Post
autor: Ojciec.Pablito » 2023-10-01, 18:19
Na spokojnie więc.
Kwestia mojej wiary w Jezusa.
Co mam na myśli mówiąc: Nie wierzę w Bóstwo Jezusa.
Mówiąc "Bóstwo Jezusa" używam pewnego skrótu myślowego, żeby łatwiej nam się rozmawiało i żebyście mnie rozumieli. Używam "Waszego" języka. Języka tradycyjnej teologii trynitarnej (katolickiej, prawosławnej czy protestanckiej).
Prawdopodobnie zauważyliście to podczas czytania Biblii, że Stary Testament a także Ewangelie czy Listy Nowego Testamentu w specyficzny sposób posługują się słowami: "Bóg" czyli "Ojciec", "Syn", "Syn Boży" czy też "Pan".
Gdy czytacie jakiś fragment i jest tam słowo "Ojciec" to w umyśle podstawiacie sobie: "aha, to Bóg Ojciec z Trójcy".
Gdy napotykacie słowo "Syn Boży" to czytając, w umyśle podstawiacie sobie: "aha, Syn Boży to Bóg Syn z Trójcy".
[Analogicznie z Duchem Świetym. Ale zagadnieniem Ducha Świętego nie chcę się tu, z braku miejsca, na razie zajmować.]
Czyli:
Ojciec - tłumaczymy w głowie jako Bóg Ojciec
Syn/Syn Boży - tłumaczymy w głowie jako Bóg Syn
Bóg - w zależności od kontekstu tłumaczymy sobie po prostu jako Bóg albo jako Bóg Ojciec.
Pan - w zależności od kontekstu tłumaczymy sobie jako po prostu Bóg, albo jako Bóg Ojciec albo chyba najczęsciej jako Bóg Syn.
Wszystko to wynika z konieczności dopasowania Biblii do utworzonej później doktryny o Trójcy.
Słowa Biblii po prostu nie pasują jeden do jednego do terminologii Trójcy.
I dlatego trynitarny czytelnik musi za każdym razem dokonywać w głowie interpretacji i tłumaczenia tekstu.
Przykłady:
Mt 6:9 A wy tak się módlcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, Święć się imię twoje,
"Ojcze" = "Boże Ojcze" albo "Boże"
Mt 11:25 W tym czasie odezwał się Jezus i rzekł: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.
"Ojcze" = "Boże Ojcze"
"Panie" = "Boże Ojcze"
Bardziej rozbudowany przykład (w nawiasach kwadratowych trynitarna translacja]:
Jn 3:31 Kto przychodzi z góry, jest ponad wszystkimi, kto z ziemi pochodzi, należy do ziemi i mówi rzeczy ziemskie; kto przychodzi z nieba, jest ponad wszystkimi,
Jn 3:32 Świadczy o tym, co widział i słyszał, lecz nikt nie przyjmuje jego świadectwa.
Jn 3:33 Kto przyjął jego świadectwo, ten potwierdził, że Bóg ["Bóg Ojciec"] mówi prawdę.
Jn 3:34 Albowiem Ten, którego posłał Bóg ["Bóg Ojciec"], głosi Słowa Boże; gdyż Bóg ["Bóg Ojciec"] udziela Ducha ["Ducha Świętego"] bez miary.
Jn 3:35 Ojciec ["Bóg Ojciec"] miłuje Syna ["Boga Syna"] i wszystko oddał w jego ręce.
Jn 3:36 Kto wierzy w Syna ["Boga Syna"], ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna ["Boga Syna"], nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ["Boga Ojca" albo "Boga Syna"] ciąży na nim.
Mt 27:46 A około dziewiątej godziny zawołał Jezus donośnym głosem: Eli, Eli, lama sabachtani! Co znaczy: Boże ["Boże Ojcze"] mój, Boże ["Boże Ojcze"] mój, czemuś mnie opuścił?
1Ko 8:6 Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec ["Bóg Ojciec"], z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan ["Bóg Syn"], Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy.
I wiele, wiele innych przykładów. W zasadzie każde miejsce, gdzie występują zaznaczone przez mnie słowa należałoby tłumaczyć na "język Trójcy".
