Czym dla Ciebie jest RÓŻANIEC?

[AdamS.]

Ciekaw jestem, ilu z Was sięga po różaniec i w jaki sposób go odmawiacie? Przyznam się, że kiedyś mi było do tej modlitwy, oględnie mówiąc, bardzo daleko. Przyszedł jednak moment, że poczułem taki ogromny smutek i bezsilność (było to podczas tych wszystkich czarnych marszów aborcyjnych) - i wtedy u kogoś na profilu zobaczyłem nieśmiałą prośbę, żeby jeden dziesiątek dziennie odmówić w intencji nienarodzonego dziecka.

Zobowiązanie z mej strony było na 9 miesięcy. Dzisiaj upłynęło już od tamtej chwili 7 lat - i nie ma dnia, żebym tego dziesiątka nie odmówił. Nie potrafię długo trwać na modlitwie, dlatego cały różaniec jest dla mnie za długi, ale to kilkuminutowe spotkanie z Maryją - czy też z Bogiem przez Maryję, naszą duchową Matkę, stało się dla mnie tarczą przed wszelkim złem - jest też swoistym rytmem dnia, czy też oddechem... Tak - oddechem, bo:

1) odnajduję tu "wdech" łaski Bożej - to słowo kierowane przez Boga do Maryi, a poprzez Nią do każdego z nas:
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą,
błogosławionaś Ty między niewiastami,
i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus.

2) za nim następuje "wydech" mojego westchnienia ku Bogu - przez Matkę, która nam została dana:
Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi
teraz i w godzinę śmierci naszej.

W tych słowach przechodzą przeze mnie myśli dotyczące przeszłości i sytuacji obecnych - myśli, które zostają poddane pewnemu uporządkowaniu i uświęceniu. Nawet te najtrudniejsze i najczarniejsze. Czuje się niemal materialnie słowa św. Pawła: "Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus." (Ga 2,20)
A jak to jest u Was?

[Susanna]

Dla mnie różaniec to chwycenie Maryji za rękę.

[pom]

Ja staram się kontemplować na Różańcu, czasem dłużej, czasem krócej, czasem mam problem ze skupieniem na kontemplacji, a czasem Bóg daje łaskę że idzie ładnie. Odmawiam minimum jedną dziesiątkę dziennie.
@Dayy ja staram się chwytać jak małe dziecko Boga Jezusa za rękę i daję się prowadzić w chwilach trudnych w życiu pełnym pokus.

[Arek]

Modlę się na różańcu. Swoją powrotną drogę zaczołem od Koronki do Miłosierdzia Bożego. Blisko 3 lata co najmniej raz dziennie.
Ale opowiem pewną historię z mojego życia. To było jakieś 2 lata temu. Będąc na działce podchodzi do mnie sąsiad. Rozmawiamy sobie o bieżących sprawach naszych i na wsi. Człowiek mający problemy z alkoholem i mający rozterki małżeństwie, ale widzący swoje słabości. Pod koniec rozmowy zapytał czy odmawiam różaniec. Powiedziałem, że nie zbyt często bo Koronkę odmawiam. Powiedział: to odmawiaj, bo ma wielką siłę.
Tego wieczoru przypomniałem sobie o jego słowach. Wziołem różaniec i uklęknąłem. A mnie nagle obszedł wielki strach, coś bardzo niepokojącego. Przez cały czas miałem ten sam niepokój. Gdy skończyłem zwiałem do łóżka pod kołdrę i chciałem przytulić się do żony z tego strachu, ale nie chciałem jej nie pokoić i zasnołem po dłuższym czasie. Nigdy wcześniej nie doświadczyłem czegoś podobnego.
Odczytałem to tak, że różaniec jest wielkim orężem w walce ze złem, którego szatan nie może zcierpieć. Odmawiając go z wiarą i czystym sercem staje się prawdziwą przeciwwagą dla zła.

