Świadectwo nawrócenia po 40 latach

[Susanna]

To wywiad z panią która nawróciła się po 40 latach. Była ateistką.
Jest malarką, namalowała twarz
Jezusa podczas Drogi Krzyżowej...

https://pl.aleteia.org/2018/03/30/15-tw ... obojetnie/

[helperman]

Wartościowe świadectwo. Po przeczytaniu zwróciłem uwagę na słowa o zjawisku prawdziwego spotkania i z Bogiem i z drugim człowiekiem. Kiedy nie zwraca się uwagi na sprawy błahe a na to co naprawdę ważne w osobie która przed nami stoi.

[Lwica]

Ale mi ciarki przeszły jak to przeczytałam, kiedy opisała, że jej nawróceniu to wynik prawdopodobnie modlitw mamy i innych. Bo u mnie też mama wymodliła...
I to mnie uderzyło: " Usłyszałam wyraźnie, że to jest czas łaski dla mnie i jeśli z niego nie skorzystam, łaska nie przyjdzie po raz drugi."
Ja do tej pory dziękuję za nawrócenie przed Najświętszym Sakramentem. A dokładnie rok minął 29 grudnia, od mojej pierwszej spowiedzi po 14(+/-) latach. A "uderzył" mnie ten tekst dlatego bo też tak się zastanawiam często, że gdybym nie skorzystała z tego impulsu, zbiegów okoliczności (które prawdopodobnie miały mnie popchnąć do powrotu), to dzisiaj nie byłoby mnie na tym forum i nadal byłabym poza wiarą.

A sam pomysł na ukazanie jedynie twarzy Jezusa - ciekawe.

[Arek]

Bóg wie najlepiej kiedy do nas przemówić, by Łaska była przyjęta. Ale zdarza się, że ją odrzucamy i dalej idziemy w zaparte myśląc, że wiemy co jest dla nas dobre. Dróg jest tyle i nas, a szans wiele w każdym dniu. Są chwile, że te "zbiegi okoliczności" potrafią bardzo do nas przemówić, szokują i zastanawiają. Nikt tego nie mógłby lepiej wymyśleć.

[Lwica]

Bóg wie najlepiej kiedy do nas przemówić, by Łaska była przyjęta. Ale zdarza się, że ją odrzucamy i dalej idziemy w zaparte myśląc, że wiemy co jest dla nas dobre. Dróg jest tyle i nas, a szans wiele w każdym dniu. Są chwile, że te "zbiegi okoliczności" potrafią bardzo do nas przemówić, szokują i zastanawiają. Nikt tego nie mógłby lepiej wymyśleć.

Tylko ta łaska nawrócenia jest taka mocna, a przynajmniej u mnie tak było, dlatego aż mi słabo, co byłoby gdybym nie poszła do spowiedzi i nie podjęła tej szansy. Z drugiej strony, to było takie silne, że chyba nie udałoby się tego odrzucić. To też nie działo się pod wpływem decyzji, że "aaaa dobra, to nawrócę się", tylko samo się działo. Dokładnie tak, jak pisze ta Pani - tego się nie planuje.
Kiedyś w parafii było kazanie, o Panu (nie pamięta niestety nazwiska, zresztą to były moje pierwsze msze, także trochę byłam zestresowana ). Że ponoć wszedł zwiedzić kościoł przypadkiem z kimś, był Najświętszy Sakrament wystawiony. I nagle się nawrócił. Wrócił już jako nawrócony.
To dopiero ciekawe