Ciało, dusza, duch, tchnienie, Duch Święty

[sądzony]

Jest to pierwiastek nieśmiertelny, który jest zdolny do relacji z Bogiem. Nie jest to jednak "cały człowiek" ani też "wkład do ciała człowieka".

Bardzo ciekawe uwagi na temat duszy czyni ks.prof. Czesław Krakowiak przy okazji nauczania o Namaszczeniu Chorych ("Sakrament namaszczenia chorych w aspekcie teologicznym i pastoralnym Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne 12, 71-95 1979")
"(...) takie podejście do problemu bazowało jednak na dychotomicznej koncepcji człowieka złożonego z duszy i ciała.
Tymczasem Objawienie przedstawia człowieka jako byt cielesny i duchowy zarazem, tworzący jedną psychofizyczną naturę.
Według Biblii człowiek nie jest ani ciałem, ani duszą, lecz jednością cielesno-duchową i jako taki wezwany jest przez Boga do zbawienia (por. KDK 11—12, 33, 41)
Również sakramenty, przez które Bóg działa, przeznaczone są zawsze dla dobra całej osoby jako substancji cielesno-duchowej."

"(...)W tym osobowym spotkaniu człowieka z Chrystusem w sakramencie chodzi bowiem zawsze o dobro całej osoby ludzkiej, a więc nie tylko duszy ale i ciała. Przez swoje ciało człowiek nawiązuje kontakt z Bogiem i innymi ludźmi, gdyż ciało ludzkie jest głównym narzędziem komunikacji międzyosobowej."

Zgadzam się ze wszystkim co powyżej. Nie widzę również żadnej sprzeczności (co nie oznacza, że jej nie ma) z tym co próbuję przedstawić.

Jedna uwaga - Bóg nie styka się, nie przenika z ciałem

Skąd to mniemanie?

To nie zmienia faktu, że Bóg nie styka się z ciałem. Ja widzę to tak:
Duch Święty -> duch -> dusza -> ciało -> relacja (miłość) -> ciało -> dusza -> duch

Bóg Duchem Świętym poprzez człowieka w miłości może "dotknąć" drugiego.
Bóg jednak nie dotyka ciała. Ciało jest narzędziem.

Bóg Duchem w duchu dotyka duszy, która porusza ciało nadając mu formę relacji o kształcie miłości.

"(...) Według Biblii człowiek nie jest ani ciałem, ani duszą, lecz jednością cielesno-duchową i jako taki wezwany jest przez Boga do zbawienia"(por. KDK 11—12, 33, 41)

Tak. Człowiek zintegrowany jest jednością cielesno-duchową. Pytanie czy nie jestem czasem "szarpiącą się duszą" pomiędzy Duchową Bożą Miłością, cielesną zmysłowością.

Co stanowi o jedności cielesno-duchowej człowieka ...

[Dezerter]

Sądzony
to, że Bóg będąc Duchem najbliżej ma i najlepiej może się porozumiewać z naszym duchem, to jeszcze moim zdaniem nie znaczy, że w jakiś sposób nie oddziałuję na duszę, czyli nasze emocje i uczucia, wolę i rozum
Piotr nawracając się po trzykrotnym gruntownym wyparciu się gorzko zapłakał - typowy przymiot duszy/psyche
Jezus w Getsemani pocił się krwawo, a to bardzo cielesne
Jak moc wyszła z Jezusa po dotknięciu przez kobietę z krwotokiem to została fizycznie uzdrowiona, więc mamy wyraźne oddziaływanie Bóg ciało kobiety
Bóg utrzymuje cały wszechświat w istnieniu niektórzy teolodzy spekulują , że na poziomie oddziaływania kwarków i leptonów a więc elementów materii, więc byłbym bardzo ostrożny w ogłaszaniu, że Bóg nie oddziałuje z materią, czy ciałem człowieka.

A na pisanie Marka napisze to samo , byłbym ostrożny, bo za chwile jakiś SJ, czy inny Badacz Pisma bardzo cię pochwali za to co piszesz.

