Inteligencja duchowa

[sądzony]

Samo slowo inteligencja, jest tu kluczowe, bo wiekszosc ludzi ambicja i pycha przykleja sie do takich gornolotnych slowek jak rzep do psiego ogona.
Inteligencja jest jedna, ale czesto nasza gluchota, czy slepota o ktorej mowil Jezus, nie dopuszcza do niej informacji duchowych, czy tez z jakichs dziedzin zycia, pracy, nauki itp. A przez to nasza inteligencja nie ma zadnych informacji na ktorych mogla by dzialac w tych dziedzinach.
Dopiero przelamamie tej gluchoty czy slepoty otwiera dostep do tych brakujacych informacji i wtedy nasza inteligencja moze zaczac dzialac w szerszym zakresie. W nowej dziedzinie, w ktorej miala blokade nalozona przez nas samych. Typowymi objawami takiej blokady jest np. fanatyzm, czy biblijna zatwardzialosc serc.
Nie ma tu zadnej nowej, czy innej inteligencji, ciagle jest ta sama stara od poczatku i ani odrobine wieksza, czy mniejsza.

Poniekąd. Inteligencja to najprościej mówiąc "zdolność". Tu pojawia się pytanie: "zdolność do czego"?
I tu, z punktu widzenia psychologicznego, pojawiają się rozróżnienia.
Z pewnością w ujęciu psychologicznym istnieje "inteligencja emocjonalna", którą bada się za pomocą odpowiednich testów.

W psychologii, jest to po prostu narzędzie niezbędne do diagnozy, oceny, i które ma być pomocne do terapii i pomocy.
Czy istnieje coś takiego jak "grawitacja" czy tylko nazwa uproszczonej relacji, współoddziaływania, siły między dwoma masami obiektów niezbędna do oceny rzeczywistości i "zrozumienia" (uchwycenia).

Jeżeli pewien obiekt (słońce) przemożnie oddziałuje (przyciąga) na więcej obiektów w otoczeniu niż inny (ziemia) z pewnością ma większą masę i działa większą siłą nazywaną grawitacją.

Jeżeli jedna osoba wykazuje swym zachowaniem większe oddziaływanie ku sprawą ducha niż ciała (jest bardziej duchowa, niż zmysłowa), w ujęciu psychologicznym, można wysunąć hipotezę, iż posiada większą "inteligencję duchową". Oczywiście jest bardzo akademickie. Nie sądzę, przynajmniej na razie, że jakiś psychoterapeuta powie "odznacza się pan wysoką inteligencją duchową", a raczej "jest pan niezwykle uduchowionym człowiekiem".

[konserwa]

W zwiazku z tytulem takie cos poczulem:
- czy mozna bedac cwierc-inteligentem ( jak ja ) posiadac pol inteligencji duchowej?

[marcin]

Jesli ktos nie kozysta ze swojej inteligencji w jakiejs dziedzinie, nie oznacza ze ze jej nie ma.
Sadzony, raczej nalezalo by mowic o kozystaniu z inteligencji lub nie, albo tylko czesciowo w kwestii duchowosci, a nie mowic o inteligencji duchowej.
Wedlug mnie takie rozdzielanie inteligencji to po prostu bledne zalozenie, ktore moze prowadzic do wrecz idiotycznych wnioskow.

Dodano po 7 minutach 55 sekundach:
Jesli np. jakas dziedzina nauki jest dla mnie nudna i malo interesujaca, to nawet nie bede sie nad nia zastanawial i szukal informacji w tej dziedzinie, a wiec tym samym moja inteligencja nawet w bardzo malym stopniu nie bedzie w tej dziedzinie uzywana.
Natomiast w dziedzinach ktore mnie interesuja, bede ja na maksa wykozystywal.
Natomiast gdy z jakiegos powodu zainteresuje mnie ta wczesniej nudna dziedzina, to nagle caly potencjal tej inteligencji skieruje na ta dziedzine.
Nie bedzie to zadna inna ani nowa inteligencja, ciagle bedzie to ta sama. Nowa bedzie jedynie dziedzina-temat.
Rozdzielanie inteligencji na rozne to nic innego jak mylenie i zamiana dzialania z obiektem tego dzialania.

