Jak wyznać najbliższym wiarę

[Andej]

Obecnie zależy mi na tym, aby zaakceptowali moją wiarę i nie mieli nic przeciwko moim modlitwom, chodzeniu do kościoła itp; i dopiero w przyszłości może moja wiara wpłynie też na ich stosunek do chrześcijaństwa.

A nie wystarczy, aby teraz tylko tolerowali? Parę tysięcy lat temu pewien człowiek starszy od Jezusa o ok. 60 lat powiedział: Verba docent, exempla trahunt. I miał rację. Ma ja do dziś. Nie demonstruj swojej wiary, zwłaszcza ostentacyjnie. Na razie jest ona kiełkującym ziarenkiem. Na razie hoduj ją w ciszy, w takiej duchowej szklarence. Spraw, aby wyrosła. Wtedy sami zauważą. Dopiero wtedy, gdy zobaczą jej owoce, to zostaną zainspirowani. Na razie hoduj ją, pielęgnuj, niech rośnie.
Nie myśl o wyznawaniu wiary, nie na tym etapie. Teraz ją umacniaj, buduj, rozwijaj. Nie od razu Kroków zbudowano. Cierpliwości. Mam świadomość tego, że to w co wkroczyłeś rozsadza Cię. Ale poczekaj. Cierpliwość jest cnotą.

[wierzacy]

Obecnie zależy mi na tym, aby zaakceptowali moją wiarę i nie mieli nic przeciwko moim modlitwom, chodzeniu do kościoła itp; i dopiero w przyszłości może moja wiara wpłynie też na ich stosunek do chrześcijaństwa.

A nie wystarczy, aby teraz tylko tolerowali? Parę tysięcy lat temu pewien człowiek starszy od Jezusa o ok. 60 lat powiedział: Verba docent, exempla trahunt. I miał rację. Ma ja do dziś. Nie demonstruj swojej wiary, zwłaszcza ostentacyjnie. Na razie jest ona kiełkującym ziarenkiem. Na razie hoduj ją w ciszy, w takiej duchowej szklarence. Spraw, aby wyrosła. Wtedy sami zauważą. Dopiero wtedy, gdy zobaczą jej owoce, to zostaną zainspirowani. Na razie hoduj ją, pielęgnuj, niech rośnie.
Nie myśl o wyznawaniu wiary, nie na tym etapie. Teraz ją umacniaj, buduj, rozwijaj. Nie od razu Kroków zbudowano. Cierpliwości. Mam świadomość tego, że to w co wkroczyłeś rozsadza Cię. Ale poczekaj. Cierpliwość jest cnotą.

W sumie mi też wystarczy, aby narazie tylko tolerowali.
Ale rozumiem, na początku muszę się rozwinąć w wierze, a zostanie ona zauważona.

[Andej]

Tak jest. Objąłem Cię moją codzienną modlitwą. Trzymaj się.

[Ojciec.Pablito]

W sumie mi też wystarczy, aby narazie tylko tolerowali.
Ale rozumiem, na początku muszę się rozwinąć w wierze, a zostanie ona zauważona.

Generalnie zasada jest taka, aby to przede wszystkim Bóg zauważył Twoją wiarę.
A reszta sama przyjdzie z czasem.


Podobnie ma się rzecz z modlitwą. Kiedy ją podejmujecie, nie postępujcie jak obłudnicy, którzy uwielbiają obnosić się przed ludźmi z oznakami swej religijności. Wznoszą swe modlitwy na pokaz, niezależnie od tego, czy robią to w synagogach, czy poza nimi. Zrozumcie, że tacy już otrzymują swoją nagrodę! Wy zaś postępujcie inaczej. Kiedy się modlicie, skryjcie się w swych domach i przy zamkniętych drzwiach wołajcie do Tego, który jest waszym Ojcem w Niebiosach. A Ten, który widzi wszystko, także i to, co się dzieje w ukryciu, da wam, co potrzebujecie!
Dobra wiadomość w relacji Mateusza (Mt) 6:5‭-‬6 NT NPD
https://bible.com/pl/bible/3551/mat.6.5-6.NT NPD

[wierzacy]

Tak jest. Objąłem Cię moją codzienną modlitwą. Trzymaj się.

