Bł. Celina Borzęcka.

[Susanna]

Celina Rozalia Leonarda przyszła na świat 29.10.1833 roku w zamożnej ziemiańskiej rodzinie Chludzińskich
na kresach dawnej Rzeczypospolitej w Antowilu, blisko Orszy (obecnie Białoruś).

Otrzymała staranne wychowanie i wykształcenie, już jako młoda dziewczyna zapragnęła wstąpić do klasztoru wizytek
w Wilnie, ale posłuszna woli rodziców i radzie spowiednika w 1853 r. wyszła za mąż za Józefa Borzęckiego, właściciela majątku
Obrembszczyzna koło Grodna.

Byli zgodnym, szczęśliwym małżeństwem, Celina była dobrą żoną i matką. Urodziła czworo dzieci, z których dwoje - Marynia i Kazimierz -
zmarło jako niemowlęta.
Zajmowała się charytatywną pracą wśród wiejskiej ludności a w 1863 roku wspierała powstańców,
przez co znalazła się w rosyjskim więzieniu w Grodnie wraz z kilkutygodniową Jadwigą.
W 1869 jej mąż Józef Borzęcki stracił władzę w nogach wskutek paraliżu, Celina wraz z córkami - Celiną i Jadwigą -
wyjechała z nim na leczenie do Wiednia, które niestety nie przyniosło żadnych rezultatów i po pięciu latach
zmarł. Celina przez ten czas starannie się nim opiekowała. Na kilka tygodni przez śmiercią Borzęcki
podyktował starszej córce Celinie testament w którym zaświadczył o miłości, bohaterstwie, odwadze i roztropności swej żony.

W 1875 roku po jego śmierci Celina wraz z córkami wyjechała do Rzymu gdzie ponownie zapragnęła życia zakonnego.
Poznała generała zmartwychwstańców, ks. Piotra Semenenkę, który stał się jej spowiednikiem i przewodnikiem duchowym.
Pod jego wpływem postanowiła wraz z córką Jadwigą (obecnie Służebnicą Bożą) założyć żeńską gałąź zgromadzenia, do którego należał.
Po pokonaniu wielu przeciwności i upokorzeń zmartwychwstanki zostały zatwierdzone jako zgromadzenie kontemplacyjno-czynne,
którego zadaniem było nauczanie i chrześcijańskie wychowanie dziewcząt.

6.01.1891 roku Celina i Jadwiga złożyły śluby wieczyste. Dzień ten jest uważany za początek Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania
Pana Naszego Jezusa Chrystusa w Kościele.
Mimo rozlicznych zakonnych obowiązków, Celina była przy starszej córce (również Celinie), gdy rodziły się jej dzieci.
Starała się też być dobrą babcią dla swoich pięciorga wnucząt. Założone przez nią nowe zgromadzenie rozwijało się dynamicznie.
W 1891 roku - jesienią - Celina otworzyła w Kętach, mieście św. Jana Kantego pierwszy dom, na ziemiach polskich,

Początkowo w starej, skromnej chacie założona została szkoła dla dziewcząt i nowicjat.
Przez pierwsze cztery lata siostrom i wychowankom, doskwierała bieda ale po upływie tego czasu, stanął tam klasztor.
Kaplicę zaprojektowała sama matka Celina, w ołtarzu tejże kaplicy znalazła się Matka Boża Ostrobramska,
a w witrażach można zobaczyć patronów Polski, Litwy i Rusi. Budynek klasztoru otacza piękny park, w którym do dziś
rosną drzewa zasadzone jeszcze przez założycielkę. Dowodem jej zaradności i wyczucia smaku są zachowane niepowtarzalne
szaty liturgiczne: alby, uszyte z jej koronkowej sukni ślubnej i dawnego stroju balowego. W Kętach zmartwychwstanki
wybudowały szkołę i ochronkę dla dzieci. Stąd wyruszyły do kolejnych placówek - w Częstochowie i Warszawie.
W 1896 r. rozpoczęły też pracę apostolską w Bułgarii, a w 1900 r. - w Stanach Zjednoczonych.

W 1906 roku zmarła córka Celiny - Jadwiga- współzałożycielka zgromadzenia i najbliższa współpracownica,
która miała poprowadzić dalej rozpoczęte dzieło. To był ogromny cios dla Celiny, lecz nadal pełniła swoje obowiązki
przełożonej generalnej.
26.10.1913 roku odeszła w Krakowie. Pochowana została obok swej córki w Kętach.
W 1937 r. doczesne szczątki Celiny i Jadwigi zostały przeniesione do krypty pod kaplicą klasztoru w Kętach,
a w 2001 r. - do sarkofagu w kościele św. Małgorzaty i Katarzyny w Kętach.

Za jej życia powstało 18 domów w których pracowało 214 sióstr zmartwychwstanek, i 16 związanych z ich duchowością
zgromadzeń świeckich apostołek zmartwychwstania. W roku jej beatyfikacji w 54 domach w Polsce, Anglii, Argentynie, Australii,
Kanadzie, Tanzanii, Stanach Zjednoczonych, we Włoszech i na Białorusi pracowało 512 sióstr oraz 322 apostołki.
Siostry wykonują wiele posług, m.in. pracują jako nauczycielki, wychowawczynie, katechetki, zakrystianki, organistki, animatorki oazowe i pielęgniarki.
Proces beatyfikacyjny Matki Celiny rozpoczęto z inicjatywy papieża Piusa XII w Rzymie w 1944 r. Dekret o heroiczności cnót
podpisał św. Jan Paweł II w 1982 r. W 2002 r. w Krakowie przeprowadzono proces dotyczący domniemanego uzdrowienia
po ciężkim wypadku Andrzeja Mecherzyńskiego-Wiktora, prawnuka Matki Celiny w piątym pokoleniu. 16.12.2006 r.
Benedykt XVI podpisał dekret zatwierdzający uzdrowienie dokonane za jej przyczyną. 27.10.2007 r.
w rzymskiej bazylice św. Jana na Lateranie matka Celina Borzęcka została ogłoszona błogosławioną.

Źródło:
https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/10-26a.php3

Dodano po 2 minutach 32 sekundach:
Modlitwa o łaski za wstawiennictwem bł. Celiny Borzęckiej:


Bądź uwielbiony Panie Jezu, który udzieliłeś błogosławionej Celinie daru szczególnego umiłowania tajemnicy paschalnej i pragnienia wypełnienia Twojej świętej woli.
Ufając w Twoją bezgraniczną miłość do nas, prosimy Cię za jej wstawiennictwem o łaskę [wymienić ją].

Spraw o Panie, aby Kościół mógł się radować zaliczeniem służebnicy Twojej Celiny do grona świętych dla większej chwały Twojej i naszego dobra.

Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem, w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.