Czy członkowie tego Forum wierzą w uzdrowienie od Boga?

[Kamil Beniuk]

Nad tym tematem zastanawiam się od dawna. W dyskusji Piotr Rzoska podsunął mi ciekawy argument z procedury uznania uzdrowienia na Jasnej Górze.
Jeśli twierdzisz, że TAK to czym konkretnie się to przejawiło w twoim życiu duchowym?
Jeśli, twierdzisz, że NIE to jakie argumenty za tym stoją?

Materiał do refleksji:
https://apologetyka.org/kryteria-rozezn ... ryzmatycy/

[marcin]

Pytanie wazniejsze : komu i do czego jest potrzebne uznawanie jakichkolwiek uzdrowien?
Czy dla wiary uzdrowionego, czy dla wiary uznawajacych uzdrowienia, czy dla niewiary niewierzacych.
Dla wiary tych pierwszych nie jest istotne uznawanie uzdrowien, a na niewiare niewierzacych nie maja wplywu. Oni zawsze znajda pretekst do zanegowania wszelkich uzdrowien.
Uwazam ze dla forum i na forum takie pytanie o wiare forumowiczow jest niepotrzebne, chocby ze wzgledu na wieloletnie istnienie tematu prosb o modlitwe w roznych intencjach, a wpisy tam zawarte swiadcza o wierze, innaczej nie bylo by ich.

[CiekawaXO]

A czemu mieliby nie wierzyć?

[Susanna]

Wierzę. mogę napisać krótko że
15 lat miałam depresję wraz z myślami samobójczymi. Rok temu 27.07 byłam już tak zdesperowana, że chciałam to zrobić bo do tego dnia opierałam się tym myślom, mówiłam często słowa: nie zrobię tego, Jezu ja chcę żyć. A tego dnia coś we mnie pękło i już nie miałam sił mówić NIE. Byłam zdecydowana to zrobić. Następnego dnia w piątek obudziłam
się z myślą że pojde do spowiedzi i na Mszę (chodziłam w kazdą pierwszą sobote miesiąca) ale tego dnia wyjątkowo czułam że mam iść. Więc 5.08 już po spowiedzi jakoś lepiej się psychicznie.poczułam a jeszcze lepiej po Mszy sw i przyjętej Komunii ale pomyslalam że to chwilowe polepszenie jednak okazuje się że nie bo do dziś nie mam tych mysli. Nie mam depresji. Nie czuję pustki. Nie rozpaczam już. Nie płaczę (.dwa lata temu zmarł mój tata stąd takie pogorszenie samopoczucia.
Dodam że leki na depresję brałam przez miesiąc kilka lat temu ale za zgodą lekarza musiałam odstawić bo źle na mnie działały.

[Andej]

Czy członkowie tego Forum wierzą w uzdrowienie od Boga?
Nie wiem. Sądzę, że większość tak. Trudno mi odpowiadać za innych. Tym bardziej, że sam za siebie nie potrafię odpowiedzieć.

Bo wierzę, że Bóg może wszystko. Może uzdrowić każdego. Nie wierzę, że mógłbym dla siebie wyprosić uzdrowienie. Ale czasem proszę. Gdy już nie potrafię wytrzymać. I często się kończyło pozytywnie (oczywiście także z ludzką interwencją). Nie wierzę, że mógłbym dla kogoś wyprosić uzdrowienie. Ale bardzo często (właściwie stale, codziennie) proszę. I nie bardzo widzę efekty, które mógłbym jednoznacznie przypisać Boskiemu działaniu. Nie potrafiłbym uznać, że stał się cud. Ale wierzę, że modlitwy działaj. Troszkę inaczej. Tj. mobilizują do zdrowienia. Zarówno mens jak i corpore.

Jeśli twierdzisz, że TAK to czym konkretnie się to przejawiło w twoim życiu duchowym?
Jeśli, twierdzisz, że NIE to jakie argumenty za tym stoją?

Na te pytanie też nie potrafię odpowiedzieć. Nie zauważyłem żadnych spektakularnych zmian. Obserwuję stała i permanentną zmianę. Ewolucję, rozwój. W moim przypadku, żadne argumenty nie stoją, ani za, ani przeciw.

