Homoseksualizm - akceptować czy ktytykować?

[Marek_Piotrowski]

Co kilka minut dopisuję bo czytam post na szybko i w przerwie.
Możesz krytykować moją narrację po to jest forum.
Co mi tam.
NIKT nie musi się ze mną zgadzać.
A z tobą?

Dodano po 1 minucie 43 sekundach:
Sam nie jesteś tolerancyjny, a komuś wymawiasz:D
Śmieszne.

Dodano po 3 minutach 23 sekundach:
Polecam skupić się na temacie, niż na mojej osobie
I rozmawiać na argumenty, zamiast kogoś określać jakimiś fanatykami czy co ci się tam wymyśliło.
Łamiesz regulamin bo zaczynasz pisać ad personam.

quod erat demonstrandum
Samokomentujący się tekst, można rzec

[CiekawaXO]

Bota zainstalowałam:P

[zdrogi]

Powszechnie znane jest stanowisko Kościoła Katolickiego i ludzi ściśle z nim związanych, że homoseksualizm, pedofilia, nie normatywność to choroba i należy, a nawet trzeba ją leczyć. Powszechnie również jest wiadome, że ‘’ choroba ‘’ ta w dużym stopniu dotyka KK.
Zastanawiam się dlaczego do tej pory nie ma kilkudziesięciu, albo choć kilku udokumentowanych relacji dotkniętych tą ‘’chorobą’’ księży, kleryków lub biskupów, którzy stanęli by i powiedzieli: … tak byłem homoseksualistą, pedofilem dotknęła mnie ta straszna ''choroba'', ale poddałem się leczeniu i dzięki takiej to a takiej terapii wyzdrowiałem i jestem teraz zdrowy heteroseksualny. Czyż nie było by to prawdziwe świadectwo na poparcie swoich tez, a jednocześnie umożliwiłoby innym skutecznie się leczyć.

[Marek_Piotrowski]

Powszechnie znane jest stanowisko Kościoła Katolickiego i ludzi ściśle z nim związanych, że homoseksualizm, pedofilia, nie normatywność to choroba

tak

i należy, a nawet trzeba ją leczyć.

Pierwszy raz słyszę. Podasz źródło?
Bo z tego co widze, to proponowana droga jest całkiem inna:
http://www.zywawiara.pl/swiadectwa/art-653.html

Powszechnie również jest wiadome, że ‘’ choroba ‘’ ta w dużym stopniu dotyka KK.

W jakimś innym stopniu katolików, niż innych?

Zastanawiam się dlaczego do tej pory nie ma kilkudziesięciu, albo choć kilku udokumentowanych relacji dotkniętych tą ‘’chorobą’’ księży, kleryków lub biskupów, którzy stanęli by i powiedzieli: … tak byłem homoseksualistą, pedofilem dotknęła mnie ta straszna ''choroba'', ale poddałem się leczeniu i dzięki takiej to a takiej terapii wyzdrowiałem i jestem teraz zdrowy heteroseksualny. Czyż nie było by to prawdziwe świadectwo na poparcie swoich tez, a jednocześnie umożliwiłoby innym skutecznie się leczyć.

Jest trochę takich świadectw, nie są one jednak mile widziane:
"Dr Taylor, sam były homoseksualista, publikował na swoim kanale świadectwa osób o skłonnościach homoseksualnych, w którym mówiły o tym, jak ciężko jest im żyć z tymi skłonnościami. Były tam także świadectwa osób, które opowiadały o tym, jak Pan Jezus uzdrowił ich z tych skłonności."
Przy czym sr Taylor wcale NIE propagował terapii konwersyjnej. Serwis z filmami został jednak usunięty, ponieważ "traktowanie homoseksualizmu jako formy zranienia wymagającego leczenie nie jest OK, tak samo jak uważanie, że Bóg może odmienić życie każdego, kto jest uwikłany w homoseksualizm"/za https://www.gosc.pl/doc/3795078.Swiadec ... ienawisci/

Świadectw jest sporo, oczywiście nie jestem w stanie ocenić ich wiarygodności (i nie jest to sprawa Kościoła), ale to, co pisze nawet na naszym forum @Gzresznik Upadający wygląda bardzo wiarygodnie.
Ciekawe światło rzuca na temat homoseksualizmu, jego przyczyn i ew. terapii i ich skuteczności artykuł Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy USA "Homoseksualizm i nadzieja". Artykuł jest świetnie udokumentowany i zawiera szeroką bibliografię.
http://mateusz.pl/okarol/ok_hin.htm

Z innej beczki: gdyby założyć, ze nie istnieją żadne terapie - cóż to zmienia? Jeśli ktoś urodzi się bez prawej nogi, też nie istnieje terapia.