[sądzony]

Bóg utrzymuje cały wszechświat w istnieniu niektórzy teolodzy spekulują , że na poziomie oddziaływania kwarków i leptonów a więc elementów materii, więc byłbym bardzo ostrożny w ogłaszaniu, że Bóg nie oddziałuje z materią, czy ciałem człowieka.

Oczywiście. Bóg jest Wszechmocny.

[piotruniog]

To jak to w końcu z tymi duchami
Czytam komentarz z Pisma Świętego Paulistów do 1 listu do Tesaloniczan 5,23:
,,ducha, duszę i ciało" - trzy wymiary rzeczywistości człowieka według filozofii greckiej. Paweł zasadniczo nie podziela takiej wizji człowieka i nigdzie indziej w jego pismach nie znajdziemy jej śladów. Przemawiając do Tesaloniczan, używa jednak tego znanego im rozróżnienia, aby podkreślić, że Boże dzieło uświęcenia (1Tes 3,13; 4,3) dotyczy całego człowieka we wszystkim wymiarach jego istnienia.

To jak to w końcu jest ? Św. Paweł nie podziela tej wizji, a my wraz ze św. Pawłem ? Ciało i dusza, tak ?

[Marek_Piotrowski]

A na pisanie Marka napisze to samo , byłbym ostrożny, bo za chwile jakiś SJ, czy inny Badacz Pisma bardzo cię pochwali za to co piszesz.

To byłby ewenement

[sądzony]

To jak to w końcu z tymi duchami
Czytam komentarz z Pisma Świętego Paulistów do 1 listu do Tesaloniczan 5,23:
,,ducha, duszę i ciało" - trzy wymiary rzeczywistości człowieka według filozofii greckiej. Paweł zasadniczo nie podziela takiej wizji człowieka i nigdzie indziej w jego pismach nie znajdziemy jej śladów. Przemawiając do Tesaloniczan, używa jednak tego znanego im rozróżnienia, aby podkreślić, że Boże dzieło uświęcenia (1Tes 3,13; 4,3) dotyczy całego człowieka we wszystkim wymiarach jego istnienia.

To jak to w końcu jest ? Św. Paweł nie podziela tej wizji, a my wraz ze św. Pawłem ? Ciało i dusza, tak ?

Wydaje mi się, że nie jest to kwestia dogmatu czy człowiek zbudowany jest ze zjednoczonej duszy i ciała czy też z ducha, duszy i ciała.
Do mnie osobiście przemawia "trójpodział" choć możliwe, że kiedyś zmienię zdanie.
Moim zdaniem to jeżeli dla Ciebie to istotne podejmij decyzję i wybierz "ujęcie", które łatwiej tłumaczy Ci naturę człowieka.

[Marek_Piotrowski]

Nie mylmy modelu z rzeczywistością. Człowiek nie jest zbudowany z duszy i ciała, ani z ducha, duszy i ciała.

[sądzony]

... wybierz "ujęcie", które łatwiej tłumaczy Ci naturę człowieka.

[Dezerter]

To jak to w końcu z tymi duchami
Czytam komentarz z Pisma Świętego Paulistów do 1 listu do Tesaloniczan 5,23:
,,ducha, duszę i ciało" - trzy wymiary rzeczywistości człowieka według filozofii greckiej. Paweł zasadniczo nie podziela takiej wizji człowieka i nigdzie indziej w jego pismach nie znajdziemy jej śladów. Przemawiając do Tesaloniczan, używa jednak tego znanego im rozróżnienia, aby podkreślić, że Boże dzieło uświęcenia (1Tes 3,13; 4,3) dotyczy całego człowieka we wszystkim wymiarach jego istnienia.

To jak to w końcu jest ? Św. Paweł nie podziela tej wizji, a my wraz ze św. Pawłem ? Ciało i dusza, tak ?