[konserwa]

Ja wierze. Ale nie spotkalem nigdy czleka, coby natknal sie na Pana Naszego Stworce, ktoryby pracowal jako kelner -pstryk i zyczenie spelnione.
Wiedze mam ( pochodzaca ze starozytnosci ) ze Nasz Pan Stowrca z zawodu jest elktrykiem ( i stala sie swiatlosc) oraz garncarzem i rzezbiarzem ( ulepil no kogozby jak nie czleka ).
Atoli - Nasz Pan Stworca Wcielony jest dyrektorem ogolnoludzkiej przychodni uzdrowieniowo - zdrowotnej ... i tutaj sa ludzie, ktorzy przebyli kuracje ( sanatoryjno-kondycyjna ) ze skutkiem jak najbardziej pozytywnym.
Oczywiscie nieraz i najczesciej z pomoca ziemskiego personelu spod znaku strzykawki i piguly.
Co uwzglednic trzeba zawsze, gdyz na te sprawy Nasz Pan jest bardzo czuly.

I to by bylo tyle. Pozdrowienia i oby jak najczesciej w zyciu przychodzily dobre i mile chwile.

[Arek]

Nad tym tematem zastanawiam się od dawna. W dyskusji Piotr Rzoska podsunął mi ciekawy argument z procedury uznania uzdrowienia na Jasnej Górze.
Jeśli twierdzisz, że TAK to czym konkretnie się to przejawiło w twoim życiu duchowym?
Jeśli, twierdzisz, że NIE to jakie argumenty za tym stoją?

Materiał do refleksji:
https://apologetyka.org/kryteria-rozezn ... ryzmatycy/

Kamil, a Ty borykasz się z jakimś problemem, powtarzającym się grzechem w Twoim życiu, od którego nie możesz się uwolnić?

[AdamS.]

15 lat miałam depresję wraz z myślami samobójczymi. Rok temu 27.07 byłam już tak zdesperowana, że chciałam to zrobić bo do tego dnia opierałam się tym myślom, mówiłam często słowa: nie zrobię tego, Jezu ja chcę żyć. A tego dnia coś we mnie pękło i już nie miałam sił mówić NIE. Byłam zdecydowana to zrobić. Następnego dnia w piątek obudziłam się z myślą że pojde do spowiedzi i na Mszę (chodziłam w kazdą pierwszą sobote miesiąca) ale tego dnia wyjątkowo czułam że mam iść. Więc 5.08 już po spowiedzi jakoś lepiej się psychicznie.poczułam a jeszcze lepiej po Mszy sw i przyjętej Komunii ale pomyslalam że to chwilowe polepszenie jednak okazuje się że nie bo do dziś nie mam tych mysli. Nie mam depresji.

Najpierw podziękuję Susannie za piękne świadectwo, za które pragnie się wielbić Boga. W moim przypadku było podobnie - przez lata borykałem się z powtarzającymi się ostrymi zapaleniami zatok (odkąd skończyłem 12 lat niemal co roku lądowałem w szpitalu). Cudowne uzdrowienie miało miejsce w wieku 20 lat, na kilka miesięcy przed maturą. Myślałem już, że do egzaminów nie przystąpię z powodu notorycznego bólu głowy, który uniemożliwiał naukę. Lekarz skierował mnie ponownie do szpitala - miałem mieć wycinana jakąś cystę na zatokach, która ukazała się na kliszy.

Czułem bezsilność i bezradność, bo bardzo mi zależało na maturze i na studiach (wtedy po niezdanej maturze z automatu zgarniali do wojska, a po dwóch latach służby trudno było się dostać na ambitne studia). Pamiętam jak dzisiaj ten wieczór, gdy zwróciłem się z żarliwą modlitwą do Jezusa o uzdrowienie - przy ostrym bólu i strasznie rozpaloną głową. Rano wstałem jakby choroba nigdy się nie wydarzyła. W szpitalu nie odnaleziono żadnej cysty! (mimo, że wcześniej na zdjęciu była). Byłem zupełnie zdrowy i mogłem uzupełnić zaległości w nauce, zdając maturę z całkiem dobrym wynikiem.

Do dziś traktuję to jako cud i dziękuję za niego Bogu - niewątpliwie wpłynęło to na moje dalsze życie nie tylko w zakresie zawodu, jaki dzięki temu mogłem zdobyć, ale przede wszystkim na postawę zawierzenia Jezusowi we wszystkim.

