EWANGELIE - co te słowa mówią do Ciebie w WYMIARZE OSOBISTYM?

[kazik95]

A jak czytał Biblię Jezus?

[CiekawaXO]

A jak czytał Biblię Jezus?

A czytał?

[sądzony]

A jak czytał Biblię Jezus?

A czytał?

Oczywiście. Przeczytał Słowo Boże swoim życiem. Wypełnił je, nadał Słowu Ciała.

[Marek_Piotrowski]

Ależ mnie leczą takie pompatyczne banały...

[CiekawaXO]

Pytałam czy czytał...
Och ci fizjologowie...

[sądzony]

Ależ mnie leczą takie pompatyczne banały...

A mnie, jak to nazywasz, paplanie.

Dodano po 25 sekundach:

Pytałam czy czytał...
Och ci fizjologowie...

A jak myślisz. Skoro cytował to chyba czytał. Choćby w świątyni.

[CiekawaXO]

Myślę że nie czytał.

[sądzony]

Myślę że nie czytał.

Rozumiem.

[Marek_Piotrowski]

Ależ mnie leczą takie pompatyczne banały...

A mnie, jak to nazywasz, paplanie.

Banały są podzbiorem paplania.
To takie paplanie udające wzniosłość.

[sądzony]

"16 Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. 17 Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane:
18 8 Duch Pański spoczywa na Mnie,
ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie,
abym ubogim niósł dobrą nowinę,
więźniom głosił wolność,
a niewidomym przejrzenie;
abym uciśnionych odsyłał wolnymi,
19 abym obwoływał rok łaski od Pana.
20 Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione." Łk 4

No ale faktycznie nie jest napisane, że czytał, a jedynie po co powstał i co było napisane.

Dodano po 43 sekundach:

Ależ mnie leczą takie pompatyczne banały...

A mnie, jak to nazywasz, paplanie.

Banały są podzbiorem paplania.
To takie paplanie udające wzniosłość.

[CiekawaXO]

Marek, a może sporządź wykres i stwórz całe uniwersum paplania? Z podzbiorami i co tam jeszcze się znajduje?

[Marek_Piotrowski]

Ciekawy pomysł. Ale po co się w ogóle zajmować paplaniem?
Zidentyfikować i pominąć.

[sądzony]

Lectio divina
"Elementy „Lectio”
„Lectio divina” znaczy dosłownie „czytanie duchowe”. Jest to monastyczne określenie kontemplacyjnego czytania Pism. Jego elementy są składnikami duchowej konstrukcji umysłu; jest świętą dyscypliną, która opierając się na intuicji i afektywności, znajduje w tekście biblijnym drogę do osiągnięcia komunii z Chrystusem. Praktykowanie tej modlitwy może być również opisane jako zatrzymanie się nad tekstem biblijnym w obecności Boga, w celu bycia odrodzonym, przez radykalną zmianę w Chrystusie. Ponadto możemy powiedzieć, że „lectio” jest dokonywaniem osobistego wyboru pewnego zdania, czy też słowa Biblii w celu wzrostu w wierze, w nadziei i w miłości. W każdym przypadku, „czytanie duchowe” jest modlitwą tekstami Pisma Świętego. Mnisi pierwotnego Kościoła i Wieków Średnich rozwinęli tę praktykę do poziomu sztuki."

"Meditatio (medytacja)
Gdy tylko Słowo Boże znajdzie się na ustach, zaczyna się je gryźć i przeżuwać – zaczyna się je/nad nim medytować. Medytować znaczy przeżuwać słowo, rozważać w spokoju każdy kęs, by wydobyć smakowite znaczenie tekstu. Każde słowo Pisma winno być traktowane i rozumiane jako napisane dla mnie. Każdy tekst mówił o Chrystusie i osobie modlącej się. Mnich indywidualizował tekst, zgłębiał jego znaczenie i utożsamiał się z nim. Jest to drugi element „lectio divina”. Medytacja używa, w sposób intuicyjny, wszystkich władz. Nie wkłada się dużego wysiłku w modlitwę, po prostu trzeba wsłuchiwać się w powtarzane słowa i pozwolić by podsunęły swe własne obrazy, wyobrażenia i intuicyjne myśli. Cały proces jest generalnie intuicyjny, jest czynnością „prawej półkuli mózgu” (jak to się określa w dzisiejszych czasach), jak rozczytywanie się w liście miłosnym. Każde słowo jest smakowane i uważa się za własną każdą myśl (kochankowie umieją na pamięć swe ulubione fragmenty!). Medytujący rozważa i dostrzega ukrytą w Słowie Bożym myśl, a jej mądrość pozostaje na całe życie. Medytacja jest poszukiwaniem w osiągnięciu umysłu Chrystusa. Modlący się powoli zaczyna dostrzegać co mówią pisma. Medytujący rozpoczyna życiową misję w słuchaniu i przyjmowaniu Słowa Bożego. Medytacja jest przede wszystkim słuchaniem słowa powtarzanego poprzez „lectio” (czytanie)."

https://karmelicibosi.pl/czytelnia/lect ... j-czesc-3/

[AdamS.]

Gdy [Jezus] przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.

A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim. (Mt 4,18-22)

Czy zastanawialiście się czasem nad istotą powołania, które ilustrują te dwa fragmenty Ewangelii? Mógłby ktoś pomyśleć, że przyszli uczniowie działali tu pod wpływem jakiejś hipnozy - ale to zaprzeczałoby istocie wolności. Co sprawia, że u jednych powołanie przedziera się przez dżunglę wewnętrznych oporów i zewnętrznych trudności, a u innych realizuje się jak od jednego pstryknięcia palcami?

[kazik95]

Gdy [Jezus] przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.

A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim. (Mt 4,18-22)

Czy zastanawialiście się czasem nad istotą powołania, które ilustrują te dwa fragmenty Ewangelii? Mógłby ktoś pomyśleć, że przyszli uczniowie działali tu pod wpływem jakiejś hipnozy - ale to zaprzeczałoby istocie wolności. Co sprawia, że u jednych powołanie przedziera się przez dżunglę wewnętrznych oporów i zewnętrznych trudności, a u innych realizuje się jak od jednego pstryknięcia palcami?

MOże trochę offtop
Ostatnio zastanawiałem się nad tą sceną.
Jezus powołuje synów pomagających ojcu.
Natychmiast zostawiają ojca i idą za Jezusem.

Moje pytania:
1. czy to w porządku? Czy zostawienie ojca samego i pójście za religijnym liderem jest OK?
2. czy moje powołanie też tak ma wyglądać? Czy zostawiam obowiązki i innych ludzi, rodzinę?