Św. Ignacy Loyola i skrupuły.

[Susanna]

Czy wiedzieliście że ten święty miał przez pewien okres w swoim życiu skrupuły?

Przeczytałam świetny artykuł na stronie https://czechowice.jezuici.pl/?p=945

Piszą że Bóg nie jest przyczyną skrupułów ale że je dopuszcza a św. Ignacy Loyola dodaje
w swych Ćwiczeniach Duchowych, że Bóg „w dużym stopniu oczyszcza i obmywa taką duszę,
odsuwa ją bowiem od jakiegokolwiek pozoru grzechu” (ĆD 348).

Św. Ignacy uważa że Pan Bóg może wystawiać człowieka „na próbę o własnych siłach, aby się opierał różnym poruszeniom
i pokusom nieprzyjaciela” (ĆD 320) ale jeśli chodzi o skrupuły to znaczą one coś więcej...
Jezuici piszą że:
"Skrupulant musi zadowolić się ogólnym wyznaniem win czy grzechów i zostawić Bogu sąd nad nimi.
Nie dano człowiekowi i ludzkości innego Zbawiciela niż Jezus (por. Dz 4, 12),
a wszelkie inne idee dotyczące zbawienia są czystą iluzją. Pozostaje nam przyjąć jedynie to zbawienie, które przychodzi od Boga."

Polecam przeczytać cały artykuł. https://czechowice.jezuici.pl/?p=945

[sądzony]

Tak. Ostatnio jednak "otarłem się" o kilka opinii, iż duchowość ignacjańska wcale nie jest taka prorozwojowa duchowo. Nie znam jednak szczegółów. Też jestem zaskoczony.

[Arek]

A ja nie jestem zaskoczony. Jakiś czas temu wspominałem o Świętej Siostrze Faustynie. Ona też doskonaliła się ze skrupułów.

[sądzony]

A co ma Faustyna wspólnego z Ignacem
bo ja nie wiem po prostu

[Arek]

Zostali Świętymi

[Susanna]

Zostali świętymi i jak się okazuje mieli problem ze skrupułami

Dodano po 3 minutach 39 sekundach:
Znalazłam plik pdf tych Ćwiczeń Duchownych św. Ignacego, chyba można udostępnić link jeśli są dostępne w sieci?
http://www.raggionline.com/saggi/scritt ... izi_pl.pdf

co ciekawe - pisze też o myślach;

[33] O MYŚLI
Zła myśl, która przychodzi z zewnątrz, może być okazją do dwóch rodzajów zasług. Na przykład
przychodzi mi myśl, żeby popełnić grzech śmiertelny, ale natychmiast się jej opieram i zostaje
zwyciężona.
[34] Drugi sposób zdobycia zasługi polega na tym, że kiedy mnie nawiedzi taka sama zła myśl,
opieram się jej, a kiedy znów powraca, zawsze się jej opieram, aż [wreszcie] zostanie zwyciężona.
Ten drugi sposób jest bardziej zasługujący niż pierwszy.
[35] Lekko się grzeszy [kiedy] taka sama myśl nadchodzi, by ciężko zgrzeszyć, a człowiek dopuści
ją do siebie i trwa w niej przez jakiś czas albo odczuwa jakąś przyjemność zmysłową albo staje się
w jakiś sposób niedbały w odrzucaniu takiej myśli.
[36] Na dwa sposoby można zgrzeszyć śmiertelnie: Pierwszy sposób polega na tym, że się człowiek
zgadza na złą myśl i zamierza ją zaraz wprowadzić w życie, albo gdy tylko będzie to możliwe.
[37] Drugi sposób popełnienia grzechu śmiertelnego polega na tym, że się grzeszy uczynkiem; jest
to grzech cięższy z trzech powodów: najpierw dlatego, że trwa dłuższy czas, następnie, że większe
jest natężenie [woli], wreszcie przynosi większą szkodę dwom osobom.

Dodano po 3 minutach 53 sekundach:
@Katarzyna1234 przeczytaj, być może takie ćwiczenia ci pomogą??
spróbować nie zaszkodzi...

[kazik95]

Ignacy Loyola podobno miał bardzo podobe przeżycia do Marcina Lutra z celi zakonnej - zmagania z grzesznością.
(w sumie to dość zabawne bo Loyola był zaciekłym antyluteraninem a protestanci posądzają jezuitów o wszelkie możliwe zło tego świata a dwaj liderzy reformacji i kontrreformacji zmagali się z tym samym)

W sumie Jezus po chrzcie gdy był na pustyni też przeżywał zmagania z pokusami.

