Dezerter pisze: ↑2019-02-04, 13:17
Jeśli uznajesz Jezusa za swojego Pana i Zbawiciela , za Boga i Mesjasza narodu żydowskiego, za Lwa z plemienia Judy to musisz uznać, że jest on potomkiem nie Ezawa a Izraela/Jakuba , który był ojcem Judy (stąd Judea i Judejczycy) i miał syna Faresa od którego pochodził Jesse, praojciec króla Dawida i tak aż do Jezusa, który chyba nie masz wątpliwości, że był z rodu Dawida.
Jeśli nie uznajesz, to wierzysz a bajania
a oto dowód - oceńcie czytelnicy sami na czym Wybrana opiera swoją wiarę - podkreślenia moje:
Jakub, to najprawdopodobniej człowiek którego Szatan podstępnie spłodził Izaakowi, synowi Abrahama, o czym mówił Chrystus w 'Przypowieści o Chwaście.
pomijam gdybologie
i płodzenie
- gdybym był kobietą jak ty i w to wierzył, to zaczął bym się bać
ale zobaczmy co Jezus mówi w przypowieści o chwaście i czy rzeczywiście można to odnieść do spłodzenia Jakuba przez Diabła
Przypowieść o chwaście
24 Inną przypowieść im przedłożył: «Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. 25 Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. 26 A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. 27 Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: "Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?" 28 Odpowiedział im: "Nieprzyjazny człowiek to sprawił". Rzekli mu słudzy: "Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?" 29 A on im odrzekł: "Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. 30 Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza"».
Postawmy sobie pytanie, czy Jezus potomek Dawida, żyd oddający Chwałę Bogu Izraela Jahwe w Świątyni Jerozolimskiej mógł sam siebie i swych przodków nazwać "chwastami"
prawda, że pytanie jest czysto retoryczne ...
ale ciekawe jaka "prawdę" objawi nam wybrana ....
Na początku naszej ery - ERY CHRYSTUSOWEJ, EDOMICI - potomkowie EZAWA / EDOMA, byli nazywani IDUMEJCZYKAMI, a ich państwo nazwane było IDUMEA.
Państwo Idumejczyków - IDUMEA, położone było na południe od Jerozolimy, pomiędzy Morzem Martwym i Morzem Śródziemnym. Obejmowało ono tereny Wyżyny Judzkiej / antycznego Seiru, Negewu i niziny Śródziemnomorskiej.
Według pism Józefa Flawiusza, granice WIELKIEJ IDUMEI sięgały aż do GALILEI, prowincji rzymskiej gdzie wychował się CHRYSTUS.
STOLICĄ IDUMEI było miasto HEBRON, w którym mieszkała rodzina Marii - matki Chrystusa, i było to też miasto gdzie narodził się Jan Chrzciciel.
Antyczną stolicą państwa EDOMU / IDUMEI, z czasów EZAWA, było miasto SEIR, położone na północ od HEBRONU - pomiędzy Jerozolimą a Hebronem. Do dziś znajduje się tam mauzoleum / grób EZAWA.
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Sa%27ir
Inne znane miasta IDUMEI to Masada, Engedi, Marrisa, Dora, Gerar, Orda, Berszeba, czy portowe miasta Morza Śródziemnego - Azotus, Jamnia.
IDUMEJCZYCY / EDOMICI wyznawali Boga Abrahama, i religijni Idumejczycy, za czasów Chrystusa, nazywani byli ESSEŃCZYKAMI. O Esseńczykach sporo dziś wiemy, ponieważ pisało o nich kilku antycznych historyków, a w latach czterdziestych odkryto wiele ESSEŃSKICH manuskryptów, zwanych dziś 'Zwojami z nad Morza Martwego'.
Język staro Hebrajski to język Edomitów a nie Izraelitów którzy utracili ten język w czasie ponad 400 letniego pobytu w Egipcie.
Mojżesz poznał język Hebrajski w Edomie, u swojego Edomickiego teścia Jetry, kiedy pasł u niego owce przez ponad dwadzieścia lat - tak mówi nam Biblia.
Wszystkie Księgi Dydaktyczne Starego Testamentu to literatura mądrego Edomu, a nie zbrodniczego Izraela.
Izrael napadł na Edom i ograbił go trzy krotnie. Piewszy raz za czasów Dawida, drugi raz za czasów Machabeuszy, a trzeci podczas wojny jaką Żydzi wszczęli przeciwko Edomowi / Idumei w roku 66 - 70 AD, grabiąc ich księgi i przepisując jako swoje własne - przypisując sobie twórczość i mądrość Edomu, jakie były w nich zawarte.
Język Aramejski którym posługiwali się Chrystus i Jego uczniowie, był językiem Minejczyków, potężnego lecz bardzo POKOJOWEGO narodu, którego Izraelitom prawie udało się wymazać z historii ludzkości. Podobnie jak prawie udało im się wymazać z historii państwo Edomu / Idumeę.