Świadectwa śmierci klinicznej

[Adam01]

Tak to nie działa. Znam depresję od zewnątrz i wewnątrz.
Potrząsanie nie działa. A działa wręcz odwrotnie.
Działa kontakt ze specjalistą.

Ależ polecaj, namawiaj.
Ja tam mocny czuję się w Bogu, a depresja jest dla mnie synonimem bardzo niefajnych słów.

[Dezerter]

Czytałem kiedyś o badaniach osób po śmierci klinicznej. Poddawano ich głębokiej hipnozie i wypytywano o to gdzie były i co robiły podczas tej śmierci. Można powiedzieć, że potwierdzały one słowa z Biblii.
Każdy człowiek ma wbudowaną samoocenę, której nie może raczej zafałszować.
1. Chrześcijanie, którzy żyli dobrze, zgodnie ze Słowem Bożym, po śmierci spotykali swoich najbliższych zmarłych lub postacie przypominające anioły. Czasem mieli wybór, zostać tam lub wrócić do życia. Po wyborze powrotu zwykle to pamiętali. Wspólne dla nich było to, że po śmierci trafiali w przestrzeń jakby całą wypełnioną miłością i nie chcieli wracać. Oni po powrocie zwykle nie pamiętali już o tym.
2. Ateiści i innowiercy, którzy żyli dobrym życiem, po śmierci spotykali swoich najbliższych. Czasem mieli wybór, zostać tam lub wrócić do życia. Po wyborze powrotu zwykle to pamiętali. Podobnie czuli, że byli w przestrzeni jakby całej wypełnionej błogim ukojeniem.
3. Chrześcijanie i ateiści, którzy dopuścili się złego życia, po śmierci klinicznej widzieli tylko ciemność, pustkę i nieskończoną otchłań. Po powrocie do życia zwykle byli przerażeni.

Ciekawe - możesz podać jakiś link, albo jakieś namiary- może być na pw

[Andej]

Onegdaj wiele pisał na ten temat Leszek Szuman (mam nadzieję, że nie przekręciłem nazwiska). Ateista ze Szczecina.

[sądzony]

Tak tak, Ja wciąż czekam na odpowiedź na pytanie jak świadomość ma przetrwać śmierć mózgu skoro to on ma ją tworzyć?

Może warto byłoby przyjrzeć temu co oznacza "umrzeć duchowo" i może "zmartwychwstać" już za życia ziemskiego.

[Dezerter]

I to jest ta największa zagadka. Człowiek nie chciałby nie istnieć... Ale nie pojmuję życia wiecznego, mam dużo osobistych lęków chociaż jak wyżej pisaliście, może za mało ufam i kocham Boga, że nie potrafię otworzyć się na jego łaskę

Moim zdaniem to jest sedno
na zbawienie nie zasłużymy
nie możemy tez się zbawić sami
co mamy robić
tylko i wyłącznie uwierzyć w Jezusa Mesjasza, przyjąć Odkupienie i Usprawiedliwienie i zaufać
oddać swoje życie Jezusowi jak sługa Panu
Każdy normalny pan zadba o swojego sługę, a co dopiero On, który wstawia się za nami u Ojca, który nazywa nas braćmi przybranymi, współdziedzicami Królestwa i takie tam Biblijne opowieści - polecam
które dają pewność, spokój i pokój - taki biblijny szalom w duchu i duszy
Śmierć mnie nie obchodzi za bardzo, jeśli strach i przykro, to tylko o najbliższych - jak sobie poradzą beze mnie, czy ja ze świata duchowego będę mógł im pomagać i wstawiać się za żywymi- tego nie jestem pewien, ale będę z Panem , moim bratem i przyjacielem, który wprawdzie jest z innej półki, ale jest i człowiekiem, więc ja ufam - polecam wszystkim

[kazik95]

Tak tak, Ja wciąż czekam na odpowiedź na pytanie jak świadomość ma przetrwać śmierć mózgu skoro to on ma ją tworzyć?

Może warto byłoby przyjrzeć temu co oznacza "umrzeć duchowo" i może "zmartwychwstać" już za życia ziemskiego.

Musicie narodzić się na nowo ....
Ewangelia wg Jana 3

[Ewaaaa]

Potrząsnąć mówisz ? Moim kolegom z pracy tak potrząsali, powiesił się parę miesięcy temu... Czasami w głowie jest tak ciężko, że myślę, że podzielę jego los. Więc nie znając mnie, tego jak to uprzykrza życie, i ilu specjalistów już przerobiłam, proszę nie mów, że trzeba mną potrząsnąć... Jeżeli nie wiesz jak to jest walczyć z myślami samobójczymi każdy dzień, nie mów, że jest mi dobrze i jestem głaskana... Nikt mnie nie głaszcze, nikt mnie nie wspiera. Wszyscy mierzą się ze swoim życiem i problemami, więc proszę nie mów, że ja czegoś oczekuję. Jestem tutaj, żeby przetrwać, żeby poszukiwać i tak na prawdę to forum to teraz jedyna deska ratunku, gdzie kolejny dzień myślę "co mi napiszą" i w czym pomogą.
Dzięki temu miejscu kładę się z nadzieją spać i wstaję z nadzieją.
Mogłabym książkę napisać o wszystkich psychologach, psychiatrach, księżach, o pomocy jakiej szukałam. Ale nikt nie da mi jednoznacznej odpowiedzi.

