Dzieje Apostolskie 17 - Macedonia i Grecja

[Dezerter]

Ewangelizacja Grecji - rozdział pełen smaczków i kultowych tekstów

(1) Przeszli przez Amfipolis i Apolonię i przybyli do Tesaloniki, gdzie Żydzie mieli synagogę.
(2) Paweł według swego zwyczaju wszedł do nich i przez trzy szabaty rozprawiał z nimi. (3) Na podstawie Pisma wyjaśniał i nauczał:
Mesjasz musiał cierpieć i zmartwychwstać. Jezus, którego wam głoszę, jest tym Mesjaszem.
(4) Niektórzy z nich, a także pokaźna liczba pobożnych Greków i niemało znamienitych kobiet uwierzyło i przyłączyło się do Pawła i Sylasa.
(5) Wtedy zazdrośni Żydzi, dobrawszy sobie jakieś szumowiny z rynku, wywołali tłumne zbiegowisko, podburzyli miasto, naszli dom Jazona i szukali ich, aby stawić przed ludem. (6) Nie znaleźli ich jednak. Wlekli więc Jazona i niektórych braci przed politarchów, krzycząc: Ludzie, którzy podburzają cały świat, przyszli też tutaj, (7) a Jazon ich przyjął. Oni wszyscy występują przeciwko rozkazom Cezara, głosząc, że jest inny król, Jezus. (8) Podburzyli tłum i politarcha, którzy tego słuchali, (9) ale po wzięciu poręki od Jazona i innych, zwolnili ich.
(10) Natychmiast w nocy bracia wysłali Pawła i Sylasa do Berei. Kiedy tam przybyli, poszli do synagogi Żydów. (11) Ci byli szlachetniejsi od Tesaloniczan, przyjęli naukę z całą gorliwością i codziennie badali Pisma, czy istotnie tak jest. (12) Wielu też z nich uwierzyło, a także [wiele] wpływowych Greczynek i niemało mężczyzn.
(13) Gdy Żydzi z Tesaloniki dowiedzieli się, że również w Berei Paweł głosi słowo Boże, przyszli tam, podburzając tłumy i wzniecając rozruchy. (14) Wtedy bracia natychmiast wysłali Pawła, aby szedł aż ku morzu. Sylas i Tymoteusz pozostali tam. (15) Ci, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili go aż do Aten i powrócili, otrzymawszy polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, aby czym prędzej przyszli do niego.
(16) Czekając na nich w Atenach, Paweł burzył się wewnętrznie na widok miasta pełnego bożków. (17) Rozprawiał też w synagodze z Żydami i z bojącymi się Boga i codziennie na agorze z tymi, których tam spotykał.
(18) Niektórzy z filozofów epikurejskich i stoickich rozmawiali z nim: Cóż chce powiedzieć ten nowinkarz - mówili jedni, a drudzy: - Zdaje się, że jest zwiastunem nowych bogów - bo głosił Jezusa i zmartwychwstanie. (19) Zabrali go i zaprowadzili na Areopag, i zapytali: Czy moglibyśmy się dowiedzieć, jaką to nową naukę głosisz? (20) Bo jakieś nowe rzeczy wkładasz nam do głowy. Chcielibyśmy więc dowiedzieć się, o co właściwie chodzi. (21) A wszyscy Ateńczycy i mieszkający tam przybysze poświęcają czas jedynie albo mówieniu o czymś, albo wysłuchiwaniu czegoś nowego.
(22) Mężowie ateńscy - przemówił Paweł stanąwszy w środku Areopagu - widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. (23) Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu". Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. (24) Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką (25) i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. (26) On z jednego /człowieka/ wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwie czasy i granice ich zamieszkania, (27) aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. (28) Bo w nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: Jesteśmy bowiem z Jego rodu. (29) Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. (30) Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, (31) dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych.
(32) Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli:
Posłuchamy cię o tym innym razem.
(33) Tak Paweł ich opuścił. (34) Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli. Wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris, a z nimi inni.

Dodano po 2 minutach 30 sekundach:

[Dezerter]

Nie mam siły na analizę, więc tylko kilka uwag dziś.

