Poczucie pustki i wyczerpanie emocjonalne

[Gregory123]

Witam wszystkich.Od bardzo dawna, w zasadzie odkąd pamietam borykam się z pustką emocjonalną którą nic nie jest w stanie wypełnić.Uczęszczam często na eucharystie, modle się.Ktoś doradzał mi abym spróbował nawiązać relacje z Jezusem i prosić go ze pryszedł w to miejsce ale to nic pomaga.
Czuje się wyczerpany emocjonalnie i pusty w środku.Może to ma coś wspólnego z tym ze mój ojciec odkad pamietam zawsze mnie poniżał przy innych ludziach i wyzywał i to bardzo mnie raniło.Czy ktokolwiek z was zmagał się z czymś takim i czy zdołał sobie poradzić.

[CiekawaXO]

Brak miłości ze strony rodzica rani najbardziej.
Ja ci nie pomogę, ale wydaje mi się, że odbudowanie swojej własnej wartości jest kluczowe.
U psychologa.
Tę pustkę musisz po prostu zapełnić sobą samym, bo jak rodzic nie kocha i poniża, to dziecko znika.

[helperman]

Witam wszystkich.Od bardzo dawna, w zasadzie odkąd pamietam borykam się z pustką emocjonalną którą nic nie jest w stanie wypełnić.Uczęszczam często na eucharystie, modle się.Ktoś doradzał mi abym spróbował nawiązać relacje z Jezusem i prosić go ze pryszedł w to miejsce ale to nic pomaga.
Czuje się wyczerpany emocjonalnie i pusty w środku.Może to ma coś wspólnego z tym ze mój ojciec odkad pamietam zawsze mnie poniżał przy innych ludziach i wyzywał i to bardzo mnie raniło.Czy ktokolwiek z was zmagał się z czymś takim i czy zdołał sobie poradzić.

Cześć Gregory. Twoje szczere wyznanie i świadectwo o sobie jest poruszające.

Chyba prawie wszyscy doradcy rodzinni, podkreślają że rola ojca biologicznego jest bardzo ważna. Odbudowanie poczucia własnej wartości jest możliwe ale często wymaga trochę czasu. I chyba też drugiego człowieka który będzie w stanie towarzyszyć Ci w tej drodze. Może psychoterapeuta, może ktoś inny.

Tak się składa że jest taka poradnia psychologiczna, katolicka, i mam namiary gdybyś chciał. Terapeuci tam są doświadczeni.

[email protected]

Rejestracja telefoniczna: 534172517

[Arek]

Witam wszystkich.Od bardzo dawna, w zasadzie odkąd pamietam borykam się z pustką emocjonalną którą nic nie jest w stanie wypełnić.Uczęszczam często na eucharystie, modle się.Ktoś doradzał mi abym spróbował nawiązać relacje z Jezusem i prosić go ze pryszedł w to miejsce ale to nic pomaga.
Czuje się wyczerpany emocjonalnie i pusty w środku.Może to ma coś wspólnego z tym ze mój ojciec odkad pamietam zawsze mnie poniżał przy innych ludziach i wyzywał i to bardzo mnie raniło.Czy ktokolwiek z was zmagał się z czymś takim i czy zdołał sobie poradzić.

Trudna sytuacja. Jak wygląda dziś Twoja relacja z nim, jak sobie radzisz z emocjami? Czy udało Ci się mu wybaczyć? Czy masz wsparcie w kimś z rodziny?

[sądzony]

Tę pustkę musisz po prostu zapełnić sobą samym, (...)

Myślę, że to niezbyt fortunnie sformułowana rada.
Wewnętrznej pustki nie da się w sposób budujący wypełnić samym sobą.
To jak przyszywanie nowej łaty do starego ubrania.

[Albertus]

Witam wszystkich.Od bardzo dawna, w zasadzie odkąd pamietam borykam się z pustką emocjonalną którą nic nie jest w stanie wypełnić.Uczęszczam często na eucharystie, modle się.Ktoś doradzał mi abym spróbował nawiązać relacje z Jezusem i prosić go ze pryszedł w to miejsce ale to nic pomaga.
Czuje się wyczerpany emocjonalnie i pusty w środku.Może to ma coś wspólnego z tym ze mój ojciec odkad pamietam zawsze mnie poniżał przy innych ludziach i wyzywał i to bardzo mnie raniło.Czy ktokolwiek z was zmagał się z czymś takim i czy zdołał sobie poradzić.

Mnóstwo, ,miliony ludzi miało w mniejszym lub większym stopniu podobne doświadczenia do twoich.

Jeśli twój ojciec cię nie porzucił, pracował na twoje utrzymanie,dbał o twoje wykształcenie i ogólnie zapewniał ci opiekę to znaczy że mu na tobie zależało. Prawdopodobnie niemądrze liczył że w ten sposób cię wychowuje albo sprawi że się zmienisz na korzyść według jego oczekiwań.

