Jakim typem jesteś?

[kazik95]

Faktycznie, były też badania o wpływie zwierząt domowych na osobowość. Koty emitują właściwe im drobnoustroje (nie pamiętam nazwy), które nie szkodzą na organizm ludzi, jednak u kobiet prowadzą stopniowo do melancholii i w efekcie do depresji. U mężczyzn takiego wpływu nie stwierdzono.

a ja slyszalem o wrecz przeciwnym - pozytywnym wplywie kotow na psychike ludzka.
znasz szczegoly tego badania na ktore sie powolujesz?

[Anka-K]

Pamiętam, ze chodziło o jakiś rodzaj grzyba. Nie był szkodliwy dla człowieka, więc raczej go nie infekował na stałe.
Zależy co z tym kotem się robi.
Same posiadanie kota powinno być raczej pozytywne.
Ale jak ktoś się z nim całuje czy dotyka twarzą to powinno być raczej groźne.
Abstrahując już od badań, to jest zwierzę i na tzw. chłopski rozum nie powinno się tego robić.

[sądzony]

Faktycznie, były też badania o wpływie zwierząt domowych na osobowość. Koty emitują właściwe im drobnoustroje (nie pamiętam nazwy), które nie szkodzą na organizm ludzi, jednak u kobiet prowadzą stopniowo do melancholii i w efekcie do depresji. U mężczyzn takiego wpływu nie stwierdzono.

a ja slyszalem o wrecz przeciwnym - pozytywnym wplywie kotow na psychike ludzka.
znasz szczegoly tego badania na ktore sie powolujesz?

To co dla jednego jest pozytywne dla innego będzie negatywne.
Niecały miesiąc temu słyszałem w radio RMF FM, że przeprowadzano badania, z których wynika, iż mieszkanie w wynajmowanym mieszkaniu jest bardziej szkodliwe niż palenie papierosów

[konserwa]

Najbardziej szkodliwe jest zycie na ziemii.
Jest to chronicznie przewlekly stan chorobowy, i to nieuleczalnie - konczy sie to smiercia w 100%.

Dodano po 34 minutach 13 sekundach:
Takie madre tu dyskusyje, ze ja chyba sie upije ( dostaraczajac elektronowoltow jonizowanych ujemnie na elektrodzie wstepnej plaszcza emisyjnego bardzo wielkiej czestotliwosci ) - i na koniec "kac" zagosci.

[Andy72]

Te cztery temperamenty to najtrwalszy czynnik w człowieku, coś tak trwałego że można to porównać do płci biologicznej.
W czasie swego życia można wiele razy zmieniać poglądy, być raz prawicą raz lewicą, nawrócić się i odwrócić.
Nawet coś takiego jak ranne wstawanie, czy jestem skowronkiem czy sową, może się pod pewnymi warunkami zmieniać
- miałem wrodzone bycie sową i nienawidziłem zrywać sie do szkoły i wcześnie kłaść nawet po studiach, jednak leki
sprawiły że stałem się skowronkiem, co pasuje mi do pierwszej zmiany pracy na szóstą rano.
Introwersja/ekstrawersja jest bardzo trwała.
Niegdyś przez ileś dni miałem paragnomen, że zachowywałem się ekstrawertycznie, sądząc że wreszcie pokonałem przekleństwo
introwertyzmu i dostąpiłem do upragnionego ekstrawertyzmu, ale
- było to bardzo nienaturalne
- trwało tylko ileś dni
- to ówczesne głupie zachowania było moją traumą i "najgorszym" /najtrudniejszym doświadczeniem mojego życia
Więc nic nie da zmiana temperamentu, należy zaakceptować swój temperament

[sądzony]

"Celem rozwoju jest integracja przeciwstawnych tendencji (pełnia psychiczna), a nie doskonałość i skrajny rozwój jednego z wymiarów. Rozwój jednej sfery jest raczej etapem odkrywania jednego z psychicznych biegunów wielowymiarowej osobowości. Zróżnicowane, nawet przeciwstawne wymiary, tworzą funkcjonalną jedność."

https://www.eneteia.pl/o-nas/czytelnia/ ... _fragment/

itd. itp.

[Morkej]

Zawsze ciężko mi było tak konkretnie dopasować siebie do jednego z tych czterech typów.

[miłośniczka Faustyny]

Zawsze ciężko mi było tak konkretnie dopasować siebie do jednego z tych czterech typów.

Mam tak samo. Do żadnego nie pasuję. I uważam ten podział za bezsensowny, nie wierzę w to.

[INSTI]

Genów nie oszukasz. Będziesz mieć ten sam temperament, ale go ukrywał.

Może jest inaczej, co potwierdzałyby poniekąd powyższe posty osób którym żaden typ nie pasuje, ponieważ ich cechy są w każdym typie... Bowiem najprawdopodobniej każdy posiada wszystkie cechy każdego typu osobowości, wszystkie potrafi eksponować, wyrażać, przeżywać, przy czym jedne częściej, a inne rzadziej, i wszystko zależy od okoliczności. Jednak przyjęcie takiej tezy oznacza, że z samego założenia wszystko jest mniejszym lub większym "ukrywaniem" cech, które i tak się posiada. Niespotykanie spokojny człowiek i tak kiedyś wpadnie w furię, furiatowi zdarzą się okresy nadzwyczajnego spokoju, a osoba towarzyska zacznie unikać ludzi i zamknie się w sobie.