Jak widzac z powyzszego chodzi raczej o zainteresowanie delikwenta duchowoscia, a nie o jakas karkolomna psychologie i nowomode nazywania tego inteligencja duchowa.
Po prostu czasem nie miesci mi sie w glowie to co ludzie wymyslaja i w jaki pokretny sposob.

[sądzony]

Rozdzielanie inteligencji na rozne to nic innego jak mylenie i zamiana dzialania z obiektem tego dzialania.

Chyba nie rozumiem do końca tego zdania. Co oznacza "zamiana działania z obiektem tego działania"?
Nie wiem czy zauważyłeś, ale zajęciem nauki odkąd powstała jest dzielenie, dzielenie i dzielenie. Potem odrywanie i dalej dzielenie. Jak śpiewa Marcin Świetlicki (parafraza) "człowiek zrozumie tylko to co zabije".

Jak widzac z powyzszego chodzi raczej o zainteresowanie delikwenta duchowoscia, a nie o jakas karkolomna psychologie i nowomode nazywania tego inteligencja duchowa.
Po prostu czasem nie miesci mi sie w glowie to co ludzie wymyslaja i w jaki pokretny sposob.

Duchowość jest dość istotną częścią życia. Ważniejszą niż zainteresowanie polityką czy sportem. Ale zgadza się ludzie lubią wymyślać rzeczy zbędne.

[marcin]

Nie inteligencja duchowosci, tylko po prostu duchowosc.
Inteligencja ma tyle do duchowosci co komputer z Kosciolem.

[sądzony]

Zgadzam się pojęcie "inteligencja duchowa" jest dość niefortunne.

[marcin]

To jest po prostu kakofonia pojec.
Nie rozumiem jak mozna takich terminow w ogole uzywac. To po prostu obciach na calej linii.

Dodano po 9 minutach 5 sekundach:
A tak w ogole to pod wzgledem religijnym- Chrzescijanskim, w kwestii nawrocenia, jest niemal jak przypisywanie sobie, swojej inteligencji skutkow dzialania Ducha Sw. bo obawiam ze wlasnie o takie efekty w tym pomysle chodzi.

[Hildegarda]

Nie inteligencja duchowosci, tylko po prostu duchowosc.
Inteligencja ma tyle do duchowosci co komputer z Kosciolem.

Co to znaczy po prostu duchowość i jak chcesz to zdefiniować przekładając na psychologię (bo przypominam, że temat jest z zakresu psychologii, a nie religii)?

Jeżeli jedna osoba wykazuje swym zachowaniem większe oddziaływanie ku sprawą ducha niż ciała (jest bardziej duchowa, niż zmysłowa), w ujęciu psychologicznym, można wysunąć hipotezę, iż posiada większą "inteligencję duchową". Oczywiście jest bardzo akademickie. Nie sądzę, przynajmniej na razie, że jakiś psychoterapeuta powie "odznacza się pan wysoką inteligencją duchową", a raczej "jest pan niezwykle uduchowionym człowiekiem".

Z tego co dalej wyczytuję w tym temacie, to jest to powiązane z tym co pisaliśmy o przechodzeniu z "ja cielesne" w "ja duchowe", są nawiązania do odkryć mistyków i tematu niedualności, o którym rozmawialiśmy w temacie o kontemplacji, tylko oczywiście znowu ubrane w trochę inne słowa i definicje, bardziej od strony świeckiej, ale jest taki podział na ego i duszę, gdzie ego występuje jako ta cielesność, emocje, wrażenia zmysłowe, a duszę wiąże się ze stałą, doświadczającą świadomością.

tu taki cytat:

"Ego i dusza znajdują się na przeciwległych biegunach uwagi. Ego utożsamia się z biegunem przedmiotu uwagi (stanami ciała i umysłu), a duszę z biegunem podmiotu uwagi (samą świadomością).
Ego to twoje „ja” cielesno-umysłowe lub fałszywe „ja”. Ego opiera się na identyfikacji z ciałem i umysłem, znajdującymi się na biegunie obiektowym uwagi. Ego ćwiczy IQ i EQ, ale nie ma dostępu do SQ. ( EQ - to inteligencja emocjonalna, SQ - duchowa)
Dusza jest twoją egzystencjalną jaźnią, czyli twoją prawdziwą jaźnią. Dusza opiera się na identyfikacji z samą świadomością na biegunie podmiotowym uwagi. Dusza ćwiczy IQ i EQ za pomocą SQ.
Istotą inteligencji duchowej jest przejście od fałszywego ja do prawdziwego ja, od ego do duszy, na przeciwnym biegunie uwagi."
https://sqi.co/

W zwiazku z tytulem takie cos poczulem:
- czy mozna bedac cwierc-inteligentem ( jak ja ) posiadac pol inteligencji duchowej?

