzn. nikt nie wie, są co najwyżej spekulacje. Pytanie też czy to istotne co się tam czuje... ważniejsze chyba co się tam dzieje

[Arek]

Czyściec to miejsce w którym pokutuje się za swoje grzechy. Cierpienia jakiego tam dusza doznaje nie da się opisać słowami, a nawet wyobrazić za życia. Ponieważ Bóg nie chce wpływać na wolę człowieka.

[Ojciec.Pablito]

Czyściec to miejsce w którym pokutuje się za swoje grzechy. Cierpienia jakiego tam dusza doznaje nie da się opisać słowami, a nawet wyobrazić za życia. Ponieważ Bóg nie chce wpływać na wolę człowieka.

Czyli czuje sie tam cierpienie?

[Arek]

To słowo to uproszczenie mogące nie oddać tego jak tam może być. Różne stany i różna siła tych stanów. Powiem tak mój cel to świętość jeśli się da od razu do Nieba. Wiara w Miłosierdzie Boże daje nadzieję, że może to się udać.