Jakie podejście/styl powinien mieć chrześcijanin? Bardziej łagodny, zrównoważony, czy radykalny?

[Gojandek]

Wiele świętych miało różne podejścia, do tego, jak powinno się zachowywać wobec innych, jak napominać itd. Przykładowo po Ojcu Dolindo(choć nie jest jeszcze Świętym) można zobaczyć spokój, miłość, łagodność, natomiast są święci, którzy przyjmują bardziej zrównoważony, lub nawet radykalny sposób podejścia do różnych spraw(choć to nie oznacza, że nie mają w sobie miłości) i ja u niektórych również zauważyłem w stylach konwersacji, że są całkowicie łagodni, spokojni na wszelką krytykę, zauważyłem też takich bardziej radykalnych(akurat nie na tym forum) i mnie zastanawia, jaki powinien być chrześcijanin? Jaki ,,styl" powinien przyjmować? Niby Pismo Święte pisze: ,,Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim [cnotom] nie ma Prawa" Ga 5,22-23

To jest jeden przykład, natomiast łatwo zauważyć, że często różne postacie w Biblii miały styl radykalny, surowy. Wydaje mi się, że na pewno wiecie, o co mi chodzi, szczególnie jeśli chodzi o jakieś napomnienia, surowe zakazy. Co wy o tym sądzicie?

[Andej]

Wiele świętych miało różne podejścia, do tego, jak powinno się zachowywać wobec innych, jak napominać itd. Przykładowo po Ojcu Dolindo(choć nie jest jeszcze Świętym) można zobaczyć spokój, miłość, łagodność, natomiast są święci, którzy przyjmują bardziej zrównoważony, lub nawet radykalny sposób podejścia do różnych spraw(choć to nie oznacza, że nie mają w sobie miłości) i ja u niektórych również zauważyłem w stylach konwersacji, że są całkowicie łagodni, spokojni na wszelką krytykę, zauważyłem też takich bardziej radykalnych(akurat nie na tym forum) i mnie zastanawia, jaki powinien być chrześcijanin? Jaki ,,styl" powinien przyjmować? Niby Pismo Święte pisze: ,,Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim [cnotom] nie ma Prawa" Ga 5,22-23

To jest jeden przykład, natomiast łatwo zauważyć, że często różne postacie w Biblii miały styl radykalny, surowy. Wydaje mi się, że na pewno wiecie, o co mi chodzi, szczególnie jeśli chodzi o jakieś napomnienia, surowe zakazy. Co wy o tym sądzicie?

Podkreśliłem wytłuściłem.
Dla mnie to budujące, że na tym forum widzisz świętych. To bardzo dobrze świadczy o Tobie. Bo tylko dobry człowiek potrafi w bliźnim dostrzec świętość.
To dobrze, że nie zauważasz to radykalnych świętych. Może być coś więcej napisał na temat świętych z tego Forum?

[Adam01]

Widzę tutaj 3 możliwości.
1. Przyjąć sobie jakąś zasadę, łagodną lub stanowczą i konsekwentnie się jej trzymać. Zasady są bardzo fajne i wygodne, trzymając się ich nie trzeba myśleć, ani dokonywać wyborów moralnych.
2. Iść na żywioł i reagować stosownie do sytuacji zgodnie z własnym kompasem moralnym mając nadzieję, że ciągle poprawnie wskazuje właściwy kierunek.
3. I trzecia możliwość, prawdopodobnie najlepsza. Jednak odpowiedź na pytanie: jaka to możliwość, to już każdy bez trudu odnajdzie w sobie.

[Marek_Piotrowski]

Nie ma uniwersalnej odpowiedzi na to pytanie. Wystarczy poczytać Nowy Testament - nawet Jezus różnie postępował, zależnie od tego, jaką postawę wykazywał rozmówca.

[Arek]

Jeśli będziemy patrzeć przez pryzmat zbawienia naszego i innych to będzie to budujące, nawet wtedy gdy kogoś coś zaboli. Prawda to nie przyjemne słowa i schlebianie sobie wzajemnie, a Miłość to nie uczucie, które gaśnie. Emocje mogą jedynie pogorszyć relacje między nami.

[Andej]

Tytułowe pytanie powinno być zmienione. Bo i tak każdy odpowiedna na jakieś inne, a nie to zadane.
Po pierwsze, to podejście zależy od temperamentu. A po drugie, niezależnie od temperamentu, do różnych spraw należy inaczej podchodzić.

Jaki temperament powinien mieć chrześcijanin? Bardziej łagodny, zrównoważony, czy radykalny?

Do czego chrześcijanin powinien mieć podejście łagodne, zrównoważone, radykalne?

[INSTI]

Styl na wszelki wypadek przyzwoity.

[AdamS.]

jaki powinien być chrześcijanin? Jaki ,,styl" powinien przyjmować?

