jako najstarszy syn Józefy Borzysławskiej i Wojciecha Chmielowskiego.
Na chrzcie nadano mu imiona Adam Bernard, a dwa lata później w czasie uroczystego chrztu
17.06.1847 roku, nadano mu jeszcze imię Hilary. Gdy miał sześć lat, jego matka podczas pielgrzymki
do Mogiły, poświęciła jego życie Bogu. Mając 8 lat zmarł jego ojciec a sześć lat później matka.
W 1863 roku przyłączył się do powstania styczniowego, 30. września został ciężko ranny,
w bitwie pod Mełchowem i dostał się do niewoli rosyjskiej. W prymitywnych warunkach polowych,
bez środków znieczulających amputowano mu nogę, co zniósł niezwykle mężnie. Miał wtedy 18 lat.
Dzięki interwencji rodziny został zwolniony z więzienia w Ołomuńcu,
następnie wyjechał do Paryża gdzie podjął studia malarskie. Później w Belgii inżynierię lecz wrócił
do malarstwa, ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Monachium.
24.09.1880 roku, wstąpił do Zakonu Ojców Jezuitów w Starej Wsi, jednak po roku zrezygnował,
z powodu depresji i silnego załamania nerwowego.
Następnie od 14.04.1881 do 22.01.1882 roku, przebywał w Zakładzie dla Obłąkanych w Kulparkowie,
koło Lwowa. Następnie przebywał u swojego brata na Podolu, gdzie w atmosferze spokoju
i miłości powrócił całkowicie do równowagi psychicznej.
Wtedy zapoznał się z regułą III zakonu i rozpoczął działalność tercjarską, gdyż zafascynowała go
duchowość św. Franciszka z Asyżu. W 1884 roku, przeniósł się do Krakowa, tam dalej malował
lecz jednocześnie zaangażował się w opiekę nad bezdomnymi i alkoholikami.
25.08.1887 roku w kaplicy Loretańskiej kościoła Ojców Kapucynów w Krakowie,
Adam Chmielowski przywdział szary habit III Zakonu św. Franciszka i od tej pory znany jest jako brat Albert.
A rok później złożył śluby zakonne 25.08.1888.
Był pokutnikiem, dzielił los z najbliższymi, darzył ich heroiczną miłością.
Pomimo swego kalectwa założył 21 domów, gdzie potrzebujący otaczani byli opieką 40 braci i 120 sióstr.
Przykładem swego życia Brat Albert uczył współbraci i współsiostry, że trzeba być "dobrym jak chleb".
Namalował między innymi obraz Ecce Homo
"Płótno o wymiarach 146 × 96,5 cm. Chrystus namalowany w półpostaci, okryty szkarłatną szatą z cierniową koroną na głowie, trzciną w ręce i splątanym sznurem na szyi. Ukazany został na tle antycznej architektury rozjaśnionej światłem wydobywającym się zza filara, które tworzy nimb wokół jego głowy. Twarz Chrystusa pociągła z lekkim zarostem, zbroczona krwią wypływającą spod cierniowej korony, powieki przymknięte. Opadająca z ramion czerwona szata tworzy na ubiczowanej piersi Jezusa olbrzymie serce.
Obraz ten jest uważany za najlepsze dzieło w dorobku artystycznym Adama Chmielowskiego, jak również uchodzi za jeden z najlepszych obrazów religijnych w sztuce polskiej[4]."
Brat Albert zachorował na raka żołądka, 23.12.1916 roku przyjął Sakrament namaszczenia chorych,
zmarł w opinii świętości 25.12.1916 roku, mając 71 lat.
Został pochowany na cmentarzu Rakowickim. Obecnie jego pusty grób nadal znajduje się w narożu kwatery XIa.
15.09.1932 przeprowadzono ekshumację jego szczątków i ponownie złożono jego szczątki do metalowej trumny.
"Po zakończeniu wojny, w 1946 roku, kardynał Adam Sapieha rozpoczął proces informacyjny trwający do 1950 roku. W trakcie procesu 31 maja 1949 ponownie ekshumowano szczątki Brata Alberta i złożono je w kościele Ojców Karmelitów Bosych. Dnia 15 września 1967 kardynał Karol Wojtyła rozpoczął proces apostolski, a w styczniu 1977 r. papież Paweł VI wydał dekret o heroiczności cnót przyszłego świętego. W dniu 22 czerwca 1983 roku, podczas mszy św. na krakowskich Błoniach papież św. Jan Paweł II ogłosił Brata Alberta Chmielowskiego błogosławionym, a następnie 12 listopada 1989 roku, podczas kanonizacji w Rzymie – świętym[17]. Jego doczesne szczątki znajdują się obecnie pod ołtarzem w sanktuarium Ecce Homo św. Brata Alberta na Prądniku Czerwonym w Krakowie."
Źródło:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Chmielowski
https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/06-17a.php3
