Nie znałem tej historii współpracy KK na początku rozwoju katolickiej odnowy w Duchu Świętym - ktoś to potwierdza, bo cytat znam ze strony protestanckiej i to krytycznie piszącej o Derku Prince ?
Jednak w naszym kraju mało kto wie, że Derek Prince posiada też bardzo niechlubną historię, jako jeden z pięciu założycieli tzw. Ruchu Pastoralnego, kontrolowanego przez Watykan, który na przełomie kilku dekad zinfiltrował prawie wszystkie denominacje ewangelicznych chrześcijan. Ruch Pastoralny określali oni mianem ''Przymierza'', które oficjalne miało doprowadzić do ideologicznej jedności chrześcijan. Jednak jego nauczanie, nazwane Szkołą Uczniostwa (Discipleship Movement), zaowocowało tylko wdrożeniem świeckiego modelu przywództwa, działającego na zasadach ślepego podporządkowania odgórnie ustanowionym ''duchowym'' autorytetom, który funkcjonuje do dziś.
Nauczanie tego ruchu, jak większość nauk Derka Princa, nie było zakorzenione w nauce Chrystusa, lecz w prawie, i od samego początku mocno wykraczało poza naukę Nowego Testamentu (1Kor 4:6). Mówi ono o konieczności zawarcia dodatkowego przymierza, wyrażającego się ślepą lojalnością względem pastorów, kiedy Nowy Testament mówi jasno, że pasterz to funkcja a nie tytuł i że zawierając Nowe Przymierze, poprzez narodzenie się na nowo, stajemy się duchową jednością z resztą odrodzonych chrześcijan żyjących w mocy Ducha Świętego. Że Boża Łaska - będąca fundamentem Nowego Przymierza - trwanie w zdrowej nauce, prowadzeniu Ducha Świętego i wiara czynna w miłości, w stu procentach gwarantuje nam zbawienie i zapewnia bezpieczne wytrwanie w wierze. O jakim zatem przymierzu mówi FL5? ... jeżeli Bóg przestrzega nas przed bezkrytycznym podążaniem za ludźmi i dodawaniem czegokolwiek do Jego słów, abyśmy nie zostali uznani za kłamców.
Drogo jesteście kupieni; nie stawajcie się niewolnikami ludzi (1Kor 7:23). Nic nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i nic z tego nie odejmiecie, zachowując nakazy waszego Boga Jahwe, które na was nakładam (5Moj 4:2 BT). Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie zganił i abyś nie okazał się kłamcą (Prz. Sal. 30:6). Kto mówi że go zna, a przykazań jego nie zachowuje, ten jest kłamcą i prawdy w nim nie ma (1J 2:4). Kto się za daleko zapędza i nie trzyma się nauki Chrystusa, ten nie ma Boga. Kto w niej trwa, ten ma i Ojca, i Syna (2J 1:9). ... gdybym powiedział, że go nie znam, to byłbym kłamcą podobnym do was. Ale Ja go znam i (dlatego) słowa jego zachowuję (J 8:55b).
RUCH PASTORALNY
Ruch Pastoralny został stworzony przez Derka Prince'a, Dona Basham'a, Boba Mumford'a, Charlesa Simpson'a i Ernie Baxter'a (ex-manager Williama Branhama). Określano ich mianem FL5 (Pięciu z Fort Lauderdale). Nieco później dołączył do nich John Poole, jeden z liderów ówczesnego ruchu Późnego Deszczu. Ruch powołano do życia w 1973 r. na konferencji Chrześcijańskiej Służby Wzrostu na Florydzie (Christian Growth Ministries). Już sama koncepcja tego przymierza była poważnym wypaczeniem zasad i sensu Nowego Przymierza, gdyż zakładała podporządkowanie ludzi odgórnie ustanowionym autorytetom i wprowadzenie w ewangelicznych zborach systemów kontroli. Zaowocowało to pojawieniem się w zborach rzeszy ambitnych, lecz nie odrodzonych pastorów i aktywistów religijnych, zakulisowych układów lojalnościowych i walką o władzę, czyli struktur typowych dla wszystkich systemów tego świata.
(...)