W moim rozumieniu takie "tłumaczenie" i "reinterpretacja" tekstu Pisma Świętego jest procesem, który zmienia jego znaczenie.
Ja w Biblii czytam o:
Ojcu - Bogu Jahwe ze Starego Testamentu.
Synu/Synu Bożym - słowo to w Starym testamencie zazwyczaj oznacza Króla. A w Nowym Testamencie szczególnego Króla bo Chrystusa - Pomazańca - Jezusa.
Bogu - słowo Bóg w Starym Testamencie prawie zawsze odnosi się do Boga Jahwe, albo do bóstw innych narodów. Ale, co ważne, czasami stosowane jest też do aniołow a czasami do ludzi. Na przykład do Mojżesza albo do króla Izraela (Dawida albo Salomona).
Pan - z tym słowem jest zamieszanie. Wynika to z tego, że w Starym Testamencie na "Pan" tłumaczone jest hebrajskie Adonai, Adoni albo greckie Kyrios. W NT Kyrios czyli Pan to albo tłumaczenie Jahwe ze ST albo Jezus.
W swojej wierze, gdzie Pismo Święte jest dla mnie nadrzędnym autorytetem, wybieram pozostawanie na gruncie słownictwa biblijnego a nie słownictwa późniejszych teologii.
Wracając do wersetów, które zaproponowałem wyżej, spróbuję pokazać jak ja je rozumiem:
Mt 6:9 A wy tak się módlcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, Święć się imię twoje,
"Ojcze" czyli po prostu "Boże" albo "Ojcze".
Mt 11:25 W tym czasie odezwał się Jezus i rzekł: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.
"Ojcze" czyli po prostu "Boże" albo "Ojcze".
"Panie" czyli po prostu Władco, bez tłumaczenia na język trynitarny
Jn 3:31 Kto przychodzi z góry, jest ponad wszystkimi, kto z ziemi pochodzi, należy do ziemi i mówi rzeczy ziemskie; kto przychodzi z nieba, jest ponad wszystkimi,
Jn 3:32 Świadczy o tym, co widział i słyszał, lecz nikt nie przyjmuje jego świadectwa.
Jn 3:33 Kto przyjął jego świadectwo, ten potwierdził, że Bóg ["Bóg" czyli "Ojciec"] mówi prawdę.
Jn 3:34 Albowiem Ten, którego posłał Bóg ["Bóg" czyli "Ojciec"], głosi Słowa Boże; gdyż Bóg ["Bóg" czyli "Ojciec"] udziela Ducha [swojego Ducha] bez miary.
Jn 3:35 Ojciec ["Bóg" czyli "Ojciec"] miłuje Syna [Syna Bożego czyli Króla] i wszystko oddał w jego ręce.
Jn 3:36 Kto wierzy w Syna [Syna Bożego czyli Króla], ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna [Syna Bożego czyli Króla], nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ["Boga" czyli "Ojca"] ciąży na nim.
Mt 27:46 A około dziewiątej godziny zawołał Jezus donośnym głosem: Eli, Eli, lama sabachtani! Co znaczy: Boże ["Boże" czyli "Ojcze"] mój, Boże ["Boże" czyli "Ojcze"] mój, czemuś mnie opuścił?
1Ko 8:6 Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec ["Bóg" czyli "Ojciec"], z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan [Pan czyli Władca czyli Król], Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy.
To, co obserwuję w Biblii to również to, że różni autorzy ksiąg biblijnych stosują nieco odmienne słownictwo.
Na przykład Jan bardzo często używa słowa "Ojciec", Paweł bardzo czesto używa słowa "Pan" itd.
Ewangelista Jan rzeczywiście używa przynajmniej raz w sposób wprost słowa "Bóg" w stosunku do Jezusa"
Jn 20:28 Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój. [Biblia warszawska]
Jn 20:28 Tedy odpowiedział Tomasz, i rzekł mu: Panie mój, i Boże mój! [Biblia gdańska]
W sposób nie wprost:
Jn 1:1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. [Biblia warszawska]
Choć w tym fragmencie Słowo nie w sposób bezpośredni jest Jezusem.
Słowo jest Ideą, Myślą, Kazaniem, Zwiastowaniem Bożym.