Bardzo dziękuję za wsparcie duchowe. Niech Pan Bóg będzie z Tobą.

[wierzacy]

No to na Służewiec za daleko. Musiałbyś dojechać do metra. A potem jeszcze blisko kilometr na piechtę.
Ale skontaktuj się z:
05–092 Łomianki, ul. Kościelna Droga 110
tel. 22 733 79 08 (sekretariat)
http://www.dkeaw
Dyrektor: Ksiądz prałat dr Marek Kiliszek, tel. 22 733 79 10, e-mail: [email protected]

Nic nie wiem na temat tego miejsca, więc nie wyrażę swojej opinii.

I w sumie tak z ciekawości się spytam - czy jest ktoś, na tym forum, kto zna to miejsce?
Tak czy siak zapytam się ale z ciekawości czy ktoś zna.

[Drwal]

Na początku nie spodziewaj się spektakularnych efektów.
Musisz znaleźć dogodną okazję do przyznania się.
Módl się do Ducha Świętego o odwagę.
Rodzice pewnie na początku nie zrozumieją Ciebie, ale kto wie, może z czasem jak zobaczą twoją wiarę, to sami pójdą tą drogą jak ty. Tak było z mamą bł Carla Acuttisa, która nie była mocno wierzącą, jednak postępowanie jej syna ściągnęło ją na dobrą drogę. Także powoli musisz wszystko robić, przede wszystkim się modlić i działać jak się potrafi. Będą wtedy postępy. Powodzenia

[wierzacy]

Na początku nie spodziewaj się spektakularnych efektów.
Musisz znaleźć dogodną okazję do przyznania się.
Módl się do Ducha Świętego o odwagę.
Rodzice pewnie na początku nie zrozumieją Ciebie, ale kto wie, może z czasem jak zobaczą twoją wiarę, to sami pójdą tą drogą jak ty. Tak było z mamą bł Carla Acuttisa, która nie była mocno wierzącą, jednak postępowanie jej syna ściągnęło ją na dobrą drogę. Także powoli musisz wszystko robić, przede wszystkim się modlić i działać jak się potrafi. Będą wtedy postępy. Powodzenia

Dzięki.
Ostatnio modlę się o to, aby Bóg znalazł odpowiedni dzień i odpowiedni moment, abym mógł to im wyznać.
Modlę się codziennie 2 razy.
Też mam nadzieję że moja wiara przyciągnie moich rodziców na dobrą ścieżkę.

[Andej]

Ostatnio modlę się o to, aby Bóg znalazł odpowiedni dzień i odpowiedni moment, abym mógł to im wyznać.

Na prawdę chcesz, aby utrudniali Ci tę drogę?
Uważam, że najpierw powinieneś na tyle wzrosnąć w wierze, aby stać się dla nich opoką wiary. I dopiero wtedy wyznać. A teraz czyń tak, aby ludzie widząc Twoje dobre czyny chwalili Boga, który w niebie jest. Aby odbywało się to bez wyznawania, bez demonstracji. Tylko tak naturalnie.
Gdy chwyta się wiele srok za ogon, to czasem nawek jedno piórko nie zostanie.

[wierzacy]

Ostatnio modlę się o to, aby Bóg znalazł odpowiedni dzień i odpowiedni moment, abym mógł to im wyznać.

Na prawdę chcesz, aby utrudniali Ci tę drogę?
Uważam, że najpierw powinieneś na tyle wzrosnąć w wierze, aby stać się dla nich opoką wiary. I dopiero wtedy wyznać. A teraz czyń tak, aby ludzie widząc Twoje dobre czyny chwalili Boga, który w niebie jest. Aby odbywało się to bez wyznawania, bez demonstracji. Tylko tak naturalnie.
Gdy chwyta się wiele srok za ogon, to czasem nawek jedno piórko nie zostanie.