[Gzresznik Upadający]

Nie wiem co Cię tak zdziwiło. Przecież wiadomo, że wśród 90% homoseksualistów powyżej 50 roku życia miało kontakty seksualne z kobietą. Niektórzy żyją latami w normalnych małżeństwach, zanim zdecydują się odejść z nowym partnerem. Wśród mężczyzn homo- i biseksualnych, którzy jednak preferują partnerów męskich, niemal 50 proc. miało w ciągu życia 2-5 partnerek - kobiet (tu akurat znam źródło - badania prof. Zbigniewa Izdebskiego).
Również całkiem sporo mężczyzn heteroseksualnych miało "incydent" z innym facetem.
W ogóle to zazwyczaj w badaniach wychodzi znacznie więcej biseksualnych (lub hetero lub homo "nie całkowicie") niż zdeklarowanych homoseksualistów.

Moim zdaniem nie są to żadne "orientacje seksualne" tylko po prostu szeroko rozumiana rozpusta, rozpasanie seksualne i poszukiwanie coraz większych perwersji seksualnych.

Częściowo tak ale juz w późniejszy okresie. Na początku wybijaja skrzywienia w rozwoju. Perwersje bardzo szybko się pdlaczaja Cos musi najpierw skierować zainteresowanie i popęd niezgodnie z naturą.

[Marek_Piotrowski]

Nie wyobrażam sobie przyjemności z "rozpasania" uprawianego z mężczyzną. Sorry, ale chyba samo rozpasanie - choć niezbędne - to za mało, by tego spróbować.

[sądzony]

Moim zdaniem nie są to żadne "orientacje seksualne" tylko po prostu szeroko rozumiana rozpusta, rozpasanie seksualne i poszukiwanie coraz większych perwersji seksualnych.

O ile mnie pamięć nie zmyla to niedawno przekonywałeś mnie do istnienia "orientacji seksualnych"

[Gzresznik Upadający]

Nie wyobrażam sobie przyjemności z "rozpasania" uprawianego z mężczyzną. Sorry, ale chyba samo rozpasanie - choć niezbędne - to za mało, by tego spróbować.

Bo oszczędzone ci byly zdarzenia i okoliczności wywolujace skrzywienie w popedach. Chwała Panu.
Pierwsze to wyrwy ,zakłócenia w glowiePsyche a ciało warunkowane odpowiednio glupieje i potem samo napędza.
Dlatego szlag mnie trafia widząc wszystkich sugerujących ze to normalne albo to wina perwersji wyhodowanej samowolnie przez samych " dewiantów" .

[Marek_Piotrowski]

Jednak trzeba mieć jakiś pierwiastek zboczenia, żeby to robić z przyjemnością. Skąd się wziął ten pierwiastek - z genów, z urodzenia (to nie to samo!), czy na skutek "zdarzeń i okoliczności" to już rzecz drugorzędna.

[sądzony]

Jednak trzeba mieć jakiś pierwiastek zboczenia, żeby to robić z przyjemnością. Skąd się wziął ten pierwiastek - z genów, z urodzenia (to nie to samo!), czy na skutek "zdarzeń i okoliczności" to już rzecz drugorzędna.

A może z grzechu p.?

[Marek_Piotrowski]

A może z grzechu p.?

To zawsze, ale to przyczyna "daleka" (pierwotna). Ja pisałem o taktyce, nie strategii

[sądzony]

Jednak trzeba mieć jakiś pierwiastek zboczenia, żeby to robić z przyjemnością. Skąd się wziął ten pierwiastek - z genów, z urodzenia (to nie to samo!), czy na skutek "zdarzeń i okoliczności" to już rzecz drugorzędna.

