W przypadku katolika jak traktować inne wyznania

[Arek]

Temat może być dość kontrowersyjny. W Piśmie Świętym jest mowa wiele razy o poganach i czasem porównanie do nich, - żebyśmy nie byli jak poganie, -poganie też tak robią. Czy błędem jest uważać, że w stosunku do Kościoła Katolickiego inne wyznania są sektami. I odwrotnie taki protestant może Kościół Katolicki uważać za sektę (takie tylko porównanie). A z drugiej strony zdarza się, że katolicy naśladują pewne poglądy pochodzące z doktryn tychże wyznań. Co gorsza nie widzą uchybień i hipokryzji swojego zachowania.
Żeby było jasne żadne wyznanie nie może stawiać człowieka ponad innego ( to w odniesieniu moralnego porządku świata). Dlatego, że jesteśmy równi, niezależnie od zdolności, uwarunkowań fizycznych i psychicznych, spełnianych funkcji społecznych i wyznaniowych. Chyba bardziej chodzi o negowanie postaw niż zwalczanie drugiego człowieka, gdyż nie ma ani jednego, który by w życiu choć raz nie zbłądził.
Chodzi mi też o to jak podchodzić do innych religii i wyznań. Oczywiście z szacunkiem do człowieka, ale czy podświadomie u nas katolików w części przypadków nie jest tak, że jest pewna blokada i czerwone światełko?

[Susanna]

Niedawno dowiedziałam się że moja przyrodnia siostra, była przez ileś lat w Świadkach Jehowy ale już nie jest. Nie rozmawiamy na ten temat ale modlę się za nią by wróciła do Kościoła katolickiego.

[Albertus]

Czy błędem jest uważać, że w stosunku do Kościoła Katolickiego inne wyznania są sektami.

W podstawowym znaczeniu tego słowa nie byłoby to błędem bo oznaczało ono właśnie grupy które w jakiś sposób oddzieliły się od jakiejś innej grupy( w tym przypadku od Kościoła Katolickiego). Używano tego słowa nawet na określenie jakichś stronnictw o odmiennych poglądach w ramach tego samego wyznania. _ na przykład faryzeusze i saduceusze.

Dziś jednak to słowo zmieniło swoje znaczenie i nabrało znaczenia wyłącznie pejoratywnego i obraźliwego. Dlatego używanie go w stosunku wszystkich innych wyznań byłoby uznane za obraźliwe i wymagałoby tłumaczenia co się miało na mysli.

[sądzony]

Ja w pracy mam jednego zielonoświątkowca, jedną zielonoświątkowczynie, jedną apostatkę, dwóch antykatolików, a pozostali to ochrzczeni ludzie nie interesujący się religią, wyznaniem czy duchowością. Wszystkich staram się traktować jednakowo. W zasadzie często zapominam o ich "wyznzniu" czy poglądach w kwestii religii. Gdy rozmawiamy o kwestiach dotyczących wiary, ja ze swojej strony, staram się szukać rzeczy wspólnych, niż te, które mogą nas dzielić. Nie jesteśmy, aż tak bardzo różni.

[Arek]

Kolejna kwestia. Czy my katolicy raczej nie powinniśmy działać jak nauczał Chrystus i posłani przez Niego Apostołowanie. Przecież Apostołowanie poszli nauczać i jedni przyjęli tą naukę, a inni nie. Ale byli posłani i nauczali do końca swoich dni. Czy my czasem nie jesteśmy zbyt wygodni nie wychylając się z poza strefę bezpieczeństwa? A w tym wszystkim usprawiedliwiamy się, aby tylko nie stracić "życia". Jeśli Chrystus szukałby tylko rzeczy wspólnych nie powstałby Kościół. Jako ludzie nie jesteśmy różni, ale jako powołani, by głosić Chrystusa. Przecież tu chodzi o coś innego niż podobieństwo tu chodzi o Życie Wieczne. Mogę mieć wielu przyjaciół spędzać z nimi czas na ucztach i zabawach. A mogę też być nie lubiany i nie chciany z powodów mojej wiary. Na siłę nic nie zrobimy, ale czy Chrystus i Apostołowie nauczali na siłę?

[sądzony]

Kolejna kwestia. Czy my katolicy raczej nie powinniśmy działać jak nauczał Chrystus i posłani przez Niego Apostołowanie. Przecież Apostołowanie poszli nauczać i jedni przyjęli tą naukę, a inni nie. Ale byli posłani i nauczali do końca swoich dni. Czy my czasem nie jesteśmy zbyt wygodni nie wychylając się z poza strefę bezpieczeństwa? A w tym wszystkim usprawiedliwiamy się, aby tylko nie stracić "życia". Jeśli Chrystus szukałby tylko rzeczy wspólnych nie powstałby Kościół. Jako ludzie nie jesteśmy różni, ale jako powołani, by głosić Chrystusa. Przecież tu chodzi o coś innego niż podobieństwo tu chodzi o Życie Wieczne. Mogę mieć wielu przyjaciół spędzać z nimi czas na ucztach i zabawach. A mogę też być nie lubiany i nie chciany z powodów mojej wiary. Na siłę nic nie zrobimy, ale czy Chrystus i Apostołowie nauczali na siłę?