Myślę, że ludzie wrażliwi, kochający Boga, czasami wpadają w pułapkę, że poczucie grzeszności ich wszechogarnia.
To pokazuje, że każdego może to spotkać. Nawet ludzi świętych.

Jesteśmy jako ludzie kruchym naczyniem glinianym.
Zarówno co do ciała jak i co do psychiki.

Dodano po 1 minucie 42 sekundach:

A co ma Faustyna wspólnego z Ignacem
bo ja nie wiem po prostu

Jesteś tutaj specem od Jana od Krzyża.
Czy on przypadkiem też nie miał podobnych przeżyć co Loyola, Faustyna czy Luter?

Dodano po 6 minutach 25 sekundach:
@Susanna a co do myśli, o których pisał Loyola w swoich Ćwiczeniach,

to problem chyba nie jest w tym jak mysleć.
To Kasia pewnie wie.

Problem w tym, że te myśli przejmują kontroilę.
Same się pojawiają.
Same się wyzwalają przy najróżniejszych sytuacjach.
Same rozwijają się do takich fantazji, że silłą woli bardzo trudno jest powstrzymać.
Myśli oskarżające, samo-poniżające itd

[Arek]

Pokusy same się pojawiają? A może ktoś za nimi stoi?

[Dezerter]

Czy ktoś potrafi zweryfikować i ocenić przydatność ostatniego rozdziału o Tym jak walczyć ze skrupułami?
pytam zanim umieszczę w dedykowanym pomocowym wtąku

[Susanna]

Ignacy Loyola podobno miał bardzo podobe przeżycia do Marcina Lutra z celi zakonnej - zmagania z grzesznością.
(w sumie to dość zabawne bo Loyola był zaciekłym antyluteraninem a protestanci posądzają jezuitów o wszelkie możliwe zło tego świata a dwaj liderzy reformacji i kontrreformacji zmagali się z tym samym)

W sumie Jezus po chrzcie gdy był na pustyni też przeżywał zmagania z pokusami.

Myślę, że ludzie wrażliwi, kochający Boga, czasami wpadają w pułapkę, że poczucie grzeszności ich wszechogarnia.
To pokazuje, że każdego może to spotkać. Nawet ludzi świętych.

Jesteśmy jako ludzie kruchym naczyniem glinianym.
Zarówno co do ciała jak i co do psychiki.

Dodano po 1 minucie 42 sekundach:

A co ma Faustyna wspólnego z Ignacem
bo ja nie wiem po prostu

Jesteś tutaj specem od Jana od Krzyża.
Czy on przypadkiem też nie miał podobnych przeżyć co Loyola, Faustyna czy Luter?

Dodano po 6 minutach 25 sekundach:
@Susanna a co do myśli, o których pisał Loyola w swoich Ćwiczeniach,

to problem chyba nie jest w tym jak mysleć.
To Kasia pewnie wie.

Problem w tym, że te myśli przejmują kontroilę.
Same się pojawiają.
Same się wyzwalają przy najróżniejszych sytuacjach.
Same rozwijają się do takich fantazji, że silłą woli bardzo trudno jest powstrzymać.
Myśli oskarżające, samo-poniżające itd

Chodziło mi o to że tam św. Ignacy pisze jakie myśli są grzechem śmiertelnym a jakie lekkim, uznałam że
Kasia pewnie o tym nie wie i może jej to pomóc tak jak mi pomogło dziś. Teraz już będę pamiętała o tym co pisze Ignacy:)

[sądzony]

Jesteś tutaj specem od Jana od Krzyża.
Czy on przypadkiem też nie miał podobnych przeżyć co Loyola, Faustyna czy Luter?

Św. Jan od Krzyża a Ignacy to zupełnie inne bajki. Św. Jan zmagał się ze "śmiercią wewnętrzną", a jego duchowość opiera się na kontemplacji czyli modlitwie niedyskursywnej (tu styczność z prawosławiem). Noc Ciemna to raczej depresja niż nerwica. Ćwiczenia Ignacego, o ile dobrze kojarzę opierają się na "medytacji wyobrażeniowej". To całkiem inne kierunki.

Nie znam życiorysu Faustyny, a tego co pisała zaledwie liznąłem. Wydaje mi się, że jest to tzw. mistyka przeżyciowa, która nie stanowi odrębnej duchowości. W przeciwieństwie do Jana gdzie mamy do czynienia z mistyką studyjną. Z tego co czytałem jej opisy wydają się "styczne" z Janowymi.

O Lutrze nie wiem nic.