Kazanie na Górze

[sądzony]

A ja mam pytanie: jakie znaczenie ma to czy kazanie było na górze, u podnóża góry, w dolinie, na płaskowyżu czy na polu prócz tego, by odwrócić uwagę od istoty kazania i budować fundament tego, że skoro tu jest tak, a tam inaczej to może to być kłamstwo? Co robi nam ta "rozbieżność"?

[kazik95]

A ja mam pytanie: jakie znaczenie ma to czy kazanie było na górze, u podnóża góry, w dolinie, na płaskowyżu czy na polu prócz tego, by odwrócić uwagę od istoty kazania i budować fundament tego, że skoro tu jest tak, a tam inaczej to może to być kłamstwo? Co robi nam ta "rozbieżność"?

Myślę, że znaczenie symboliczne. Podniesienie rangi nauczania jako nawiązanie do Mojżesza (nadanie Tory).
Ewentualnie nawiązanie do wszystkiego co bliżej Boga.
Bo niektóre ważne wydarzenia działy się właśnie an górach.

Ale masz rację że nie zmienia to merytorycznej wartości Kazania na Górze.

[Marek_Piotrowski]

Oczywiście, że nie. Ten aspekt interesuje mnie "apologetycznie", gdyż pojawia się w zarzutach.

[sądzony]

Oczywiście, że nie. Ten aspekt interesuje mnie "apologetycznie", gdyż pojawia się w zarzutach.

To wiemy:

A ja mam pytanie: jakie znaczenie ma to czy kazanie było na górze, u podnóża góry, w dolinie, na płaskowyżu czy na polu prócz tego, by odwrócić uwagę od istoty kazania i budować fundament tego, że skoro tu jest tak, a tam inaczej to może to być kłamstwo? Co robi nam ta "rozbieżność"?

[Dezerter]

@You
Czy ja i Ty jesteśmy solą ziemi?

Powinniśmy być by prawdziwie i owocnie być świadkami Jezusa

[kazik95]

@You
Czy ja i Ty jesteśmy solą ziemi?

Powinniśmy być by prawdziwie i owocnie być świadkami Jezusa

Zastanawiam się jak mogę dzisiaj praktycznie nadawać smak ziemi ...
Przychodzi mi do głowy:
- wyświadczać dobro bliźnim
- być wiernym pierwotnemu powołaniu człowieka, by opiekować się ziemią
...

Dodano po 8 minutach 16 sekundach:
Czyli być świadkiem Jezusa Chrystusa

Dodano po 23 sekundach:

[Dezerter]

A ja mam pytanie: jakie znaczenie ma to czy kazanie było na górze, u podnóża góry, w dolinie, na płaskowyżu czy na polu prócz tego, by odwrócić uwagę od istoty kazania i budować fundament tego, że skoro tu jest tak, a tam inaczej to może to być kłamstwo? Co robi nam ta "rozbieżność"?

Myślę, że znaczenie symboliczne. Podniesienie rangi nauczania jako nawiązanie do Mojżesza (nadanie Tory).
Ewentualnie nawiązanie do wszystkiego co bliżej Boga.
Bo niektóre ważne wydarzenia działy się właśnie an górach.

Ale masz rację że nie zmienia to merytorycznej wartości Kazania na Górze.

Sądzony jest przykładem, że dla większości z nas nie ma to znaczenia
ale dla współczesnych, w tym żydów miało

Kaziku
... idźcie i rozmnażajcie się (pisze poważnie)
- głosić dobra nowinę o zbawieniu

[kazik95]

Kaziku
... idźcie i rozmnażajcie się (pisze poważnie)

Już po ptokach, jak to mówią
Warsztat wyniesiony na strych

Dodano po 8 minutach 8 sekundach:

A ja mam pytanie: jakie znaczenie ma to czy kazanie było na górze, u podnóża góry, w dolinie, na płaskowyżu czy na polu prócz tego, by odwrócić uwagę od istoty kazania i budować fundament tego, że skoro tu jest tak, a tam inaczej to może to być kłamstwo? Co robi nam ta "rozbieżność"?