[Susanna]

15 lat miałam depresję wraz z myślami samobójczymi. Rok temu 27.07 byłam już tak zdesperowana, że chciałam to zrobić bo do tego dnia opierałam się tym myślom, mówiłam często słowa: nie zrobię tego, Jezu ja chcę żyć. A tego dnia coś we mnie pękło i już nie miałam sił mówić NIE. Byłam zdecydowana to zrobić. Następnego dnia w piątek obudziłam się z myślą że pojde do spowiedzi i na Mszę (chodziłam w kazdą pierwszą sobote miesiąca) ale tego dnia wyjątkowo czułam że mam iść. Więc 5.08 już po spowiedzi jakoś lepiej się psychicznie.poczułam a jeszcze lepiej po Mszy sw i przyjętej Komunii ale pomyslalam że to chwilowe polepszenie jednak okazuje się że nie bo do dziś nie mam tych mysli. Nie mam depresji.

Najpierw podziękuję Susannie za piękne świadectwo, za które pragnie się wielbić Boga. W moim przypadku było podobnie - przez lata borykałem się z powtarzającymi się ostrymi zapaleniami zatok (odkąd skończyłem 12 lat niemal co roku lądowałem w szpitalu). Cudowne uzdrowienie miało miejsce w wieku 20 lat, na kilka miesięcy przed maturą. Myślałem już, że do egzaminów nie przystąpię z powodu notorycznego bólu głowy, który uniemożliwiał naukę. Lekarz skierował mnie ponownie do szpitala - miałem mieć wycinana jakąś cystę na zatokach, która ukazała się na kliszy.

Czułem bezsilność i bezradność, bo bardzo mi zależało na maturze i na studiach (wtedy po niezdanej maturze z automatu zgarniali do wojska, a po dwóch latach służby trudno było się dostać na ambitne studia). Pamiętam jak dzisiaj ten wieczór, gdy zwróciłem się z żarliwą modlitwą do Jezusa o uzdrowienie - przy ostrym bólu i strasznie rozpaloną głową. Rano wstałem jakby choroba nigdy się nie wydarzyła. W szpitalu nie odnaleziono żadnej cysty! (mimo, że wcześniej na zdjęciu była). Byłem zupełnie zdrowy i mogłem uzupełnić zaległości w nauce, zdając maturę z całkiem dobrym wynikiem.

Do dziś traktuję to jako cud i dziękuję za niego Bogu - niewątpliwie wpłynęło to na moje dalsze życie nie tylko w zakresie zawodu, jaki dzięki temu mogłem zdobyć, ale przede wszystkim na postawę zawierzenia Jezusowi we wszystkim.

Chwała Panu:) również piękne swiadectwo

[kazik95]

https://wiez.pl/2024/02/03/zakazac-egzorcyzmow

[Dezerter]

Kazik, a to jest na temat wątku?

Ja wierzę w uzdrowienie i w uwolnienie po modlitwie- albo sam byłem światkiem tego, albo znam to z relacji najbliższych mi osób, którym wierzę. Sam o to się modlę a ja nie robię rzeczy bez sensu

[kazik95]

Kazik, a to jest na temat wątku?

Ja wierzę w uzdrowienie i w uwolnienie po modlitwie- albo sam byłem światkiem tego, albo znam to z relacji najbliższych mi osób, którym wierzę. Sam o to się modlę a ja nie robię rzeczy bez sensu

Trochę mi się temat egzorcyzmowania z uzdrawianiem jakoś mentalnie wiąże.
Zresztą, w artykule w zasadzie jest o tym mowa.

[konserwa]

Psychiatra moze byc rownie slepy na rzeczywistosc, jak wrozka czarujaca z krysztalowej kuli.

[Marek_Piotrowski]

Odpowiedź w moim przypadku wymagałaby sprecyzowania pytania: czy jest to pytanie o uzdrowienie na modlitwie do Boga, czy też pytanie o wiarę w te setki "uzdrowień" które deklarują oseudocharyzmatycy.

[kazik95]

Psychiatra moze byc rownie slepy na rzeczywistosc, jak wrozka czarujaca z krysztalowej kuli.

równie dobrze ślepy jak ta wróżka może być ksiądz egzzorcysta