Dzieje Apostolskie 2

[Dezerter]

Rozdział 2
1. W dniu Pięćdziesiątnicy znowu wszyscy się razem tam zebrali.
2. Aż tu nagle powstał szum z nieba, jakby zerwał się gwałtowny wiatr i napełnił cały dom, w którym przebywali.
3. Wtedy zobaczyli, że nad głowami każdego z nich pojawiły się jakby języki ognia.
4. A Duch Święty napełnił ich wszystkich, i zaczęli mówić obcymi językami, jak im Duch dawał.
5. Znajdowali się wówczas w Jerozolimie mieszkańcy Judei i ludzie pobożni ze wszystkich narodowości.
6. Narastająca wrzawa ściągnęła mnóstwo ludzi, których zaskoczyło to, że każdy z nich słyszał, jak mówili w jego ojczystym języku.
7. Zaskoczeni ze zdziwieniem pytali:
”Czyż ci wszyscy, którzy rozprawiają, nie są Galilejczykami?
8. Jak to się dzieje, że każdy z nas słyszy swoją rodzimą mowę?
9. My Partowie, Medowie, Eliamici, mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji, Pontu, Azji,
10. Frygii i Pamfilii, Egiptu, części Libii położonej koło Cyreny i pielgrzymi z Rzymu,
11. Żydzi i prozelici, mieszkańcy Krety i Arabowie, słyszymy jak oni mówią w naszych językach o niezwykłych dziełach Bożych.”
12. Byli tym wszyscy zaskoczeni i oszołomieni, pytając jeden drugiego: ”Co to znaczy?”
13. Niektórzy szydzili i mówili: ”Upili się młodym winem”.
14. Piotr, w otoczeniu Jedenastu, zabrał głos:
”Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy! Słuchajcie, co wam powiem, a dowiecie się,
15. że oni nie są pijani, jak wy sądzicie, przecież to jest dopiero trzecia godzina dnia,
16. ale to się właśnie spełnia przepowiednia proroka Joela:
17. »Tak będzie, mówi Bóg. W ostatnich dniach ześlę Ducha mego na każdego człowieka, synowie i córki wasze mówić będą z
natchnienia Bożego, młodzież wasza mieć będzie widzenia, a starsi sny mieć będą.
18. W tym też czasie ześlę Ducha mego na niewolników i niewolnice, którzy będą również mówić z natchnienia Bożego.
19. Ukażę takie rzeczy dziwne na niebie, na ziemi zaś znaki z krwi, ognia i dymu.
20. Słońce się zaćmi, a księżyc stanie się czerwony jak krew, zanim nadejdzie dzień Pański wielki i wspaniały.
21. A zbawiony zostanie każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego«.
22. Izraelici, słuchajcie: Ukrzyżowaliście Jezusa z Nazaretu, człowieka, którego posłannictwo Bóg nam potwierdził nadziemską mocą i zdumiewającymi znakami, o czym doskonale wiecie,
23. chociaż został On wydany w ręce niesprawiedliwych z wyraźnej woli i wyroku Bożego.
24. A jednak zmartwychwstał, uwolnił Go Bóg z więzów śmierci, gdyż było niemożliwe, by ona Go pokonała.
25. Powiedział bowiem o Nim Dawid:
»Zawsze blisko widziałem Pana, Nie zachwieję się, bo jest po prawicy mojej.
26. Dlatego mam radość w sercu i na ustach, zwłaszcza, że ciało moje nie dozna rozkładu.
27. Bo nie zostawisz duszy mej w otchłani i nie pozwolisz, by święty twój uległ zniszczeniu.
28. Nauczyłeś mnie dróg życia, a obecność Twoja napełnia mnie radością«.
29. Bracia! Niech mi wolno będzie wyraźnie powiedzieć, że patriarcha Dawid, który
umarł i został pochowany, a grób jego u nas dotychczas się znajduje,
30. jako prorok mówił o zmartwychwstaniu Mesjasza; pamiętał bowiem o szczególnej obietnicy Bożej, że potomek jego zasiądzie na tronie. Powiedział o Nim:
31. Nie zostanie bowiem w otchłani ani ciało Jego nie ulegnie zniszczeniu.
32. Tego właśnie Jezusa Bóg wskrzesił, czego my wszyscy jesteśmy świadkami.
33. Wyniósł Go także Bóg na swoją prawicę, a On zesłał obiecanego przez Ojca Ducha Świętego, co widzicie i słyszycie.
34. Nie Dawid przecież wstąpił do nieba, sam bowiem mówi: »Powiedział Pan do mego Pana: Usiądź po prawicy mojej,
35. a nieprzyjaciół twoich położę jako podnóżek pod twoje stopy«.
36. Niech więc nikt w Izraelu nie ma żadnej wątpliwości, że Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, Bóg uczynił Panem i Mesjaszem”.
37. Słowa te wstrząsnęły nimi głęboko. Zapytali więc Piotra i pozostałych apostołów:
”Bracia, co mamy czynić?”
38. A Piotr do nich: ”Starajcie się o wewnętrzną przemianę i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa dla
odpuszczenia grzechów, a otrzymacie dar Ducha Świętego.
39. Macie bowiem obietnicę wy i dzieci wasze oraz wszyscy, których z oddali wezwie Pan, Bóg nasz”.
40. Przytoczył im jeszcze wiele innych świadectw i zachęcał: ”Uwolnijcie się od przewrotności tego pokolenia”.
41. Ci, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni, a liczba ich w tym dniu wzrosła do trzech tysięcy osób.
42. W postępowaniu kierowali się nauką apostołów, żyli we wspólnocie, łamali chleb i modlili się.
43. Wiele też zdumiewających znaków czynili apostołowie, a lęk ogarniał wszystkich.
44. Wszyscy wierzący przebywali razem i mieli wszystko wspólne;
45. sprzedawali posiadłości i dobra, dzieląc je między wszystkich, stosownie do potrzeb.
46. Codziennie wspólnie przebywali w Świątyni, po domach łamali chleb, z radością i prostotą serca brali udział w posiłkach.
47. Chwalili Boga i mieli uznanie u wszystkich. A Pan codziennie dołączał do nich tych, którzy mieli być zbawieni.