Myślę, że znaczenie symboliczne. Podniesienie rangi nauczania jako nawiązanie do Mojżesza (nadanie Tory).
Ewentualnie nawiązanie do wszystkiego co bliżej Boga.
Bo niektóre ważne wydarzenia działy się właśnie an górach.

Ale masz rację że nie zmienia to merytorycznej wartości Kazania na Górze.

Sądzony jest przykładem, że dla większości z nas nie ma to znaczenia
ale dla współczesnych, w tym żydów miało

Kaziku
... idźcie i rozmnażajcie się (pisze poważnie)
- głosić dobra nowinę o zbawieniu

Symboliczne - w znaczeniu symbolu.
A nie, że niewielkie

[Dezerter]

Zrozumiałem i ja do twojego tekstu się nie odnosiłem a do Sądzonego :

jakie znaczenie ma to czy kazanie było na górze, u podnóża góry, w dolinie, na płaskowyżu czy na polu

Kazik - Ty mi tu współczesnych patriarchów narodu nie cytuj, tylko bierz przykład z prawdziwych i godnych naśladowania patriarchów, którzy byli dużo starsi od ciebie i ...

[kazik95]

Może właśnie te słowa o byciu solą ziemi czyli nadawaniu ziemi smaku, konserwowaniu jej i zabezpieczaniu przed zepsuciem nawiązują do pierwotnego powołania ludzi:


‭‭I Księga Mojżeszowa‬ ‭1:26‭-‬28‬ ‭BW1975‬‬

[26] Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi. [27] I stworzył Bóg człowieka na obraz swój; Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich. [28] I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi!

https://bible.com/bible/3490/gen.1.26.BW1975


‭‭I Księga Mojżeszowa‬ ‭2:15‬ ‭BW1975‬‬

[15] I wziął Pan Bóg człowieka i osadził go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł.

https://bible.com/bible/3490/gen.2.15.BW1975

Dodano po 38 minutach 27 sekundach:
Ta sól ma naprawdę starożytną i bogatą symbolikę.
Przeczytałem przed chwilą nawiązanie do poniższych wersetów, że tutaj jest ona znakiem oczyszczenia i nowego początku:


‭‭II Księga Królewska‬ ‭2:19‭-‬22‬ ‭BW1975‬‬

[19] Rzekli więc obywatele tego miasta do Elizeusza: Oto dobrze się mieszka w tym mieście, jak to mój pan sam widzi, lecz woda jest zła i ziemia jest niepłodna. [20] A on rzekł do nich: Przynieście mi nową misę i nasypcie do niej soli. I przynieśli mu. [21] Wtedy on poszedł do źródła wody i wrzucił do niej sól, mówiąc: Tak mówi Pan: Uzdrowiłem tę wodę, nie wyjdzie z niej odtąd ani śmierć, ani poronienie. [22] I uzdrowiona została ta woda aż do dnia dzisiejszego według słowa, jakie wypowiedział Elizeusz.

https://bible.com/bible/3490/2ki.2.20.BW1975

[kazik95]

dygresja do "ubogich w duchu".
Okazuje się że jeden ze zwojów z Qumran ma uzytą tę frazę "obodzy w duchu"
"Zwój wojny" 1Q 14:7

Ciekawe, że też w kontekście błogosławieństw jest to użyte.

Poniżej cały 14 rozdział:
(automatyczne tłumaczenie z deepl)