Rozumiem. Ja modliłem się o to, ale w dłuższej perspektywie, czyli faktycznie, kiedy moja wiara wzrośnie.
Narazie modlę się codziennie 2 razy, codziennie czytam czytanie i staram się zrozumieć przekaz, żyć według Bożych przykazań i nie grzeszyć.

[Praktyk]

@wierzacy powiedz w niedzielę wychodząc z domu, że idziesz do kościoła, wracasz za godzinę:) będą mieli godzinę na przemyślenia. ( pół żartem pół nie)

A tak poważniej, gdybym ja musiał stanąć przed ojcem który wiem że miałby w tym zakresie inne poglądy ty chyba powiedziałbym „tato ja tego potrzebuję, bez tego była pustka”.


Dodam jeszcze po lekkiej wymianie zdań z @Andej. Jeśli twoja odwaga nie jest jeszcze taka mocna, żeby stanąć przed tatą i powiedzieć coś takiego, to nie jest to oczywiście jedyna możliwość. Jeśli poświęcisz jeszcze trochę czasu na to, żeby zbudować sobie zrozumienie kwestii, które atakuje tata i umieć wybrnąć z jego ataku to też dobrze.
Natomiast gdzieś na końcu jest "Nie bójcie się, Ja jestem", więc moment odwagi czerpanej z Jezusa musi nastąpić i nigdy nie jest tak, że strach znika za sprawą samej zbudowanej wiedzy. Trzeba po prostu zaufać Jezusowi, że gdy postawisz krok w jego stronę, to On zrobi tak, żeby było dobrze. Człowiek sam z siebie tej pewności nigdy nie ma.

[recki]

Witam,
Jestem nastoletnim, początkującym katolikiem. Od 2-3 tygodni modlę się 2 razy dziennie, rano i wieczorem. Wiem, że pytanie nietypowe, ale jak wyznać rodzicom ateistom wiarę w Boga?
Moi rodzice od 10-15 lat są ateistami, zresztą do niedawna (czego żałuję) też nim byłem, zanim odkryłem wiarę w Ducha Świętego.
Narazie nic jeszcze nie wiedzą o mojej wierze.
Zastanawiam się, jakby to ująć w słowach.
Zależy mi na tym, bo „ukrywanie” wiary przed moimi bliskimi jest sprzeczne z II Przykazaniem, oraz chciałbym, abyśmy jako rodzina udawali się do kościoła itp.
Proszę o odpowiedź.

Wspomniałeś gdzieś o swojej mamie - że chodziła wcześniej do kościoła, ale przestała. Była więc ochrzczona, korzystała z sakramentów (do jakiegoś czasu). Myślę że mógłbyś kiedyś, gdy nadejdzie odpowiedni moment, zapytać właśnie mamę na początek, czy nie poszła by z Tobą do kościoła, np. podczas najbliższych świąt, bo chcesz zobaczyć jak to wszystko wygląda. Możesz przecież powiedzieć, że Cię to interesuje, skoro rodzice już dali Ci wolność w tym temacie:

parę miesięcy temu rozmawialiśmy o wierze i ateizmie i powiedzieli, że jeśli chciałbym chodzić do kościoła i być osobą wierzącą to oni nie mają nic przeciwko temu

Jeśli tak się wyrazili, to czego się obawiasz z ich strony? Chyba nie będzie dla nich jakimś wielkim szokiem, że chcesz poznać wiarę. Nie wiem czy jest taka potrzeba aby robić z tego wielką tajemnicę, bo jak "bardziej" mogliby Ci zakazać poznawania Pana Jezusa, skoro teraz nie możesz otwarcie zrobić nic więcej poza własną modlitwą?

Jeśli masz z rodzicami dobry kontakt, co stoi na przeszkodzie, czego się obawiasz?

