” i tyle. Tak poradzili mi rodzice i nie chcąc niczego zepsuć ograniczyłem się do tego. Minął weekend i wczoraj napisałem coś dłuższego. Byłem bowiem zaniepokojony tym że nic nie odczytała (a była na fb online). Wczoraj więc napisałem jej „X!!! Zapomnieliśmy wymienić się numerami telefonów następnie podałem jej swój numer i napisałem „Czy podasz mi swój numer? ”PS: I mam nadzieję że się jeszcze spotkamy””Jeśli oczywiście będziesz miała ochotę ”. Niestety nadal nie odczytywała więc choć nie chciałem tego robić to 2x puściłem strzałkę na Messengerze w nadziei że usłyszy i zobaczy te wiadomości (jak już pisałem sytuacja była taka że ona nie widziała tych wiadomości cały czas jeszcze więc chodziło mimo to aby nie myślała że nie pisze nic). Te 2 połączenia chyba też nie widziała, ale na szczescie kiedy nagrałem krótką wiadomość na której się przedstawiłem i rzekłem że nie wymieniliśmy się numerami telefonów to odezwała się „no nie wymieniliśmy się i roześmiana buźka z kroplą potu jako emotikonka). Poczułem dużą ulgę że chociaż już widzi bo gdyby np widziała wiadomości w pt i kolejne i nie odpisywała to wtedy pisanie byłoby mniej celowe bo by było wiadome że nie chce z jakiegoś powodu odpisywać. Ona jednak nie widziała ich bo nie odczytywała a to widać i ja się stresowałem że ona mnie zablokowała albo że nie widzi wiadomości (choć ja doszukując się możliwych powodów nie znalazłem ich). Dopiero od wczoraj znowu się stresuje. Mam tylko nadzieję że nie pogrzebałem tej relacji ale napiszę co dalej. Dalej napisałem że przepraszam ją za to zasypywanie wiadomościami na messengerze ale trochę wystraszyłem się że nie widzę wiadomości i że może jest na mnie o coś zła i że może coś zrobiłem nie tak i mnie zablokowała. Następnie buźka emotikon i podałem jej raz jeszcze swój numer (bo wcześniejsza wiadomość była nie odczytana). Napisałem że fajnie było w kawiarence i co robię w pracy teraz. Zapytałem też jej czy podałaby mi swój. Odczytała ale nie odpisała. Pierwszy niepokój. Po kilku godzinach napisałem że jeśli nie chce podawać to nie musi ale że bardzo się cieszyłem gdy mówiła że spotkamy się raz jeszcze. I na koniec zapytałem czy spotkalibyśmy się np na pizzy albo w restauracji np w weekend. Nie odpisała choć widziała. Ostatni raz nagrałem się dziś (upłynela doba od propozycji tekstowej) z propozycją kolejnej randki i że było fajnie i że cieszyłem się że wyrażała chęć kolejnej randki. Na razie nic. Teraz już postanowiłem nic nie pisać ani nic. Czekam i ciągle tli się we mnie nadzieja. Nie chce jednak wyjść broń Boże na stalkera więc zaprzestałem dalszego pisania. Targają jednak mną pewne wątpliwości:1. Czy słusznie zrobiłem że nie napisałem do niej od razu po powrocie albo dzień po rano krótko jakoś np że było fajnie albo miłego dnia.
2. Czy zapomnienie wzięcia numeru (choć oboje mamy neta więc z komunikacją nie było problemu) zostało błędnie zinterpretowane? (Ale nic nie wskazywało, na pożegnanie życzyłem jej miłego wieczoru i ona się cieszyła i mi też życzyła). Krótko mówiąc wracałem „cały w skowronkach”, więc tym większy ból odczuwam teraz. Ona np przed spotkaniem sama pisała np „Cieszę sie na dzisiejsze spotkanie i buzia z serduszkiem”, pytała jak w pracy idzie mi i napisała też że jest grubaskiem i czy może mi przesłać kilka fotek abym sie nie wystraszył (pół żartem). Wysłała a ja napisałem że jest ładna i wysłałem swoje foto na jej prośbę na które zareagowala serduszkiem. Tym bardziej jest mi smutno, przykro i w ogóle czuję nieco gniewu aczkolwiek ta ostatnia emocja jest przez mnie najsłabiej odczuwana i kontrolować się nią staram. Najbardziej jednak boli tęsknota. Ostatnie kilka dni to powrót myślami do kawy, a teraz do tych wiadomości jakie dostawałem przed spotkaniem. Odczuwam duży smutek, pewien ból. Ale i nadzieję. „Nadzieja umiera ostatnia” to moje ostatnie przemyślenie. Prosiłem Boga aby mi odpisała, jeszcze pomodlę sie o to. Jej męczyć nie będę, i tak już dużo napisałem choć miało na to wpływ strach wynikły z „niewidzenia” wiadomości aż do wczoraj. Ale proszę Was kochani o porad. Miałem cichą nadzieję że Pan Bóg podesłał mi wymodlona mi dziewczynę. Ciągle też trzymam się nadziei że odpisze, wszak tematów nie brakowało nam, mieliśmy sporo wspólnego ze soba i nawet teraz przypomniawszy sobie coś z wtorku poczułem ukłucie smutku
Kochani moi proszę Was o modlitwę aby okazało się że przyczyną nie odpisywania nie byłem ja tylko coś innego. Ona jest tatuatorka ma swoje studio to może np praca jako powód?). Ja bym był taki szczęśliwy, tak czekam na jakikolwiek znak. Nadmienię jeszcze że nie wiązałem z nią zamiarów „przelotnej przygody”, ale spotykania sie z otwarciem na ewentualny związek a oczywiście zawsze można mieć nadzieję że to będzie ta jedyna. Dziękuję Wam Kochani za przeczytanie i … teraz w radiu lecą piosenki a większość jest o miłości. To rodzi we mnie tęsknotę i przypomina mi. Czy moglibyście pomodlić sie o to aby chciała kontynuować ze mną znajomość? Mieliśmy te same pasje i jeszcze przed spotkaniem też np okazało się że mamy podobne usposobienie (typ domatora i inne). Jak odzyskać równowagę i co mogę teraz robić? Nie będę na pewno nic już pisał ani wysyłał. Jednak wiara w ocalenie relacji nadal we mnie żyje …