Błogosławieństwa wojenne recytowane przez wszystkich przywódców rano przed bitwą.
(2) Po odejściu od zabitych i wejściu do obozu, wszyscy zaśpiewają hymn powrotu. Rano wypiorą swe szaty, oczyszczą się
(3) z krwi grzesznych ciał i powrócą na miejsce, gdzie stali, gdzie utworzyli linię bojową, zanim padli zabici wroga. Tam wszyscy będą błogosławić
(4) Boga Izraela i razem radośnie wywyższą Jego imię. W odpowiedzi powiedzą: "Błogosławiony Bóg Izraela, który strzeże miłosierdzia dla swego przymierza i wyznaczonych czasów
(5) zbawienia dla ludu, który On odkupił. Powołał tych, którzy się potknęli, do cudownych [dokonań] i zgromadził zgromadzenie narodów na zagładę bez resztki, aby wzbudzić na sądzie
(6) tego, którego serce się roztopiło, aby otworzyć usta dla niemych, by śpiewali potężne czyny [Boga] i uczyli słabe ręce walki. Daje tym, których kolana się trzęsą, siłę do stania,
(7) i wzmacnia tych, którzy zostali ugodzeni od bioder po ramiona. Wśród ubogich w duchu [...] twardego serca i przez tych, których droga jest doskonała, wszystkie niegodziwe narody dobiegną końca;
(9) Nie będzie miejsca dla wszystkich ich mocarzy. Lecz my jesteśmy resztką Twego ludu. Błogosławione jest] Twe imię, Boże miłosierdzia, który zachowałeś przymierze dla naszych przodków. Przez
(9) Wszystkie nasze pokolenia uczyniłeś cudownymi Twoje miłosierdzie dla reszty ludu podczas panowania Beliala. Ze wszystkimi tajemnicami jego nienawiści nie sprowadzili nas na manowce
(10) od Twego przymierza. Jego duchy zniszczenia wypędziłeś [od nas]. A kiedy ludzie pod jego panowaniem [potępili się], Ty zachowałeś życie swoich odkupionych. Podniosłeś
(11) upadłych dzięki Twojej sile, ale tych, którzy są wielcy w wysokości, zetniesz, aby ich upokorzyć. I] nie ma ratownika dla wszystkich ich mocarzy i nie ma miejsca schronienia dla ich szybkich. Ich czcigodnym mężom
(12) zwrócisz hańbę, a cała ich próżna egzystencja będzie niczym. Ale my, Twój święty lud, będziemy wychwalać Twoje imię za Twoje dzieła prawdy.
(13) Z powodu Twoich potężnych czynów będziemy wywyższać [Twój blask] w epokach i wyznaczonych czasach wieczności, na początku dnia, w nocy
(14) i o świcie, i o zmierzchu. Albowiem Twój zamiar jest wielki, a Twoje cudowne tajemnice są w niebiosach, aby podnieść tych dla Siebie z prochu
(15) i poniżyć bogów.

Dodano po 8 minutach 27 sekundach:
Tłumaczenie jeszcze raz, ale gdy usunałem numery wersetów:
(często wtedy automatyczny tłumacz lepiej przekazuje sens zdań)

Błogosławieństwa wojenne recytowane przez wszystkich przywódców rano przed bitwą.
Po wycofaniu się od zabitych i wejściu do obozu, wszyscy zaśpiewają hymn powrotu.
Rano wypiorą swoje ubrania, oczyszczą się z krwi grzesznych ciał i powrócą na miejsce, w którym stali, gdzie utworzyli linię bojową, zanim padli zabici wroga.
Tam wszyscy będą błogosławić Boga Izraela i radośnie wywyższać Jego imię.
W odpowiedzi powiedzą:

"Błogosławiony Bóg Izraela, który strzeże miłosierdzia dla swego przymierza i wyznaczonych czasów zbawienia dla ludu, który odkupił.
On powołał tych, którzy się potknęli, do cudownych [dokonań] i zgromadził zgromadzenie narodów na zagładę bez reszty, aby podnieść na sądzie tego, którego serce się roztopiło, aby otworzyć usta dla niemych, aby śpiewać [Boże] potężne czyny i uczyć słabe [ręce] walki.
Daje siłę do stania tym, których kolana się chwieją, i wzmacnia tych, którzy zostali uderzeni od bioder po ramiona.
Wśród ubogich w duchu [...] twardego serca i przez tych, których droga jest doskonała, wszystkie niegodziwe narody dobiegną końca; nie będzie miejsca dla wszystkich ich mocarzy.
Lecz my jesteśmy resztką Twego ludu.
Błogosławione Twoje imię, Boże miłosierdzia, któryś zachował przymierze dla naszych przodków.
Przez wszystkie nasze pokolenia sprawiałeś, że Twoje miłosierdzie było cudowne dla resztki ludu podczas panowania Beliala.
Ze wszystkimi tajemnicami jego nienawiści nie sprowadzili nas na manowce od Twojego przymierza. Jego duchy zniszczenia wypędziłeś [z dala od nas].
A kiedy ludzie pod jego panowaniem [potępili się], Ty zachowałeś życie swoich odkupionych.
Podniosłeś upadłych swoją mocą, ale tych, którzy są wielcy w wysokości, zetniesz, aby ich upokorzyć.
I nie ma ratunku dla wszystkich ich mocarzy, ani miejsca schronienia dla ich szybkich.
Ich czcigodnym przyniesiesz hańbę, a cała ich próżna egzystencja będzie niczym.
Ale my, Twój święty lud, będziemy wychwalać Twoje imię za Twoje dzieła prawdy.
Z powodu Twych potężnych czynów będziemy wywyższać [Twój blask] w epokach i wyznaczonych czasach wieczności, na początku dnia, w nocy, o świcie i o zmierzchu.
Albowiem wielki jest Twój chwalebny zamysł, a Twe cudowne tajemnice są w niebiosach, aby podnieść z prochu tych, którzy są dla Ciebie, i poniżyć tych, którzy są bogami.

Dodano po 2 minutach 49 sekundach:
Niestety chyba to zdanie nie jest w pełni zrozumiałe.
Kontekst sugerowałby, że chodzi o ludzi ... lękliwych?
To jako pierwsze przyszło mi do głowy, ale mozliwie, że całkowicie błędnie.

Dodano po 5 minutach 20 sekundach:
Daje [...] ubogim w duchu [...] twarde serca

Tak bym to odczytał.

[sądzony]

„ubóstwo duchowe” to stan w którym człowiek przestaje opierać się na własnych władzach duchowych i zmysłowych, a w bierny sposób gotowy jest na przyjęcie łaski.

„(…) człowiek, oderwany od próżnej radości w swych uczynkach, staje się ubogi duchem, czyli zasługuje na błogosławieństwo, które wypowiedział Syn Boży: “Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem ich jest królestwo niebieskie” (Mt 5, 3).”

„Ubogi duchem patrzy tylko na istotę pobożności, używa tego, co jest konieczne do jej rozbudzenia, zaś zbyt wielka liczba i różnorodność przedmiotów pobożnych męczy go i nuży.”

„Ubogi bowiem w duchu jest wśród niedostatku bardziej stały i zadowolony, gdyż wszystko swoje położy w ogołoceniu i w niczym, stąd też we wszystkim ma swobodę serca.”

„W tym znaczeniu mówi Dawid: Pauper sum ego et in laboribus a iwentute mea; “Jam jest ubogi, w pracach od młodości mojej” (Ps 87, 16). Nazywa się “ubogim”, choć jest rzeczą znaną, że był bogaty; nie przywiązując się jednak wolą do bogactw, był w rzeczywistości jak prawdziwy ubogi. Gdyby jednak ktoś, będąc rzeczywiście ubogim, mimo to w woli swej takim nie był, nie byłby prawdziwie ubogim, bo dusza jego byłaby bogatsza i pełna pożądania. Dlatego to ogołocenie nazywamy nocą dla duszy, bo nie ma tu mowy o istotnym braku rzeczy, sam ich brak bowiem nie ogołaca duszy, jeśli ona w dalszym ciągu ich pożąda. Wyzbycie się upodobań i pożądania rzeczy tego świata czyni duszę swobodną i ogołoconą, choćby wiele posiadała. Same bowiem rzeczy tego świata duszy nie zajmują i szkody jej nie wyrządzają, gdyż same w nią nie wnikają, lecz szkodzi pragnienie ich i pożądanie, które w niej trwa.”