[Andej]

Najprostszą odpowiedzią na tytułowe pytanie byłoby: Kołem ratunkowym.
Staram się, mieć różaniec zawsze pod ręką. Swoją drogę do różańca opisywałem na Forum już ileś razy. Wystarczy. Jedynie wspomnę, że zajęło mi to kilkadziesiąt lat. Aż doszedłem do codziennego odmawiania całego różańca. Czterech części, 20 tajemnic po pięć tajemnic każda. Zwykle staram się rozważać (rozważanie idzie mi znacznie lepiej niż samo odmawianie) i odmawiać w trakcie gimnastyki i spaceru. Zamiast liczyć ilość powtórzeń jakiegoś ćwiczenia, modlę się, a paciorki różańca wyznaczają czas, który mam na nie poświęcać. Na spacerze idę w ciszy lasu, co jakiś czas zerkając na psa zbierającego zapachy z różnych miejsc. Niestety, czasem, tak raz do roku, musze przerywać, bo pies broni mnie przed rowerzystą lub biegaczem. Niestety, zawsze z tego kłopoty. Ale modląc się trudno jednocześnie mieć baczną uwagę.
Różaniec przydaje się też, gdy z psem czekam przed sklepem, aż żona zrobi zakupy. Sięgam poń, gdy boli. Ciało lub dusza. Gdy noc bezsenna, też mnie ratuje. Czasem wystarczy jedna dziesiątka, a czasem i cały nie wystarcza.
Czasem odmawiam przez godzinę, czasem przez kilka godzin.
Koronkę też odmawiam, choć zupełnie nie rozumiem. Nie widzę sensu w jej treści. Ale skoro to uznana modlitwa, skonsultowana z Jezusem, to i to czynię. Z chęcią bym przerobił ją tak, aby brzmiała logicznie.

I jeszcze uwaga dotycząca języka polskiego. Zauważyłem, że wielu, chyba nawet większość księży, nie potrafi po polsku mówić o różańcu. Mówią często "dziesiątek" różańca. To niestety świadczy o totalnej ignorancji. Ktoś nauczył kogoś głupoty i reszta zaczęła powtarzać. Wkurza mnie takie kaleczenie języka polskiego. Wiem, że polska język, trudna język. Ale trzeba się uczyć. Całe życie. (Przeraża mnie to, jak wiele robię błędów, a co gorsza większości z nich nie jestem świadom. Wciąż łapię się na czymś nowym, o czym nie wiedziałem.)
Jedyną formą poprawną jest dziesiątka różańca. Skrót myślowy. Ale w języku polski dziesiątka jest rodzaju żeńskiego. Nie ma odpowiednika męskiego, ani nijakiego. Dziesiątka jest rzeczownikiem odliczebnikowym. Tak jak: jedynka, dwójka, trójka, czwórka ... dziesiątka. Nie istnieją odpowiedniki tych słów w rodzaju męskim jedynek, dwójek, trójek, czwórek ... ani dziesiątek. Tak jak nie istnieją w rodzaju nijakim jedynko, dwójko, trójko, czwórko ... ani dziesiąteko (I p. l.p.).

[Susanna]

Ja chyba nie umiem się tak pięknie modlić na różańcu jak wy,bo myślami jestem gdzieś daleko i nie umiem się skupić na modlitwie ale staram się.

[AdamS.]

Dla mnie różaniec to chwycenie Maryji za rękę.

Jakie piękne, esencjonalne określenie! Własnie - to szczery, dziecięcy akt zawierzenia, wykraczający poza jałowe dociekania intelektualne.

czasem mam problem ze skupieniem na kontemplacji, a czasem Bóg daje łaskę że idzie ładnie.

Bo kontemplacja, w przeciwieństwie do medytacji, nie ma na celu jakiegoś wewnętrznego monologu. Można w nią wejść nawet w poczuciu zupełnej dezorientacji, chaosu i zagubienia, a także odczuwanej pustki. Kontemplacja to właśnie oczekiwanie na ŁASKĘ, którą Bóg daje w nieoczekiwanym momencie według własnego uznania.

Odczytałem to tak, że różaniec jest wielkim orężem w walce ze złem, którego szatan nie może zcierpieć. Odmawiając go z wiarą i czystym sercem staje się prawdziwą przeciwwagą dla zła.

Arku, dziękuję Ci za Twoje osobiste świadectwo. Tak, właśnie to czyste serce jest niezbędne, aby przylgnąć do Maryi i z Nią podążać ku naszemu Zbawicielowi. Czyste serce dziecka, które nawet takie stare chłopy jak my, musimy w sobie na nowo odkrywać! Im więcej nam się wydaje, że wszystko zależy od nas, tym bardziej potrzebny jest nam różaniec.

Ja chyba nie umiem się tak pięknie modlić na różańcu jak wy,bo myślami jestem gdzieś daleko i nie umiem się skupić na modlitwie ale staram się.

Tu raczej nie chodzi o to, by się "pięknie" modlić, czy długo, ale żeby przyjąć postawę ufności. Znałem osobę niepełnosprawną, która potrafiła tylko wypowiedzieć pierwsze słowa - i to bardzo niezdarnie, ale to była dla mnie prawdziwa szkoła modlitwy.