[CiekawaXO]

Noo okej.
I co mamy zrobić teraz z tymi numerkami?
Jest jakaś instrukcja obsługi?

[Dezerter]

Noo okej.
I co mamy zrobić teraz z tymi numerkami?
Jest jakaś instrukcja obsługi?

A czytałaś wątek wstępny w tym dziale?
To nie są numery a Słowo Boże skierowane min do Ciebie - nie jesteś mu ciekawa?
Dzieje 2
Bardzo mnie smuci brak Waszego udziału w studiowaniu Dziejów Apostolskich, dzielenia się Waszym rozumieniem tekstu, a może zadziwieniem, czy poruszeniem, a może postanowienie jakie Słowo, skierowane do mnie i przyjęte do serca , umysłu i ducha, wywołało we mnie itp.
Powtórzę zasady
czytamy najpierw tekst cały, później uważnie drugi raz np. ze swoja Biblią i komentarzem, odnośnikami, wgłębiamy się i staramy się zrozumieć co Łukasz miał na myśli.
Ja pisze jakiś pogłębiony komentarz mój w oparciu o notatki ze spotkanie z ks. Mirosławem i dostępne komentarze i omówienia i moją skromną wiedzę, więc liczę na wasze pogłębienie tematu.
Przed nami rozdział bardzo ważny, bo mamy zesłanie Ducha w 50-tnicę, powstanie Kościoła i pierwsze masowe nawrócenia Żydów, ale po kolei…

[AdamS.]

I co mamy zrobić teraz z tymi numerkami?
Jest jakaś instrukcja obsługi?

Chodzi Ci o numery wersów? Mają służyć w sytuacji, gdybyś chciała się np. do czegoś odnieść. We wszystkich przekładach Biblii są takie same, więc unikamy w ten sposób nieporozumień, nawet w rozmowach z naszymi braćmi innych denominacji.

