Ważność chrztu

[kazik95]

Skąd wiadomo czy mój chrzest jest ważny?
Na jakiej podstawie w ogóle można uznać, że chrzest jest ważny bądź nieważny?
Czy nie ma jakiegoś domniemania ważności?

https://dziendobry.tvn.pl/gorace-tematy ... -st7759042

[abi]

św. augustyn "ważność chrztu nie zależy ani od świętości osobistej szafarza, ani od jego przynależności do kościoła"

[Albertus]

św. augustyn "ważność chrztu nie zależy ani od świętości osobistej szafarza, ani od jego przynależności do kościoła"

Zgadza się ale celowa zmiana formuły chrzcielnej na na przykład "chrzcimy cię w imię taty i mamy" powoduje że chyba trudno uznać taki chrzest za katolicki bo chyba wyraża jakąś inną wiarę niż katolicka.

Piszę o celowej zmianie bo to nie działa mechanicznie i najważniejsza jest intencja.

Były w średniowieczu przypadki gdy na przykład w związku ze słabą znajomością niektórzy chrzcili w imię ojczyzny i córki ( słowa podobne po łacinie do słów ojciec i syn)

I chrzest ten został po rozpatrzeniu uznany za ważny bo zmiana ta była niecelowa i prawidłowa intencja była zachowana.

[Andej]

Piszę o celowej zmianie bo to nie działa mechanicznie i najważniejsza jest intencja.

Niestety, nie.
Biskup Thomas Olmsted z diecezji Phoenix oświadczył, że watykańska Kongregacja Doktryny Wiary potwierdziła, że ​​chrzest udzielany za pomocą formuły "Chrzcimy…" jest nieważny i wierni muszą być ochrzczeni ponownie.
Jezus ustanawiając chrzest nie ustanowił konkretnej formuły. Stwierdził jedynie, że chrzest musi być udzielany w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Mt 28.18-20 Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».

Nie wiem, kto i kiedy ustanowił formułę chrzcielną. Nie wiem, czy nie ulegała ona zmianie.

W każdym razie przywiązywanie wielkiej wagi do prawidłowego wypowiadania formułki pod rygorem nieważności wzbudza mój wielki sprzeciw. Nie wierzę w to, że dobry Bóg sprawdza prawidłowość formułki. Ani to, że ktoś może zostać potępiony z tego powodu. Jestem przekonany, że najważniejsza jest intencja.
Nie znaczy to, że można lekceważyć formę formułki. W poniższym opisie nie znajduję obowiązującej dziś formuły.
Pontyfikał płocki z XII w. oraz wcześniejszy pontyfikał rzymsko-germański z X w. zawierają zbliżony opis sakramentu chrztu dzieci.
Obydwa źródła wspominają również o wykonywaniu gestu zanurzenia noworodka w fons baptismalis (chrzcielnicy). W święto Paschy, biskup wraz z klerem, przy śpiewie psalmów, wchodził do przedsionka kościoła, by przywitać czekających tam na niego wiernych oraz rodziców dziecka. Po krótkich modlitwach i błogosławieństwie diakonów, biskup pytał rodzicieli o imię maleństwa oraz egzorcyzmował je poprzez trzykrotne tchnienie w twarz, mówiąc: Exi inmunde spiritus, et da locum Spiritui Sancto Paraclito (Wyjdźcie duchy nieczyste i dajcie miejsce Duchowi Świętemu Pocieszycielowi). Następnie kreślił na czole dziecka znak krzyża ze słowami: In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti (W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego), nakładał swe dłonie na jego głowę. Po oracji Omnipotens sempiterne Deus, Pater Domini nostri Iesu Christi (Wszechmogący i wieczny Boże, Ojcze naszego Pana Jezusa Chrystusa), kapłan święcił sól i kładł niewielką jej ilość na usta niemowlęcia deklamując: Accipe salem sapientie, propitiatus in vitam aeternam (Przyjmijcie sól z mądrością, przebłaganą do życia wiecznego). Dominus vobiscum. Et cum spiritu tuo (Pan z wami. I z twoim duchem). Po modlitwie znaczył krzyżem czoło dziecka, po czym kler ponownie recytował modlitwy. Później biskup powtarzał gest krzyża, nakładał ręce, wypowiadał wzniosłą formułę i przeprowadzał ostatnie egzorcyzmy zwane obrzędem Effety. W tym celu dotykał śliną z ust swoich nozdrzy dziecka, wypowiadając zwrot: Effeta, quod est adaptere in odorem suavitatis (Efektem jest przystosowanie się do zapachu słodyczy, oraz uszu, mówiąc: tu autem effugare diabole, appropinquabit enim iudicium Dei (Ale uciekajcie przed diabłem, bo sąd Boży się przybliża). Następnie wszyscy zebrani w przedsionku kościoła udawali się w stosownym pochodzie do chrzcielnicy, by tam dopełnić wszystkich rytów sakramentalnych. Przy źródle biskup wykonywał trzykrotnie gest krzyża na czole dziecka, przedzielając każdy z nich oracją, błogosławił wodę oraz mieszał oleje święte przywołując symbol chwały Pańskiej. Rodzice wyrzekali się szatana, recytowali wyznanie wiary. Szafarz chrztu namaszczał w formie krzyża konsekrowanym olejem twarz, piersi i ramiona dziecka mówiąc, Ego te lineo oleo salutis in Christo Iesu, Domino nostro in vitam aeternam (Namaszczam was olejkiem zbawienia w Chrystusie Jezusie, Panu naszym, ku życiu wiecznemu). Chrzestni wyrażali wolę przyjęcia noworodka do grona wyznawców Chrystusa, po czym biskup zanurzał trzykrotnie dziecko w wodzie odrodzenia. Przy wymawianiu imienia Ojca czynił to po raz pierwszy, przy Syna – drugi i przy Ducha Świętego trzeci. Wykonując ryt należało pamiętać, aby czynić to w kształcie krzyża, kierując główkę dziecka najpierw w stronę wschodu, potem południa i północy. Rodzice odebrawszy dziecię z rąk szafarza musieli trzymać je tak, by jego nogi były jeszcze w wodzie, dopóki kapłan nie namaścił głowy niemowlaka. Po odmówieniu modlitwy przekazywano rodzicom świecę, symbol wiary i przyjętych zobowiązań.
Czy wobec tego chrzty udzielane w średniowieczu nie były ważne?