Słowo dopiero "staje się ciałem", "zamieszkuje wśród nas"
Słowo materializuje się i wciela.
I w takie wcielenie się Słowa w postaci narodzin Jezusa ja wierzę.
W moim przekonaniu Ewangelista Jan używa słowa Bóg [Pan mój i Bóg mój] w stosunku do Jezusa analogicznie jak Panem i Bogiem był Król Izraela - np. Dawid:
Ps 45:1 Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Lilie…” Pieśń pouczająca synów Koracha. Pieśń miłosna. Serce moje wezbrało miłym słowem: OPOWIEM CZYNY MOJE KRÓLOWI. Język mój jest jak rylec biegłego pisarza…
Ps 45:2 Najpiękniejszy jesteś wśród ludzi; Rozlany jest wdzięk na wargach twoich, Dlatego Bóg pobłogosławił cię na wieki.
Ps 45:3 Przypasz miecz swój do biodra, bohaterze, Blask swój i dostojeństwo swoje!
Ps 45:4 Niech ci się szczęści! Wystąp w obronie prawa, łagodności i sprawiedliwości, A prawica twoja dokona cudownych czynów!
Ps 45:5 Strzały twoje są ostre, Ludy padają pod nogi twoje, Upadnie serce wrogów KRÓLA.
Ps 45:6 TRON TWÓJ, BOŻE [Boże czyli Królu Boże], trwa na wieki wieków; Berłem sprawiedliwym jest berło królestwa twego.
Ps 45:7 Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz bezprawia; Dlatego POMAZAŁ CIĘ BÓG… TWÓJ BÓG Olejkiem wesela jak żadnego towarzysza twego.
Ps 45:8 Wszystkie twoje szaty pachną mirrą, aloesem i kasją; Z pałaców z kości słoniowej rozwesela cię gra na strunach.
Ps 45:9 Córki królewskie wychodzą na spotkanie twoje, Małżonka stoi po prawicy twojej Zdobna złotem z Ofiru.
Ps 45:10 Słuchajże, córko, i spójrz, i nakłoń ucha: Zapomnij o ludzie swoim i o domu ojca swego!
Ps 45:11 KRÓL pragnie wdzięku twego, Pokłoń mu się, bo on jest panem twoim!
Ps 45:12 Córka Tyru przyjdzie z darami, Tobie złożą hołd najbogatsi z ludu.
Ps 45:13 Córka królewska jest cała obciążona perłami, A szata jej złotem tkana.
Ps 45:14 We wzorzystej sukni wiodą ją do KRÓLA; Za nią panny, przyjaciółki jej, są prowadzone do ciebie.
Ps 45:15 Wiodą ją wśród okrzyków radości i wesela, Wchodzą do pałacu KRÓLEWSKIEGO.
Ps 45:16 Zamiast ojców swych mieć będziesz synów swych; Ustanowisz ich książętami na całej ziemi.
Ps 45:17 Upamiętnię imię twoje przez wszystkie pokolenia, Dlatego ludy wysławiać cię będą po wieki wieczne.
Dlatego werset ten jest później cytowany o Jezusa - Boga Króla:
Heb 1:9 Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich.
Słowo "Bóg" w Biblii to tytuł a nie imię czy nazwa własna. To słowo analogiczne do słowa "Król", "Prezydent".
Czytając znaczenie hebrajskiego słowa Bóg można odnieść wrażenie, że na pierwszy plan wysuwa się tam "moc", "siła", "twardość" a więc Bóg to Mocarz.
Taki Bogiem był Mojżesz dla faraona.
Takim Bogiem był Dawid.
Taki Bogiem był Jezus.
A każdy z nich miał swojego Boga - Boga Jahwe, Ojca.
W przypadku Syna Bożego - Króla, wydaje mi się, że warto zwrócić uwagę na jego szczególne prawo by swojego Boga nazywać Ojcem.
Nazwanie siebie Synem Bożym przez Jezusa oznaczało uważanie siebie za Króla Izraela.
Taki Syn, Syn Boży miał szczególne prawo nazywać Boga - Ojcem.