Gdybyś wyskoczył nagle z wiadomością, że spotkałeś jakąś grupę i jeździsz w tajemnicy przed nimi na spotkania, to mogli by być tym bardzo zaniepokojeni, więc takich kroków raczej nie rób bez porozumienia z rodzicami. Wyjazdy do jakiegoś księdza, grupy czy wspólnoty - w tym momencie to raczej nie jest dobry pomysł. Jesteś niepełnoletni i jesteś pod ich opieką, więc nie powinieneś robić takich kroków na własną rękę. Rodzice mogą mieć np. obawy że wkręciłeś się do jakiejś sekty, albo ktoś Cię zmanipulował, namówił na coś. Jeżeli będą się czemuś sprzeciwiali, to bądź im posłuszny, ale poza takim kontekstem, nie wydaje mi się, żeby mama odmówiła pójścia z Tobą na święta do kościoła, który zna, czy na mszę raz w tygodniu później. Tak aby widziała, że jej dziecko jest bezpieczne i jest ciekawe Pana Boga, a nie że nagle ma jakieś dziwne znajomości i chce gdzieś jeździć. Skoro rodzice już wyrazili zdanie, że nie mają nic przeciwko twojej wierze, to raczej nie zabronią abyś mógł dowiadywać się o Bogu i kościele, jeśli nie będzie się przy tym działo coś niepokojącego, prawda?

[Andej]

Rozumiem. Ja modliłem się o to, ale w dłuższej perspektywie, czyli faktycznie, kiedy moja wiara wzrośnie.
Narazie modlę się codziennie 2 razy, codziennie czytam czytanie i staram się zrozumieć przekaz, żyć według Bożych przykazań i nie grzeszyć.

I bardzo dobrze czynisz. Najważniejsze jest to, aby żyć zgodnie z Nauką Chrystusa. Czyli zgodnie z jego przykazaniami miłości.
Mt 22.34-40 Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał Go, wystawiając Go na próbę: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?» On mu odpowiedział: «Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy».

Bóg oczekuje od nas życia zgodnego z tym, czego nas nauczył i co nam objawił. Tego, abyśmy kierowali się miłością.
J 15.10-11 Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.

Na obecnym etapie wiary, to wystarczy. Bo to jest sednem wiary. Na razie możesz sobie odpuścić uczestnictwo w mszach świętych. Z tym zaczekaj, aż poczujesz, że fundament Twojej wiary zaczyna być stabilny. Bo tylko na mocnym fundamencie można stawiać gmach wiary.

Jeśli czytasz i masz pytania, to zadawaj. Dziel się swoim rozumieniem. Każdy myślący człowiek ma wątpliwości, nie rozumie wielu spraw i zadając pytania, chce je poznać. Lepiej zrozumieć.

[wierzacy]

Witam,
Jestem nastoletnim, początkującym katolikiem. Od 2-3 tygodni modlę się 2 razy dziennie, rano i wieczorem. Wiem, że pytanie nietypowe, ale jak wyznać rodzicom ateistom wiarę w Boga?
Moi rodzice od 10-15 lat są ateistami, zresztą do niedawna (czego żałuję) też nim byłem, zanim odkryłem wiarę w Ducha Świętego.
Narazie nic jeszcze nie wiedzą o mojej wierze.
Zastanawiam się, jakby to ująć w słowach.
Zależy mi na tym, bo „ukrywanie” wiary przed moimi bliskimi jest sprzeczne z II Przykazaniem, oraz chciałbym, abyśmy jako rodzina udawali się do kościoła itp.
Proszę o odpowiedź.

Wspomniałeś gdzieś o swojej mamie - że chodziła wcześniej do kościoła, ale przestała. Była więc ochrzczona, korzystała z sakramentów (do jakiegoś czasu). Myślę że mógłbyś kiedyś, gdy nadejdzie odpowiedni moment, zapytać właśnie mamę na początek, czy nie poszła by z Tobą do kościoła, np. podczas najbliższych świąt, bo chcesz zobaczyć jak to wszystko wygląda. Możesz przecież powiedzieć, że Cię to interesuje, skoro rodzice już dali Ci wolność w tym temacie:

parę miesięcy temu rozmawialiśmy o wierze i ateizmie i powiedzieli, że jeśli chciałbym chodzić do kościoła i być osobą wierzącą to oni nie mają nic przeciwko temu

Jeśli tak się wyrazili, to czego się obawiasz z ich strony? Chyba nie będzie dla nich jakimś wielkim szokiem, że chcesz poznać wiarę. Nie wiem czy jest taka potrzeba aby robić z tego wielką tajemnicę, bo jak "bardziej" mogliby Ci zakazać poznawania Pana Jezusa, skoro teraz nie możesz otwarcie zrobić nic więcej poza własną modlitwą?

