Czy zawsze traktowaliście wiarę tak samo?

[Arek]

Ja od dziecka jestem katolikiem bylem ministrantem, a babcie nawet księdzem mnie robiły, ale się buntowałem i nim nie zostałem. W miarę upływu lat duchowo coraz dalej, wiele spraw się nawarstwiło, aż w końcu pękło. Zdecydowanym odwrotem okazał się covid no i przy tym otarcie się o śmierć. Bóg wie jak zadziałać, by ocknąć delikwenta. Zadziałało no i w beznadziejności pojawiła się nadzieja i światło. Okres trudny podczas przemiany osobiście ale i w rodzinie ale wiedziała, że jestem po dobrej stronie. Dziś małżeństwo już uratowane, przepracowaliśmy przeszłość, zabiegamy o teraźniejszość, a o planach niech myśli Pan Bóg.

Dodano po 1 minucie 38 sekundach:

Ja zaczynalem zycie jako ateista i tak u mnie bylo przez dwadziescia kilka lat. Pozniej etap pozakatolicki, pozniej protestantyzm , a teraz wreszcie katolicyzm ( tradycyjny ). Po drodze pare incydentow z buddystami i mormonami.

No to jazda bez trzymanki, gratuluję ostatniego wyboru.

[konserwa]

A ktory uwazasz za ostatni ?

[Andej]

Sadzę, że wybór miłości Chrystusowej.

[Susanna]

Od zawsze miałam takie podejscie do wiary jak dziś. Chodziłyśmy z siostrą co niedzielę na Mszę św.,Roraty.. Potem jako nastolatka chodziłam na różne Nabożenstwa np. Do Matki Bożej Nieuatającej Pomocy itp.
Tylko że od kilku lat jestem skrupulantką i to bardzo mi szkodzi. Do tego różne natretne myśli na tle religijnym. Np. Dziennie modle sie na różańcu bo jak sie nie pomodle to czuję że cos jest nie tak...Długo by opowiadać.


Ale ogólnie rzecz biorąc ciesze się że zawsze rodzice posyłali mnie na Mszę św.

[Arek]

A ktory uwazasz za ostatni ?

Teraźniejszy, bo liczy się teraz
Życzę trzymania się dobrej drogi.

[CiekawaXO]

Od zawsze miałam takie podejscie do wiary jak dziś. Chodziłyśmy z siostrą co niedzielę na Mszę św.,Roraty.. Potem jako nastolatka chodziłam na różne Nabożenstwa np. Do Matki Bożej Nieuatającej Pomocy itp.
Tylko że od kilku lat jestem skrupulantką i to bardzo mi szkodzi. Do tego różne natretne myśli na tle religijnym. Np. Dziennie modle sie na różańcu bo jak sie nie pomodle to czuję że cos jest nie tak...Długo by opowiadać.


Ale ogólnie rzecz biorąc ciesze się że zawsze rodzice posyłali mnie na Mszę św.

@Sjuzi, a na to skrupulanctwo to można tak nagle "zachorować"?
Czy to się jakoś objawiało wcześniej?

[konserwa]

Dzieki Arek

[pom]

Mi się wydaje, że skrupulanctwo jest szczeblem rozwoju duchowego. Im bardziej się człowiek rozwija tym bardziej dokuczają mu grzechy, na które wcześniej nie zwracał uwagi. Ogólnie uważam to za bardzo zdrowy objaw. Jeszcze nie jestem skrupulantem aczkolwiek dostrzegam, u siebie pierwsze przebłyski.

Ja wiarę miałem przekazaną przez rodziców. Rodzice egzekwowali ode mnie zarówno chodzenie na Mszę Świętą, jak i na Religię. Ale ta wiara była raczej letnia. Potem w życiu miałem wiele ważnych momentów. Kluczowe były trzy. Pierwszy, gdy po przeczytaniu pewnych objawień prywatnych dostałam łaskę Nowo Nawrócenia i zapragnąłem być czysty dla Boga choćbym był taki jedyny na świecie. Drugi po zakończeniu Nabożeństwa pięciu pierwszych sobót miesiąca. Trzeci to pewna łaska Boża, która trwa codziennie już od ok 20 lat. Daleko mi do doskonałości, ale kiedyś miałem nie jeden nałóg i Bóg mnie ze wszystkich wyzwolił na trwałe. Bez trzeciego punktu wydaje mi się, że to by było nierealne, gdyż jestem bardzo słaby. Teraz w stabilności utrzymuje mnie Bóg i systematyczna modlitwa.