[CiekawaXO]

No okej, ale to musisz jakoś sam zacząć, poprowadzić rozmowę, dać ten swój komentarz czy coś.
Niepokoi mnie że dział będzie akceptował własną prywatną interpretację.
Czyli: każdy będzie miał rację.
I jak tu dyskutować?
50tnica powiadasz?
Tu już tyle było o Zesłaniu Ducha Świętego i jego charyzmatach, w innych wątkach, więc to w zasadzie można pominąć bo znowu będzie o blablaniu

Dodano po 2 minutach 43 sekundach:

I co mamy zrobić teraz z tymi numerkami?
Jest jakaś instrukcja obsługi?

Chodzi Ci o numery wersów? Mają służyć w sytuacji, gdybyś chciała się np. do czegoś odnieść. We wszystkich przekładach Biblii są takie same, więc unikamy w ten sposób nieporozumień, nawet w rozmowach z naszymi braćmi innych denominacji.

No tak, w Biblii, ale tutaj jeszcze nie widziałam danych cytowanych fragmentów wraz z numerami.
Dziwnie to wygląda i to jeszcze nie pisane prozą tylko wierszem.
Ale niech wam będzie.

[AdamS.]

16. ale to się właśnie spełnia przepowiednia proroka Joela:
17. »Tak będzie, mówi Bóg. W ostatnich dniach ześlę Ducha mego na każdego człowieka, synowie i córki wasze mówić będą z
natchnienia Bożego, młodzież wasza mieć będzie widzenia, a starsi sny mieć będą.
18. W tym też czasie ześlę Ducha mego na niewolników i niewolnice, którzy będą również mówić z natchnienia Bożego.
19. Ukażę takie rzeczy dziwne na niebie, na ziemi zaś znaki z krwi, ognia i dymu.
20. Słońce się zaćmi, a księżyc stanie się czerwony jak krew, zanim nadejdzie dzień Pański wielki i wspaniały.
21. A zbawiony zostanie każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego«.

Zawsze mnie frapowały te słowa, wypowiadane w kontekście czasów ostatecznych - a przecież dotyczące znaków dokonujących się w pokoleniu apostołów. Czy mamy bardzo osobiście odczytywać wymowę tych "czasów ostatecznych" jako przypomnienie o zbliżającym się kresie własnego życia? Czy też może brać te słowa w nawias, jako mentalne znamię tamtego pokolenia, na ogół żyjącego pewnością końca czasów, który miał nastać jeszcze za ich życia? I czy znaki kosmiczne mamy dziś traktować jako ówczesne wyobrażenia zjawisk, czy też w kategoriach czysto metaforycznych. Jak sądzicie?

[CiekawaXO]

A czemu Jezus jest nazywany Galilejczykiem a nie Judejczykiem? To nie ma numerka

[Dezerter]