Z tego co czytam, to inteligencję duchową każdy posiada w całości , ale to na ile wprowadza ją w życie jest zależne od osobistego rozwoju duchowego i poziomu uświadamiania sobie jej, odkrywania.

[sądzony]

Z tego co dalej wyczytuję w tym temacie, to jest to powiązane z tym co pisaliśmy o przechodzeniu z "ja cielesne" w "ja duchowe", są nawiązania do odkryć mistyków i tematu niedualności, o którym rozmawialiśmy w temacie o kontemplacji, tylko oczywiście znowu ubrane w trochę inne słowa i definicje, bardziej od strony świeckiej, ale jest taki podział na ego i duszę, gdzie ego występuje jako ta cielesność, emocje, wrażenia zmysłowe, a duszę wiąże się ze stałą, doświadczającą świadomością.

tu taki cytat:

"Ego i dusza znajdują się na przeciwległych biegunach uwagi. Ego utożsamia się z biegunem przedmiotu uwagi (stanami ciała i umysłu), a duszę z biegunem podmiotu uwagi (samą świadomością).
Ego to twoje „ja” cielesno-umysłowe lub fałszywe „ja”. Ego opiera się na identyfikacji z ciałem i umysłem, znajdującymi się na biegunie obiektowym uwagi. Ego ćwiczy IQ i EQ, ale nie ma dostępu do SQ. ( EQ - to inteligencja emocjonalna, SQ - duchowa)
Dusza jest twoją egzystencjalną jaźnią, czyli twoją prawdziwą jaźnią. Dusza opiera się na identyfikacji z samą świadomością na biegunie podmiotowym uwagi. Dusza ćwiczy IQ i EQ za pomocą SQ.
Istotą inteligencji duchowej jest przejście od fałszywego ja do prawdziwego ja, od ego do duszy, na przeciwnym biegunie uwagi."
https://sqi.co/

Osobiście, jak wiesz, do rozważań używam trójpodziału na ciało, dusza i duch:


Edyta Stein, św. Teresa Benedykta od Krzyża twierdzi: "Dusza pośredniczy pomiędzy duchem i ciałem: w niej zbiegają się duchowość oraz zmysłowość, wzajemnie się splatając. W zależności od tego, czy dusza kieruje się ku cielesności czy duchowi, mówimy o duszy duchowej, bądź duszy zmysłowej." https://www.karmel.pl/wizja-czlowieka-w ... yty-stein/

To co cytujesz opisuje, iż funkcją "inteligencji duchowej" jest "przejście" od ego ku duszy będących w opozycji. To jak ujmuje ten proces Edyta (poniekąd za doktryną sanjuanistyczną) jest integracją zmysłowości z z duchowością, a sama dusza przejawem tego procesu, funkcji. Dusza zdaje się być po prostu życiem, które umiejscowione w zmysłowości jest umieraniem, natomiast integrując się z wewnętrzną duchowością jest zmartwychwstaniem.

Oczywiście pewne podobieństwo jest dostrzegalne. Niemniej jednak nie jest to żadna nowość. Już 100 lat temu pisał o tym C.G. Jung. Wydaje mi się, że całą tę "inteligencję duchową", na płaszczyźnie psychologii można zastąpić pojęciem "zdolnością integracji osobowości". Co o tym sądzisz?

[marcin]

Hildegarda, to nie jest tak przejzysty temat, zwlaszcza w tym temacie, tym bardziej ze wrecz wmuszasz swoje twierdzenie ze jest to temat psychologii, a nie religii.
Taka postwa i twierdzenie, stawia istotny znak zapytania o co tu rzeczywiscie chodzi,, czy o religie, czy o psychologie, ktora nie jest czescia religii.
Samo to swiadczy o intencji i powodu przedstawienia tutaj takiego tematu.
Dla mnie, sa ten wniosek zamyka temat i stawia wielki zna zapytania czy w jakimkolwiek sensie jest to temat na ktory ktokolwiek z Chrzescijan powinien w ogole sie nad nim zastanawiac.
Jest to jeden z tematow ktorych Chrzescijanie powinni unikac.