[Susanna]

Mi się wydaje, że skrupulanctwo jest szczeblem rozwoju duchowego. Im bardziej się człowiek rozwija tym bardziej dokuczają mu grzechy, na które wcześniej nie zwracał uwagi. Ogólnie uważam to za bardzo zdrowy objaw. Jeszcze nie jestem skrupulantem aczkolwiek dostrzegam, u siebie pierwsze przebłyski.

Uwierz skrupulanctwo to MĘCZARNIA! ŻADEN ZDROWY OBJAW. .wszystko wydaje ci się grzechem, każda nie zdrowa myśl.
Przykładowo wychodzisz ze spowiedzi i pół godz pózniej już masz myśli którym towarzyszy lęk że na spowiedzi mogłeś się lepiej postarać. Że pewnie jeszcze jakiś grzech nie został wyznany. I przez to nie jesteś w stanie pójść do Komunii św bo przecież gdzieś tam jeszcze wierci ci dziurę ten być może nie wyznany grzech. A nawet jak pójdziesz do Komunii to potem męczą cię znów wyrzuty sumienia że na pewno była to Komunia św., przyjęta świętokradczo i pojawiają się myśli że teraz to już czeka cię tylko piekło. Nawet mam obraz w głowie że po śmierci ide do piekła. To jest okropne. Czlowiek siada i placze. Bo wstydzi sie isc ponownie do spowiedzi. Oddałabym wszystko by miec normalne sumienie a nie skrupulanckie gdzie czasami i siadam i płaczę.
Dziś mialam pojsc do spowiedzi ale zaspalam.

Dodano po 4 minutach 33 sekundach:

Od zawsze miałam takie podejscie do wiary jak dziś. Chodziłyśmy z siostrą co niedzielę na Mszę św.,Roraty.. Potem jako nastolatka chodziłam na różne Nabożenstwa np. Do Matki Bożej Nieuatającej Pomocy itp.
Tylko że od kilku lat jestem skrupulantką i to bardzo mi szkodzi. Do tego różne natretne myśli na tle religijnym. Np. Dziennie modle sie na różańcu bo jak sie nie pomodle to czuję że cos jest nie tak...Długo by opowiadać.


Ale ogólnie rzecz biorąc ciesze się że zawsze rodzice posyłali mnie na Mszę św.

@Sjuzi, a na to skrupulanctwo to można tak nagle "zachorować"?
Czy to się jakoś objawiało wcześniej?

Z czasem się to pojawiało. Nie wiem jakieś 3 lata temu.

Dodano po 18 minutach 23 sekundach:

. Ogólnie uważam to za bardzo zdrowy objaw. Jeszcze nie jestem skrupulantem aczkolwiek dostrzegam, u siebie pierwsze przebłyski.

.

Obyś za pół roku nie pisał tu drogi kolego jak ci źle z tym skrupulanctwem

[pom]

Uwierz skrupulanctwo to MĘCZARNIA! ŻADEN ZDROWY OBJAW. .wszystko wydaje ci się grzechem, każda nie zdrowa myśl.
Przykładowo wychodzisz ze spowiedzi i pół godz pózniej już masz myśli którym towarzyszy lęk że na spowiedzi mogłeś się lepiej postarać. Że pewnie jeszcze jakiś grzech nie został wyznany. I przez to nie jesteś w stanie pójść do Komunii św bo przecież gdzieś tam jeszcze wierci ci dziurę ten być może nie wyznany grzech. A nawet jak pójdziesz do Komunii to potem męczą cię znów wyrzuty sumienia że na pewno była to Komunia św., przyjęta świętokradczo i pojawiają się myśli że teraz to już czeka cię tylko piekło. Nawet mam obraz w głowie że po śmierci ide do piekła. To jest okropne. Czlowiek siada i placze. Bo wstydzi sie isc ponownie do spowiedzi. Oddałabym wszystko by miec normalne sumienie a nie skrupulanckie gdzie czasami i siadam i płaczę.
Dziś mialam pojsc do spowiedzi ale zaspalam.