[Albertus]

No cóż. Samowolna zmiana formuły chrzcielnej na "chrzcimy" jest cokolwiek dziwna i nie bardzo rozumiem z czego wynikająca. To jakieś dziwne lekceważenie zasad obowiązujących w Kościele bo trudno przypuszczać aby prezbiter nie wiedział jak należy chrzcić. To trochę co innego niż kompletnie nieświadomy błąd wynikający z nieznajomości łaciny.

Formuła chrzcielna jest ważna i to rozumiem.

Z drugiej jednak strony stanowisko Kongregacji do Spraw Wiary o którym mowa jest dla mnie trochę niezrozumiałe wobec faktu że Kościół Katolicki uznaje ważność chrztu w Kościele prawosławnym a tam formuła chrzcielna jest przecież nieco inna niż w Kościele Katolickim.

[kazik95]

W Polsce w ogóle wszystkie kościoły Polskiej Rady Ekumenicznej (poza baptystami) uznają nawzajem swój chrzest.
Czyli Kościół Katolicki uznaje chrzty kilku innych Kościołów.

[Morkej]

W Polsce w ogóle wszystkie kościoły Polskiej Rady Ekumenicznej (poza baptystami) uznają nawzajem swój chrzest.
Czyli Kościół Katolicki uznaje chrzty kilku innych Kościołów.

Napiszmy, co tą są za Kościoły: Kościół Ewangelicko-Augsburski, Kościół Ewangelicko-Metodystyczny, Kościół Ewangelicko-Reformowany, Kościół Katolicki, Kościół Polskokatolicki, Kościół Starokatolicki Mariawitów, Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny.

[Marek_Piotrowski]

Czyli Kościół Katolicki uznaje chrzty kilku innych Kościołów.

...od bodajże IV wieku. Wcześniej się nie wypowiadał.
I nie tylko tych wymienionych.
Oczywiście nie każdy chrzest - muszą być spełnione normalne warunki.

[Andej]

Niejednakowe są formuły w różnych Kościołach. A jednak uznawane. Dlaczego w Kościele zachowanie sztywnej formuł ma znaczenie priorytetowe?
Uważam, że intencja ważniejsza.

[Albertus]

Czyli Kościół Katolicki uznaje chrzty kilku innych Kościołów.