[Hildegarda]

Hildegarda, to nie jest tak przejzysty temat, zwlaszcza w tym temacie, tym bardziej ze wrecz wmuszasz swoje twierdzenie ze jest to temat psychologii, a nie religii.
Taka postwa i twierdzenie, stawia istotny znak zapytania o co tu rzeczywiscie chodzi,, czy o religie, czy o psychologie, ktora nie jest czescia religii.
Samo to swiadczy o intencji i powodu przedstawienia tutaj takiego tematu.
Dla mnie, sa ten wniosek zamyka temat i stawia wielki zna zapytania czy w jakimkolwiek sensie jest to temat na ktory ktokolwiek z Chrzescijan powinien w ogole sie nad nim zastanawiac.
Jest to jeden z tematow ktorych Chrzescijanie powinni unikac.

Marcin ciężko się dyskutuje, gdy ktoś tylko krytykuje, a nie potrafi się odnieść rzeczowo do zadawanych pytań i otrzymywanych argumentów. Taka dyskusja nie jest możliwa. Rzucasz jakieś hasła typu "duchowość", a gdy proszę o uzasadniednie, to jak widać cisza w eterze i stwierdzenie, że to nie jest tak przejrzysty temat. Dla Ciebie widocznie jest, bo nie jesteś nastawiony tutaj na dyskusję, tylko na krytykę, więc powienieneś mieć jakiś wypracowany pogląd i odnieść się rzeczowo do tematu. Z czym należy łączyć tą duchowość jeśli nie z mózgiem? Gdzie ona się znajduje?
Nie wiem dlaczego chrześcijanie nie mieliby dyskutować o duchowości od strony psychologicznej, tym bardziej że są również chrześcijanie zajmujący się tak ogólnie psychologią, czy psychiatrią. Sugerujesz, że najlepszą drogą dla chrześcijan jest zamknięcie się na jakąkolwiek wiedzę i poglądy rodem ze średniowiecza? Mi to przypomina postawę charakterystyczną dla Świadków Jehowy, bo z tego co pamiętam im nawet nie wolno czytać książek "ze świata", tylko Biblię i Strażnicę, no chyba, że już to się zmieniło.

[marcin]

Nie chodzi o zamykanie sie na wiedze, tylko na jakies dziwne idee, ktore niewiele maja wspolnego z nauka.

[sądzony]

Nie wiem dlaczego chrześcijanie nie mieliby dyskutować o duchowości od strony psychologicznej, tym bardziej że są również chrześcijanie zajmujący się tak ogólnie psychologią, czy psychiatrią.

Zgadzam się. Moja żona jest psychologiem i psychoterapeutą i często (choć już coraz rzadziej, bo ma mnie dość) dyskutujemy odnośnie "styku" czy nawet "przenikania" się duchowości i psychologii. Czy to przy okazji św. Pawła, św. Jana od Krzyża, ks. Grzywocza, de Barbaro, ks. Prusaka, dezintegracji pozytywnej, Junga i wielu innych. Oboje jesteśmy katolikami. Osobiście nie widzę w tym nic gorszącego.

Dodano po 5 minutach 25 sekundach:

Nie chodzi o zamykanie sie na wiedze, tylko na jakies dziwne idee, ktore niewiele maja wspolnego z nauka.

A zatem czym Twoim zdaniem z naukowego punktu widzenia jest duch, dusza? Czy nauka nie ma w ogóle dostępu do tych pojęć?

...

@Hildegarda kto i gdzie wymyślił tę koncepcję?
Nie znam angielskiego ale rozumiem, że chodzi tu o jakiś trening/kurs? Czy się mylę?



https://sqi.co/ego-and-soul/

[Hildegarda]

@sądzony wszystko jest w pierwszym poście w tym temacie, są tam wymienieni autorzy tego terminu.

[Marek_Piotrowski]

Dusza to pewna zasada, a wy chcielibyście z niej zrobić jakiś "organ"