Pamiętamy z poprzedniego rozdziału, kto trwał na jednomyślnej modlitwie i gdzie?
A kiedy? W 50 dni od śmierci Jezusa, w Zielone Świątki, czyli w żydowskie święto Szawuot, zwane Święto Tygodni bo przypada 7 tygodni po święcie Paschy. Jest to święto, w które każdy dorosły Izraelita obowiązany był stawić się w Świątyni na pielgrzymce.
Znajome dla nas greckie słowo pentekostes znaczy pięćdziesiąt. Żydzi przynosili dwa bochenki chleba jako pierwociny plonów, dziękując Bogu za urodzaj, ale być może już w czasach Jezusa zaczęto obchodzić to święto jako pamiątka przekazania Mojżeszowi Tory czyli narodziny narodu Izraela na Syjonie bo dostali Prawo.
W tym kontekście Łukasz opowiada nam o narodzinach Nowego Izraela, Ludu Nowego Przymierza i tak jak Bóg obiecał słowami proroka Jeremiasza -”Wypisze moją Torę/Prawo/naukę na ich sercach”, tak też się stało poprzez zesłanie Ducha na wszystkich zgromadzonych. Zauważmy jeszcze, że sam Jezus jest nazwany „pierwocinami” w 1 Kor 15,23, Jezus mówił o sobie jako o chlebie życia.
Tak jak Tora zachowywała przez wieki Izrael przy Bogu, tak w Nowym Przymierzu duchowy Izrael będzie zachowywał przy Bogu zesłany Duch św.
Jak opisać coś tak niezwykłego co się wydarzyło? Autor próbuje opisać nieopisane jako :
- Usłyszeli szum, dźwięk [echos], odgłos huk porywistego wiatru, gwałtowny wiatr,
- Zobaczyli języki [glossa] jakby ognia
Tym samym słowem [glossa] zostaje opisane mówienie innymi językami/dialektami- ciekawe prawda?
A słuchacze z diaspory przybyli na pielgrzymkę do Jerozolimy, słyszeli swój własny język/dialekt a w językach mówili przecież Galilejczycy ?
i głosili wielkie dzieła Boże, na razie dla pobożnych żydów, ale głoszenie w obcych językach jest zapowiedzią głoszenia Ewangelii wszystkim narodom i Duch sam zapowiada po co min jest dany.
Godzina – trzecia godzina dnia czyli 3+6 = 9 zawsze do biblijnej dodajemy 6 godzin i otrzymujemy godzinę właściwą dla nas. Jak wiadomo dżentelmeni nie piją przed obiadem, więc Piotr zamknął usta prześmiewcom
Cdn no o tej porze to już nic mądrego nie napisze, ale liczę na was.

Dodano po 13 minutach 3 sekundach:
Jezus w 2 rozdziale nie zostaje nazwany galilejczykiem - o czym ty piszesz?

No okej, ale to musisz jakoś sam zacząć, poprowadzić rozmowę, dać ten swój komentarz czy coś.
Niepokoi mnie że dział będzie akceptował własną prywatną interpretację.
Czyli: każdy będzie miał rację.
I jak tu dyskutować?
50tnica powiadasz?
Tu już tyle było o Zesłaniu Ducha Świętego i jego charyzmatach, w innych wątkach, więc to w zasadzie można pominąć bo znowu będzie o blablaniu

Nie ma w 2 rozdziale nic o blablaniu, ten wątek nie jest do dyskusji, tylko do zbierania i pogłębiania rozumienia Dziejów Apostolskich w duchu ortodoksyjnym na podstawie sprawdzonych źródeł.

[kazik95]

Rozdział 2

22. Izraelici, słuchajcie: Ukrzyżowaliście Jezusa z Nazaretu, człowieka, którego posłannictwo Bóg nam potwierdził nadziemską mocą i zdumiewającymi znakami, o czym doskonale wiecie,
[...]
36. Niech więc nikt w Izraelu nie ma żadnej wątpliwości, że Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, Bóg uczynił Panem i Mesjaszem”.
37. Słowa te wstrząsnęły nimi głęboko. Zapytali więc Piotra i pozostałych apostołów:
”Bracia, co mamy czynić?”
38. A Piotr do nich: ”Starajcie się o wewnętrzną przemianę i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa dla
odpuszczenia grzechów, a otrzymacie dar Ducha Świętego.

Bardzo lubię te proste słowa.
Jezus, człowiek którego misję Bóg potwierdził znakami i cudami.
Jezus, człowiek którego Bóg uczynił Panem i Mesjaszem.

Zanurzenie się w Jezusa wyzwala od życiowych błędów

Jezus jest królem nad nowymi ludźmi. Ludźmi zanurzonymi w charakter swojego króla.
Naszą misją jest tworzyć takie właśnie nowe społeczeństwo.

Dodano po 3 minutach 49 sekundach:

A czemu Jezus jest nazywany Galilejczykiem a nie Judejczykiem?

Bo Jezus w pewnym sensie był człowiekiem z polpoganskiej Galilei. Krainy na północy gdzieś za obrzydliwą Samarią. Nie był ziomkiem "ze stolycy"
Pięknie to potwierdza jego słowa "ostatni będą pierwszymi".