Przecież na początku Mszy Świętej i tuż przed Komunią Świętą jest wybaczenie grzechów powszednich. A podczas Spowiedzi mówsz że "więcej grzechów nie pamiętam, za te i za inne serdecznie żałuję"

Dodano po 4 minutach 8 sekundach:
Ja Spowiadam się z grzechów cieżkich i średnich lub z grzechów z mojej dalszej przeszłości.

[Jane]

Samo podejście do życia jako wyłącznego "smakowania" jego przyjemności jest z gruntu egoistyczne. Takie sybaryckie życie może nas doprowadzić w konsekwencji tylko do wielkiego rozczarowania, bo przecież każda przyjemność i każde życie się kiedyś kończy. Dla chrześcijanina nie jest więc kwestią wyboru, czy nastawi swój kompas na Prawdę i Miłość, czy na przyjemność i ciekawość. To dwa skrajne bieguny.

Po to jest życie, by go doświadczać. Np. podróżnicy ciągle coś odkrywają, artyści mają ciekawe życie. A nie takie nudy...

[pom]

@Susanna

Niezdrowe myśli to pokusy i pytanie jak na nie reagujesz, czy z nimi walczysz, czy nie. Każdy ma pokusy .

[Susanna]

Uwierz skrupulanctwo to MĘCZARNIA! ŻADEN ZDROWY OBJAW. .wszystko wydaje ci się grzechem, każda nie zdrowa myśl.
Przykładowo wychodzisz ze spowiedzi i pół godz pózniej już masz myśli którym towarzyszy lęk że na spowiedzi mogłeś się lepiej postarać. Że pewnie jeszcze jakiś grzech nie został wyznany. I przez to nie jesteś w stanie pójść do Komunii św bo przecież gdzieś tam jeszcze wierci ci dziurę ten być może nie wyznany grzech. A nawet jak pójdziesz do Komunii to potem męczą cię znów wyrzuty sumienia że na pewno była to Komunia św., przyjęta świętokradczo i pojawiają się myśli że teraz to już czeka cię tylko piekło. Nawet mam obraz w głowie że po śmierci ide do piekła. To jest okropne. Czlowiek siada i placze. Bo wstydzi sie isc ponownie do spowiedzi. Oddałabym wszystko by miec normalne sumienie a nie skrupulanckie gdzie czasami i siadam i płaczę.
Dziś mialam pojsc do spowiedzi ale zaspalam.

Przecież na początku Mszy Świętej i tuż przed Komunią Świętą jest wybaczenie grzechów powszednich. A podczas Spowiedzi mówsz że "więcej grzechów nie pamiętam, za te i za inne serdecznie żałuję"

Dodano po 4 minutach 8 sekundach:
Ja Spowiadam się z grzechów cieżkich i średnich lub z grzechów z mojej dalszej przeszłości.

W skrupulanctwie to nie takie proste jak sie wydaje. Wyrzuty sumenia nie pozwalają.normalnie żyć.

[AdamS.]

Po to jest życie, by go doświadczać. Np. podróżnicy ciągle coś odkrywają, artyści mają ciekawe życie. A nie takie nudy...

Oczywiście wybór należy do Ciebie. Nie ma nic zdrożnego w samej ciekawości świata, jednak gdy przedkłada się ją ponad Dobro i Prawdę, taka ciekawość staje się formą bałwochwalstwa.

I jeszcze jedno - życie duchowe wcale nie jest nudne! Przeciwnie - to najpiękniejsza podróż, jaką sobie można wyobrazić - w przeciwieństwie do pogoni za poznawaniem świata, która prędzej czy później człowieka znudzi i zostawi z poczuciem pustki.

[pom]

Ja Spowiadam się z grzechów cieżkich i średnich lub z grzechów z mojej dalszej przeszłości.

Z lekkich też się spowiadam. Także pytam.