Łukasz dowartościowuje rolę kobiet, zauważyliśmy to już w poprzednim rozdziale, ale i w tym to widać - nie było tak w judaizmie, więc mamy kolejny kamyczek do rozejścia się z judaizmem. Bogate wdowy stają się powoli ważną warstwą chrześcijańskiej wspólnoty, pojawiają się diakonise - nie do pomyślenia w judaizmie , Junia jest nazwana apostołka, a 13 apostołką (a raczej apostołką apostołów) Maria Magdalena, a jak do tego dołożę znaczącą pozycję Marii matki Jezusa i tych kobiet, które stały pod krzyżem, prorokiń wymienianych w NT, to zobaczymy, że pozycja kobiet rzeczywiście nabrała na znaczeniu w pierwszym wieku chrześcijaństwa.

Paweł zostaje nazwany "zbieraczem ziaren" (nowinkarz) w kraju filozofów, w stolicy filozofów w Atenach na Akropolu, czyli placu, gdzie wymieniano poglądy, były dysputy filozoficzne i słuchano nowych przybyszów z ich nowymi ideami.

Ołtarz "nieznanemu Bogu" - prawdopodobnie ołtarz postawiony dla zabezpieczenia się, by jakiegoś ważnego boga nie pominąć i nie narazić się na jego gniew.

[Dezerter]

Złapmy klimat Grecji i Macedonii- zobaczmy te kultowe miejsca, do których Paweł pisał Listy
Paweł z Tarsu - 7. Nie przybyliśmy do was na próżno - film dok.
Jesteśmy już w Europie. Działalność Pawła to początki chrześcijaństwa na tym kontynencie. Przemierzamy Macedonię, poznając starożytne miasto greckie Filippi, współczesną Kavalę, grobowce królów w Vergina, Saloniki. Odkrywamy także miejsca, gdzie Paweł zatrzymał się choćby na chwilę, a są to Berea, Apollonia, Glyfada koło Aten. Każde z tych miejsc to kawałek historii kultury greckiej i zarazem początków cywilizacji europejskiej. W jej kontekst Paweł usiłował wpisać przesłanie Ewangelii, zwracając się najpierw do Żydów, a potem z całą mocą także do Greków.

[Pytający]

W Dz.Ap.17:16 dosłownie czytamy, że gdy był w tym mieście "był ostry duch jego w nim ponieważ oglądał, że pełnym wizerunków było to miasto"
Jako rodowity żyd i znający jedno z dziesięciorga przykazań oburzony był na...Składniej jak podaje R.Popowski i M.Wojciechowski "ponieważ oglądał, że miasto to pełne jest wizerunków".
Czasami jetem ciekawy, co dzisiaj w tym mieście sprawiłoby, że po jego oglądaniu, zostałby drażniony jego duch?

[CiekawaXO]

Jak to 13stą Apostołką Maria Magdalena?

[Dezerter]

Jak to 13stą Apostołką Maria Magdalena?

Jak wpiszesz w google "trzynasta apostołka" to sama zobaczysz, że to nie mój wymysł
Nazwałem ją 13, bo była przed Pawłem i była na pewno uczennicą Jezusa, chodziła razem z apostołami, to jej pierwszej Jezus się objawił, był czas, że to ona była jedynym świadkiem zmartwychwstania i 10 innych powodów ..
Zobacz jak ją nazywają Prawosławni>

W Kościele wschodnim Maria Magdalena jest przedstawiana jako niosąca olejki do grobu i świadek zmartwychwstania. Nosi też tytuł „równej apostołom” jako „Apostołka Apostołów”

za wiki

Dodano po 14 minutach 34 sekundach:
... ale masz rację, że chodziło mi raczej o nazwę "apostołka apostołów" - pisałem z głowy, bez sprawdzenia
ważny jest dla mnie prawdziwy przekaz, że była bardzo ważna, prawie tak jak apostołowie

Dodano po 12 minutach 1 sekundzie:

W Dz.Ap.17:16 dosłownie czytamy, że gdy był w tym mieście "był ostry duch jego w nim ponieważ oglądał, że pełnym wizerunków było to miasto"
Jako rodowity żyd i znający jedno z dziesięciorga przykazań oburzony był na...Składniej jak podaje R.Popowski i M.Wojciechowski "ponieważ oglądał, że miasto to pełne jest wizerunków".
Czasami jetem ciekawy, co dzisiaj w tym mieście sprawiłoby, że po jego oglądaniu, zostałby drażniony jego duch?