Przepraszam bardzo jak kogoś urażę, a szczególnie kogoś piszącego komentarze do Biblii paulistów
ale ja wolę wierzyć nie im a Słowu
zacznijmy od przywołanego Pawła i Pawłowej Tradycji
”Żywe jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.” Hbr 4,12
w Pierwszym Liście do Tesaloniczan 5,2,
„A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa” .
A komu mało Pawła to argument nie do odparcia dla Katolika
(Łk 1,46)
Wtedy Maryja rzekła:
Wielbi dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.
Amen!

Dodano po 5 minutach 15 sekundach:

A na pisanie Marka napisze to samo , byłbym ostrożny, bo za chwile jakiś SJ, czy inny Badacz Pisma bardzo cię pochwali za to co piszesz.

To byłby ewenement

Ale zgodzisz się, że zabrzmiało niebezpiecznie podobnie do wyżej wymienionych - obawiam się, że mogą cię zacząć cytować

[piotruniog]

Czyli ?

[Marek_Piotrowski]

Ale zgodzisz się, że zabrzmiało niebezpiecznie podobnie do wyżej wymienionych - obawiam się, że mogą cię zacząć cytować

Ale co konkretnie Cię zaniepokoiło?

[Adam01]

A coś konkretnego o Duchu Świętym?

[sądzony]

A coś konkretnego o Duchu Świętym?

Po chłopskiemu to ja na dziś Ducha Świętego "pojmuję" jako, w dużym uproszczeniu, Osobową Miłość Bożą w nieustannej relacji pomiędzy Ojcem i Synem, która bywa udzielana człowiekowi w świątyni jaką jest duch człowieka. Przy czym "duch człowieka" może być niekoniecznie miejscem, a stanem duszy człowieka.

EDIT:
""Duch Święty w doktrynie teologicznej św. Jana od Krzyża jest płomieniem miłości, który w zjednoczeniu ogarnia i czyni duszę tym płomieniem. “W miłości zjednoczona wola duszy kocha w najwyższym stopniu stawszy się jedną miłością z tym płomieniem” (ŻPM 1, 3). Jego działanie polega na tym, że “podnosi duszę na najwyższe wyżyny, kształtuje ją i daje jej zdolność, by mogła tchnąć w Boga to samo tchnienie miłości, jakie Ojciec tchnie w Syna, Syn w Ojca, a którym jest Duch Święty” (PD 39, 3). ""

https://www.karmel.pl/zjednoczenie-z-bo ... -krzyza/3/

[Adam01]

A o co chodzi z tym upaleniem? Jak ręka może coś upalić?
Święty Jan od Krzyża odpada. Nawalił tyle metafor, że w zasadzie nie wiadomo o co chodzi.
Po przeczytaniu jego wyjaśnienia rozumiem Ducha Świętego mniej niż przez przeczytaniem.
Prosiłbym o odniesienie do Biblii.

[sądzony]

A o co chodzi z tym upaleniem? Jak ręka może coś upalić?
Święty Jan od Krzyża odpada. Nawalił tyle metafor, że w zasadzie nie wiadomo o co chodzi.
Po przeczytaniu jego wyjaśnienia rozumiem Ducha Świętego mniej niż przez przeczytaniem.
Prosiłbym o odniesienie do Biblii.

Zgadza się
Pisał poezją da sióstr zakonnych. Proza skądinąd poetycka powstała jako wyjaśnienie poezji której nie ogarniały czemu się nie dziwię.

Odnośne:

A o co chodzi z tym upaleniem? Jak ręka może coś upalić?

Nie bierz tego dosłownie. To symbolika. Nie czytałem jeszcze ŻPM.
Wydaje mi się, że chodzi o „doświadczenie” Trójcy - Ojciec, Syn i Duch - Ręka, Dotknięcie i Upalenie.
Z tego co rozumiem Miłość w duszy wypala grzechy zmieniając je w miłość i podnosi duszę do wyższego stanu.

...

A sam jestem ciekaw jak poza Miłością "zamknąć" można w formalne słowa Ducha Świętego