1. geny
2. urodzenie
3. zdarzenia i okoliczności

Co odróżnia 2 od 3?

[Marek_Piotrowski]

W przyczyny urodzeniowe wchodzą np. wszystkie niedobory w czasie ciąży, wady rozwojowe itd. Oczywiście, można to podciągnąć pod zdarzenia, ale w p. 3 miałem na myśli raczej przyczyny ściśle behawioralne, przezycia itd.
Ale taksologia przyczyn to w mojej wypowiedzi najmniej ważne

[Albertus]

Moim zdaniem nie są to żadne "orientacje seksualne" tylko po prostu szeroko rozumiana rozpusta, rozpasanie seksualne i poszukiwanie coraz większych perwersji seksualnych.

O ile mnie pamięć nie zmyla to niedawno przekonywałeś mnie do istnienia "orientacji seksualnych"

Ja też dobrze nie pamiętam tej mojej wypowiedzi do której się odnosisz.


Chyba chodziło o kwestę akceptacji faktu istnienia jakichś orientacji seksualnych w sensie trwałego skierowania pociągu seksualnego na inne obiekty niż płeć przeciwna. Takie fakty z zakresu, szeroko rozumianej psychopatologii, jak najbardziej istnieją.


Natomiast ta moja wypowiedź którą teraz cytujesz odnosiła się do opisywanej sytuacji gdzie ludzie poza uprawianiem normalnych heteroseksualnych stosunków po prostu sobie eksperymentują z różnymi innymi obiektami seksualnymi i różnymi formami uprawiania seksu.Wtedy to w mojej opinii nie są to żadne "orientacje seksualne" tylko po prostu szeroko rozumiana rozpusta, rozpasanie seksualne i poszukiwanie coraz większych perwersji seksualnych.Choć całkiem możliwe że wyniku takich działań może się u kogoś ukształtować jakieś trwałe zboczenie.

[sądzony]

W przyczyny urodzeniowe wchodzą np. wszystkie niedobory w czasie ciąży, wady rozwojowe itd. Oczywiście, można to podciągnąć pod zdarzenia, ale w p. 3 miałem na myśli raczej przyczyny ściśle behawioralne, przezycia itd.
Ale taksologia przyczyn to w mojej wypowiedzi najmniej ważne

Rozumiem. Twoje 2 zawiera się dla mnie w 1 i 3.

Dodano po 4 minutach 39 sekundach:

Moim zdaniem nie są to żadne "orientacje seksualne" tylko po prostu szeroko rozumiana rozpusta, rozpasanie seksualne i poszukiwanie coraz większych perwersji seksualnych.

O ile mnie pamięć nie zmyla to niedawno przekonywałeś mnie do istnienia "orientacji seksualnych"

Ja też dobrze nie pamiętam tej mojej wypowiedzi do której się odnosisz.


Chyba chodziło o kwestę akceptacji faktu istnienia jakichś orientacji seksualnych w sensie trwałego skierowania pociągu seksualnego na inne obiekty niż płeć przeciwna. Takie fakty z zakresu, szeroko rozumianej psychopatologii, jak najbardziej istnieją.


Natomiast ta moja wypowiedź którą teraz cytujesz odnosiła się do opisywanej sytuacji gdzie ludzie poza uprawianiem normalnych heteroseksualnych stosunków po prostu sobie eksperymentują z różnymi innymi obiektami seksualnymi i różnymi formami uprawiania seksu.Wtedy to w mojej opinii nie są to żadne "orientacje seksualne" tylko po prostu szeroko rozumiana rozpusta, rozpasanie seksualne i poszukiwanie coraz większych perwersji seksualnych.Choć całkiem możliwe że wyniku takich działań może się u kogoś ukształtować jakieś trwałe zboczenie.

Nie wiem jak jest. Wiem, że psychologia obecnie najbliższa jest chyba stwierdzeniu, iż wszyscy jesteśmy bardziej biseksualni niż hetero czy homo. Osobiście, jeżeli chodzi o "zboczenia", na etapie poszukiwania seksualności, miałem bardziej "zboczone" doświadczenia niż okołohomoseksualne. Jako "dorosły, dojrzały" człowiek jestem jednak całkowicie heteroseksualny.