Nie "wizerunków" a "bożków" w kontekście bałwochwalstwa sprawdziłem w porównywarce przekładów biblijnych i nikt nie tłumaczy "wizerunków", więc bez takich manipulacji proszę, bo się pogniewamy za wprowadzanie w błąd czytelników
sprawdźcie sami
https://projekty.dolinamodlitwy.pl/prze ... r=16&ver=2
zapraszałem cię do tego wątku, bo Biblię mamy wspólną i Dzieje wspólne, ale ... ty nie szukasz tego co nas łączy, ale tego co dzieli
- smutne i świadczy o tobie

[Dezerter]

Tesaloniki, to dzisiejsze Saloniki, duże miasto w Grecji, więc i diaspora żydowska była i synagoga czyli miejsce zgromadzeń pobożnych żydów, więc Paweł swoim zwyczajem, który już znamy, pierwsze kroki kieruje do swoich rodaków i przez 3 tygodnie głosi im kazanie/wykłada im egzegezę tekstów biblijnych. W Nowym Przymierzu znajdziemy 695 cytatów (podaje za Sternem) ze ST więc widzimy, że nie jest to Pismo z kapelusza i mówiące o czymś innym. Paweł cytował te fragmenty, które zapowiadały Mesjasza i dowodził, że wypełniły się w życiu Jezusa z Nazaretu.
Wielu przekonał, więc znów mamy dowód, że żydzi nadal przyjmują wiarę w Mesjasza, ale w synagogach byli też poganie "bojący się Boga" i niemało znamienitych kobiet, którzy również uwierzyli, że Jezus ich odkupił.
Ci co nie uznali nauczania Pawła wystąpili przeciw niemu, podburzając tłum i napajając na dom gdzie mieszkali, ale ich nie zastali. Nasi ewangelizatorzy musieli się ewakuować i iść dalej do Berei.
Kolejne miasto, kolejna synagoga, nauczanie 3 tygodnie i znów sukces i to większy niż w Tesalonice, ale tamtejsi żydzi nie odpuścili i wysłali delegację do Berei, by dalej jątrzyć i podburzać przeciw Pawłowi i towarzyszom .
I znów Paweł musiał się ewakuować tym razem do Aten a Tymoteusz udał się do Tesaloniki - jak dowiadujemy się z 1 Listu do Tesaloniczan 3 1-6
Po jakimś czasie z Sylasem dołączyli do Pawła, który zwiedzając Ateny pełne świątyń, posągów bogów i ołtarzy bóstw - "duch się w nim burzył", więc gdzie poszedł by odetchnąć?
- zgadliście, do synagogi a jak tam zakończyło się spotkanie, to udawał się na Agorę, czyli rynek miasta, gdzie zawsze było wielu słuchaczy i uprawiał ewangelizację uliczną i to codziennie - ot wzór do naśladowania dla chrześcijan.
Takie gorliwe zachowanie Pawła zwróciło na niego uwagę miejscowych filozofów epikurejskich i stoickich. Epikurejczycy to prawie ateiści i hedoniści a stoicy to panteiści, którzy wierzyli, że po śmierci ich dusze materialne zespolą się z bogiem, dystansowali się od życia i byli bierni.
Zabrali więc Pawła na wzgórze zwane Areopagiem i wypytali o dziwaczne dla nich nauczanie, tego "gaduły" jak go nazwali
cdn - zapraszam kogoś do zreferowania nauczania Pawła na Areopagu

[Pytający]

Odnośnie mojego wypisu, proszę tylko o zapoznanie się z przekładem interlinearnym np.R.Popowskiego. Nic ponad to. I nic więcej. Uważam tylko, że nadal były oburzony widokiem...Może jednak nie.
A w Dz.Ap.mamy dużo materiału do zbadania i zrozumienia. To pewne. I więcej mi szło o jego "oburzenie" niż powód jego "oburzenia". Wydaje mi się, że w naszych czasach coraz mniej ludzi oburza się na "zło". W imię tolerancji, toleruje czyny, które uchodziły za złe, czy w natchnionym słowie, tak zostały nazwane.

