Św. Agata.

[Susanna]

Agata urodziła się na Sycylii. Urodziła się jako poganka ale później po zetknięciu się
z chrześcijanami - przyjęła chrzest święty i postanowiła żyć w dziewictwie.
Była piękną kobietą i interesowało się nią wielu młodych mężczyzn, zwłaszcza
Quinctianus (Kwincjan)-namiestnik rzymski zarządzający Sycylią. Gdy zaproponował jej
małżeństwo Agata odmówiła z powodu złożonego wcześniej ślubu.

Wtedy Quinctianus postanowił się zemścić próbując ją zniesławić.
W tym celu oddał ją pod opiekę pewnej stręczycielce imieniem Afrodyssa. Jednak po miesiącu okazało się,
że nic z tego nie wyszło, wtedy skazał ją na tortury.
Okazją były właśnie od nowa rozpoczęte przez cesarza Decjusza prześladowania chrześcijan.
Quinctianus ochoczo włączył się w to dzieło, a jedną z pierwszych aresztowanych była Agata.
Jej ciało szarpano obcęgami, przypiekano ogniem a na koniec... obcięto jej piersi.
Tradycja mówi, że rany jej uleczył św. apostoł Piotr, który ukazał się jej w więzieniu, jednak następnego dnia znów
położono Agatę na rozżarzonym węglu i ostrych skorupach.

Miasto nawiedziło silne trzęsienie ziemi w czasie tych tortur, Quinctianus dostrzegł w tym karę Bożą, przeraził się
i nakazał zakończyć tortury chrześcijan.
5.02.251 roku Agata zmarła w więzieniu, powiedziała:
„Panie, któryś raczył mnie strzec od dzieciństwa, któryś z serca mojego wyrwał miłość tego świata i dał przezwyciężyć tak wiele mąk, przyjmij mego ducha”.

Jej ciało pogrzebano wtedy za miastem w bezpiecznym miejscu, a dziś spoczywa w złotym, obsypanym kosztownościami
relikwiarzu w katedrze Duomo S. Agata na Sycylii. Posiadaniem relikwii św. Agaty szczyci się również katedra w Weronie.
Kiedy w rok po śmierci św. Agaty wybuchł wulkan Etna, mieszkańcy Katanii wyszli naprzeciw spływającej lawy
z welonem męczennicy, co miało powstrzymać strumień lawy. Od tego czasu welon
św. Agaty przechowywany jest w Katanii jako drogocenna relikwia.
Od tego czasu podobno niejeden raz dzięki niemu Katania doznała ocalenia.

W niektórych okolicach w dzień św. Agaty poświęca się małe chlebki upieczone z pszenicy, żyta i otrąb,
a także sól i wodę, które podawane ludziom i zwierzętom mają zapobiegać chorobom, a wrzucone
do ognia w przypadku pożaru zapobiegają rozprzestrzenianiu się żywiołu. Okruszyny chleba św. Agaty chłopi
rozsypywali w kątach swoich zagród wierząc, że to uchroni je przed pożarem.
Powszechność tych zwyczajów potwierdzają przysłowia: „Chleb i sól św. Agaty od ognia strzeże chaty”,
„Gdzie św. Agata, bezpieczna tam chata”.

Źródło:
https://www.biblia-swieci.pl/agata.html

[Albertus]