Neokatechumenat - droga wiary czy zagrożenie duchowe?

[sądzony]

to poza Andejem

Całe szczęście, że poza, bo to wyjątków zmurszały owoc. A może po prostu stary grzyb. Raczej niereformowalny. I nie wiem, czy nie trujący. Ale, jak się zastanowić, to trujący, bo wciąż coś truje.

Przynajmniej samoświadomy

[Andej]

I zdystansowany.
Ale fakt jest faktem. Nie da się ukryć. Łk 18.17 Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, co by nie było poznane i na jaw nie wyszło.

[sądzony]

Wszystko jest kwestią czasu ...
„Ponoć brak wiary jest pomyłką, a wiara kwestią czasu tylko.” Spięty

[Andy72]

Tak w ogóle, niepotrzebnie pisałem, nie miałem styczności z Neokatechumenatem, więc krytyka bez sensu i niepotrzebna. Przepraszam Albertusa i Andeja.

[Andej]

Neo bardzo mi się podobało echo słowa. Odnowa też to nieśmiało wprowadza.
Najlepiej, gdy jest podsumowywanie przez księdza.

[kazik95]

Czy ten neokatechumenat to jest jakieś wtajemniczenie w chrześcijaństwo na nowo?
Sa w tym jakieś tajemnice? tajemnicze rytuały?
Jak tę nazwę "neokatechumenat" rozumieć?

[Tek de Cart]

Tak, coś w stylu nowego wprowadzenia w chrześcijaństwo, bo jest to ruch skierowany raczej do ochrzczonych, aby głębiej i żywiej przeżywali swoją wiarę.

[Andej]

Dosłownie. Nowy katechumenat. Albo ponowny. Rozważanie Słowa. We wspólnocie, w której byłem, zawsze było większe kilka fragmentów do rozważania. Wyznaczoną była grupka 4 - 8 osób, która się spotykała u kogoś w domu. Kawa, herbata, ciasto. Grupki nie były stałe. Skład się zmieniał dość przypadkowo. To służyło integracji całej wspólnoty. Krótka modlitwa. Krótkie pogaduszki. Czytanie tekstu. A następnie każdy mówił, jakie przesłanie odczytuje dla siebie. Jak wpływa lub wpłynie na jego życie. Bez egzegezy. To ew. ksiądz na spotkaniu całości. Bez odnoszenie się do kogoś. Wyłącznie na temat jak Słowo oddziałuje na osobę mówiącą. Oczywiście wypowiedzi każdej osoby w jakiś sposób wpływały na pozostałych. Pozwalały lepiej odczytywać zadania wynikające z czytanego Pisma, dla każdego uczestnika. Potem ileś dni na przemyślenie. I gdy wszyscy zbieraliśmy się, wtedy dzieliliśmy się tymi przemyśleniami, wnioskami. Postanowieniami. Spotkania w małej salce. Msza święta, to tajemniczy rytuał. Inna forma (zatwierdzona przez Watykan). Kielich o pojemności butelki wina. Chleb eucharystyczny pieczony w domu, w specjalnej formie, zgodnie z konkretnym przepisem. Placek o średnicy ok. 20 cm. Po konsekracji dzielony (łamany) między uczestniczących w liturgii. Wino-Krew każdy z tego samego wielkiego kielicha. Oczywiście mszy świętej towarzyszą śpiewy liturgiczne. Poza mszą też. To co charakterystyczne, śpiewy te są radosne. Nie ma w nich monumentalnego majestatu, ale radość ze spotkania z Bogiem. Radość ze spotkania wspólnoty w duchu miłości.
Poza tym spotkania całodzienne lub dwudniowe. Już nie pamiętam, jak się to nazywało.

[Albertus]

Tak w ogóle, niepotrzebnie pisałem, nie miałem styczności z Neokatechumenatem, więc krytyka bez sensu i niepotrzebna. Przepraszam Albertusa i Andeja.

Nie ma sprawy.

Jak będziesz miał okazję uczestniczyć w Eucharystii neokatechumenalnej to zachęcam.