Nasi ojcowie to byli słabi ludzie którzy najczęściej mieli jeszcze cięższe dzieciństwo niż my i którzy mieli trudności z wychowywaniem dzieci bo my nie byliśmy najczęściej dobrymi dziećmi.

Są przypadki gdy ojcowie naprawdę krzywdzą swoje dzieci - biją bez opamiętania, gwałcą, znęcają się, głodzą itp

Ale w większości są to trochę zagubieni ludzie którzy nie bardzo wiedzą jak mają ze swoimi dziećmi postępować i często postępują głupio i błędnie.

Trzeba im to po chrześcijańsku wybaczyć bo wcale nie wiemy czy potrafilibyśmy lepiej swoje dzieci wychowywać dopóki sami nie staniemy przed tym zadaniem a wtedy szybko przekonujemy się że albo robimy błędy podobne albo robimy inne i przeginamy w drugą stronę. Na przykład z nadmiernej szorstkości popadamy w nadopiekuńczość itp a efekty mogą być co prawda inne ale nawet jeszcze gorsze.

Warto więc spojrzeć na swojego ojca z wyrozumiałością. Jest to bardzo trudne jeśli jesteśmy od niego zależni dlatego warto się uniezależnić ale jeśli już to zrobimy to naprawdę jest to nasz skarb przed Bogiem.

Syr3:10 Nie przechwalaj się niesławą ojca,
albowiem hańba ojca nie jest dla ciebie chwałą.
11 Chwała dla każdego człowieka płynie ze czci ojca,
a matka w niesławie jest ujmą dla dzieci.
12 Synu, wspomagaj swego ojca w starości,
nie zasmucaj go w jego życiu.
13 A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość,
nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił.
14 Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie,
w miejsce grzechów zamieszka u ciebie1.
15 W dzień utrapienia wspomni się o tobie,
jak szron w piękną pogodę, tak rozpłyną się twoje grzechy.

A poza tym to nie warto się nad sobą rozczulać.

[CiekawaXO]

Nie musisz patrzeć z wyrozumiałością na kogoś, kto krzywdzi. Na pewno nie musisz się do tego zmuszać, myśleć o tej osobie itd.
Na pewno nie póki nie przepracowałeś tego problemu i masz żal, nie musisz sobie nic wmawiać i czuć się odpowiedzialny za tego rodzica.
To jest jakby efekt długoletniej pracy, a nie coś co musisz jeszcze dodatkowo dźwigać.

Mam nadzieję że z nami zostaniesz na dłużej i jeszcze coś popiszesz.

[Gzresznik Upadający]

Hmmm. Z własnego doświadczenia wiem że tkwienie w nienawiści niechęci czy rozżaleniu do ojca nie pomaga na wypełnienie pustki emocjonalnej.

Z drugiej strony przypominanie na ten moment faktu że tata dawał papu kiedy serce dziecka jest pogrążone w emocjonalnym sieroctwie to nie sprzyja polepszeniu tylko budzi jeszcze większy gniew.
Oprócz pustki emocjonalnej , wewnętrznego poczucia osierocenia jeszcze kłębi się poczucie braku przynależności , poczucia bycia " niczyim" , głęboko skrywane samooskarzenie się o to że się jest winnym tej sytuacji ( kłamliwe jak mont Everest) Braku zakorzenienia , nawet bezdomności...
I to potrafi rzutować na wiarę..

Szczerze to proces wybaczania ojcu zaczął się u mnie od uświadomienia sobie że ja o tym dlaczego taki było wiedziałem od początku. Znałem jego poniżenie...
Wtedy oprócz niechęci gniewu nienawiści pojawił u mnie się też ludzki żal że on też miał przekichane.
Tyle że ojcowie najczęściej chowają swe rany. Ale czasem można je z opowieści rodzinnych wywnioskować.

Jak pojawi się współczucie pojawi się powoli też wybaczenie.I wtedy powoli stan nasz się poprawia.

Plus terapię jak trzeba i inne ...

[Pompieri]

Trzymaj sie Grzeszniku ... emocje niech hartuja Ciebie ku dobru ...
Pozdrawiam ( facet, ktory mial rowniez nieraz przekichane )

[Abstract]

Z nakierowaniem na psychologa ok. Z szukaniem przyczyny to już wróżenie z fusów, relacje z ojcem mogą być składową ale niekoniecznie dominującą jako przyczyna.

[Gzresznik Upadający]

Jeżeli składową to bazową.
Reszta jest wtórna.Czlowiek wyalienowany gorzej zdecydowanie gorzej radzi sobie z następstwami innych traum ,zdarzeń itp. Np znacznie gorzej odbierze śmierć osoby z którą był emocjonalnie związany. Nie poprosi , nie poskarży się na wypadek innych traum ( mój przypadek )
Będzie podejrzliwie patrzył na wiarę ( Bóg Ojciec będzie brzmiało jak abstrakcja)
Odrzucenia emocjonalne że strony innych osób będzie traktował jak tragedię i w sobie będzie widział przyczynę. Itd itp.