Kiedyś gwałtowny radykalizm potrafił innych przyciągać, dzisiaj już niemal wyłącznie odpycha (ale uwaga: nie chodzi mi o radykalną postawę moralną czy wewnętrzną duchowość, ale o surowe i gwałtowne postępowanie z innymi). Zauważmy, że im bardziej zapalczywie chcemy kogoś przekonać, tym większy opór u niego wywołujemy - i tym wyższy mur między nami wyrasta. Dlatego uważam, że jedyną skuteczną dziś postawą, która może przyciągać innych, jest łagodna konsekwencja.

Przede wszystkim chrześcijanin powinien dziś wyrzekać się dwóch form ekspresji: hałasu i przemocy. Im głośniej mówimy, tym mniej jesteśmy słuchani. Im bardziej chcemy kogoś zmusić do posłuszeństwa (nawet własne dzieci), tym bardziej takiego człowieka utwierdzamy w postawie przeciwnej. Zapyta ktoś może - to kiedy mamy szansę przyciągnąć kogoś do Chrystusa?

Gdy w ciszy wypełniamy swe obowiązki, wychodząc nawet poza ich zakres, nie buntując się, że zbyt wiele na nas spoczywa - i zachowując przy tym pogodę ducha. Gdy potrafimy wsłuchać się w czyjś głos - nawet jeśli się z nim nie zgadzamy, wyrażając zawsze życzliwy doń stosunek. Gdy potrafimy drugiego człowieka bezwarunkowo akceptować jako człowieka - niezależnie od tego, jakie głosi poglądy, na którą partię głosuje, jakiego jest wyznania i czy w ogóle deklaruje wiarę. A jednocześnie - gdy zachowujemy konsekwencję w naszej duchowej drodze i się jej nie wstydzimy.

[CiekawaXO]

TAKI JAK JEZUS.

[Albertus]

jaki powinien być chrześcijanin? Jaki ,,styl" powinien przyjmować?

Kiedyś gwałtowny radykalizm potrafił innych przyciągać, dzisiaj już niemal wyłącznie odpycha (ale uwaga: nie chodzi mi o radykalną postawę moralną czy wewnętrzną duchowość, ale o surowe i gwałtowne postępowanie z innymi). Zauważmy, że im bardziej zapalczywie chcemy kogoś przekonać, tym większy opór u niego wywołujemy - i tym wyższy mur między nami wyrasta. Dlatego uważam, że jedyną skuteczną dziś postawą, która może przyciągać innych, jest łagodna konsekwencja.

Przede wszystkim chrześcijanin powinien dziś wyrzekać się dwóch form ekspresji: hałasu i przemocy. Im głośniej mówimy, tym mniej jesteśmy słuchani. Im bardziej chcemy kogoś zmusić do posłuszeństwa (nawet własne dzieci), tym bardziej takiego człowieka utwierdzamy w postawie przeciwnej. Zapyta ktoś może - to kiedy mamy szansę przyciągnąć kogoś do Chrystusa?

Gdy w ciszy wypełniamy swe obowiązki, wychodząc nawet poza ich zakres, nie buntując się, że zbyt wiele na nas spoczywa - i zachowując przy tym pogodę ducha. Gdy potrafimy wsłuchać się w czyjś głos - nawet jeśli się z nim nie zgadzamy, wyrażając zawsze życzliwy doń stosunek. Gdy potrafimy drugiego człowieka bezwarunkowo akceptować jako człowieka - niezależnie od tego, jakie głosi poglądy, na którą partię głosuje, jakiego jest wyznania i czy w ogóle deklaruje wiarę. A jednocześnie - gdy zachowujemy konsekwencję w naszej duchowej drodze i się jej nie wstydzimy.

Tak. Ale czasem trzeba powiedzieć - non possumus. A im bliżej powrotu Pana to pewnie będzie trzeba coraz częściej...

[Repart]

TAKI JAK JEZUS.

Nie ma uniwersalnej odpowiedzi na to pytanie. Wystarczy poczytać Nowy Testament - nawet Jezus różnie postępował, zależnie od tego, jaką postawę wykazywał rozmówca.

Według mnie najwięcej powinno być łagodności. Ale wtedy kiedy trzeba, to radykalnie. Czasami trzeba równoważyć. Wszystko zależy od sytuacji i okoliczności.

[AdamS.]

Tak. Ale czasem trzeba powiedzieć - non possumus. A im bliżej powrotu Pana to pewnie będzie trzeba coraz częściej...

Właśnie dlatego oddzieliłem tu radykalizm w zakresie moralnym i duchowym od radykalizmu w zakresie relacji z innymi ludźmi. Wiem, że nie zawsze taka łagodność jest możliwa - bo np. gdy jesteśmy świadkami świadomego zgorszenia, czy tym bardziej deprawacji dzieci, to i nasza postawa winna być radykalna.

[CiekawaXO]

Radykalizm w wolności.
Zakazy nic nie dają bez relacji z Bogiem.

[konserwa]

Ani nakazy ani rozkazy ani wykazy ani przykazy ... a w medycynie nawet wymazy i w glacjologii najtwardsze okazy.