A odnośnie Dz.Ap. 17 zwróciłem uwagę na werset 23 i mam wrażenie, że wielu wierzących przypomina tamtych ludzi. "czcicie, nie znając". Wielu nie rozumie swojej wiary, jej podstaw i postaw życiowych z niej wynikających.
Jakże wielu mogłoby i powinno przyjąć do siebie słowa z 1 Kor.15:34Ocknijcie się sprawiedliwie z pijackiego zamroczenia i nie grzeszcie
Z jakiego powodu?...bo niektórzy z was nie mają poznania theos
I brak wiedzy czyni nas pod pewnymi względami "pijanymi". Może sprawić, że potrzebujemy "ocknięcia".
Ze "snu" niewiedzy, może obudzić nas wiedza, i znajomość zagadnienia. Znajomość theos.

[Dezerter]

To koniec "snu" niewiedzy, może obudzić nas wiedza, i znajomość zagadnienia, więc badajmy tak jak Barejczycy , jak sprawy się mają

Przemowa Pawła na Areopagu
Jest to jeden z pierwszych przykładów głoszenia Ewangelii tylko poganom, więc Paweł wykształcony Żyd z Tarsu najpierw zaczyna od przygotowania i oswojenia słuchaczy:
Zwraca się do mężczyzn (22) Mężowie ateńscy - czyżby nie było wśród słuchaczy kobiet
słabe - jak się spotykał u żydów, to kobiety były obecne i są wymieniane zawsze, widocznie patriarchat w Izraelu nie był tak duży jak u Greków?
Kolejne zaskoczenie wbrew temu co mówi Pytający chwali ich religijność i posągi :
widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. (23) Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej
ale jest to przygotowanie do użycia wytrychu intelektualnego, niby mówi im o tym co już znają jako "nieznany Bóg" i przekonuje, że w tym zamyśle jest dużo prawdy, bo właśnie owym nieznanym Bogiem jest Stwórca wszystkiego JHWH. Historycy potwierdzają istnienie takich posągów, ale napis był nieco inny "nieznanym bogom", rozumiemy, że Paweł musiał nieco zmodyfikować, by mówić im o Bogu Jedynym.
Myślę, że bardzo trudni im było przyjąć te słowa:
nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką (25) i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował w kraju i cywilizacji, gdzie to posąg w świątyni był uosobieniem boga, a składane mu dary były podstawowym sposobem kultu.
Dalej Paweł sili się na filozofię jak znajduję w tym tekście
sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko.(...) Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. (28) Bo w nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, - jakiś platonizm tu mi wyziera, cytuje im nawet greckich poetów (mało znanych ), bo cytaty biblijne nie zrobiły by na nich wrażenia.
Ale robi to tylko po to by zacząć głosić kerygmat (29-31), poucza w końcu, że w posągach i rzeźbach nie ma Boga, ostrzega, że w przeszłości Bóg patrzył z pobłażaniem na bałwochwalstwo pogan, lecz teraz wzywa do nawrócenia, bo ustanowił dzień Sądu i Sędziego, człowieka, którego wzbudził z martwych.
Tego dla Greków było za dużo, gdyż zmartwychwstanie było dla nich absurdem i całkowicie obca ideą, zaczęli z niego szydzić, odchodzić mówiąc dowcipnie "posłuchamy cię kiedy indziej"
Na taką reakcje Paweł opuszcza Areopag w smutku kompletnej klęski, ale ... nie było tak źle, za nim podążyło kilka osób, których jednak przekonał i uwierzyli i być może stali się ziarnkiem gorczycy, która wyda stokrotne plony.
Ta mowa Pawła jest najstarszym przykładem próby inkulturacji w chrześcijaństwie