Czy jesteśmy wolnymi ludźmi?

[CiekawaXO]

No neurobiologa jak najbardziej.
Ale to jest :skąd zło?
A nie :skąd wolność.

[Ojciec.Pablito]

No neurobiologa jak najbardziej.
Ale to jest :skąd zło?
A nie :skąd wolność.

Dla dyskusji w kontekście protestantyzmu to się łączy.
Bo można by tu postawić pytanie: czy jestem wolny na tyle, aby nie grzeszyć?
Klasyczny protestantyzm był tu zdecydowanie pesymistyczny.

[CiekawaXO]

oczywiście że można nie grzeszyć, bo to decyzja.

[krz30]

Dla mnie to trochę spór filozoficzny.
Szukanie odpowiedzi na odwieczne pytanie o to czy świat jest (a jesli tak to w jakim stopniu) zdeterminowany?
Skąd zło? Czy w tym wszystkim jestem wolny? I tak dalej.

Sprawa jest złożona.

Dlatego trochę zabawne jest, że często katolicy i protestanci kłócą się o to, jakby to było oczywiste (z jednej i drugiej perpsektywy) i tylko "ten drugi heretyk jest na tyle głupi, albo głupi i złośliwy, że tego nie rozumie".

Ale myślę, że warto się czasami pochylić nad takim tematem
Zwłaszcza, ze jesień i coraz dłuższe wieczory skłaniają do refleksji.

Zgadzam się, że czasami warto pochylić się nad takimi tematami. Kiedyś pochylałem się bardzo dużo. Zauważyłem, że to potrafi być wręcz paraliżujące w pewnych sytuacjach życiowych. Dlatego teraz nieco ograniczam filozofowanie. Tym bardziej, że często trzeba poznać cały system myślowy, aby być w stanie poprawnie ocenić dane twierdzenie. Nie mam na to siły.

Dla mnie wolność jest podstawą odpowiedzialności. Gdyby wszystko, co robię, zależało od czynników zewnętrznych, wtedy nie ponosiłbym za nic odpowiedzialności. Co do zbawienia - wszystko wtedy w rękach Boga. Nie dałoby się z tym nic zrobić. Bylibyśmy predestynowani do nieba bądź piekła. Taki system nie ma dla mnie sensu.

[CiekawaXO]

To że ponosi się za coś odpowiedzialność, nie oznacza, że się jest wolnym.

[krz30]

Bez wolności nie można ponosić winy za swoje czyny. Ani nie można mieć żadnej zasługi. Po prostu - rzeczy dziejące się są wypadkową czynników pozostających poza mną.

[CiekawaXO]

widocznie mówimy o innym rodzaju wolności.

[Ojciec.Pablito]

Bez wolności nie można ponosić winy za swoje czyny. Ani nie można mieć żadnej zasługi. Po prostu - rzeczy dziejące się są wypadkową czynników pozostających poza mną.

Ktoś rodzi się w "czarnej" dzielnicy i ma trudniej.
Ktoś rodzi się w rodzinie królewskiej i ma łatwiej.
Komuś rośnie guz w mózgu i zabija ludzi.
Ktoś jest kleptomanem i kradnie.
Ktoś miał rodzinę przemocową i nie umie inaczej, zostaje alkoholikiem

Czy jesteśmy wolni?
I czym jest wolność? Jak bardzo ograniczona jest ta strefa wolności? Czy każdy ma ją tak samo szeroką?

Czy to, że wierzę w Boga to wynik mojej wolności? A ten, kto nie wierzy, czy wybrał to?
Na ile ten wybór był wolny?
Na ile bezinteresowny?

[krz30]

No tak, jesteśmy w dużym stopniu zdeterminowani. Nie wszystko jest możliwe dla wszystkich. Ale w ramach, jakie zostały nam dane... uważam, że możemy o sobie stanowić i wybierać w sposób wolny.