[kazik95]

Rozdział 2
1. W dniu Pięćdziesiątnicy znowu wszyscy się razem tam zebrali.
2. Aż tu nagle powstał szum z nieba, jakby zerwał się gwałtowny wiatr i napełnił cały dom, w którym przebywali.
3. Wtedy zobaczyli, że nad głowami każdego z nich pojawiły się jakby języki ognia.
4. A Duch Święty napełnił ich wszystkich, i zaczęli mówić obcymi językami, jak im Duch dawał.
5. Znajdowali się wówczas w Jerozolimie mieszkańcy Judei i ludzie pobożni ze wszystkich narodowości.
6. Narastająca wrzawa ściągnęła mnóstwo ludzi, których zaskoczyło to, że każdy z nich słyszał, jak mówili w jego ojczystym języku.
7. Zaskoczeni ze zdziwieniem pytali:
”Czyż ci wszyscy, którzy rozprawiają, nie są Galilejczykami?
8. Jak to się dzieje, że każdy z nas słyszy swoją rodzimą mowę?
9. My Partowie, Medowie, Eliamici, mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji, Pontu, Azji,
10. Frygii i Pamfilii, Egiptu, części Libii położonej koło Cyreny i pielgrzymi z Rzymu,
11. Żydzi i prozelici, mieszkańcy Krety i Arabowie, słyszymy jak oni mówią w naszych językach o niezwykłych dziełach Bożych.”

Trochę wygląda to na sytuację gdyby np. górnoślązacy nagle zaczęli mówić w językach krajów ościennych. A slyszeliby to ludzie z reszty Polski.
Młodzi, prości, niewykształceni ludzie, mówiący z wyczuwalnym akcentem,
ludzie z "Galilei pogan"
nagle mówią o niezwykłych dziełach bożych w obcych językach.
Zapewne sam Jezus mówił z galilejskim akcentem/dialektem.

Dodano po 4 minutach 50 sekundach:
Tu mapka z krainami, skąd do Jerozolimy przybyli bogobojni, słyszący w swoim własnym języku, jak uczniowie mówili o wielkich dziełach Bożych


Dodano po 18 minutach 25 sekundach:
Przypis do święta, w którym zgromadzili się wówczas ludzie w Jerozolimie:

Był to czas święta Szawuot . Święto Tygodni (hebr. Szawuot ) wypada w siódmym tygodniu, licząc od pierwszego dnia Paschy, i zwane jest także Świętem Żniwa (por. Wj 23,16). Było to jedno z trzech żydowskich świąt pielgrzymkowych, w czasie którego każdy żydowski mężczyzna powinien udać się do świątyni w Jerozolimie. Dzień Pięćdziesiątnicy wypadał w trakcie tego święta, dokładnie pięćdziesiątego dnia od pierwszego dnia Paschy, i zwany był także Dniem Pierwocin (por. Lb 28,26).

[Dezerter]

Dzięki za ilustracje, bardzo cenna
To może kolejna będzie pomocna w wielu miejscach
U góry mapy mamy Galileę, Nazaret był malutką wioską położoną na południu Galilei, w odległości 25 km od Jeziora Tyberiadzkiego i 9 km na zachód od góry Tabor. Betlejem nie jest w Galilei jest w Judei 10 km na południe od Jerozolimy

Geograficzne kontury Galilei definiowały jej kulturalną tożsamość od początku istnienia królestwa Izraelitów. Już wtedy, jako północny bastion, była otoczona przez obce terytoria. Na północnym zachodzie leżał fenicki region Sydonu i Tyru, który w następnych stuleciach miał się stać głównym kanałem wpływów greckich, a potem hellenistycznych. Na północy rozciągały się ziemie Aramu-Damaszku, późniejsza Syria, a na wschodzie Amman i Moab (znane potem jako Nabatea, dzisiejsza Jordania). Zatem Galilea była swoistą enklawą, mimo dobrodziejstwa, jakie stanowił dla niej dostęp do jeziora Genezaret. Być może właśnie fakt, że niemal w całości otaczały ją obce ziemie, stał się źródłem nazwy tej krainy. Słowo Galilea (ha-galil) to skrót hebrajskiego galil ha-goyim, „krąg ludów”.