Jeśli masz z rodzicami dobry kontakt, co stoi na przeszkodzie, czego się obawiasz?

Gdybyś wyskoczył nagle z wiadomością, że spotkałeś jakąś grupę i jeździsz w tajemnicy przed nimi na spotkania, to mogli by być tym bardzo zaniepokojeni, więc takich kroków raczej nie rób bez porozumienia z rodzicami. Wyjazdy do jakiegoś księdza, grupy czy wspólnoty - w tym momencie to raczej nie jest dobry pomysł. Jesteś niepełnoletni i jesteś pod ich opieką, więc nie powinieneś robić takich kroków na własną rękę. Rodzice mogą mieć np. obawy że wkręciłeś się do jakiejś sekty, albo ktoś Cię zmanipulował, namówił na coś. Jeżeli będą się czemuś sprzeciwiali, to bądź im posłuszny, ale poza takim kontekstem, nie wydaje mi się, żeby mama odmówiła pójścia z Tobą na święta do kościoła, który zna, czy na mszę raz w tygodniu później. Tak aby widziała, że jej dziecko jest bezpieczne i jest ciekawe Pana Boga, a nie że nagle ma jakieś dziwne znajomości i chce gdzieś jeździć. Skoro rodzice już wyrazili zdanie, że nie mają nic przeciwko twojej wierze, to raczej nie zabronią abyś mógł dowiadywać się o Bogu i kościele, jeśli nie będzie się przy tym działo coś niepokojącego, prawda?

Tak, moja mama była osobą wierzącą, opowiadała nawet że w dzieciństwie chodziła na dodatkowe zajęcia związane z Kościołem itp. Zresztą dlatego też u mnie w domu w łazience stoi figurka aniołka, w kuchni obrazek Matki Bożej i Jezuska oraz zdjęcie Jana Pawła II. Tak, moi rodzice powiedzieli (dość dużo rozmawiamy razem) że jak chcę chodzić do kościoła, modlić się itp. to że oni nie mają problemu. Jednak to było jakiś rok temu i oni wiedzieli, że nie byłem wtedy w ogóle tym zainteresowany, dlatego trochę teraz się cykam. Zastanawiam się przy okazji których świąt mógłbym im to wyznać - moi rodzice nie lubią wychodzić i specjalnie obchodzić Wszystkich Świętych (uważają, że na cmentarzach jest tłum ludzi i na drogach jest wariactwo). Za to moi rodzice lubią święta Bożego Narodzenia, które wciąż obchodzimy - kiedy stałem się nastolatkiem to już nie tak hucznie (tzn. bez wielkiej choinki itp.). Ale wciąż jemy wspólnie specjalne posiłki, odpoczywamy , składamy sobie życzenia itp.
Faktycznie, z drugiej strony faktycznie nie ma co się obawiać. U mnie takie poczucie obawy wywołał po prostu stosunek (szczególnie mojego taty) do ludzi wierzących, stawiany znak równości pomiędzy wiarą katolicką a byciem zwolennikiem PiS itp. @Andej radził mi, abym zanim wyznam rodzicom wiarę żebym zaczął chodzić na katechumenat. Jednak wiem, że moi rodzice (ze względu m.in na mój wiek) nie puszczą mnie samemu bez wiedzy na jakieś spotkania - np. Obawiając się sekty czy jakiegoś wykorzystania.
Tak jak pisałem powyżej, nie planowałem i nie planuję narazie samemu jakiegoś wyjazdu bez ich zgody. U mnie niedaleko jest taki ładny kościół więc z udaniem się do świątyni nie byłoby problemu. Zależy mi po prostu na zaakceptowaniu przez nich mojej wiary, żebym mógł im powiedzieć że idę się modlić itp. dyskutować z nimi na temat Biblii, pójść do kościoła czy podzielić się opłatkiem w czasie świąt Bożego Narodzenia.