Podsumowując to co napisałem:
Gdy mówię: "nie wierzę w Bóstwo Jezusa" to mam na myśli, że Jezus nie jest bytem równym Bogu, Ojcu.
W takim absolutnym sensie, jedynym, który jest Bogiem wszechświata jest Jahwe - Bóg, nasz Ojciec w niebie.
W takim też sensie wypowiada się przykazanie Dekalogu, które mówi:
Wj 20:3 Nie będziesz miał innych bogów obok mnie.
Przykazanie to mówi o tym, że są inni bogowie, ale żaden z nich nie jest "obok" Jahwe. Żaden z nich nie jest na równym poziomie. Czy to król, czy to anioł, czy to jakiekolwiek inne bóstwo innego narodu.
W moim przekonaniu uznanie Jezusa za równego Bogu Jahwe, równego Ojcu, jest niebezpiecznym naruszeniem tego przykazania Dekalogu.
Jezus oczywiście jest potężnym Bogiem. Wymagającym wielkiej czci. Jedynym w swoim rodzaju Królem.
Gdy mowię: "wierzę, że Jezus jest Bogiem" to wynika z tego, że:
W moim przekonaniu, można nazwać Jezusa Bogiem, ale w takim sensie, w takim znaczeniu jak są nimi Mojżesz czy Król, czy jakikolwiek inny czlowiek mogący tak o osbie powiedzieć.
Wyjątkowość Jezusa uznaję w tym, że był spełnieniem Bożych obietnic danych zaraz po upadku Adama, obietnic danych Abrahamowi, czy też innych obietnic przewijających się prez różne miejsca Starego Testamentu, gdzie Bóg Jahwe zapowiada nadejście swojego panowania.
Oczywiście, Bóg jest duchem i panuje poprzez swojego Króla Jezusa.
Tak samo jak panował poprzez swojego króla Dawida czy Salomona.
Królowie Ci siedzieli niejako na tronie Jahwe. Stąd też może wynikać ich boski status.
Ten Jezus - Król nie był jak żaden dotychczasowy król.
Jezus - Król - był blisko swojego ludu. Chodził i zbierał rozproszone owce. Po wioskach Izraela a nawet poza Izraelem.
Pocieszał, uzdrawiał, karmił, nauczał.
Gromadził ludzi by stworzyć Nowy Izrael.
A na końcu wręcz dosłownie umarł za swoich ludzi.
I to nie zwykłą śmiercią a śmiercią okrutną, przeznaczoną dla najgorszych zbrodniarzy i buntowników, najniżej stojących w hierarchii społecznej niewolników.
W pewnym sensie ta śmierć była jego koronacją.
Czy był, jest albo będzie jakikolwiek król, który w taki sposób traktował ludzi?
Nie było, nie ma i nie będzie.
Życie Jezusa jest dla nas wzorem jak my mamy żyć.
Mamy kochać Boga z całego swojego jestestwa.
Mamy służyć sobie nawzajem. Mamy kochać się nawzajem.
Mamy być obywatelami Królestwa Bożego.
Panowania Boga gdzie przywrócone zostaje pierwotne powołanie ludzi do opieki nad stworzeniem.
Apokalipsa mówi, że na koniec czasów to Nowa Jerozolima i Bóg razem z Jezusem zstąpią z nieba na ziemię.
I na ziemi nie będzie świątyni bo Bóg będzie świątynią. A baranek będzie lampą.
Symboliczne obrazy pokazujące przemieniony, nowy świat razem z Bogiem i Jezusem.
Takie jest moje zrozumienie tej sprawy.
Nie mówię, że nie ma ono słabych punktów, ale gdy zestawiam doktrynę unitariańską z doktryną trynitarną, to uważam, że doktryna unitariańska ma więcej silnych punktów i mniej słabych.
Pwt 6:4 Słuchajże Izraelu: JHWH, Bóg nasz, JHWH jeden jest [Biblia gdańska].
Pwt 6:4 Słuchaj, Izraelu, Jahwe jest naszym Bogiem — Jahwe jedyny [Biblia poznańska].
Ostatnio zmieniony 2023-10-01, 19:19 przez
Ojciec.Pablito, łącznie zmieniany 1 raz.