Uwierz, mam w nosie swoją "strefę bezpieczeństwa". Gdy szefowa mówi "nie uwierzysz" ja odpowiadam "Edyta, ja wierzę w poczęcie z Ducha Świętego". Gdy apostatka mówi: "robisz tu najlepsze projekty", ja odpowiadam: "to nie ja, to Ten z Góry". Gdy zielony mówi: "nie jesteś ochrzczony z Ducha" opowiadam mu co Duch robi w moim życiu. Gdy antychrześcijanin opluwa Kościół czy katolików pytam np.: "czy chrzcił może dzieci, czy ma ślub sakramentalny, dlaczego właśnie szykuje dziecko do I komunii świętej"

Nie usprawiedliwiam się. Nie wstydzę się swej wiary. Szanuję jednak drogę innych, bo wiem jak kręta była moja i jaką ma dla mnie wartość. Pomimo błędów, upadków, bólu.

Jesteśmy powołani przez miłość, dla miłości i ku niej. Nie ma innego narzędzia głoszenia Chrystusa. Życie w wierze to życie w miłości niezależnie od tego czy ktoś jest taki czy owaki. Osobiście wierzę, że Bóg jest jeden, a błądzenie zgodne z własnym sumieniem prowadzi do prawdy, a zatem ku Bogu. Nie nauczymy drugiego relacji z Bogiem. To coś czego należy szukać samemu, w ciemności.

Wielu przyjaciół?

Nie musimy być nielubiani, by głosić Chrystusa.
Jest wręcz przeciwnie.

[Arek]

Wiem nie są to łatwe i proste tematy. Ale nikt nie obiecywał, że tak będzie. Życzę i sobie i Wam odwagi i zapału jednak do wyjścia z ciepłych kołderek.

[Andej]

Nie musimy być nielubiani, by głosić Chrystusa.
Jest wręcz przeciwnie.

Nie podoba mi ujęcie sprawy w powyższy sposób. Ale zawiera słuszne przesłanie. Nie wstydzić się Boga i wiary. Nie ukrywać. Bo wtedy łatwiej. Może w pierwszej chwili ktoś zdobędzie się na ironie, złośliwość, to jednak, gdy przekona się, że ktoś rzeczywiście żyje wartościami, to zaczyna szanować.
Postawa, której się nie skrywa, broni ludzi przed wieloma złymi sytuacjami. Zwłaszcza w stosunkach służbowych. Zwierzchnik po prostu boi się wydać polecenie sprzeczne z czyjąś wiarą, zasadami, bo boi się uzasadnionej odmowy. Boi sie też dyskutować na tematy wiary. Dzięki temu osoba nie ukrywająca swoich przekonań uzyskuje pewien spokój.

[sądzony]

Ja widzę to nieco inaczej. Ludzie są ciebie ciekawi, czują i doświadczają, że jesteś gotów dać im czas, uwagę, bycie, zainteresowanie, że możesz ich wysłuchać, jesteś otwarty, nie wywyższasz się, potrafisz wyjść z własnych butów i wejść w ich, "przytulić ich", zrozumieć. Wyczuwają jednak, a jeżeli nie to im to uświadamiasz, że całe dobro, które masz nie pochodzi ode mnie, a od Chrystusa.

[Dezerter]

Temat może być dość kontrowersyjny. W Piśmie Świętym jest mowa wiele razy o poganach i czasem porównanie do nich, - żebyśmy nie byli jak poganie, -poganie też tak robią. Czy błędem jest uważać, że w stosunku do Kościoła Katolickiego inne wyznania są sektami.

Tak błędem, bo czym innym jest sekta (przeczytaj definicję) a czym innym religia, czy wyznanie. Sekta może być też katolicka

I odwrotnie taki protestant może Kościół Katolicki uważać za sektę (takie tylko porównanie).

Nie , bo patrz definicja sekty

A z drugiej strony zdarza się, że katolicy naśladują pewne poglądy pochodzące z doktryn tychże wyznań. Co gorsza nie widzą uchybień i hipokryzji swojego zachowania.

