Dziś ze Mną będziesz w raju - czyli PRZEBACZENIE

[sądzony]

Zapomnienie nie ma nic wspólnego z przebaczeniem, a raczej wyparciem.
Pewnie mówicie (lub chcecie powiedzieć) o "(od)puszczeniu" myśli o wyrządzonej krzywdzie.
Bo w zasadzie tyle, poza modlitwą, możemy zrobić. Reszta, czyli głębokie przebaczenie, to łaska, którą możemy (lub nie) zostać obdarowani.

Z przebaczeniem jest troszkę jak ze stratą.
Strata, świadome przepracowanie / symboliczna żałoba (lub oba), oczyszczenie (łaska).

[Marek_Piotrowski]

Też sądzę, że przebaczenie i zapomnienie to dwie różne rzeczy. Podobnie jak nie ma sprzeczności pomiędzy przebaczeniem, a wyciąganiem wniosków (np. ostrożnością wobec kogoś, kto raz już nas okradł).

[Gzresznik Upadający]

zapomnienie tego co sie stalo
zapomnienie czyli nie wyciaganie konsekwencji wobec tej osoby co zrobila kuku
zapomnienie czyli tak faktycznie uzdrowienie wspomnien zwiazanych z samym zdarzeń
zapomnienie czyli robienie dobra krzywdzicielowi ( npo modlenie sie )
zapomnienie czyli faktycznie uzdrowienie fizycznej traumy (potrafi wplywac na fizyczność w przezywniu emocji )


jakie zapomnienie ?

[sądzony]

fizycznej traumy

Trauma chyba tyczy się psychiki. Chyba, że nieco inaczej to rozumiesz.

[Gzresznik Upadający]

fizycznej traumy

Trauma chyba tyczy się psychiki. Chyba, że nieco inaczej to rozumiesz.

Zmiana w odczuwaniu wskutek traumatyczneo zdarzenia to już zmiany fizjologiczne prawda? Wieloletnie niezaopiekowane sieroctwo już wpływa nawet na rozwój tkanki mózgowej nieprawdaż? Ciężko to zapomnieć prawda? Pokaleczona np żyletką twarz? Jak zapomnieć? Wykastrowanie, ubezplodnienie, ucieta konczyna? To fizis. Widoczna pamiątka czyjegoś grzechu. Przebaczenie jak dla mnie to akt rozumowy. Odcięty od emocji. Bólu. Jezus mowil biada jeśli z serca nie przebaczycie. Serce zachowywalo wole człowieka .Tak to rozumiano. Od uczuc były nerki... ILE JA CIERPIALEM Z POWODU ZE NIE POTRAFIE PRZEBACZYC BO ROZUMIALEM ZE JAK SERCE ( UCZUCIA ) BOLI TO NIE POTRAFIE PRZEBACZYĆ I POJDE DO PIEKŁA.

[sądzony]

Jakby nie patrzeć "trauma" ma wymiar psychiki. Oczywiście może być wywołana aktem / aktami fizycznym.

....

Wydaje mi się, że umysł to nie serce.

"czym źrenica jest dla oka, tym umysł dla serca" św. Makary
"Najdłuższa droga, jaką masz do przebycia, wiedzie od głowy do serca." Gary Zukav, Francis Linda
"Serce jest miejscem spotkania tego, co jest ciałem i duszą, co jest świadomością i nieświadomością, co jest naszym światem wewnętrznym." M. Nawara OSB

„Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia.”

Dla mnie to nie tylko kwestia rozumu i woli,
ale otwarcia i łaski.

[Gzresznik Upadający]

Ci panowie nie zyli w starozytnym Izraelu.

[sądzony]

Ci panowie nie zyli w starozytnym Izraelu.

Jako i my.

[Andej]

Odpowiedź na pytanie drugie wskazuje na działanie przebaczenia. Jeśli przebaczasz swemu winowajcy (chrześcijanin powinien to czynić zawsze), ale on tego przebaczenia nie potrzebuje, bo nie czuje swej winy lub nie żałuje, wtedy Twoje wybaczenie wraca do Ciebie jako błogosławieństwo, uwalniając Cię od wszelkiej żądzy odwetu i dając pokój Twemu sercu. Jednak pozostaje palącym wyrzutem sumienia dla winowajcy (odczuje to jeśli nie w tym życiu, to po śmierci).

Wydaje mi się, że troszkę to poplątane.
1. Przebaczenie jest aktem jednostronnym. Niezależnym od reakcji winowajcy.
2. Postawa winowajcy może przyczynić się do uzyskania przebaczenia. Jest to właściwa postawa, katolicka. Wspomniany chwilę temu Szczepan: Przebacz m, bo nie wiedzą co czynią!
3. Przebaczenie nie wraca. Prawdziwe przebaczenie trwa. Trwa w przebaczającym i w winowajcy. Niezależnie od jego postawy. Może dotrzeć, zadziałać po jakimś czasie. Czasem bardzo długim. Lub nawet dopiero wtedy, gdy się będzie urywać.
4. Każdy potrzebuje przebaczenia. Niezależnie od poczucia winy. Czasem, właśnie to przebaczenie pozwala dostrzec winę.

[AdamS.]