[Andej]

nie mów, że ja czegoś oczekuję. Jestem tutaj, żeby przetrwać, żeby poszukiwać

Z tego wynika, że jednak oczekujesz. I to czegoś konkretnego. Klucza.
Zgadzam się z tym, że psychologia i psychiatria to w dużej mierze hochsztaplerstwo.
Nie wiem kto, ani w jakim kontekście napisał o wstrząsaniu. Mam nadzieję, że sens tego tkwił w sugestii, że konieczny jest przełom. Obsesyjnie męczy Cię myśl. Nie potrafisz się oderwać. I jeszcze kilku rzeczy nie potrafisz. Nota bene, ja też tego nie potrafię. Ale się staram. Uczę. Próbuję.
Jest obraz Miłosierdzia. Proszę, próbuj się duchowo przytulić do Jezusa z tego obrazu. I wyryj w swoim sercu i rozumie słowa, które są napisane na obrazie. Próbuj codziennie. Patrz w obrazek wiszący na ścianie, trzymany w ręce, wyświetlony w telefonie. I powtarzaj. Jezu, ufam Tobie. Jak mantrę. Aż stanie się częścią Twojego życia. A potem zaraz zacznij powtarzać za Dolindo. Powtarzać z wiarą. Powtarzać wyrzucając z głowy wszystkie troski. Q wszystkie zmartwienia. I mów całą sobą: Jezu, Ty się tym zajmij. Nie mów czym, ma się zająć. On wie. To jest cholernie trudne. Ale skuteczne.

[Adam01]

Potrząsnąć mówisz ? Moim kolegom z pracy tak potrząsali, powiesił się parę miesięcy temu...

Może nie popadajmy zaraz w taką skrajność.
Znasz siebie najlepiej.
A co sama byś mi poradziła, gdybym był na Twoim miejscu i bardzo by mi zależało na Twojej poradzie?

[Ewaaaa]

Potrząsnąć mówisz ? Moim kolegom z pracy tak potrząsali, powiesił się parę miesięcy temu...

Może nie popadajmy zaraz w taką skrajność.
Znasz siebie najlepiej.
A co sama byś mi poradziła, gdybym był na Twoim miejscu i bardzo by mi zależało na Twojej poradzie?

Prosiłabym, żebyś walczył tak jak ja walczę. Ciągle szukam pomocy, inaczej uwierz, nie było by mnie tutaj bo bym została pchnięta przez złego... Dalej walczę, dalej się modlę ale głowa jest ciężka od tych myśli

[Adam01]

Ciekawe - możesz podać jakiś link, albo jakieś namiary- może być na pw

To były publikacja na stronach internetowych, każda publikacja lub rozdział na kolejnej stronie.
Kopiowałem je do Worda, żeby czytać w czytniku ale same treści, bez okładki.
Poszukam, jak coś znajdę to dam znać.
Niektóre badania jakiś doktor zebrał i wydał książkę, w Stanach to był podobno bestseller.
Ciekawe było w nich to, że pacjenci, każdy jeden, przed śmiercią kliniczną sami jakby robili sobie wstępny sąd ostateczny.
Mówi się, że w chwili śmierci całe życie przelatuje przed oczami.
Oni twierdzili coś podobnego, że dobrze zdawali sobie sprawę, jakimi byli ludźmi i jakie naprawdę było ich życie,
a to, co czekało ich po śmierci klinicznej było zgodne z tym, z czym się za swoje życie liczyli, że ich spotka.
Ci przerażeni po powrocie mieli bardzo silną potrzebę poprawy swojego życia.

Dodano po 2 minutach 51 sekundach:

Ciągle szukam pomocy, inaczej uwierz, nie było by mnie tutaj bo bym została pchnięta przez złego... Dalej walczę, dalej się modlę ale głowa jest ciężka od tych myśli

Jeśli tak jest to mam nadzieję, że znajdziesz skuteczną pomoc. Ważne jest, że jej szukasz.

[pom]

Tu także świadectwo z pogranicza śmierci. Byłem kiedyś na jej konferencji/świadectwie w realu.

Wybitnie silne świadectwo.

Im większe poznanie tym wyższa popżeczka ...

[Marek_Piotrowski]

@Ewaaaa zacznijmy od początku i konkretnie: jak możemy Ci pomóc? W czym tkwi problem?

[Ewaaaa]

Największą pomocą dla mnie w tej chwili jest rozmowa, rozmowa o wieczności , trudach dnia codziennego. Dlatego się tutaj pojawiłam

[pom]

@Ewaaaa
Co sądzisz o świadectwie @Andej i Glorii Polo?

Co prawda cząstki świadectwa Andeja są w różnych wątkach. Na zbiorcze świadectwo się nie natknąłem za czasów mojej aktywności na forum.