...od bodajże IV wieku. Wcześniej się nie wypowiadał.
I nie tylko tych wymienionych.
Oczywiście nie każdy chrzest - muszą być spełnione normalne warunki.

A jakie to warunki? Bo w Kościele prawosławnym formuła jest nieco inna.

Pytam bo nie wiem.

[kazik95]

Czyli Kościół Katolicki uznaje chrzty kilku innych Kościołów.

...od bodajże IV wieku. Wcześniej się nie wypowiadał.
I nie tylko tych wymienionych.
Oczywiście nie każdy chrzest - muszą być spełnione normalne warunki.

To na czym polega ta wyjątkowość tego wydarzenia w Polskim Kościele o której można tak powszechnie czytać?

Dodano po 2 minutach 36 sekundach:
https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TE/ch ... racja.html

Dziękując Trójjedynemu Bogu, Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, za dwa tysiące lat Nowego Przymierza i za ponad tysiąc lat chrześcijaństwa na ziemiach polskich, podpisane niżej Kościoły, w nawiązaniu do wieloletnich prac teologiczno-ekumenicznych w świecie i w Polsce oraz przyjętych wspólnie dokumentów (zwłaszcza Dokumentu z Limy, 1982 r.), z radością uznają i potwierdzają swoją posługę przez chrzest i oświadczają:

1. Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel, sam ustanowił sakrament chrztu i polecił go udzielać (Mt 28,19; Mk 16,16). Chrzest jest wyjściem z niewoli (1Kor 10,1—2), wciela w Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, wprowadza w Nowe Przymierze, jest znakiem nowego życia w Chrystusie, obmyciem z grzechu (1Kor 6,11), oświeceniem przez Chrystusa (Ef 5,14), nowymi narodzinami (J 3,5), przyobleczeniem się w Chrystusa (Ga 3,21), odnowieniem przez Ducha (Tt 3,5), zwróconą do Boga prośbą o dobre sumienie (1P 3,21) i wyzwoleniem, które prowadzi do jedności w Jezusie Chrystusie, gdzie zostają przezwyciężone podziały ze względu na stan społeczny, rasę czy płeć (Ga 3,27—28; 1Kor 12,13).

REKLAMA

2. Chrzest jest z wody i Ducha Świętego; udziela się go w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Chrzest jednoczy ochrzczonego z Chrystusem, chrześcijan między sobą. Wprowadza do Kościoła i stanowi początek życia w Chrystusie, którego celem jest „uwielbianie chwały” (Ef 1,14).

3. Ochrzczeni żyjący w jednym miejscu i czasie wspólnie ponoszą odpowiedzialność za świadectwo składane Chrystusowi i Ewangelii: Ochrzczeni żyją dla Chrystusa, dla Jego Kościoła i dla świata, który On miłuje, oczekując w nadziei na objawienie się nowego stworzenia Bożego oraz na czas, gdy Bóg będzie wszystkim we wszystkich (Rz 8,18—24; 1Kor 15,22—28.49—57) (Dokument z Limy, nr 9). Chrzest w Chrystusie jest wezwaniem dla Kościołów, aby przezwyciężyły swoje podziały i w widzialny sposób zamanifestowały swoją wspólnotę.

Niżej podpisane Kościoły uroczyście uznają ważność chrztu świętego udzielonego przez duchownego: Kościół ewangelicko-augsburski, Kościół ewangelicko-metodystyczny, Kościół ewangelicko-reformowany, Kościół polskokatolicki, Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny, Starokatolicki Kościół Mariawitów, Kościół katolicki.

opr. mg/mg

Warszawa, 23 stycznia 2000 r.

Dodano po 6 minutach 36 sekundach:
Przezwyciężyć kościelne podziały
Kwestia wzajemnego uznania sakramentu chrztu jest jednym z najważniejszych wyzwań, które stoją przed ruchem ekumenicznym. Szczególny wymiar zyskała ona w Polsce. Dyskusję nad wzajemnym uznaniem chrztu rozpoczęto nad Wisłą już pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku z inicjatywy ówczesnego przewodniczącego Komisji Episkopatu ds. Ekumenizmu biskupa Władysława Miziołka.

Hierarchę zainspirowało ogłoszone po Soborze Watykańskim II przez watykański Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan Dyrektorium Ekumeniczne. Zachęcało ono Kościoły do zbadania możliwości wzajemnego uznania tego sakramentu. W 1971 roku Kościół katolicki skierował w tej sprawie list do Kościołów skupionych w istniejącej od 1942 roku Polskiej Rady Ekumenicznej. Mozolny dialog w tej kwestii trwał blisko trzy dekady, ale zakończył się sukcesem.