[Ojciec.Pablito]

Zagadką

[Arek]

Zagadki można rozwiązywać ale trzeba czytać ich treść oraz nad nimi się zastanawiać i je dokładnie analizować. A nóż wtedy przyjdzie odpowiedź

[faraon]

Modlitwa nie jest zagadka, jesli sie wierzy.
Jak modlisz sie do Boga i wierzysz ze on cie wlasnie teraz gdzy sie modlisz slucha, tak jakby byl tuz przy tobie, i wrecz wiesz, masz pewnosc ze jest tuz przy tobie, to czasem mozna Go zobaczyc, poczuc, dotknac, uslyszec, i rozmawiac tak jakbys rozmawial z najlepszym przyjacielem.
Potrzebna tylko wiara jak ziarnko gorczycy.
Jednak bardzo latwo sami sie mozemy oszukac tym co nazywamy swoja wiarea, jesli nie wiemy tak naprawde czym jest wiara w Boga.
Moge powiedziec ze jesli postepujesz zgodnie z Naukami Jezusa i ciagle tego sie trzymasz w kazdej sytuacji i masz wiare "jak ziarnko gorczycy" to po prostu "mowisz i masz", doslownie natychmiast.
Jednak jesli ktoregokolwiek elementu zabraknie, to nic z tego nie bedzie. czlowiek niezrownowazony nie dostanie pozwolenia by uzywal ani materialow wybuchowych, ani noza, ani nawet widelca, nie wspominajac o glowicach jadrowych.
To co czzlowiek otrzymal, jest znacznie wieksze i potezniejsze niz decyzja o uzyciu glowic nuklearnych, jednak jest zabezpieczone Wiara w Boga.

[AdamS.]

Zagadką

A mnie się podoba to określenie - jest w nim zawarta uczciwość wobec niezrozumienia i szacunek wobec tych, którzy po różaniec sięgają. Chyba nie bez przyczyny poszczególne części różańca nazywamy tajemnicami, bo przed nimi umysł staje niejako nagi i bezsilny, pragnąc zrozumieć coś, co go przekracza - ale też w pokorze uznając swoją bezradność.

Zagadka jest nieodłączna od pytania, a wiara bez pytania staje się ideologią. Nie powinniśmy się bać pytań - nawet tych, na które nie znajdujemy odpowiedzi. Odmawiając różaniec, mam przed oczami kolejne etapy z życia Jezusa, które w powiązaniu z naszym obecnym życiem wychodzą naprzeciw dręczącym nas pytaniom.

[Lwica]

Ja powiem tak.
Najbardziej lubię Koronkę do Miłosierdzia Bożego, oraz do Łez Maryji, tylko wtedy pilnuję żeby 7 paciorków uwzględnić i 7 dużych. Ale prawdopodobnie kupię sobie ten specjalny różaniec do tego celu.
Tylko znowu robią je te plastikowe - kryształki, ja wolę drewniane na sznurku
A ten typowy różaniec, to trochę ciężko mi się odmawia, chyba, że już podchodzę do tego porządniej czyli np. trzy tajemnice. Bo jedna dziesiątka to czuję jak takie "na odwal się"/"z przymusu". A już przy trzech potrafię się skupić na tym. Czasami te dwie kolejne odmawiam w kaplicy jak jestem.
Ale tylko rozważania mnie ratują.
Np patrzę na obrazki (mam taką broszurkę z częściami różańca) i przykładowo współczuję bólu Jezusowi na drodze krzyżowej albo jak widzę Maryję rozmawiającą z Elżbietą, to od razu rozmyślalam p tym, że obydwie były dzielne i skupione na swoim powołaniu, a ja gdzieś szukam ciągle itd. czyli też odnoszę to do siebie.
Natomiast jest czasami ciężko znaleźć mi taki idealny czas, że mogę spędzić tak swobodnie w skupieniu tyle czasu, ile potrzebuję. W kościele, na wspólnym różańcu, niestety czuję się jakbym powtarzała bezsensownie tylko słowa. Bo ksiądz goni, albo nie mogę się skupić, nie ma miejsca na żadne przemyślenia. Raczej jestem zwolenniczką samotnego odnawiania różańca. Jak na Fatimskim wychodzi się poza kościół i idąc odmawia z ludźmi, to dla mnie w ogóle jest abstrakcja. Absolutnie ani jednej dziesiątki w skupieniu tak nie odmówiłam.

[abi]

https://www.rozaniecrodzicow.pl/