Żydowska czy pogańska?

Pytanie, czy za czasów Jezusa Galilea była, w sensie kulturowym, głównie żydowska, czy pogańska, pozostaje kwestią sporną. Archeolodzy tacy jak Zvi Gal i Eric Meyers znaleźli wiele monet i fragmentów ceramiki pochodzenia greckiego i hellenistycznego w całym regionie, nie tylko w miastach. Sugeruje to, że w wielu wioskach utrzymywały się pewne wpływy hellenistyczne. Jednak najsilniejsze były one na obszarach zurbanizowanych, uzależnionych od handlu i pieniądza, natomiast żydowski charakter Galilei objawiał się najsilniej wśród ludności wiejskiej. (...)
Żydowski historyk Józef Flawiusz mówi nam, że w Galilei istniało około 200 miasteczek i wiosek, (...) oraz miasteczka Kafarnaum i Seforis. (...) „Miasta”, obejmującej w przeważającej części hellenistyczne społeczności, takie jak Scythopolis na zachodnim brzegu Jordanu oraz Gadara, Hippos i Pella po jego stronie wschodniej.

Żydowska kultura wiejska

Wydaje się zatem wiarygodne, że w niewielkich wioskach, takich jak Nazaret, zachowywana była lokalna kultura żydowska Galilei, a obce wpływy pozostawały ograniczone. Co więcej, przejawiane przez króla Heroda zamiłowanie do wznoszenia wystawnych grecko-rzymskich budowli ograniczało się do Judei i Samarii; w Galilei ów władca nigdy nie dokonał żadnych ulepszeń. To wszystko może tłumaczyć, dlaczego Jezus podczas całej swojej posługi omijał większe miasta i miasteczka Galilei. „Nie idźcie do pogan”, mówi swoim wyznawcom w Ewangelii Mateusza. Zamiast tego wysiłki jego uczniów powinny się skupiać wyłącznie na społecznościach żydowskich, owcach, „które poginęły z domu Izraela” (Mt 10:5–6).

https://www.national-geographic.pl/arty ... ladny-opis

[kazik95]

Zwróciłem uwagę na to że te tereny administracyjnie były mocno podzielone. To nie tylko osobne krainy, ale też i osobni władcy tych ziem.

Co widać na tej mapce.

Ostatecznie po jego śmierci królestwo zostało podzielone między trzech synów Heroda:

Herod Archelaus, jego syn z czwartej żony Malthace Samarytanki, otrzymał lwią część królestwa; Idumeję, Judeę i Samarię oraz tytuł Etnarchy ("władcy ludu"; w tym przypadku Żydów, Samarytan i Idumejczyków)

Herod Antypas, brat Archelaosa, został tetrarchą Galilei i Perei.

Filip, syn Heroda i jego piątej żony Kleopatry z Jerozolimy, został tetrarchą północnej części królestwa Heroda. Ewangelia Łukasza wymienia terytoria Filipa jako Iturea i Trachonitis, a Flawiusz Józef wymienia jako Gaulanitis, Trachonitis i Paneas, a także Batanea, Trachonitis, Auranitis i "pewną część tego, co nazywa się Domem Zenodorusa". Wiele z tych nazw odnosi się do tych samych miejsc, które obecnie znajdują się we współczesnej Syrii i Libanie.

Przetłumaczono z DeepL.com (wersja darmowa)

https://en.wikipedia.org/wiki/Herodian_ ... prov=sfla1

[CiekawaXO]

Czemu dar mówienia obcymi językami nie powtarzał się na misjach?

[kazik95]

Czemu dar mówienia obcymi językami nie powtarzał się na misjach?

Może to był dar jednorazowy?

[CiekawaXO]

Najprawdopodobniej tak, ale charyzmatycy się raczej nie zgodzą:P