Dlaczego ludzie w Starym Testamencie byli nazywani bogami?

[kazik95]

mnie nie spytałeś ale odpowiem: viewtopic.php?t=15322#p363953

Noa, ale ja to czytałem i nawet odniosłem się do tego. Przeczytałem też zalinkowany artykuł.

Zaintrygowało mnie przeniesienie tej rozmowy na wątek o przebóstwieniu, dlatego chciałem dopytać czy sądzony i Adam uważają tych ludzi ze starego testamentu zabprzebostwionych?

[sądzony]

@sądzony @AdamS. myślicie, że np. Mojżesz albo król Dawid, sędziowie, aniołowie zostali nazwani bogami ponieważ doznali mistycznego zjednoczenia z Bogiem, przebóstwienia zgodnie z tym co pisał Jan od Krzyża?

1. Bardzo słabo znam Stary Testament.
2. Mistyczne zjednoczenie nie kończy się w życiu doczesnym. Jest więc procesem, który dokonuje się w wieczności.
3. Z tego co pamiętam to w dziełach DnGK, NC, PD istnieją odwołania zarówno do Mojżesza jak i do Dawida postępujących na drodze ku zjednoczeniu.
4. Moim zdaniem tak. Nie potrafię tego w żaden sposób udowodnić.

"Spotkanie Mojżesza z Bogiem na górze Synaj uświęciło go i przemieniło. Autor Księgi Wyjścia opisał tę ontologiczną przemianę
Mojżesza, którą szczególnie wyrażało jego przemienione i jaśniejące oblicze, gdy zstępował z góry Synaj z dwiema tablicami
Świadectwa. Choć sam „nie wiedział, że skóra na jego twarzy
promieniała na skutek rozmowy z Panem” (Wj 34,29), to zauważyli to Aaron i Izraelici, gdy zobaczyli go z dala, i przeraziło
ich to tak bardzo, że bali się zbliżyć do niego (por. Wj 34,30).
Mojżesz został przemieniony mocą chwały Bożej, oznaczającej
Jego widzialną boską obecność. To wydarzenie starotestamentalne było zapowiedzią przemienienia Jezusa na górze Tabor.
Do faktu jaśniejącego oblicza nawiązał również św. Paweł (por.
2 Kor 3,13-18). Starotestamentalne podstawy przebóstwienia są
obecne szczególnie w pojęciu „chwała” (hebr. kabod, gr. doxa), ściśle związanym z rzeczywistością Bożej Światłości (por. Wj 24,17;
Kpł 9,23; Ez 1,27; 10,4; 43,2)15."

http://bc.upjp2.edu.pl/Content/5804/191 ... wodnym.pdf

[AdamS.]

@sądzony @AdamS. myślicie, że np. Mojżesz albo król Dawid, sędziowie, aniołowie zostali nazwani bogami ponieważ doznali mistycznego zjednoczenia z Bogiem, przebóstwienia zgodnie z tym co pisał Jan od Krzyża?

W tym przypadku to może być raczej kwestia semantyczna, o której już wspominał @Marek_Piotrowski. Nie sądzę, żeby słowo Bóg było komukolwiek konkretnie przypisane na sposób dosłowny, za wyjątkiem samego Jezusa. Jeśli bywało użyte, w odniesieniu do człowieka, dotyczyło zawsze przemiany ludzkiej natury w sensie ogólnym. Myślę, że zjednoczenie, o którym pisał Jan od Krzyża ma bardziej charakter potencjalny i zawarte jest w najgłębszej tęsknocie człowieka.

[Marek_Piotrowski]

Jeśli bywało użyte, w odniesieniu do człowieka, dotyczyło zawsze przemiany ludzkiej natury w sensie ogólnym.