Czytaj także:Jeżeli zbliżamy się do Chrystusa, zbliżamy się też do siebie. Rozmowa z biskupem od ekumenizmu
Porozumienie pomiędzy 7 Kościołami
W 2000 roku to właśnie Polska stała się światowym pionierem uznania chrztu przez Kościoły chrześcijańskie. Dokument „Sakrament chrztu znakiem jedności. Deklaracja Kościołów w Polsce na progu trzeciego tysiąclecia”, podpisany 23 stycznia 2000 roku podczas Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan w ewangelicko-augsburskim kościele Świętej Trójcy w Warszawie, jest owocem długoletniego wysiłku duchownych i wiernych z Kościoła rzymsko-katolickiego oraz sześciu Kościołów należących do Polskiej Rady Ekumenicznej

https://pl.aleteia.org/2018/01/18/kosci ... w-ktorych/

[Marek_Piotrowski]

Niejednakowe są formuły w różnych Kościołach. A jednak uznawane. Dlaczego w Kościele zachowanie sztywnej formuł ma znaczenie priorytetowe?

Kryteria są jednakowe.

Uważam, że intencja ważniejsza.

Może ważniejsza, ale jedno i drugie jest konieczne.

Dodano po 1 minucie 36 sekundach:

A jakie to warunki? Bo w Kościele prawosławnym formuła jest nieco inna.

Pytam bo nie wiem.

Formuła trynitarna i wola ochrzczenia.
Jeśli dobrze pamiętam (musiałbym sprawdzić) to osoba chrzcząca nie musi być ani ochrzczona, ani nawet wierząca.

To na czym polega ta wyjątkowość tego wydarzenia w Polskim Kościele o której można tak powszechnie czytać?

Wcześniej heretycy nie uznawali chrztu katolickiego, uznawaliśmy jednostronnie. Teraz niektórzy uznają.

[kazik95]

To na czym polega ta wyjątkowość tego wydarzenia w Polskim Kościele o której można tak powszechnie czytać?

Wcześniej heretycy nie uznawali chrztu katolickiego, uznawaliśmy jednostronnie. Teraz niektórzy uznają.

Nie słyszałem, żeby po przejsciu z Kościoła Katolickiego do któregokolwiek z tych wymienionych w dokumencie Kościołów chrzczono ponownie.
Mam wątpliwość co do Prawosławnych. Mariawitów zupełnie nie znam więc też głowy nie dam). Ale dziwiłbym się bardzo gdyby pozostałe Kościoły chrzciny ponownie
(Kościół ewangelicko-augsburski, Kościół ewangelicko-metodystyczny, Kościół ewangelicko-reformowany, Kościół polskokatolicki, Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny, Starokatolicki Kościół Mariawitów, Kościół katolicki.)

[Adam01]

Można byłoby tu i teraz zastanowić się czy przyjęcie sakramentu, jakim jest chociażby chrzest, a wraz z nim Ducha Świętego, nie powinno być przynajmniej dobrowolne i świadome, jeśli nie uduchowione.
Jak wiadomo, kiedyś umieralność dzieci była duża, więc chrzczono jak najwcześniej, z nadzieją, że choć duszę da się jakoś uratować.
Potem uważano, że im wcześniej się ochrzci niemowlę tym szybciej łaska spadnie na nie i odegna zagrożenie śmierci.
Trudno powiedzieć, czy jakieś statystyki były w stanie to potwierdzić.
Każdy jednak wie, że Chrystus i następcy przyjęli chrzest w pełni świadomi tego sakramentu i jego konsekwencji.
Ile więc wg Biblii warty jest chrzest zmuszonego do tego niemowlęcia, które nie jest wcale świadomego tego sakramentu?
Ile więc jest warty nasz chrzest nie powtórzony przynajmniej po bierzmowaniu?

[Marek_Piotrowski]

Poczytaj świadectwa z pierwszych wieków - chrzczono dzieci od samego początku.
Jedyny poważniejszy spór na ten temat zanotowany w starożytności chrześcijańskiej dotyczył tego, czy należy chrzcić w 8 dniu (jak w przypadku obrzezania) czy... wcześniej
WIęc nie wymyslaj.