Tak. Udając się do pracy, zostawiasz. Wykonując jeden obowiązek, pozostawiasz inne. Jeśli chcesz wykonać w sposób uczciwy, solidny z zaangażowaniem.
Myślę, że nie da się tu przykładać jednej miary do apostołów i do naszego życia. Nawet w czasach Jezusa bywało z tym różnie. Jednego Jezus wzywał do porzucenia wszystkiego, a innym dawał dużo swobody czy wręcz zachęcał do pozostania przy dotychczasowych obowiązkach. Przypomnijmy sobie, co powiedział żołnierzom: Pytali go też i żołnierze: «A my, co mamy czynić?» On im odpowiadał: «Nad nikim się nie znęcajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na swoim żołdzie».(Łk 3,14) Co to oznacza? Każdy ma swoją własna drogę i bardzo osobisty rodzaj powołania.
Czasem myślę, wydaje mi się, że oni wewnętrznie byli "martwi" dla świata ziemskiego. Nie było nic co, co by ich z nim wiązało. Kto wie może mieli wiele wewnętrznych problemów, może nie widzieli już żadnej Sensownej drogi, może byli tak "opróżnieni z siebie", może już zwątpili w mesjasza. Gdy zatem podszedł i zapukał wpuścili Go, bo byli gotowi aby pomieścić.AdamS. pisze: ↑2024-01-25, 09:22 Czy zastanawialiście się czasem nad istotą powołania, które ilustrują te dwa fragmenty Ewangelii? Mógłby ktoś pomyśleć, że przyszli uczniowie działali tu pod wpływem jakiejś hipnozy - ale to zaprzeczałoby istocie wolności. Co sprawia, że u jednych powołanie przedziera się przez dżunglę wewnętrznych oporów i zewnętrznych trudności, a u innych realizuje się jak od jednego pstryknięcia palcami?
Może ta wiedza tylko przeszkadza, bo wprawia człowieka w fałszywe poczucie bycia mądrym? A przecież wiedza zawsze jest tylko cząstkowym dotknięciem Prawdy. Zaś ludzka pycha potrafi przysłonić Słońce i wprawić w stan duchowego letargu.
Ogólnie tak uważam. Ale nie jest to do końca tak jednoznaczne, zero - jedynkowe. To kwestia rozwoju, procesu, przejścia. Apostołowie pobiegli za Jezusem, ale upłynęło dużo czasu nim zinterioryzowali (uwewnętrznili, zintegrowali wewnętrznie) co znaczy "iść jego śladami", "iść Nim", bo to On jest Drogą, Prawdą i Życiem.
To moje doświadczenie, ja tak to czytam.AdamS. pisze: ↑2024-01-25, 13:31 Masz rację, że ci, którzy potrafili tak radykalnie odpowiedzieć na powołanie, musieli w sobie kryć ogromną determinację, a więc wcześniej być może mieli dogłębne doświadczenie pustki - połączone z tęsknotą miłości i mądrości (tej, którą odnaleźć można tylko w Bogu, poza ludzką wiedzą).
Ten radykalizm ma rozmaite formy. Powyżej były wersety o nagłej decyzji, kładącej na szali całe swe życie w jednym momencie. Ale radykalizm może być też ukryty w łagodnej konsekwencji podążania za Chrystusem. Tu nie będzie fajerwerków i często będzie to proces rozciągnięty w czasie. Niemniej jesli tylko będziemy w nim konsekwentni, wcale nie musi być gorszy od podejmowania nagłych i heroicznych decyzji.
Przed chwilą przy lekturze Ewangelii dostałem odpowiedź na powyższe pytanie: gdy Jezus obmywał uczniom nogi mówił, że potrzebują tylko obmycia stóp, bo są czyści - za wyjątkiem jednego. To w sposób jednoznaczny wskazuje, że czystość dotyczyła intencji.
Chyba tego nie widzę, ale tak już bywa
Celne spostrzeżenie. To pierwszy krok. Teraz pora na działanie.
Czy to znaczy, że według Ciebie nie należy dzielić się własnymi spostrzeżeniami i odczuciami na temat Ewangelii? I że ten wątek jest niepotrzebny? Bo nie bardzo rozumiem, skąd to podsumowanie i wezwanie do działania. Myślałem, że jedno drugiego nie wyklucza.Andej pisze: ↑2024-01-26, 15:30 A celem człowieka powinno być wcielanie swoim życiem teorią Słowa Bożego w praktykę. Sama teoria nie spowoduje, że zadziała. Mądre słowa innych świadczą o tym, że ci inni praktycznie realizowali Bożą Wolę. Zamiast powtarzać, lepiej naśladować. Bo będzie to czymś owocnym.
No to zastanów się, na czym polega naśladowanie Chrystusa? Na jakim działaniu? Jak sądzisz, że Jezus wyjaśniał Ewangelię? Czy dzielił się spostrzeżeniami na temat przypowieści? Wyjaśniał je?AdamS. pisze: ↑2024-01-26, 19:45Czy to znaczy, że według Ciebie nie należy dzielić się własnymi spostrzeżeniami i odczuciami na temat Ewangelii? I że ten wątek jest niepotrzebny? Bo nie bardzo rozumiem, skąd to podsumowanie i wezwanie do działania. Myślałem, że jedno drugiego nie wyklucza.Andej pisze: ↑2024-01-26, 15:30 A celem człowieka powinno być wcielanie swoim życiem teorią Słowa Bożego w praktykę. Sama teoria nie spowoduje, że zadziała. Mądre słowa innych świadczą o tym, że ci inni praktycznie realizowali Bożą Wolę. Zamiast powtarzać, lepiej naśladować. Bo będzie to czymś owocnym.