A skąd pomysł, że jest to hipokryzja albo uchybienie (sprawdź definicje tych słów)?
Kościół na przestrzeni 2000 lat bardzo wiele wziął z innych religii, czy wyznań (KK) i wcale nie uważa, ani ja tak nie uważam, że to coś złego - oceń sam
- kult relikwii
- procesje w tym z figurkami
- czytanie i studiowanie Biblii przez świeckich
- tłumaczenie Biblii na języki narodowe
- odnowa charyzmatyczna
- ikony i świeczki modlitewne
-(...)
Ja osobiście prawie co niedziele zapalam świeczkę modlitewna za wszystkich forumowiczów z prośbą o błogosławieństwo, mam ikonę "prawosławną", Biblię swoja pierwszą dostałem od SJ i to oni zarazili mnie miłością do niej i czytaniem jej ze studiowaniem/rozważaniem, Krusznicy nauczyli mnie medytować i pojęcia bhakti, które jest ciągłym pamiętaniem i trwaniem przy Bogu podczas swoich codziennych prozaicznych zajęć (po latach odkryłem coś takiego w katolicyzmie), z prawosławia przejąłem koncepcję przebóstwienia i modlitwę Jezusową z jej głębią i prostotą - wszystkie te rzeczy z innych religii, czy wyznań zbliżyły mnie do Boga i jestem pewien!, że Bóg nie uważa tego za "hipokryzje i uchybienie".

[Viridiana]

Czy błędem jest uważać, że w stosunku do Kościoła Katolickiego inne wyznania są sektami.

W podstawowym znaczeniu tego słowa nie byłoby to błędem bo oznaczało ono właśnie grupy które w jakiś sposób oddzieliły się od jakiejś innej grupy( w tym przypadku od Kościoła Katolickiego).

Z tego punktu widzenia chrześcijanie też są sektą (albo grupą sekt), w końcu oddzielili się od judaizmu.
W sumie historycznie rzecz biorąc chyba tak pierwszych chrześcijan postrzegano.

[Albertus]

Czy błędem jest uważać, że w stosunku do Kościoła Katolickiego inne wyznania są sektami.

W podstawowym znaczeniu tego słowa nie byłoby to błędem bo oznaczało ono właśnie grupy które w jakiś sposób oddzieliły się od jakiejś innej grupy( w tym przypadku od Kościoła Katolickiego).

Z tego punktu widzenia chrześcijanie też są sektą (albo grupą sekt), w końcu oddzielili się od judaizmu.
W sumie historycznie rzecz biorąc chyba tak pierwszych chrześcijan postrzegano.

Zgadza się.

[Elbrus]

Jak będziecie tak pisać, to zaraz tu wkroczy @Marek_Piotrowski i napisze po raz kolejny, że katolicyzm jest w prostej linii kontynuacją mozaizmu, a judaizm rabiniczny oddzielił się od katolicyzmu (lub: oddzielił się od mozaizmu już wcześniej).

[Ojciec.Pablito]

Jak będziecie tak pisać, to zaraz tu wkroczy Marek i napisze po raz kolejny, że katolicyzm jest w prostej linii kontynuacją judaizmu, a judaizm rabiniczny oddzielił się od chrześcijaństwa.

Sprostowanie:
kontynuacją starotestamentowego judaizmu jest unitarianizm. Od niego oddzielił się w 1-3 n.e. katolicyzm i judaizm rabiniczny

nie ma za co

[pom]

Słowo „katolicyzm” pochodzi od greckiego przymiotnika καθολική (katholiké), ale też: κατά – ὅλος [kata – holos], czyli: w – całość (cały, powszechnie) „katolicki” znaczyłoby więc: „w całości, w powszechności”. Termin „katolicyzm” był używany przez Ojców Kościoła już od czasów Ignacego Antiocheńskiego około roku 115: „Tam gdzie jest Jezus Chrystus, tam jest Kościół powszechny” (List do wiernych Kościoła w Smyrnie 8, 2)” (por. KKK 830).

https://pl.wikipedia.org/wiki/Katolicyzm

KKK 881 Jedynie Szymona uczynił Pan Opoką swojego Kościoła, nadając mu imię Piotr. Powierzył mu klucze Kościoła (Por. Mt 16,18-19.; ustanowił go pasterzem całej trzody (Por. J 21, 15-17). "Dar związywania i rozwiązywania, dany Piotrowi, został udzielony także Kolegium Apostołów pozostającemu w łączności z głową swoją" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 22). Ta pasterska misja Piotra i innych Apostołów stanowi jeden z fundamentów Kościoła. Jest ona kontynuowana przez biskupów pod prymatem Piotra.

Dodano po 35 minutach 16 sekundach:
830 Słowo "powszechny" ("katolicki") oznacza "uniwersalny", czyli "cały" lub "zupełny". Kościół jest powszechny w podwójnym znaczeniu: Kościół jest powszechny, ponieważ jest w nim obecny Chrystus. "Tam gdzie jest Jezus Chrystus, tam jest Kościół powszechny" 278 . Istnieje w nim pełnia Ciała Chrystusa zjednoczona z Głową 279 , w wyniku czego Kościół otrzymuje od Niego "pełnię środków zbawienia" 280 , której On chciał mu udzielić: poprawne i pełne wyznanie wiary, integralne życie sakramentalne, posługa święceń w sukcesji apostolskiej. W tym podstawowym znaczeniu Kościół był już powszechny w dniu Pięćdziesiątnicy 281 i taki będzie aż do dnia Paruzji.