3. Przebaczenie nie wraca. Prawdziwe przebaczenie trwa. Trwa w przebaczającym i w winowajcy. Niezależnie od jego postawy. Może dotrzeć, zadziałać po jakimś czasie. Czasem bardzo długim. Lub nawet dopiero wtedy, gdy się będzie urywać.
4. Każdy potrzebuje przebaczenia. Niezależnie od poczucia winy. Czasem, właśnie to przebaczenie pozwala dostrzec winę.

Trochę mnie łapiesz za słówka, Andej. Oczywiście, że przebaczenie jest rzeczywistością duchowo obiektywną - ona trwa we mnie i jest obecne jako dar dla winowajcy. Jednak on może go nie potrzebować i nie dostrzegać - podobnie jak każdy z nas może nie chcieć patrzeć na darowany chleb, udając, że go nie potrzebuje. Chleb istnieje fizycznie, jednak w zamknięciu relacji przestaje istnieć dla obdarowanej osoby, dopóki sama po niego nie sięgnie.

[Andej]

Trochę mnie łapiesz za słówka,

Nie łapię. Staram się wyłuskać sens i działanie przebaczenia. Niejednoznaczne tłumaczenie może powodować niewłaściwe rozumienie.

A chleb jest. Czeka. Sama świadomość jego istnienie, szczególnie, gdy w zasięgu ręki, ma wielkie znaczenie. Pewność, że można sięgnąć.

I tu pojawia się zadanie. Skłonić do sięgnięcia, zanim spleśnieje. Zanim wyschnie na suchar łamiący zęby. Wykorzystać potencjał.

[AdamS.]

ILE JA CIERPIALEM Z POWODU ZE NIE POTRAFIE PRZEBACZYC BO ROZUMIALEM ZE JAK SERCE ( UCZUCIA ) BOLI TO NIE POTRAFIE PRZEBACZYĆ I POJDE DO PIEKŁA.

Jeśli nie potrafisz przebaczyć sercem, to przebacz swoją wolą - myślę, że takie przebaczenie ma jeszcze większą wagę, bo jest podjęte wbrew samemu sobie, wbrew własnym uczuciom i emocjom. Jezus pisał o sercu, ale wtedy serce miało nieco inne znaczenie - to dzisiaj kojarzymy je z uczuciami i emocjami.

[Gzresznik Upadający]

ILE JA CIERPIALEM Z POWODU ZE NIE POTRAFIE PRZEBACZYC BO ROZUMIALEM ZE JAK SERCE ( UCZUCIA ) BOLI TO NIE POTRAFIE PRZEBACZYĆ I POJDE DO PIEKŁA.

Jeśli nie potrafisz przebaczyć sercem, to przebacz swoją wolą - myślę, że takie przebaczenie ma jeszcze większą wagę, bo jest podjęte wbrew samemu sobie, wbrew własnym uczuciom i emocjom. Jezus pisał o sercu, ale wtedy serce miało nieco inne znaczenie - to dzisiaj kojarzymy je z uczuciami i emocjami.

Rznice miedzy sercem a nerkami w Biblii poznałem ....

[Andej]

Rznice miedzy sercem a nerkami w Biblii poznałem ....

A ja nie. Nie kojarzę podrobów z uczuciami, rozumem, wolą.
Pozwolę sobie wkleić tekścik z Alatei:
"Boże sprawiedliwy, Ty, co przenikasz serca i nerki” – czytamy w wezwaniu z „Modlitwy oczernionego” w Księdze Psalmów (Ps 7,10). „Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca” – mówi zaś przytaczany przez św. Jana w Apokalipsie Syn Boży (Ap 2,23). Aby zrozumieć sens tych odniesień, wspomnieć trzeba, że w wierzeniach starożytnych Hebrajczyków każdy z ludzkich czy zwierzęcych organów odgrywał swoją rolę nie tylko zgodną z dzisiejszą wiedzą medyczną, ale też w budowaniu osobowości każdego człowieka – wyznawanych przez niego wartości, jego charakteru i usposobienia.
Nerki uchodziły w tym systemie przekonań za siedzibę ludzkiej świadomości, warunkującą sposób myślenia człowieka. Dzięki nim, w przeświadczeniu antycznych ludów semickich, człowiek posiadał również m.in. zdolność odczuwania smutku czy bólu.
Przekonania te były zakorzenione w tamtych społecznościach do tego stopnia, że judaistyczni kapłani mieli obowiązek usuwać nerki i nadnercza ze składanych w Świątyni Jerozolimskiej ofiar ze zwierząt. Talmud wspomina nawet, że jedna z nerek odpowiedzialna jest za udzielanie rad dobrych, a druga złych. Ciekawe, jak odniosłyby się do tego np. osoby po przeszczepie.
Moje nerki pracują inaczej. Nie przebaczam żadną z nerek. Nie przebaczam sercem. Przebaczam rozumem. Aktem woli. Wydaje mi się, że wolna wola i rozum bardziej są związane z mózgiem. Ale to nie on przebacza, a cały ja. W szczególności z udziałem tego boskiego pierwiastka, jakim jest dusza.

[AdamS.]

Różnice miedzy sercem a nerkami w Biblii poznałem ....

Tak, nerki były wyrazem rozumu, ale serce nie odpowiadało dzisiejszemu rozumieniu tego symbolu. Było czymś znacznie szerszym. O ile dobrze pamiętam, to w sercu można było wskazać ośrodek naszej woli (choć oczywiście samo pojęcie "woli" jest znacznie późniejsze).