św. Jan od Krzyża

[kazik95]

@sądzony dzięki za namiary na ciekawy Psalm.
Co prawda nie jest on Dawida, jak sugeruje Jan, ale możliwe, że wzbogaci on nasze zrozumienie ubóstwa


‭‭Księga Psalmów‬ ‭88:1‭-‬18‬ ‭BW1975‬‬

[1] Pieśń. Psalm synów Koracha. Przewodnikowi chóru. Według „Mahalat…” Na udręki. Pieśń pouczająca. Hemana Ezrachity. [2] Panie, Boże zbawienia mego, We dnie i w nocy wołam do ciebie. [3] Niech modlitwa moja dojdzie przed ciebie, Nakłoń ucha swego na błaganie moje, [4] Bo dusza moja syta jest cierpień, A życie moje bliskie jest krainy umarłych. [5] Zaliczono mię do tych, co zstępują do grobu, Stałem się jak człowiek bez siły. [6] Łoże moje jest między umarłymi, Tak jak zabitych, którzy leżą w grobie, O których już nie pamiętasz, Bo są odłączeni od ręki twojej. [7] Umieściłeś mnie w najgłębszym dole, W ciemnościach, w głębinach, [8] Gniew twój ciąży na mnie, A wszystkimi nawałnicami twymi przytłoczyłeś mnie. Sela. [9] Oddaliłeś ode mnie znajomych moich, Uczyniłeś mnie dla nich ohydą; Jestem zamknięty, bez wyjścia. [10] Oko moje gaśnie od strapienia; Wzywam cię, Panie, codziennie, Wyciągam ręce do ciebie. [11] Czy dla umarłych czynisz cuda? Czy zmarli powstaną, aby cię chwalić? Sela. [12] Czy opowiada się w grobie o łasce twojej, A w miejscu zmarłych o wierności twojej? [13] Czy w mrokach cud twój będzie można poznać, A sprawiedliwość twoją w kraju zapomnienia? [14] Lecz ja, Panie, do ciebie wołam, A rankiem wita cię modlitwa moja: [15] Dlaczego, Panie, odtrącasz duszę moją, Ukrywasz przede mną oblicze swoje? [16] Jam biedny i bliski śmierci od młodości mojej, Zawisła nade mną groza twoja, jestem zrozpaczony. [17] Przewaliły się nade mną ciosy gniewu twego, Niszczą mnie strachy twoje. [18] Ogarniają mnie nieustannie jak woda, Otaczają mię wszystkie naraz.

https://bible.com/bible/3490/psa.88.1.BW1975

Dodano po 2 minutach 45 sekundach:

15 Od młodości znosiłem udrękę i byłem bliski śmierci. Jestem odrętwiały z powodu przerażających rzeczy, do których dopuszczasz w moim życiu.



15 Jestem uciśniony i już od chłopięctwa bliski skonania; znosiłem od ciebie mnóstwo przerażających rzeczy.


Dodano po 5 minutach 31 sekundach:
Biblia Tysiąclecia ma brzmienie i przypis:

16 Ja jestem biedny i od dzieciństwa na progu śmierci,
dźwigałem grozę Twoją i mdlałem

Tzn. od wieku dziecięcego (zawsze) ciążył nade mną gniew Pański, zbliżając mnie często do sfery śmierci

[sądzony]

@sądzony dzięki za namiary na ciekawy Psalm.
Co prawda nie jest on Dawida, jak sugeruje Jan, ale możliwe, że wzbogaci on nasze zrozumienie ubóstwa

Ciekawy ... jak opis nocy ciemnej.

[kazik95]

@sądzony dzięki za namiary na ciekawy Psalm.
Co prawda nie jest on Dawida, jak sugeruje Jan, ale możliwe, że wzbogaci on nasze zrozumienie ubóstwa

Ciekawy ... jak opis nocy ciemnej.

Bardzo dużo łez, smutku, lęku, bezsenności, czekania bez odpowiedzi

Ciekawe, że takie duchowe refleksje były doświadczeniem Żydów Starego Testamentu.

Bardzo współczesny tekst by się wydawało