Tak, na przykład:
"(35)Jeżeli /Pismo/ nazywa bogami tych, do których skierowano słowo Boże - a Pisma nie można odrzucić"/J 10,35/

W ST częstsze jest chyba użycie w sensie przenośnym (np. Wj 12,12; Wj 23,32).
Jeśli czytamy "poszli za cudzymi bogami" to oznacza, że uprawiali bałwochwalstwo, a nie, że istnieją jacyś "cudzy bogowie"!
Zresztą Pismo nie raz mówi o tym wprost:
"Czy jakiś naród zmienił swoich bogów? A ci przecież nie są wcale bogami! Mój zaś naród zamienił swoją Chwałę na to, co nie może pomóc."/Jr 2,11/
"Dlatego niech będzie wiadomo, że rzeczy drewniane, pozłacane i posrebrzane są oszustwem. Wszystkie narody i wszyscy królowie niech wiedzą, że nie są one bogami, ale dziełem rąk ludzkich i żadnego działania Bożego w nich nie ma."/Bar 6,50/
"Stąd wiecie, że nie są bogami, i nie bójcie się ich."/Bar 6,28/
"Jakżeż ich nazwać bogami? Przecież kobiety składają ofiary bogom srebrnym, złotym i drewnianym."/Bar 6,29/
"Stąd jasną jest rzeczą, że nie są bogami; więc się ich nie bójcie!"/Bar 6,14/
"Jakże więc nie pojąć tego, że nie są bogami ci, którzy nie mogą zachować siebie od wojny i klęsk?"/Bar 6,49/
"Stąd poznajecie, że nie są bogami, dlatego się ich nie bójcie."/Bar 6,22/
"W ogień wrzucili ich bogów, bo ci nie byli bogami, lecz tylko dziełem rąk ludzkich - z drzewa i z kamienia - więc ich zniszczyli."/2Krl 19,18/ albo Jr 5,7; Mdr 13,10; Iz 37,19; Iz 42,17; Bar 6,39; Bar 6,46 ; Bar 6,51; Bar 6,56 ; Bar 6,63.64.68.71 i wiele innych

Biblia nazywa też różnych "bogami" ironicznie:
"Niechaj przystąpią i niech Nam objawią to, co się ma zdarzyć.
Jakie były przeszłe rzeczy?
Wyjawcie, abyśmy to wzięli do serca.
Albo oznajmijcie Nam przyszłe rzeczy, abyśmy mogli poznać ich spełnienie.
Objawcie to, co ma nadejść w przyszłości, abyśmy poznali, czy jesteście bogami.
Zróbcie więc coś, czy dobrego, czy złego, żebyśmy to z podziwem wszyscy oglądali.
Otóż wy jesteście niczym i wasze dzieła są niczym; wzbudza odrazę ten, kto was wybiera."/Iz 41,22-24/

Mamy zresztą odpowiednik nazywania kogoś "bogiem" w języku polskim, choć zwykle nie ironiczny (ale też nie sugerujący, że faktycznie jest Bogiem!):



Tu jest bardzo ważna sprawa jeśli idzie o "bogów" pogańskich - to nie było tak, że oni wierzyli w istnienie jakiegoś bożka, i robili mu rzeźby, posągi itd. W rozumieniu starożytnych Bliskiego Wschodu to te posągi były bogami (posąg nie był "wizerunkiem" bóstwa, tylko samym bogiem). Dla nas to zupełnie odjechane, ale oni tak wierzyli - i to jeszcze w czasach Chrystusa. Mamy w NT np. takie do tego nawiązanie:
"Widzicie też i słyszycie, że nie tylko w Efezie, ale prawie w całej Azji ten Paweł przekonał i uwiódł wielką liczbę ludzi gadaniem, że ci, którzy są ręką uczynieni, nie są bogami."/Dz 19,26/

[kazik95]

Jest tez niedawny film Bogowie.
O kardiochirurgach Zbigniewie Relidze i innych, który naruszali tabu dawania komus nowego życia.

[Arek]

Istota Boga jest wyłącznym Jego samego przymiotem. To, że zechciał nim się podzielić to raczej Łaska, by wykorzystać Ją na Jego Chwałę.
Tragedią człowieka jest to, że stawia się na równi, a nawet wyżej od Boga - czyli wie lepiej co jest dla niego dobre. To jest bardzo niebezpieczne i prowadzi do zguby. Człowiek nigdy sam z siebie nie był bogiem ale może się z Bogiem zjednoczyć w tym życiu w sposób niepełny, a najpełniej w przyszłym życiu.
Jeśli ktoś myśli, że jest bogiem to jest nieobiektywny, pyszny. Namacalnym znakiem jest to, że błąd szybko da się zweryfikować, choćby tym, że człowiek żyje na ziemi do śmierci cielesnej. Debata w tym temacie to kwestia subiektywnych mało znaczących odczuć, które są nicością.