[kazik95]

Zawsze ciężko mi było tak konkretnie dopasować siebie do jednego z tych czterech typów.

Mam tak samo. Do żadnego nie pasuję. I uważam ten podział za bezsensowny, nie wierzę w to.

to chyba nie jest kwestia wiary tylko proba ogarniecia rzeczywistosci
przyblizenie a nie dokladny opis

Dodano po 6 minutach 1 sekundzie:

Genów nie oszukasz. Będziesz mieć ten sam temperament, ale go ukrywał.

Może jest inaczej, co potwierdzałyby poniekąd powyższe posty osób którym żaden typ nie pasuje, ponieważ ich cechy są w każdym typie... Bowiem najprawdopodobniej każdy posiada wszystkie cechy każdego typu osobowości, wszystkie potrafi eksponować, wyrażać, przeżywać, przy czym jedne częściej, a inne rzadziej, i wszystko zależy od okoliczności. Jednak przyjęcie takiej tezy oznacza, że z samego założenia wszystko jest mniejszym lub większym "ukrywaniem" cech, które i tak się posiada. Niespotykanie spokojny człowiek i tak kiedyś wpadnie w furię, furiatowi zdarzą się okresy nadzwyczajnego spokoju, a osoba towarzyska zacznie unikać ludzi i zamknie się w sobie.

zdrowy psychicznie czlowiek ma czasami glupie mysli i czasami ma ochote zrobic cos szalonego
problem zaczyna sie wtedy gdy te glupie i szalone mysli zaczynaja dominowac i czlowiek faktycznie tak postepuje

podobnie chyba jest w przypadku cech osobowosci
czasami mamy melancholie
czasami jestesmy powolni
czasami nerwowi
a czasami otwarci i odwazni

z tym ze jakis model kombinacji tych elementow jest powtarzalny i chyba na tej podsyawie tworzy sie model i typy osobowosci

[miłośniczka Faustyny]

Bowiem najprawdopodobniej każdy posiada wszystkie cechy każdego typu osobowości, wszystkie potrafi eksponować, wyrażać, przeżywać, przy czym jedne częściej, a inne rzadziej, i wszystko zależy od okoliczności. Jednak przyjęcie takiej tezy oznacza, że z samego założenia wszystko jest mniejszym lub większym "ukrywaniem" cech, które i tak się posiada. Niespotykanie spokojny człowiek i tak kiedyś wpadnie w furię, furiatowi zdarzą się okresy nadzwyczajnego spokoju, a osoba towarzyska zacznie unikać ludzi i zamknie się w sobie.

To nie są typy osobowości, ale temperamentu. To znaczna różnica.

[CiekawaXO]

Genów nie oszukasz. Będziesz mieć ten sam temperament, ale go ukrywał.

Może jest inaczej, co potwierdzałyby poniekąd powyższe posty osób którym żaden typ nie pasuje, ponieważ ich cechy są w każdym typie... Bowiem najprawdopodobniej każdy posiada wszystkie cechy każdego typu osobowości, wszystkie potrafi eksponować, wyrażać, przeżywać, przy czym jedne częściej, a inne rzadziej, i wszystko zależy od okoliczności. Jednak przyjęcie takiej tezy oznacza, że z samego założenia wszystko jest mniejszym lub większym "ukrywaniem" cech, które i tak się posiada. Niespotykanie spokojny człowiek i tak kiedyś wpadnie w furię, furiatowi zdarzą się okresy nadzwyczajnego spokoju, a osoba towarzyska zacznie unikać ludzi i zamknie się w sobie.

Mogą być w każdym typie, po trochu.

[INSTI]

Jeżeli trzeba wyjaśniać różnicę pojęć w rodzaju "osobowość", "charakter", "temperament", to znaczy że ten podział jest arbitralny i nieintuicyjny - owszem, ma on swoje zastosowanie porządkowe w nauce, ale niekoniecznie w takich dyskusjach jak ta, bo i tak wszyscy zaczną te pojęcia za chwilę mylić.

[konserwa]

I o to chodzi - kto dyskutuje i sie nie myli, to ani flegmatyk, ani choleryk - jedynie spiacy dyskutant.

[Arek]

Zastanawia mnie takie sklasyfikowanie względem Świętych Kościoła Katolickiego. Czy dany typ osobowości można przypisać większości Świętych. Czy raczej jest to niezmierzalne? Jakie typy są charakterystyczne dla postaw ludzi uznanych za świętych?

Czy może jest tak, że tu chodzi bardziej o to, by wypracować osobowość na ukierunkowaniu się w cnotach i ćwiczenie w cierpliwości, pracowitości, wytrwałości, sumienności, odporności, powściągliwości, umiarkowaniu, rzetelności, skromności itp.

Czy temperament można okiełznać, czy z perspektywy woli jest szansa, aby osoba choleryczna stała się flegmatyczną, bądź przybrała cechy wspólne dla pierwszej i drugiej opcji, chyba, że ich nie ma.

Pytam, gdyż nie znam się na psychologii ale zastanawia mnie kwestia osób, które zapewne pracowały nad sobą i to w sposób bardzo radykalny.