''Pewien nauczyciel, w artykule z 1974 roku, stwierdził, że jeżeli celem prawdziwego ucznia jest pełnienie woli Jezusa, to jego wola, jako ucznia, musi zostać złamana. Aby tego dokonać, zaproponował, żeby uczniowie byli posłuszni swoim liderom niczym niewolnicy, którzy nie zadają żadnych pytań. Następnie stwierdził, że uznanie kogoś za ucznia Chrystusa powinno następować dopiero wtedy, gdy lider stwierdzi, iż jest on gotowy, i że uczeń nie powinien być angażowany do żadnej służby bez zgody lidera.” (nadużycia Ruchu Pastoralnego) Bill Ligon, ''Discipleship: The Jesus Way''. (s. 221)
TAJNA NARADA I WSPÓLNA DEKLARACJA
Dla raczkującego Ruchu Pastoralnego, pieniądze i wpływy Watykanu okazały się bardzo kuszące. Natomiast dla charyzmatycznych liderów katolickich była to idealna szansa na rozpoczęcie wdrażania podstępnych planów Watykanu w kościołach ewangelicznych. Jednak ze względu na fakt, że w tamtych czasach protestanci nie akceptowali żadnej współpracy z katolicyzmem, dlatego w 1974 roku FL5 tworzy potajemny alians z Watykanem. Do Ruchu Pastoralnego zostają włączeni liderzy katolickiej odnowy: Ralph Martin* i ks. Steven B. Clark*, po czym, wspólnie z FL5 powołują do życia pierwszą ''grupę odnowy ekumenicznej'', która zostaje nazywana Ruchem Charyzma-tycznym. Rzekomym celem tego posunięcia było zwiększanie wpływów wśród katolickich ruchów przebudzeniowych. Jednak nieco później, rada przyjmuje trzech kolejnych liderów katolickich: Paula DeCelles i Kevina Ranaghana oraz kardynała Léona Josepha Suenensa*, jednego ze zwierzchników Legionów Maryi, który w krótkim czasie zostaje zwierzchnikiem całego ruchu charyzmatycznego.
W 1977 roku, FL5 potajemnie spotyka się w Izraelu z kardynałem L.J. Suenensem i podpisuje deklarację na rzecz jedności i odnowy Kościoła, bezkrytycznie przyjmując wszystkie wytyczne kard. Suenensa, zobowiązujące FL5 do konsultowania wszystkich planowanych projektów z jego osobą. Tym sposobem FL5 poddała się kontroli Watykanu i przystąpiła do ekspansji ruchu ekumenicznego i kontynuacji niejawnej polityki, zapoczątkowanej w latach pięćdziesiątych przez Billy Grahama, która zaprowadziła w objęcia Rzymu wszystkie środowiska protestanckie.
Ralph Martin* - charyzmatyczny teolog katolicki i filozof, konsultor Papieskiej Rady ds. Nowej Ewangelizacji. W latach 1976 założył międzynarodowe Biuro Odnowy Charyzmatycznej w Brukseli, którym kierował do 1980r. Stworzył katolicki magazyn New Covenant. Pracował z kardynałem L.J.Suenensem w organizacji promującej katolicką odnowę charyzmatyczną i Nową Ewangelizację. Aktualnie (2015) jest przewodniczącym katolickiej posługi poświęconej katolickiej odnowie charyzmatycznej i Nowej Ewangelizacji. W 2014 prowadził w Polsce konferencję organizowaną przez Rzymskokatolicki Apostolski Ruch Wiary. Autor książki pt: "Spełnienie wszystkich pragnień", która określana jest jako duchowa droga do spełnienia wszystkich ludzkich pragnień i zjednoczenia się z Bogiem, na podstawie mądrości katolickich świętych.
Steven Clarke* - ksiądz katolicki, przełożony słynnych Legionów Chrystusa i Regnum Christi.
Wraz z Ralphem Martinem, Gerry Rauchem i Kevinem Ranaghanem, byli twórcami katolickiej odnowy charyzmatycznej, którą współtworzyli od końca lat 60. Credo Regnum Christi mówi, że każdy członek patrzy na Maryję jako na idealny model nowego człowieka w Chrystusie. Z tego powodu członkowie ruchu chcą nawiązać intymną relację z Maryją, Matką Jezusa i Matką Kościoła. Regnum Christi jest zakorzenione w sercu Kościoła i całkowicie skupione na jego posłudze. Regnum Christi jest zawsze wierne następcy Świętego Piotra i biskupom w jedności z nim pozostającym.
Léon Joseph Suenens* - Katolicki kardynał, jeden z pierwszych hierarchów KRK, który forsował zmianę nauczania Papieża zakazującego używania środków antykoncepcyjnych. Dzięki niemu w tekście soborowym znalazł się też zapis, mówiący, że dary Ducha Świętego stanowią naturalne wyposażenie każdej osoby ochrzczonej w Kościele katolickim. (zobacz owoce tego zapisu)