Dodano po 4 minutach 51 sekundach:

Rozumiem. Ja modliłem się o to, ale w dłuższej perspektywie, czyli faktycznie, kiedy moja wiara wzrośnie.
Narazie modlę się codziennie 2 razy, codziennie czytam czytanie i staram się zrozumieć przekaz, żyć według Bożych przykazań i nie grzeszyć.

I bardzo dobrze czynisz. Najważniejsze jest to, aby żyć zgodnie z Nauką Chrystusa. Czyli zgodnie z jego przykazaniami miłości.
Mt 22.34-40 Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał Go, wystawiając Go na próbę: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?» On mu odpowiedział: «Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy».

Bóg oczekuje od nas życia zgodnego z tym, czego nas nauczył i co nam objawił. Tego, abyśmy kierowali się miłością.
J 15.10-11 Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.

Na obecnym etapie wiary, to wystarczy. Bo to jest sednem wiary. Na razie możesz sobie odpuścić uczestnictwo w mszach świętych. Z tym zaczekaj, aż poczujesz, że fundament Twojej wiary zaczyna być stabilny. Bo tylko na mocnym fundamencie można stawiać gmach wiary.

Jeśli czytasz i masz pytania, to zadawaj. Dziel się swoim rozumieniem. Każdy myślący człowiek ma wątpliwości, nie rozumie wielu spraw i zadając pytania, chce je poznać. Lepiej zrozumieć.

To prawda, ja też się do tego stosuję. Ostatnio staram się modlić codziennie różańcem (tajemnicami na dane dni). Odnoszę wrażenie, że różaniec bardzo mnie przybliżył do wiary.
Oczywiście, że jak mam jakieś wątpliwości to piszę. Zresztą pytałem już o kilka spraw na Forum.

[faraon]

W sumie mi też wystarczy, aby narazie tylko tolerowali.
Ale rozumiem, na początku muszę się rozwinąć w wierze, a zostanie ona zauważona.

Generalnie zasada jest taka, aby to przede wszystkim Bóg zauważył Twoją wiarę.
A reszta sama przyjdzie z czasem.


Podobnie ma się rzecz z modlitwą. Kiedy ją podejmujecie, nie postępujcie jak obłudnicy, którzy uwielbiają obnosić się przed ludźmi z oznakami swej religijności. Wznoszą swe modlitwy na pokaz, niezależnie od tego, czy robią to w synagogach, czy poza nimi. Zrozumcie, że tacy już otrzymują swoją nagrodę! Wy zaś postępujcie inaczej. Kiedy się modlicie, skryjcie się w swych domach i przy zamkniętych drzwiach wołajcie do Tego, który jest waszym Ojcem w Niebiosach. A Ten, który widzi wszystko, także i to, co się dzieje w ukryciu, da wam, co potrzebujecie!
Dobra wiadomość w relacji Mateusza (Mt) 6:5‭-‬6 NT NPD
https://bible.com/pl/bible/3551/mat.6.5-6.NT NPD

Troche na opak to powiedziales, bo Bog zauwaza kazda wiare, a tu chodzi o to bysmy my sami wierzzyli tak jak powinnismy.
Bo nie chodzi tu o to by Bog nasza wiare zauwazyl, tylko by ta wiara byla prawdziwa.
A jakiekolwiek porownywanie czy to wiary rodzicow, czy kogokolwiek innego, to totalny bezsens, bo wiara innych nie ma najmniejszego znaczenia dla naszego zbawienia.
Wszelkie porownywanie i przyrownywanie swojej wiary do innych to nic innego jak ped leminga, ktory nie ma pojecia dokad zmierza i co niem powoduje. To po prostu nie jest wiara, tylko bezmyslne kopiowanie innych.
Z reszta, tak samo wyglada bezmyslne kopiowanie Swietych np. w medytcji, czy kontemplacji. To ma wynikac z nas samych naszego rozumienia wiary a nie bezmyslnego asladowania-kopiowania, by stworzyc sobie wrazenie za podazamy wlasciwa droga.