Myślę też, że są ludzie w skrajny sposób zniewoleni - nałogami, błędnymi przekonaniami, jakimiś innymi niedostatkami. Są też ludzie o bardzo dużej wolności osobistej. Nie jest tak, że dla każdego jest to samo.

Ciekawy przykład z nałogami. Ma tu miejsce utrata tej wolności. Robię coś, czego nie chcę, nie umiem tego skontrolować, nie umiem się temu przeciwstawić.

Z drugiej strony... https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=1026

[Arek]

W jakimkolwiek miejscu się znajdzie człowiek jeśli chce będzie wolny. Wolność kończy się wtedy kiedy jest nam coś narzucane najczęściej z przymusu, manipulacji, braku wyboru, a my podporządkowujemy się temu. Nawet w czasie wojny czy okupacji można być wolnym człowiekiem pomimo zniewolenia fizycznego. Człowiek to ciało i duch.

[Dezerter]

Nie, nie jesteśmy wolnymi ludźmi.
Ale to temat dysputy jak widzę znowu z punktu widzenia katolickiego i protestanckiego.
A Dezerter mówił że Luteranie to już w sumie katolicy.

Poproszę o cytat z tego Dezertera, bo znam ziomka i nie sądzę, że coś takiego napisał!
Ale znam innego ziomka, Pawła, który napisał coś fundamentalnego , coś co ja na koszulce noszę :
"Ku wolności wyswobodził nas Chrystus" (Ga 5)
więc ja jestem wolnym człowiekiem

[CiekawaXO]

Szukam.

Dodano po 7 minutach 29 sekundach:

Nie, nie jesteśmy wolnymi ludźmi.
Ale to temat dysputy jak widzę znowu z punktu widzenia katolickiego i protestanckiego.
A Dezerter mówił że Luteranie to już w sumie katolicy.

Poproszę o cytat z tego Dezertera, bo znam ziomka i nie sądzę, że coś takiego napisał!
Ale znam innego ziomka, Pawła, który napisał coś fundamentalnego , coś co ja na koszulce noszę :
"Ku wolności wyswobodził nas Chrystus" (Ga 5)
więc ja jestem wolnym człowiekiem

O tezach Lutra napisałeś tak:

Mamy wątek o tych tezach, które Luter (rzekomo) przybił na drzwiach katedry w Witenbergu
nie wiem czy wiesz, ale prawie ze wszystkimi się zgadzasz i ja tez i ... prawie wszystkie zostały zrealizowane we współczesnym KK, tak , że kochani kończmy ten protest i wróćmy do Prawosławnego(ortodoksyjnego) Powszechnego(katolickiego) Kościoła Apostolskiego
amen

Więc, po przeanalizowaniu tego zdania, Luteranie słusznie się zbuntowali, skoro się zgadzamy i ja niby też, więc skoro KK to zrealizował, owe buntownicze tezy, to oznacza, że Luteranie też są katolikami, bo nie mają się już przeciwko czemu buntować.
Nadinterpretacja?

[Ojciec.Pablito]

Nie, nie jesteśmy wolnymi ludźmi.
Ale to temat dysputy jak widzę znowu z punktu widzenia katolickiego i protestanckiego.
A Dezerter mówił że Luteranie to już w sumie katolicy.

Poproszę o cytat z tego Dezertera, bo znam ziomka i nie sądzę, że coś takiego napisał!

A nie macie czasami wrażenia, że przynajmniej część tych różnic doktrynalnych, to są tylko różnice w skomplikowanych księgach teologicznych? A w praktycznym życiu nie mają one znaczenia?

[CiekawaXO]

Nie.

[Arek]

A oto dzisiejsza Ewangelia.

(Rz 7, 18-25a)

Bracia:
Jestem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać – nie. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię właśnie zło, którego nie chcę. Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka.

A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło. Albowiem wewnętrzny człowiek we mnie ma upodobanie zgodne z Prawem Bożym. W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i bierze mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach.

Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, co wiedzie ku tej śmierci? Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego!